Læknablaðið - 01.09.1956, Blaðsíða 33

LÆKNABLAÐIÐ
73
uni. Gervikvoða (synlhelic
resins) er notuð til þess að
halda þessum tilbúnu voðum
slé.ttum og vernda þær fvrir
hrukkum og kipri, og J)að eru
slíkar kvoður sem liætt er við
að valdið geli ofnærni.
Flestir litir eru upprunalega
unnir úr koltjöru, en svo að
segja allir þessir litir eru nú
framleiddir úr ýmsum efnuin
í verksmiðjum. Verkamenn
sem lita föt og voðir, fá oft
hörundsbólgu, en liturinn f,est-
ist við voðina og veldur sjald-
an útbrotum hjá þeim sem föt-
unum klæðast.
Loks eru ýms efni notuð til
þess að gefa voðinni fallega
áferð, eins og lakk er notað lil
að snyrta málingu á vegg. Sér-
stök efni ,eru notuð til þess að
taka gljáa af voðinni, önnur
sett saman við til ])ess að gera
hana eldtrausta, eða varðveita
hana fvrir möl, eða DDT er
selt saman við verndarefnið.
011 þessi efni geta valdið of-
næmi lijá þeim sem viðkvæm-
ir eru.
Sulfoneruð olía (sulfonated
oil) er mikið notuð til að
snyrta voðir og er ekki óal-
gengt að menn fái ofnæmi gegn
henni.
Þá er ekki óalgengt að þeir
sem fást við þurrhreinsun á
fatnaði fái útbrot af ,efnum
sem til þess eru noluð, aðallega
tetraklórkolefnii triklórethvl-
en, aceton, benzín o. s. frv.
Til þess að ganga úr skugga
um hvort óliætt sé að nota eitt-
hvert efni til fatnaðar, ráð-
lagði Schwartz að r,evna það
fyrst á 200 manns þannig að
festa dálítið slykki af efninu
við húðina í 3—4 daga og end-
urtaka það eftir 10 daga til
þess að sjá hvort nokkurra út-
brota verður vart. Þetta verða
verksmiðjur i Bandarikjunum
að gera áður en þær setja ný
efni á markaðinn, sem mögu-
legt er að útbrol hljótist af.
Eins og áður er sagt var svo
margt flutt þarna af erindum,
að engin leið var að komast
yfir nema lítið af því. En slík
þing eru ekki aðeins mikils-
verð vegna erindanna sem
flutt eru, heldur ,ekki hvað sizt
vegna persónulegra kynninga,
sem skapast á milli manna sem
vinna á sama sviði og læra
liver af öðrum i viðtölum við
kaffi- og matarborðin. Sá lær-
dómur gefur oft lítið eftir þeim
s,em f;rst af erindunum og mik-
ilsvirði er að komast í sam-
band við færustu menn livað-
anæfa úr heiminum, sem síð-
an senda liver öðrum ritgerðir
sínar, svo að hægara verður á
eftir að fvlgjast með í þeirri
vísindagrein.
Það sem ég saknaði þarna
var erindi um ofnæmi i maga-
og meltingarfærum, sem gefa
einkenni allt frá vörum og
munni og stundum alla leið
niður í endaþarm. Um slikar