Læknablaðið - 01.12.1950, Blaðsíða 25

LÆKNABLAÐIÐ
147
einkenni góðkynja æxlis.
Frumurnar eru svipaöar aö
stærð og útliti og skipun
þeirra frekar regluleg. Kjarna-
deilingar finnast ekki, jafnvel
ekki þegar um meinvarp er að
ræða. í þeim tilfellum, sem
menn hafa orðið varir við
meinvörp, hafa þau verið
mjög lítil og bundin við
fá líffæri. Virðist æxlið sjálft
þá venjulegast hafa staðið
mjög lengi, oft áratug eða
meira.
í stuttu máli má segja, aö
þótt ekki verði véfengt að
bronchus adenom geti ein-
staka sinnum valdið mein-
varpi, vantar þó öll önnur ein-
kenni, sem illkynja æxlum eru
samfara. Virðist því lítill vafi
á því, að frekar beri að skipa
því með góðkynja æxlum.
Rannsóknir, sem gerðar voru
á Massachusetts General Ho-
spital ekki alls fyrir löngu,
benda og í þessa átt. Var gerður
samanburður á því hvernig 17
sjúklingum með bronchus ad-
enom og 155 með bronchus
carcinom vegnaði. Einungis 5,
eða 3%, af krabbameinssjúkl-
ingunum voru á lífi 3—5 árum
síðar, en 88% af bronchus ad-
enom sjúklingunum. Árið 1948
skrifaði Clerf um 55 tilfelli af
bronchus adenomum, sem
fundizt höfðu á undanförnum
23 árum og hvernig þeim hafði
reitt af. Aðeins eitt þeirra hafði
breytzt í carcinom og skeði það
5 árum eftir að hluti af æxlinu
hafði verið tekinn.
Lítill vafi er á því, að sjúkl-
ingar geta gengið svo árum
skiptir með æxlið, án þess að
nokkur teljandi einkenni komi
í ljós. Fyrr eða síðar fara sjúkl-
ingarnir þó að kvarta um þrá-
látan ertingshósta, en þess á
milli kenna þeir sér einskis
meins. Venjulegast er upp-
gangur mjög lítill og erfitt að
losna við hann, þar sem slím-
ið er seigt og frekar þykkt.
Einstaka sinnum sjást í því
blóðrákir. En þegar frá líður
fer að bera á meiri blæðingum.
Koma þær skyndilega, t. d. eft-
ir áreynslu eða slæma hósta-
hviðu og geta orðið miklar,
mun meiri en venjulega sést
við bronchus carcinom. Á þessu
sjúkdómsstigi er oft lítið sem
ekkert athugavert að finna
við rannsókn. Hlustun getur
verið eðlileg og sama er að
segja um röntgenmynd af
lungum. Þegar þar við bætist
að flest af þessu fólki er á til-
tölulega ungum aldri, er sízt
að furða þó oft séu taldar lík-
ur til þess að um berklaveiki
sé að ræða. Eru mörg dæmi
þess að sjúklingar með bronch-
us adenom hafi dvalið lang-
vistum á berklahælum.
Þegar æxlið hefir náð þeim
vexti að fyrirferð þess hefir
truflandi áhrif á loftstraum-
inn um bronchus þann, sem