Nýtt S.O.S. - 01.08.1957, Blaðsíða 8

8 Nýtt S. O. S
legu ringulreið, sem anars verður um
borð?“ t
Nokkrum mínútum síðar talar loít>
skeytamaðurinn á „Grebecock' við Mr.
Jolmson, aðalforstjóra Cammel-Laird.
„Hefui einhver verkfræðinga okkar
sent tilkynninguna?“ spyr Mr. Johnson.
„No, Sir,“ svarar loftskeytamaðurinn,
sannleikanum samkvæmt.
„Ekki heldur Sliaw forstjóri? Hann er
þó ábyrgur fyrir öllu á Thetis.“
„No, Sir. Sliaw forstjóri hefur ekki sent
tilkynninguna. Það gerðu þessir tveir for-
ingjar."
Stundarkorn er þögn í heyrnartólinu.
„Hafið þér frekari fyrirmæli handa
„Grebecock"? spyr loftskeytamaðurinn
loks.
„Já. Haldið sambandinu við Tlietis. —
V'erið kyrr hjá kafbátnum. '
Loftskeytamaðurinn flytur skipstjóra
sínum skipunina.
„Við getum ekki varpað akkerum," kall-
ar loftskeytamaðurinn í tækið. „Keðjan
er of stutt.“
„Þá verður að tengja saman báðar akk-
eriskeðjurnar! ]>að verður að gerast!"
Loftskeytamaðurinn tilkynnir skipstjóra
sínum þessa síðustu skipun.
„Það gagnar ekki að heldur," greip skip
stjórinn fram í. „Segið Mr. Johnson, að
við þurfum þrefali lengri keðjn á Jressu
dýpi og í slíkum straum.“
„Þá léttið þér á keðjunni með liægri
ferð áfram,“ svaraði Mr. Johnson æfur.
„Þér athugið, að liafa ekkert radio- eða
símasamband við aðra. Þér megið einung-
is hafa samband við skipasmíðastöðina.“
„En. ef sjóherstjórnin kallar?“ spyr loft-
skeytamaðurinn.
„Eg hef engu að bæta við skipun mína,“
var svarað.
Nú heyrist ekki meirá í símtólinu. En
nú er farið að hvína lítilsháttar í siglu-
tré „Grebecock“.
Suðvestanvindurinn fer vaxandi. Skip-
verjar á Crebecock verða alvarlegir á svip.
„Guð lijálpi þeim, sem eru Jrarna niðri,“
mælti skipstjórinn lágri röddn.
Yfirborð hafsins ókyrrist nokkuð. Fyrir
lraman stefni Grebecock stíga upp loftból-
ur. Þar niðri liggur Thetis á sjávarbotni.
Og þar um borð eru eitt hundrað og
þrír menn innilokaðir.
Skelfing um borð í Thetis.
liolus kafbátsforingi gengur um í vélar-
rúminu. Andlit manna eru náhvít í skini
rafljósanna, augnaholurnar eru svartar.
„F.kkert lífsmerki frá stafnrúminu,“ til-
kynnir einn varaaðstoðarmaður foringjan-
um. „Tundurskeytarúmið fullt af sjó,“
bætir vélamaður einn við.
Oram gengur að fremsta skilveggnum.
Hann tekur upp skrúflykil, sem liggur á
gólfinu og slær í stálvegginn.
Ekkert svar.
„Hafið kafarahjálmana til taks við köf-
unarhólfið!“ skipar hann.
Shaw forstjóri stóð fyrir framan hurð-
ina að köfunarhólfinu. „Eg fer upp ásamt
tveimur verkfræðingum til að stjórna
björguninni,“ mælti hann til Bolusar.
„Það er mál, sem sjáliðsforingjarnir
munu taka ákvörðun um,“ svarar foring-
inn hörkulega.
Oram stóð að baki forstjóran-
um. Andlit hans er eldrautt af reiði.
„Sjóherinn hefur ekki enn veitt Thetis
\iðtöku,“ mótmælti Shaw forstjóri.
„Þá tek ég hann nú af yður.“
Hringinn í kring um deiluaðila stóð
tylft manna. Þeim var erfitt um andar-
dráttinn. Þeir lifa nú á |)rýstilofti, og Bol-