Læknablaðið - 15.11.1958, Blaðsíða 41

LÆKNABLAÐIÐ
109
mikilvægt er að hreinsa sár-
ið vel og fjarlægja allan
nekrótiskan vef og aðskotahluti
(líka saumgarn). Ekkert dautt
rúm má skilja eftir. Sum sár
má skera alveg í burtu, öðrum
þarf að halda opnum og fá
lireint granulerandi sár.
2) Spasmar og krampar eru
mjög sársaukafullir og kviða-
vænlegir. Við þeim hafa verið
reynd allskonar meðöl: róandi
og vöðvaslappandi. Avertin rect-
alt er mjög handhægt og gefur
nauðsynlegan svefn. Gefið er 80
mg. pr. kg líkamsþunga 2svar
á dag. Við notuðum magnesium
súlfat í vöðva til að hindra
krampa. Erlendis hefur verið
notað curare og skyld efni, en
eigi að fást næg afslöppun, er
um leið komið nálægt öndunar-
lömun, svo að sjúkl. þarf að
vera undirstöðugu eftirliti svæf-
ingarlæknis með öndunartækni.
Mephenesin er lika talið gott og
ekki eins erfitt i meðförum.
3) Eitt það mikilvægasta,
sem gert er fvrir sjúld., er að
gera tracheotomi, sem fyrst
eftir að ljóst er iivað um er að
ræða. Þá er liægt að sjúga slím
frá trachea og lungnapípum
auðveldlega og hindra að munn-
vatn og matur renni ofan i lung-
un. Jafnframt er nauðsynlegt
að gefa antibiotica. Sérstakt
vandamál er, hvernig á að næra
sjúkl. Flestir mata sjúkl. gegn-
um slöngu. Okkur tókst aldrei
að koma slöngu niður, og gerð-
um því Gastrostomi, sem verk-
aði svo vel og var til svo mik-
illa þæginda við meðalagjöf, að
mjög ráðlegt er að nota hana,
þegar um svona kyngingar-örð-
ugleika er að ræða. Sjúkl. hef-
ur engan baga af þessu, þvi að
gastrostomían lokast strax og
kerinn er tekinn. Þá er um leið
leyst vandamálviðvíkjandi elek.
trolytum og jafnvægi þeirra.
lÓreglulegur andardráttur og
decompensatio geta þurft sér-
staka meðferð. Þvagteppa og
hægðatregða og legusár þurfa
sérstakrar aðgætni með góðri
hjúkrun. Velta þarf sjúkl. á 1
klst. fresti. Mjög mikið veltur
á mikilli og góðri hjúkrun, t.
d. þurftum við að hafa stöðugt
2 manneskjur yfir okkar sjúkl.
allan tímann. Auk þess þarf
læknirinn að, koma oftar en
2svar á dag til að líta eftir svona
sjúkl.
Hvað gera skal.
Hér á Islandi hefur tetanus
verið staðbundinn i Vestmanna-
eyjum og þar munu reglu-
bundnar antitoxingjafir líðkast.
En með þvi að blaða í Heil-
brigðisskýrslunum og með við-
tölum við ýsma lækna, er mér
ljóst, að víðar á landinu get-
ur verið um tetanussmitun að
ræða. Tetanus er því sjúkdóm-
ur, sem við verðum að vera við-
búnir að mæta. Sé svo aftur
litið á það, hve alvarlegur sjúk-
dómurinn er, þá verður ennþá