Nýtt Helgafell - 01.10.1958, Blaðsíða 39

ÚR EINU í ANNAÐ
85
<!•>——„—..—,.—„—.,—.,—..—„„—„„—„„—..—„„—,,j,
FYLGIZT MEÐ UNGU SKÁLDUNUM
„BORGIN HLÓ"
fyrsta ljóðabók
Matthíasar Johannessen
Matthías er einn þekktasti og
listrænasti blaðamaður okkar
og hefir ljóðabók hans fengið
mjög góða dóma
HELGAFELLSBÓK
+—— ----------------------------------*
* E*'——««——•">—•"•—•"•—•■••——•"•—«»—«“—'•*—•"■—«“—,,;i—■•f*
FYLGIZT MEÐ UNGU SKÁLDUNUM
„FJALLIÐ"
ejtir Jökul Jakobsson
Mjög spennandi
nútíma skáldsaga
HELGAFELLSBÓK
Ur einu í annaö
List og andleg ögun
Árni Kristjánsson er í hópi þeirra íslenzku
listamanna, sem mótað hafa nútíma tónlistarlíf
á íslandi dýpstum og varanlegustum dráttum,
ekki aðeins sem frábær tónlistartúlkari, heldur
engu síður sem fræðari og kennari. Hann tók
fyrir tveimur árum við stöðu skólastjóra Tón-
listarskólans að beiðni Páls ísólfssonar, stofn-
anda skólans og fortöðumanns um aldarfjórð-
ungs skeið. Það sem Árni Kristjjánsson hefur
til mála lagt í orði og verki er með þeim hætti
að það hlýtur að vekja allt alvarlega þenkjandi
fólk til umhugsunar. Eftirfarandi er tekið úr
ræðu er hann flutti við skólaslit s.l. vor:
„Tónlistarnám er tamning. Við erum ekki ein
um þessa skoðun þó hún virðist ekki mikilsráð-
andi hér á landi, sem stendur. Tónlistin er, og
var frá fornu fari, talin eitt undirstöðuatriði
sannrar menningar með mörgum þjóðum. Um
allan hinn forna heim var tónlist í heiðri höfð
og talin af guðlegum uppruna. Spartverjum var
í æsku aðeins kennt þetta þrennt: lestur, skrift
og músík, en svo’nefndist ljóðlist og tónlist einu
nafni. Að öðru leyti voru dagarnir helgaðir íþrótt-
um og líkamsþjálfun. Tónlistinni var talið til
gildis að hún kenndi mönnum sjálfstjórn og aga,
þroskaði sál þeirra, stældi viljann. Iþróttir voru
tamning líkamans, tónlist einskonar leikfimi sál-
arinnar.
Listaskóli á ekki einungis að uppfræða held-
ur fyrst og fremst að rækta nemandann, fegra
hann, gera hann næman, svo hann geti fundið
til.
Þið hafið sjálfsagt, sum ykkar að minnsta
kosti, orðið snortin af myndlist. Málverk af ís-
lenzkri náttúru gefur að líta víðsvegar nú á
dögum.
Enska skáldið Oscar Wilde, sem frægur var
fyrir mörg hnittyrði og spakmæli sagði eitt sinn,
að „það væri ekki listin, sem hermdi eftir nátt-
úrunni“ eins og almennt væri talið, „heldur öf-
ugt, náttúran, sem hermdi eftir listinni“. Þessi
orð eru ekki tómt gambur, heldur geyma þau
eftirminnanlegan sannleika ef rétt eru skilin. Við
sjáum nefnilega það, sem við erum.
Segjum við ekki stundum þegar við erum á
ferð um landið okkar og lítum mosavaxið hraun-
ið með hinum marglitu og margvíslegu kynja-
myndum þess, að landslagið sé kjarvalskt?
Finnst okkur ekki líka að Ásgrímur hafi með
pensli sínum gert þessi sindrandi fell sem blám-
ar fyrir í fjarska, þennan „heiðjöklahring" sem