Læknablaðið - 15.01.1954, Qupperneq 21

LÆKNABLAÐIÐ
51
t
B jarni Oddsson
19. JLJNÍ 19D7 — 6. 5EPT. 1953
Við lát dr. Bjarna Oddsson-
ar hefir islenzk lælcnastétt
misst einn sinn glæsilegasta
fulltrúa. Hann hafði aflað sér
yfirgripsmikillar menntunar,
har takmarkalausa virðingu
fyrir læknisstarfinu og vann
)>að af slíkum mvndugleika og
samvizkusemi, að öðruin lihuil
að vcrða til fyrirmyndar. Hann
hjó yfir öllum þeim kostum,
sem einkenna góðan lækni.
Að jTtra útliti var Bjarni all-
ur hinn karlmannlegastj. Hann
var þrekvaxinn, hæðin í tæpu
meðallagi. Andlitið var svip-
mikið og drættir frekar stór-
skornir. Hárið dökkjarpt, enn-
ið hátt, brúnir miklar, augun
grá-blá og augnatillitið hlýtt
og vingjarnlegt, nef og munn-
ur í stærra lagi, en litið skarð
í höku. Hann var vel limaður
og voru Iiendurnar sérlega fal-
legar. Hann bar sig vel, var
kvikur í hreyfingum, ])ótt hann
væri þéttur á velli.
Höfuðeinkenni skapgerðar
Bjarna voru skýrleiki í hugs-
un, drenglyndi, lífsgleði, starfs-
löngun og mikil samúð með
öllu lifandi. Hugur hans var
opinn fyrir öllum vandamálum
dagsins, ekki aðeins í lífsstarf-
inu, heldur lét hann sig allt
mannlegt að einhverju leyti
skipta. Hann var fljótur að
hugsa, sá strax kjarna þess
máls, sem rætt var um, gerði
grein fvrir skoðun sinni á rök-
fastan, og um leið auðskilinn
hátt og fylgdi henni eftir með
h.t. dennc behandlings effek-
tivitet og kliniske betydning. I)c
forelöbige resultater er dog
sávidt oppmuntrende at det er
all grunn til á forsöke behand-
lingen i större utstrekning,
spesielt nár en tar i betraktning
at vi her stár overfor ellers
relativt intraktable sykdommer
som representerer en av vár tids
viktigste og hyppigste ársaker
til invaliditet og död.