Læknablaðið - 15.01.1954, Síða 23

LÆKNABLAÐIÐ
53
astar minningar um það lífs-
fjöi' og' það drenglyndi, sem í
honum bjó. En við þau tæki-
fæi'i vildi oft fara fyrir lionum
eins og gæðingi, sem missir
löltið í fjörinu og ákafanum
við að ná markinu. hessa
skorts á sjálfsaga gælti einnig
í starfinu, þar var ákafinn
mestur og þar þurfti hann allt-
af að leggja sig allan fram.
Þegar að því kom, að hann
þui'fti að lilífa sér við of miklu
erfiði, þá kunni liann sér ekki
hóf. í ágúst 1950 fékk hann
occlusio art. coi-on. cordis. Eft-
ir þriggja mánaða livíld hóf
hann vinnu aftur, og innan
skamms án þess að ætla sér af.
Síðustu dagana, sem hann lifði,
liafði hann ofhoðið kröftum
sínum með of mikilli vinnu.
Þetta voru brestir Bjarna. Aðra
þekkti ég ekki eftir 30 ára náin
kynni.
A öðrum sviðum viljalífsius
álti liann meiri orku en al-
mennt gei’ist. Þetta byrtist m.
a. í þeim stórhug og þeiri'i
þrautseigju, sem hann sýndi i
framkvæmd sérmenntunar
sinnar.
í byrjun háskólanámsins á-
kvað Bjarni að leggja stund
á skurðlækningar, kvensjúk-
dóma og fæðingarhjálp, og að
kandidatsprófi loknu var hald-
ið af stxxð út í heiminn lil þess
að ná þessu takmarki. Útivist-
in varð lengri en gert var ráð
fyrir i fyrstu. Til þess að ná
fullum þi'oska í kirurgi og hlið-
argreinum liennar, kvensjúk-
dómum og fæðingarlijálp, þá
þurfa menn, sem kunnugt er,
að vinna að minnsta kosti i 10
ár á sérdeildum í þessum grein-
um. Þannig eru kröfurnar á
Norðurlöndum. Því hetur sem
Bjarni kynntist læknisfræðinni
því vandai’i varð liann að virð-
ingu sinni, og vildi ekki hverfa
heim fyrr en hann teldi sig
fullgildan í þeim séi'greinum,
sem liann liafði valið sér. Úti-
vistin varð 11 ár, og dvaldist
hann lengstum i Kaupmanna-
höfn. Námskandidatsárið vann
hann á Bispehjerg hospital og
fékk þar góða undirstöðu und-
ir framhaldsnámið. Ivvensjúk-
dóma og fæðingarhjálp lærði
hann á Ríkisspitalanum i
Kaupmannahöfn og auk þess í
Heidelherg, en skurðlækning-
ar á ýmsum sérdeildum Kaup-
mannahafnar. Hann var í þrjú
ár aðstoðarlæknir á héraðs-
sjúkrahúsnm, i Randers og i
Frederikshavn, og fékk á þeim
árum mikla þjálfun í almennri
kirurgi. Lokaþátturinn og há-
punklurinn í námsferli hans
gerðist á neurokirurgisku aeihl
Ríkisspítalans í Kaupmanna-
liöfn, cn þar var hann 2 að-
stoðarlæknir í 3 ár. Það var
ekki viðvaningum hent að
standa við hlið próf. Busch og
gera honum til hxcfis, enda var
hann vandur í vali aðstoðar-
manna sinna og gerði miklar
ki'öfur til þeirra. Mörgum
myndi liafa þótt það æi'ið dags-