Læknablaðið - 15.11.1958, Qupperneq 44

112
L Æ K N A B L A Ð I Ð
sem fóður handa kjölturökkum.
Hefði slíkt auðvitað getað liaft
í för með sér mikla útbreiðslu
sullaveiki, svo algengt sem
kjölturakkahald er i Bretlandi.
Að lokum er lögð álierzla á
nauðsyn þess að setja laga-
fyrirmæli eða reglugerðir um
eftirlit með sölu á sláturúrgangi
til dýrafóðurs.
Ofangreind viðskipti munu
hafa ýtt við heilbrigðisyfirvöld-
um brezkum, sem nú hafa
skipulagt ýtarlega rannsókn á
útbreiðslu sullaveiki i Suður-
Wales og efnt til upplýsinga-
starfsemi varðandi sullaveiki
meðal almennings. Þannig eru
á þessu ári ráðgerðar fræðslu-
sýningar um sullaveiki í Edin-
borg og Cardiff, og hefur m. a.
verið aflað til þeirra gagna liéð-
an frá íslandi.
Ó. B.
Höfuðverkur eftfr
hryggstungu
Margt hefur verið ráðlagt, til
þess að lækna eða fyrirbyggja höf-
uðverk eftir hryggstungu (lumbal-
punctio), en hann hefur þó reynzt
alltíður eða um 40% fengið meiri
og minni höfuðverk. Algengt hefur
verið að láta sjúklingana liggja á
bakinu, á jafnsléttu, hreyfingar-
lausa klukkustundum saman, eða
jafnvel heilan sólarhring. Leka á
mænuvökva hefur einkum verið
kennt um höfuðverkinn.
Robert J. Brocker, Pittsburgh,
ráðleggur nú eftirfarandi aðferð:
Sjúklingurinn liggur á hlið með hné
kreppt að kvið. Hlaðið undir mittið,
svo að hryggurinn verði sembeinast-
ur. Notuð grönn nál (höf.tiltekur nr.
18). Egginni á nálinni er beitt þann-
ig. að hún fari gegnum mænubast-
ið samsíða þráðunum í því, en þeir
liggja flestir langsum, og aðskilji
þá fremur en að þverskera. Þegar
í stað, að lokinni vökvatöku, er
sjúklingnum hvolft á grúfu og lát-
inn liggja þannig í 3 klst., en má
svo fara á fætur, ef ástand hans
að öðru leyti leyfir. Venjulega voru
teknir 12—14 ml af vökva.
Með þessari aðferð var gerð
hryggstunga á 894 sjúklingum og
fengu aðeins 4 höfuðverk, þ. e. inn-
an við %%. Sama tækni var not-
uð á 200 sjúkl. að öðru en þvi, að
þeir voru látnir liggja á bakinu
í 3 klst. eftir stunguna, og fengu
36,5% þeirra höfuðverk. Þessar töi-
ur virðast svo sannfærandi, að rétt
væri að reyna þessa aðferð.
Robert J. Brocker, J.A.M.A.
20. sept. 1958, bls. 263.
Orðið hryggsUmga er hér notað
af ásettu ráði, í staðinn fyrir mœnu-
stungu, sem þó hefur fengið nokkra
festu í málinu. En ég hef orðið
þess var, að mænustungunafnið vek-
ur ugg og kvíða og sjúklingar bíða
þess i ofvæni, að rekinn verði fleinn
alla leið inn i mænu, því að þannig
skilja þeir orðið mænustungu.
Ó. G.
Leiðrétting.
í greininni „Um hjartarit", eftir
Snorra P. Snorrason, hefur slæðzt
inn leið villa í frásögn af jöfnu til
útreiknings á lengd Q-T bilsins. Sjá
Læknabl. 41. árg., 5. og 6. tbl., bls.
96, fyrri dálkur, 18. og 19. 1. a. n.
Rétt er jafnan þannig: Q-T = %
RR + 0.28 ±0.05.
FÉLAGSPRENTSMIÐJAN H.F.