Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.05.1940, Page 26

22
ÞJÓÐIN
Heldur liafa þeir gert liverja til-
raunina á fætur annari til að kljúfa
þafí og sundra, i þvi skyni að koma
i þess stað upp eigin sanitökum, að
vísu með fögrum orðum að yfir-
varpi, en með ráðnuni hug að liefja
þar algera liarðstjórn að rússneskri
fyrirmynd, jafnskjótt sem máttur
þeirra til illverkanna ykist.
Á þvílíkum aðferðum og þvílíkum
tilgangi hafa Sjálfstæðismenn óheit
og skömm. Þeir liófu þess vegua
markvissa haráttu fyrir því að
knýja aðra flokka, og þá fvrst og
fremst Alþýðuflokkinn, lil að sam-
einast sér um að hrinda þessum
málum í skaplegt liorf.
Sumir þeir, sem cngan þátt hafa
átt í þeirri haráttu, sem Sjálfstæðis-
verkamenn liófu, hafa litið starf
þeirra með illkvittnisaugum gagn-
rýninnar og sagt, að þeir hefðu um
enga samninga átt að hugsa, held-
ur einir átt að lirinda málum sín-
um fram. En til þcss höfðu þeir
engan mátt. Einir gátu þeir að vísu
klofið verkalýðssamtökin og'þar með
dregið úr þeim allan mátt. En til
þess að hefja þau til nýs vegs og
virðingar urðu þcir, stuudum og
sumsstaðar, þar sem það álti við,
að vinna með öðrum, hvort sem það
voru Alþýðuflokksmenn eða ein-
hverjir aðrir.
Einstakir þættir þessarar haráttu
skulu eigi raktir. Enn scm komið
er er frumvarp lijarna Snæhjörns-
sonar og álvktun Alþingis frá í vet-
ur aðaláfangarnir í henni.
í frumvarpi Bjarna Snæbjörns-
sonar voru aðalkröfurnar um jafn-
rétti öllum lil handa settar fram.
Til þess að fá samkomulag um á-
lyktun þingsins varð i hili að slá
af kröfunni.um hlutfallskosningar,
sem Sjálfstæðismenn ætíð hljóta að
herjast fyrir, en nú var engin leið
að koma fram. En að öðru leyti
gekk ályktunin ennþá lengra en
frumvarpið.
Með ályktuninni lýsli Alþingi vf-
ir því, að gera þyrfti þær breyting-
ar á Alþýðusamhandinu, að það
yrði óliáð öllum stjórnmálaflokkum,
að innan félaganna skyldu menn
hafa fullt jafnrétti, hvað sem stjórn-
málaskoðunum þeirra liði, og að
engir mæltu ganga i stéttarfélög,
nema þeir, sem í þeirri stéll eru.
Þegar ályklunin var sannn, var
um það rætt, að veita Alþýðusam-
handinu frest lil haustsins 1940 til
að koma breylingum þessum á. Ef
ekki verður við það staðið, verður
að telja, að Alþingi hafi lofað að
skipa þessum málum með lands-
lögum.
Til þess kemur þó vonandi ekki.
Langeðlilegast er, að verkamenn
ráði þessum málum til lykta með
samkomulagi sín á milli. Ekki hef-
ur þó enn heyrzt, að Alþýðusam-
bandsstjórnin hafi hafið samkomu-
lagsumleitanir i þessa átt við Sjálf-
stæðisverkamenn eða fulltrúa
þeirra. Ef Alþýðusamhandið vill ó-
neytt gera það, sem gera verður,
getur héðan af ekki liðið á löngu,
þar til samkomulagsumleitanir
hefjast.
Sjálfstæðisverkamenn híða því
enn og sjá livað verða vill. Þeir eru
staðráðnir í að láta sanngjarna
skipun þessara mála eigi stranda á