Læknablaðið - 01.03.1946, Síða 35

L Æ K N A B L A Ð I Ð
59
og gerð á allflestum þeim sjúkl.
er grunaðir voru um discuspro-
laps á árunum 1940—42. Þessi
rannsóknaraðferð virtist gefa
mjög áreiðanlegar upplýsing-
ar, en þó kom það ósjaldan fyr-
ir, að discusprolaps fannst í til-
fellum, þar sem mvelographi-
an hafði verið neikvæð, en voru
skorin þrátt fyrir þetta, vegna
jiess, live }rtri einkennin voru
greinileg. Var þá um að ræða
litla discusprolapsa, er lágu svo
utarlega í for. intervertebralis,
að aðeins rótin varð fyrir þrýst-
ingi, án þess að dura kæmi þar
til greina. Hitt kom einnig fyr-
ir, að myelographian var já-
kvæð, en enginn discusprolaps
eða æxli fundust við laminec-
tomiuna. Slikt hefir einnig tví-
vegis komið fyrir mig hér
heima. Lipiodolmyelographia
er því langt frá því að vera
óskeikul rannsóknaraðferð,
Jiegar um discusprolaps er að
ræða.
Lipiodolið var i byrjun tal-
ið algerlega skaðlaust fyrir
sjúkl., en brátt komu upp radd-
ir um það, að það væri ekki
eins saklaust og æskilegt væri.
Eftir fordæmi Ameríkumanna
var því brátt tekin upp sú regla
i Stokkhóhni, að tæma út lipio-
dolið eins fljótt eftir myelo-
graphiuna og unnt var. í þeim
tilfellum, sem skorin voru, var
olían tekin út um leið og að-
fferðin var gerð, en i hinuin til-
fellunum var lipiodolið tæmt
út gegnum troicart, sem borað
var gegnum sacrum inn í botn-
inn á durasekknum. Þetta tókst
oftast sæmilega, en oft vildi
þó eitthvað verða eftir af olí-
unni. Þrátt fyrir þessa vark-
árni að tæma út olíuna, koniu
þó fyrir á Vfa, á þeim árum,
sem ég var þar, þrú tilfelli af
arachnoiditis, sem var álitinn
liafa orsakazt af lipiodoli. Öll-
um þessum sjúklingum leið
mjög illa, og voru algerlega
örkumla, sennilega til æfiloka.
Þessi óhöpp urðu til þess, að
dregið var úr notkun myelo-
graphiunnar og hún notuð ein-
göngu í vafatilfellum.
Ekki virtist þetta skipta
miklu um greiningu sjúkdóms-
ins, því að rangar diagnosus
virtust koma álika oft fyrir i
þeim lilfellum, þar sem myelo-
graphia hafði verið gerð og i
hinum, þar sem eingöngu hafði
verið stuðzt við ytri skoðun.
Þrátt fvrir þetta, væri mjög
æskilegt, að hægt væri að gera
mvelographia i flestum til-
fellum af discusproplaps, sem á
að skera burtu, þótt hægt sé
að greina sjúkdóminn án henn-
ar. Ef aðgerðin er gerð án my-
elographiu, verður maður að
vera reiðubúinn að kanna tvö,
jafnvel þrjú intervertebralbil,
en m.eð myelograpliiu er hægt
að fá vísbendingu um, hvar
prolapsinn er, og gerir það að-
gerðina óneitanlega allmikið
einfaldari. Það er því mikils