Læknablaðið - 01.04.1956, Qupperneq 30

20
LÆKNABLAÐIÐ
+
.10IV IIJ. SIGVRÐSSOIV
íyrrv. prófessor
— IN MEMDRIAM —
Það er þriðjudagur 13. sept-
ember 1955. Loftið er hrannað
og drungalegt. Sólin hefur slylt
gang sinn og liaustið lialdið
innreið sína. Ég ek inn Hring-
Mér var tjáð, að þetta væri hér-
aðslæknirinn í Reykjavík.
Jafnframt fékk ég að vita, að
hann hefði íneð höndum mörg
önnur ábyrgðarmikil störf.
brautina. Fyrir framan Land-
spítalann hlaktir fáninn í hálfa
stöng. Ég er gripinn óljósum
kvíða. A skrifstofu minni fæ
ég innan stundar vitneskju um,
að grunur minn sé á rökum
reistur. Jón llj. Sigurðsson
fvrrv. yfirlæknir og prófessor
er látinn.
Hugur minn reikar 35 ár aft-
ur í tímann. Ég kem úr sveita-
heiiiikynnum mínum í fyrsta
sinn til Reykjavíkur. Ég minn-
ist miðaldra manns, sem var
fríður sýnum, ljós yfirlitum,
meðalhár, vel limaður, hvat-
legur á velli og sást oft á gangi
innarlega á Laugaveginum.
Fundum okkar har fyrsl
saman, er ég seltist í lækna-
deild Iláskóla íslands haustið
1923. Fékk ég þá tækifæri til
að kynnast honum sem kenn-
ara. Læknanámið var á þess-
um tíma freinur dauft og til-
breytingarlítið. Engar stofnan-
ir voru þá beinlínis tengdar
læknadeildinni, þar sem rann-
sóknir og klínisk kennsla gæti
farið l'ram. Námið mótaðist
jxess vegna svo lil eingöngu af
hinum fáu kennurum deildar-
innar og var að langmestu leyti
bóklegt.
Ég veit, að allir deildarbræð-
ur mínir voru á einu máli um