Nýtt S.O.S. - 01.06.1958, Síða 24

2 j Nýtt S. O. S.
Usabí-flóann, ættum við að ná út að Cham-
pollion. Eruð þið með?“
Þeir frændur kváðust að sjálfsögðu reiðu
búnir að fara með honum.
Hafnsögumaðurinn greip símann. Hann
bað um samband við fyrirliða hersveitar
í Beirut, er var þar að störfum í þjón-
ustu ríkisins. Hann spurðist fyrir um,
hvort liann gæti fengið til umráða stór-
an flutningavagn.
Ofurstinn kvað slíkan vagn mundu vera
til reiðu. Innan skamms var vagninn kom-
inn á staðinn ásamt sveit hermanna. Það
gekk eins og í sögu að koma vélbátnum
á vagninn. Að því búnu var haldið af stað.
Hálfri stundu síðar var vélbáturinn kom-
inn á flot og hélt út Usabí-flóann.
Er menn um borð í Champollion sáu
allt í einu annan minni bát nálgast flak^
ið er lagði að af sömu snilli og hinn, þá
þökkuðu menn skaparanum þessa óvæntu
björgun.
Þrisvar lagði þessi litli bátur að Cham-
pollion og hvert sinn fór hann frá borði
fullhlaðinn skipbrotsmönnum og hélt til
lands inn Usabí-flóann.
En nú var Radwan kominn aftur og
liafði enn náð sextíu manns af flakinu.
Þá var lokið björgun, farþeganna, alls 181
manni.
Þá var áhöfnin öl! eftir um borð. Henni
varð að bjarga áður en Champollion leggð-
ist alveg á hliðina.
Og enn lagði hafnsögumaðurinn í Bei-
rut af stað ásamt bróður sínum til þess
að sækja áhöfn skipsins.
í þriðja skiptið lagði liann að flakinu.
Fimmtíu og níu menn yfirgáfu skip sitt.
Aðeins einn vantaði: Bourde skipstjóra.
Haún neitaði að yfirgefa skip sitt.
Þá fór Radwan Balpajy í eigin persónu
upp á skipsflakið. Hann þurfti ekki að
leita lengi. Hann vissi, hvar skipstjórann
mundi vera að finna.
Er hann kom upp í brúna sá hann
Bourde skipstjóra standa við gluggann og
stara út á hafið. Hann leit ekki við, er
hann heyrði fótatak hafnsögumannsins.
„Herra skipstjóri! Eg flyt yður kveðju
frá föður mínum! Þér þekkið hann. Eg
hef svarið að koma ekki til baka nema þér
komið líka. Ný lægð er að myndast og
ofsastormur í aðsigi! Eftir klukkustund
verður hann í algleymingi. Það þýðir
endalok skips yðar. — Líf skipverja yðar,
mitt, og yðar sjálfs er nú í yðar hendi!“
'Hafnsögumaðurinn beið ekki svars.
Hann gekk hröðum skrefum niður úr
brúnni og sveiflaði sér út fyrir borðstokk-
inn.
Hann var varla kominn niður í bátinn,
er hann sá hvar Bourde skipstjóri fetaði
sig hægt niður kaðalstigann.
Hann steig niður á þilfar lóðsbátsins
án þess aðmæla orð frá vörum og um leið
leysti Mahmud festar bátsins. í síðasta sinn
lagði lóðsbáturinn frá Champollion.
Hver einn og einasti skipverjanna á
Champollion horfði á skipið unz það hvarf
úr augsýn. Þeir voru að kveðja skip sitt
hinztu kveðju.