Læknablaðið - 01.06.1972, Blaðsíða 70

48
LÆKNABLAÐIÐ
Gleggri sjúkdómsgreining eða bætt meðferð eftir aðgerð skýrir
ekki þessa fækkun, því að þá mætti vænta fjölgunar á dauðsföllum
vegna þessa sjúkdóms í eldri aldurshópum. Fleiri dæmi mætti nefna,
en hér verður numið staðar.
Guðmundur heitinn Hannesson skrifaði,7 að „þegar öllu er á botn-
inn hvolft, þá er ég engan veginn sannfærður um, að mortalitet lands-
manna vaxi til verulegra muna, þótt allir læknar væru horfnir”.
Þetta er að vísu of djúpt tekið í árinni, því að vitanlega þekkti
greinarhöfundur ekki nútíma læknisfræði, sem hefur gerbreytt við-
horfum til margra sjúkdóma.
En við skulum ekki ofmetnast og semja nýja heilbrigðislöggjöf,
sem nær eingöngu fjallar um þátt lækna í heilbrigðismálum.
Það er kunnara en frá þurfi að segja, að margar tillögur lækna
um úrbætur á heilbrigðisþjónustunni safnast í ruslakörfu stjórnvalda
vegna lélegra áætlanagerða.
HEIMILDIR
1) Tillögur og greinargerð um heilbrigðismál. [Skýrsla] Reykjavík 1971.
2) Jóhannsson, K. Athuganir á nýtingu og skipulagi á heilbrigðiskerfinu.
[Skýrsla] Reykjavík 1971.
3) Sigurðsson, J. Sjúkrarúmaþörf. Reykjavik 1969.
4) Heilbrigðisskýrslur 1961.
5) Heilbrigðisskýrslur 1961-1967.
6) Sigurjónsson, J. Trends in Mortality from Cancer, with special reference
to gastric cancer in Iceland. J. Nat. Cancer Inst. 5:899. 1966.
7) Hannesson, G. Lœknablaöiö II. I. 1902.
Fursti nokkur var þekktur fyrir nízku. Eitt sinn þurfti að skera
hann upp, og sendi hann þá eftir frægum skurðlækni. Er rannsókn
hans lauk, spurði furstinn, hve mikið aðgerðin kostaði.
„Þúsund krónur,“ svaraði skurðlæknirinn.
„Hvað þá!“ hrópaði furstinn. „Þúsund krónur fyrir klukkutíma
vinnu. Svo mikið borga ég ekki einu sinni hershöfðingja."
„Ágætt,“ svaraði læknirinn, „þér ættuð þá að láta hershöfðingja
skera yður upp.“
Læknir nokkur fór í vitjun snemma morguns til frú Jensen.
Mann hennar hafði hann ekki hitt áður. Þegar hann kom inn í svefn-
herbergið, voru hjónin í rúminu. Maðurinn settist upp og kynnti sig:
„Góðan dag, ég heiti Jensen.“
Læknirinn svaraði brosandi: „Já, það ætla ég að vona.“