Dagskrá: tímarit um menningarmál - 01.01.1957, Side 25

Charles hélt sér kyrrurh þar sem hann var.
Hann virtist einbeita sér við það eitt að halda
niðrií sér andanum.
„Hann saknar pabba svo afskaplega. Hann
var v-e-g-i-n-n í Norður-Afríku."
Ég lét í ljós samúð mína.
Esmé kinkaði kolli. „Pabbi tilbað hann.“
Hún nagaði góm þumalfingurs, hugsi. „Hann
líkist mömmu mjög mikið — Charles, á ég
við. Ég er lifandi eftirmynd pabba.“ Áfram
hélt hún að narta fingurgóminn. „Mamma var
mjög ákaflynd kona. Hún var úthverf. Pabbi
var innhverfur. Samt áttu þau prýðisvel sam-
an, það séð varð. En í fullri hreinskilni talað,
þá hefði pabbi þarfnazt öllu gáfaðri lífsföru-
nautar en mamma var. Hann var framúrskar-
andi velgefinn hæfileikamaður.“
Ég beið við, reiðubúinn að taka á móti nán-
ari upplýsingum; en engar komu. Ég leit niður-
til Charles, sem hvíldi nú vangann á stólset-
unni. Þegar hann sá að ég horfði á hann Iokaði
hann augunum, syfjulega, líkastur engli, en
rak svo útúr sér tunguna — þennan líka rana
— og sendi frá sér það sem í mínu ættlandi
hefði þótt stórfenglegt virðingarmerki við
nærsýnan körfuknattleiksdómara. Það lék
beinlínis allt á reiðiskjálfi í testofunni.
„Hættu þessu,“ sagði Esmé, greinilega í
fullkomnu jafnvægi þrátt fyrir þetta. „Hann
sá Ameríkana gera þetta í pylsubiðröð, og nú
gerir hann það í hvert sinn sem hann verður
pirraður. En hættu þessu nú, ellegar ég sendi
þig beina leið til Miss Megley."
Charles opnaði hin feiknastóru augu sín,
sem merki þess hann hefði heyrt hótunarorð
systur sinnar, en virtist ekki hafa kippt sér
upp við þau að öðru leyti. Svo lokaði hann
augunum að nýju og hélt áfram að hvíla
vangann á stólsetunni.
Ég hafði við orð, að kannske ætti hann að
fresta slíku sem þessu — og átti við Bronx-
hrópið — þartil hann færi að nota titil sinn að
staðaldri. Það er að segja: efþá einnig hann
bæri titil.
Esmé sendi mér langdregið, næsta grand-
skoðandi augnatillit. „Þér hafið smávegis
kýmnigáfu, er það ekki?“ sagði hún — með
-----------------------------------N
Indriði G. Þorsfeinsson:
Strit
Aldir renna
enginn fœr
öðru ráðið;
engir kenna,
eiður sœr,
í pví háðið;
engu nœr
pótt árin rói
í gráðið.
V__________________________________/
nokkurri eftirvæntingu. „Pabbi sagði, að ég
hefði alls enga tilfinningu fyrir kýmni. Hann
sagði ég væri óundirbúin að leggja út á Iífs-
brautina, því ég hefði alls enga kýmnigáfu"
Ég leit á hana, meðan ég kveikti mér í
sígarettu, og sagðist ekki vilja meina að
kýmnigáfa kæmi að nokkru haldi þegar á ætti
að herða.
„Það sagði þó faðir minn.“
Þetta var yfirlýsing trúaratriðis, ekki and-
mæli, og ég flýtti mér að söðla um. Ég kink-
aði kolli; sagði, að faðir hennar hefði sjálf-
sagt tekið miklu rýmra sjónarhom en ég
(hvaðsem það átti að merkja).
dagskrá
23