Læknablaðið - 15.09.1987, Síða 8

254
LÆKNABLAÐIÐ
6. grein
Ef sjúklingur, læknir hans, eða þeir sem að
sjúklingi standa, óska að annar læknir sé sóttur til
samráða með þeim lækni, sem hefir sjúkling
undir hendi, þá skulu læknarnir, að lokinni
rannsókn, bera ráð sín saman í einrúmi. Sá
læknir, sem hefir haft sjúkling undir hendi,
fyrirskipar síðan það, sem læknunum hefir komið
saman um. Geti þeir ekki orðið á eitt sáttir, skulu
þeir, hvor um sig, i viðurvist hins, setja skoðanir
sínar fram fyrir sjúklinginn, eða þá sem að
honum standa, og kjósa þeir þá um, hvor
læknirinn skuli halda lækningunni áfram. Ef sá
læknir, sem hefir stundað sjúklinginn, kemur
ekki til viðtals við hinn aðfengna, skal hann
ráðleggja það, eða breyta svo til um meðferð
sjúklingsins, sem honum virðist bera brýna
nauðsyn til, en vitja sjúklings ekki oftar, nema
eftir samkomulagi við hinn, sem fyrst stundaði
hann. Lækni þeim, er sóttur er, ber borgun fyrir
starf sitt.
7. grein
Ef læknir getur ekki gegnt störfum sínum vegna
ferðalags, sem hann fær ekki sérstaka borgun
fyrir, eða sjúkleika, skulu nágrannalæknarnir, ef
kringumstæður leyfa, gegna störfum hans,
honum að kostnaðarlausu í einn mánuð, eða, ef
um sjúkleik er að ræða í tvo mánuði, nema læknir
auglýsi sjálfur, að hann hafi fengið ákveðinn
lækni til þess. Fyrir þessi störf sín mega læknar
ekki krefja þá sjúklinga um borgun, sem hafa
samið við lækni um læknishjálp, eða hann er
húslæknir fyrir, nema þeir eigi heima lengra frá
heimili læknisins en eina mílu, eða ef um meiri
háttar operation er að ræða, en þiggja mega þeir
endurgjald ef þeim er boðið.
Sé læknir sóttur til sjúklings, vegna þess að hinn
fasti læknir sjúklingsins sé ekki viðlátinn í svip,
þá ber honum borgun fyrir þá læknishjálp.
8. grein
Allir læknar, konur þeirra, ekkjur og ófullveðja
börn skulu hafa rétt til þess, að njóta ókeypis
læknishjálpar hjá hverjum þeim lækni sem þeir
óska. Þó skal ekki krefjast ókeypis
læknisþjónustu, ef læknir er sóttur um langan
veg, og heimilt er lækni að þiggja eitthvert
endurgjald, ef sá sem hjálpar nýtur, krefst þess,
einkum ef fátækur læknir á í hlut gagnvart
efnuðum.
9. grein
Heimilt er embættislausum læknum að setjast að
hvar sem vera skal. Hafi læknir gegnt
aðstoðarlæknisstörfum fyrir annan, verið
staðgöngumaður hans (amanuensis) eða settur í
héraðið áður en það var veitt, þá skal hann ekki
setjast þar að sem læknir, fyr en að minnsta kosti
eitt ár er liðið frá því hann dvaldi þar. Forðast
skal hann og að rýra á nokkurn hátt álit læknis
þess, er hann starfaði fyrir.
Skylt er lækni, sem ætlar að setjast að í héraði
annars læknis eða lækna, að skýra þeim frá
fyrirætlunum sínum, og tala við þá svo fljótt sem
því verður við komið. Heimilt er læknum þeim,
sem fyrir eru, að skjóta málinu til gerðardóms, ef
sérstakar ástæður eru fyrir hendi, sem orka
tvímælis um það, að búseta nýja læknisins sé í
samræmi við drengilega framkomu milli lækna.
10. grein
Ágreiningi um læknamál milli lækna, sem eigi
verður jafnaður á annan hátt, skal skjóta til
gerðardóms. í gerðardómi sitja 5 menn. Einn kýs
læknadeild Háskólans, annan Læknafélag
Reykjavíkur. Þessir menn eru kosnir til tveggja
ára. Landlæknir er hinn þriðji. Hann er formaður
dómsins. Þá kýs hver málspartur einn lækni úr
flokki þeirra, er hafa undirskrifað reglur þessar.
Læknafélag Reykjavikur og læknadeild
Háskólans kjósa tvo varamenn í gerðadóm til
tveggja ára. Þeir taka sæti í dómnum, ef dómara
er rutt eða hann er forfallaður.
Allar kærur og erindi gerðardóms sendist
formanni.
Fari annarhvor málspartur fram á það, hefir hann
rétt til að ryðja einum hinna föstu dómenda úr
dómnum. Tekur þá varamaður sæti í hans stað,
er dómurinn kveður til þess.
Gerðardómur hefir rétt til þess að stefna báðum
málspörtum fyrir sig. Þeir geta krafist þess að það
sé gert. Ferðir sinar kosta þeir sjálfir, svo og
þeirra dómenda, sem þeir hafa kosið, ef þeir búa
utan Reykjavíkur.
Gerðardómur hefir rétt til að vísa þeim málum frá
sér, sem hann telur að leggja skuli fyrir dómstóla.
Hann skal hafa lagt dóm á hvert mál, er hann
tekur til meðferðar, innan misseris frá því
málspartar höfðu kosið dómendur.
Nú kýs annar málspartur engan í dóm, og skulu
þá hinir dómendur tilnefna dómara fyrir hans
hönd.
Allir, sem ritað hafa undir reglur þessar skulu
skyldir að hlíta úrskurði gerðardóms.