Læknablaðið - 15.10.1955, Blaðsíða 29

LÆKNABLAÐIÐ
137
contraindicationir — kontraindi-
cationer
contraindicernð — centraindiceruð
cornean — kornealreflexen
coronarsclerosar
eter — Eter — áther
excitation — exitationsstigið —
extitationsstiginu
cxtraktioner — extrationir — ex-
traktionir
inductionen — induktion
konzentration(en) — koncentration
lypoid
narkose — narkos — stuttnarkoscn
— Narcotisör — narkotisören
nasapharangiala — nasopharingeala
— nasopharingeölu — naso-
pliaryngeal — nasopharyngialt
óperation — oraloperationir
rectalt — rektala
rús — rus
respirationen — respirationin —
respirationer
toleransstigi — tolerasstigið
zianotiskur — zyanotiskur — zyan-
ose — zianos
æðasentrin — blóðæðacentrin.
V.
Ég lief kosið að létta bvrði
þögulla svika af samvizku
minni m,eð því að taka saman
og birta þessa vandlætingu, en
vænti mér reyndar einskis ann-
ars árangurs af, enda sæmir
mér ekki að ætlast til þess. Fyr-
irrennari minn i þvi embætti,
sem ég gegni, lél mál þetta
einnig til sín taka og birti fvrir
nærri fjörutíu árum snöggt um
skorinorðari hugvekja, þar sem
hann hét á íslenzka læknastétt
og eggjaði hana heitum hvatn-
ingarorðum að gæta sóma síns
og þjóðar sinnar að þessu leyti
(Guðmundur Björnsson: Þetta
má ekki svo til ganga. Lækna-
blaðið 1916, bls. 174—175). 1
liugVekju þessari segir svo um
málið á Læknablaðinu:
„Læknablaðið er þjóðarhneisa
fyrir ])á sök, að það eitt af öll-
um islenzkum fræðiritum fót-
umtreður móðurmálið okkar
og misþyrmir því á allar lund-
ir, vægðarlaust og samvizku-
laust“. Hann leggur til, að þeir
læknar, sem „hafa engan vilja
á“ að gera betur, ,;stingi íslenzk
unni alveg undir stól, í stað
þess að kremja hana og kvelja.
Þeir geta þá,“ segir liann,
„skrifað í Læknablaðð á
dönsku, eða þýzku, eða ensku,
eða frönsku — hverju því úl-
lendu máli, sem þeir kunna bet-
ur ,en íslenzku. En sá maður,“
segir liann enn fremur, „er
hvergi talinn pennafær, sem
ekki kann að koma fyrir sig
orði á nokkru tungumáli, svo
skammlaust só.“ Ekki mun það
vera í alvöru mælt, heldur sem
ólíkindi í ögrunarskyni, að lát-
ið er í veðri vaka, að islenzkir
læknar, sem ekki ná því að
„koma fvrir sig orði“ á islenzku
máli, leysi þá þraut að verða
„pennafærir“ á erlendu máli.
Hugsum oss þá fjarstæðu, að
læknir, fæddur á Islandi af ís-
lenzku foreldri, alinn þar upp,
nemur þar allan sinn skólalær-
dóm af íslenzkum kennurum
og síðan háskólafræði sín í is-