Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.12.1931, Side 88

598
Kviksettur.
[Stefnir
KOLASALAN sf.
Eimsfcípafélagshúsintí
Sfmí 1514.
KOL og KOX
ávalt fyrirliggjandi.
voru sokknir ofan í stólana, sem
virtust gerðir handa tveimur
hver. Þvílíkt fólk! Var þetta
endalok mannkynsins, síðustu
leifarnar áður en menn urðu að
engu? En salurinn hvíldi í' þög-
ulli ró eins og hann væri að
dreyma löngu liðna gullöld,
þegar mennirnir voru svo stórir,
að þeir fylltu út í þessa stóla.
Og í þessum sal settust þexr
nú að snæðingi Oxford og Pri-
am. Þeir átu af venjulegum
diskum, venjulegan mat, nýjan
nútíma mat — nema ostinn.
Hann virtist vera frá dögum
Hómers eða um það bil.
Það er mikils til of vægt orð
að segja, að Priam liði illa.
Hann var í kvölum. Hann hefði
gefið allt sem hann átti til þess,
að hann hefði aldrei hitt Oxford.
Hann þoldi ekki svona umhverfi.
Og Oxford hlaut að reka sig á
það áður en langt liði, að hann
hafði gert ljóta axarskaftið,
þegar hann fór með Priam hing-
að. En hvernig átti jafnvel
hyggnasta manni að detta í hug,
að maður eins og Priam hefði
aldrei fyr komið í góðan enskan
klúbb?
„Eigum við ekki að fá okkur
kaffið í reykskálanum?"
Þeir gengu þangað. Reyk-
skálinn virtist vera eina herberg