Læknablaðið - 15.11.1987, Blaðsíða 15

LÆKNABLAÐIÐ
367
Rannsókn COx COx/CP CP Struvit þS Annaö
Prien 1974 USA 33 34 6 15 8 4
Herbstein 1974 Israel 14 64 0 12 9 1
Takasaki 1971 Japan 17 51 3 17 5 7
Westburg 1974 Bretland 40 20 13 15 8 4
Otnes 1983 Noregur 28 56 6 7 2 1
Landakot 1987 32 49 9 5 5 0
Mynd 6. Rannsóknir á samsetningu nýrnasteina.
kemur það heim og saman við hærri tíðni
þvagfærasýkinga hjá konum. Meðalaldur okkar
sjúklinga er sambærilegur við það, sem aðrir gefa
upp.
Forvitnilegt er að bera hliðstæðar erlendar
rannsóknir saman við okkar niðurstöður. I mynd
6 eru sýndar nokkrar slíkar rannsóknir.
Steingerðin er gefin upp í prósentum. Þar sést, að
tíðni kalsíumsteina er mjög lík í öllum þessum
rannsóknum. Tíðni þvagsýrusteina er minnst í
rannsóknunum frá Japan, Noregi og Landakoti
(8). Það er ekki hlaupið að því að útskýra þennan
mun. Sennilegt er þó, að mismunandi mataræði
ráði einhverju hér um. í rannsóknunum frá
Noregi og Landakoti er tíðni strúvítsteina
langlægst. Þetta er sú tegund steina, sem fylgir
þvagfærasýkingum. Sé eðli og tíðni
þvagfærasýkinga hérlendis sambærileg við það
sem annars staðar gerist, þá bendir þessi lága tíðni
strúvítsteina til þess, að meðferð
þvagfærasýkinga hérlendis sé markviss og komi
þannig í veg fyrir myndun nýrnasteina.
Systínsteinar fundust ekki í þessari rannsókn
okkar. Þeir hafa þó greinst hérlendis. Gunnar J.
Cortes skrifaði grein í Læknablaðið árið 1957,
þar sem hann greinir frá sjúklingi með
systínsteina. Hann rannsakaði einnig fjölskyldu
sjúklingsins og fann þar marga einstaklinga með
systínuriu (9). 2,8-Díhýdroxýadenínsteinar eru
sjaldgæfir. Þeir hafa þó greinst hjá börnum á
Landakotsspítala og nokkrir sjúklingar með
dihydroxyadeninkrystalla hafa komið til
meðferðar á sama spítala.
Niðurstöður okkar eru því þær, að tíðni
kalsíumsteina hérlendis sé mjög lík því, sem
annars staðar gerist. Þvagsýrusteinar og
sérstaklega strúvítsteinsr eru hins vegar
sjaldgæfari.
SUMMARY
This paper reports on the crystalline composition of 152
upper urinary tract calculi obtained at St. Josephs
Hospital in Reykjavík. The number of calcium stones
was found to be comparable to studies done elsewhere.
Uric acid stones and particularily infectious stones were
found in lower numbers, than in most comparable
materials. The male to female ratio was found to be only
1: 1.8.
HEIMILDIR
1. Otnes B. Urinary stone analysis methods, materials
and value. Scand J Urol Nephropl, Supplementum
71, 1983.
2. Prien EL, sr. Symposium on renal lithiasis. The
analysis of urinary calculi. Urol Clin N Am 1974; 1:
229.
3. Ljunghall S, Backman U, Danielson BG, Fellstrom
B, Johansson G, Wikström B. Epidemiological
aspects of renal stone disease in Scandinavia. Scand
J Urol Nephrol, Supplementum 53, 1980.
4. Laerum E. Studies on urolithiasis in general
practice. Scand J Urol Nephrol, Supplementum 80,
1984.
5. Scott R. Epidemiology of stone disease. Brit J Urol
1985; 57: 491-7.
6. Otnes B. Crystalline composition of urinary stones
in recurrent stone formers. Scand J Urol Nephrol
1983; 17: 179-84.
7. Otnes B. Sex differences in the crystalline
composition of stones from the upper urinary tract.
Scand J Urol Nephrol 1980; 14: 51-6.
8. Otnes B. Crystalline composition of urinary stones
in Norwegian patients. Scand J Urol Nephrol 1983;
17: 85-95.
9. Cortes GJ. Cystinuria-Systinsteinar. Læknablaðið
1957; 41: 155-62.
10. Campell’s Urology. N.Y.: The W.B. Saunders
Company 1978.