Kjarninn - 31.10.2013, Blaðsíða 50
04/05 kjarninn Rússland
forsetanum, sem engar fundargerðir eða önnur sönnunar-
gögn eru til um. Aðeins hluti ríkisstjórnarinnar situr fundi
af þessu tagi, auk þeirra sem eru í innsta hring starfsfólks
forsetans. Klönin svokölluðu koma að mörgu leyti í stað hefð-
bundinna stjórnmálaflokka, sem hafa veika stöðu.
Valdameiri hópurinn er yfirleitt nefndur siloviki, sem
gæti á íslensku útlagst sem völd eða styrkur. Hópurinn
dregur nafn sitt af því að langflestir þeirra sem honum
tilheyra störfuðu í leyniþjónustunni, lögreglunni eða hernum
eins og forsetinn sjálfur. Þessi hópur manna var farinn að
hafa áhrif á meðan Boris Jeltsín var forseti en völdin jukust
til muna í fyrri forsetatíð Pútíns. Undir stjórn Dimitrís
Medvedev dró aðeins úr fjölda þeirra í stjórnunarstöðum
en þeir hafa sótt í sig veðrið á ný eftir að Pútín hóf þriðja
kjörtímabil sitt. Þessi hópur ber ábyrgð á því að risastór
auðlinda fyrirtæki, sem voru einkavædd í tíð Jeltsíns, voru
aftur færð í eigu ríkisins. Óligarkar Jeltsíns voru hraktir á
brott og menn úr siloviki-hópnum stjórna nú flestum fyrir-
tækjanna. Siloviki-menn vekja ótta margra, enda hafa þeir
alla burði til að notfæra sér leyniþjónustuna og aðra slíka
innviði samfélagsins sér til framdráttar, og þá gegn keppi-
nautum sínum.
Hinn hópurinn er kallaður frjálslyndur, þótt hann teljist
það ekki á vestrænan mælikvarða. Uppistaðan í þessum hópi
er lögfræðingar, hagfræðingar og embættismenn sem margir
hverjir eru frá Sankti Pétursborg og þekkja forsetann þaðan.
Dimitrí Medvedev, forsætisráðherra og fyrrverandi forseti,
tilheyrir þessum hópi manna. Hópurinn er hlynntari alþjóða-
væðingu, opnu markaðshagkerfi og einkavæðingu upp að
vissu marki.
IUDPKDOGDQGLEDU¡WWDXP\õUU¡°
Hafa ber í huga að þessir tveir hópar breytast ört og eru langt
frá því að vera samrýmdir og einhuga. Þrátt fyrir að þeir
berjist um völdin eru þeir ekki gjörólíkir. Það sem þá greinir
helst á um eru efnahagslegir þættir. Báðir hóparnir eru
fylgjandi mjög sterku ríki, sem sýnir jafnvel einræðistilburði
lestu fjölbreytta umfjöllun
The Economist um siloviki og
rússnesk stjórnmál