Læknablaðið - 01.03.1946, Qupperneq 17

LÆKNABLAÐIÐ
41
einna algengasta orsökin til
astlima, af þeim fæðulegund-
um, sem til greina koma. Alls
liefi eg' fundið 5 sjúklinga, sem
eru ofnæmir fyrir liveili og hcr
gildir nokkuð svipað og um
mjólkina, að tveir af þessum
5 sjúklingum liafa reynzt nei-
kvæðir við liörundspróf. Hér
verður því að prófa lika og láta
reynsluna skera úr, þó að ekk
ert Jvomi fram við hörunds-
prófið.
Einn sjúklingur sem eg hafði,
70 ára karlmaður, sem var
mjög illa haldinn af asthma
og Jiafði astlnnakast a hverri
nóttu, var móður og liafði milv-
inn uppgang, reyndist elvki
næmur fyrir neinu við liör-
undspróf, en þegar eg fór að
prófa liann mcð mataræði og
sleppa úr ýmsum matarteg-
undun á víxl, kom i ljós, að
Itaim var næmur bæði fyrir
mjólk og liveiti og liatnaði eklvi
fyrr en livorutveggja var sleppt.
Síðan i nóvemljer síðastl., að
þessi sjúklingur liætti að neyta
mjólkur og liveitis, liefir liann
veiið ágælur til lieilsunnar og
ekki kennt neins asthma.
Eins og kunnugt er, fer þvi
fjarri, að allt astlima stafi af
ofnæmi, einkum lijá fullorðnu
fólki. En astlnna lijá hörnum
stafar undantekningarlítið af
ofnæmi. Hjá fullorðnu fólki er
orsökin langoftast infection, og
getur hún verið í lungunum,
eða elvki svo sjaldan í afliólf-
um nefsins. Talið er, að um 40
—50% af öllu astlnna stafi af
ofnæmi, en 50—60% sé af in-
fectiösum uppruna, sérstaklega
lijá fullorðnu fólki.
Lolvs skal eg geta um harn,
tæplega tveggja ára gamalt,
sem kom til mín í des. síðastl.
Hjá því virðist tillmeiging til
ofnæmis vera í háðum ættum,
því að liáðir foreldrar liafa
fengið ofsakláða og faðirinn
eczem, en astlnna er ekki í ætt-
inni. Þegar það fór að fá mat
með mjólkinni, fór þessi litla
stúlka að fá eczem, sem hafði
lialdizt alla tíð síðan og var
á leiðinni að breiðast út þegar
eg' sá liana. Hún liafði dálítið
hreistrandi útbrot á liöndum
og I)aki og lmésbótuin og liætti
til að rifna ofan af því og vessa.
Yið hörundsprófun fannst eklvi
næmleiki fvrir neinu lijá þessu
stúlkubarni nema fyrir eggja-
livítu. Sú reaction var geisilega
sterk. Ennfremur var töluverl
mikill næmleiki líka fyrir liús-
ryki. Barnið liafði aldrei feng-
ið astlnna, þegar það kom til
mín og eg varaði foreldrana
við að verið gæti að það fengi
astlnna og þyrfti því að fara
gætilega með það og sjá til
þess að það yrði útsett fyrir
sem allra minnst ryk, því að
börnum, sem eru næm fyrir
húsryki hættir ávallt til þess
að fá astlnna. Nokkrum vik-
um eða mánuðum seinna fékk
þetta barn Jn’oncliitis og asth-