Nýtt Helgafell - 01.10.1956, Blaðsíða 14

108
NÝTT HELGAFELL
alltaf að heilbrigðu marki:
að blása í leikinn allri þeirn
tilfinningu, sem hann
þyidi; barmleikurinn varð
enn sárari þegar hann
blandaðist gamni. Shaw
gaf ameríska leikstjóran-
um viðvörun, þegar leik-
urinn var sýndur í New
York: „Gætið þess vel, að
láta fólk ekki fara að halda,
að þetta leikrit sé eitt af
þeim, sem óg hef sknfað í
bríaríi. Það missir marks,
nema það só sýnt eins og
háleitur trúarleikur —
með ljónum í til tilbreyt-
ingar.“
Þegar óg var að skrifa
ævisögu Shaws, minnti óg
hann á hvernig hann hefði
látið á lokaæfingunni fyr-
ir Andrókles, og fókk orð
í eyra. ,,Fábjám!“ hrópaði
hann og brá fyrir sig fyrsta
gælunafnmu, sem honum
kom í hug: ,,Það sem gerðist var þetta:
Þið lókuð alltof veikt og í þessum teboðs-
stíl, sem ennþá var móðins. Mitt ráð,
til að lagfæra þetta, var að ýkja flutning-
ínn sem fáránlegast. Og óg ýkti sem mest
tii þess, að leikandinn gæti ekki stælt mig
alveg út í æsar. En tilraun hans til þess
að ná mór var oftast hóflega langt í áttina
til þess, að hinn prúðmannlegi byrjandi fór
nokkurn veginn rótt með. Barker var ekki
teboðsleikari, en hann var fágaður og hóg-
vær; óg var hins vegar óskammfeilinn lýð-
skrumari, þó að ég færi ekki út í innantómt
raus, sem óg þoldi alls ekki. Oft þurfti óg
að segja við' leikara: „Syngið, gerið þetta
að músík.“ Barker gerði Andrókles vel.
Það voru einungis tvö atriði, sem óg vildi
breyta, þó að þér sæjuð kannske ekki betur
en óg væri að tæta allt í sundur. Reyndar
var það ekki nema annað þessara atriða,
sem máli skipti. ,,Það var þá heldur en
ekki seinlegt að breyta þessum tveimur at-
riðum,“ sagði óg, ,,því að við losnuðum
ekki af æfingunni, fyrren klukkan varorðin
þrjú um nóttina.“ ,,Ég hólt ekki vöku fyrir
ykkur til þrjú um nóttina,“ svaraði hann.
,,En það var eftir Barker. Ég var ailtaf að
áminna hann fyrir þessa ástríðu og sagði