Læknablaðið - 01.06.1972, Síða 36

20
LÆKNABLAÐIÐ
framkvæmdi á árunum 1962 til 1970 (sjá 22. mynd).
Hjá 74 sjúklingum var aðgerð framkvæmd á öðru eyra, en hjá 13
á báðum eyrum. Meðalheyrnarbati var um 24 dB, minnst um 5 dB, en
mest 60 dB. Nothæfa eða fulla heyrn fengu 85%. ,,Loft-bein bilið“
lokaðist hjá 93% alveg eða innan 15 dB markanna.
í sex tilfellum vantaði hljóðhimnu alveg eða því sem næst.
Heyrnarbati vai'ð hjá þeim frá 15 dB upp í 40 dB, eða rösklega
23 dB að meðaltali, þ. e. litlu lakari en hjá hinum. Allir fengu þeir
a. m. ik. nothæfa heyrn og „loft-bein bil“ lokaðist alveg eða innan
20 dB.
í þessum flokki hafa því allir fengið heyrnarbata, langflestir
góðan og sumir ágætan. Hjá fjórum varð eftir örlítið gat í kanti
bótarinnar, en ekki virtist það hafa áhrif á heyrnina.
Á því tímabili, sem ég framkvæmdi þessar aðgerðir, kom það
fyrir í sex tilfellum, að ekki tókst að græða bót á hljóðhimnu sakir
mikillar útferðar eftir aðgerð. Hjá tveim þeirra lánaðist það þó síðar,
og eru þau tekin með hér.
í þrem tilfellum kom aftur gat á hljóðhimnu við bráða eyrna-
bólgu löngu eftir aðgerð. Hjá einum þeirra lokaðist það aftur af sjálfu
sér.
í síðari flokknum eru 20 fyrstu sköpulagsaðgerðirnar á miðeyra,
sem ég framkvæmdi (sjá 23. mynd). Árangurinn er hér lakari en í
fyrri flokknum, enda mun verr farin eyru. Hjá 12 sjúklinganna vant-
aði mikinn hluta steðjans, og var hann fluttur yfir á ístaðið. Við það
batnaði heyrnin verulega hjá níu, eða um 15-35 dB, og fengu þeir
nær allir nothæfa heyrn og „loft-bein bil“ lokaðist alveg, eða innan
25 dB. Hjá þremur varð heyrn óbreytt, enda þótt hún batnaðii vel
í byrjun, sennilega vegna samvaxtar steðjans við afturvegg miðeyrans.
Þessi þrjú eyru er fyrirhugað að opna aftur, losa samvöxt, auka
bilið milli steðja og veggjar og láta þar „silastic" svamp eða annað,
sem hindrar nýjan samvöxt. Ég hef gert þetta tvívegis með góðum
árangri.
Aðeins í einu tilfelli vantaði svo lítið á steðjaendann, að tengja
mátti hann við ístaðshausinn með plastpípu, og fékkst full heyrn með
því.
í fimm eyru vantaði ístaðsbogann. Var gert við tvö þeirra með
aðferð Offermanns, „rúllupylsuaðferðinni“, en í þau vantaði steðjann
líka. Fengu þau bæði góða heyrn í fyrstu, en hefur hrakað nokkuð
síðan, einkum öðru þeirra. Virðist bandvefsstrengurinn, sem myndað-
ist úr rúllupylsustaflanum, hafa rýrnað um of. Þyrfti líklega að vera
harðari kjarni í honum, svo sem bein eða brjósk.
Hjá tveimur hafði ístaðið brotnað við slys, en steðjinn var heill,
og var hann tengdur ístaðsfótplötunni með beini í öðru tilvikinu, en
plastpípu í hinu, og veitti hvorttveggja ágæta heyrn.
í fimmta tilfellinu hafði kolesteatom eytt ístaðsbcganum og mikl-
um hluta steðjans. Það hvíldi á fótplötu ístaðsins og flutti hljóð-
bylgjurnar vel, og var heyrnin því góð. Kolesteatomið var fjarlægt
og hljóðhimna tengd fótplötu með leifum steðjans, sem fluttar voru