Dagskrá: tímarit um menningarmál - 01.01.1957, Qupperneq 55

Sverrir Haraldsson.
séu ævinlega reiðubúnir að bæta við
málverkum á heimili sín.
Ameríski málarinn Alcopley hefur
skýrt mér frá undrun sinni, er hann
sá svo mörg málverk á alþýðuheim-
dum þar í landi. Hann sagði þar alla
veggi þakta málverkum bókstaflega
frá gólfi til lofts. Vafalaust væru sum
þessara málverka keypt fyrir lítið fé,
en engu að síður væru þau keypt, og
það verður að teljast mjög athvglis-
vert. Hann fullyrti, að íslenzkir mál-
arar ættu við mun betri kjör að búa
á litlu eynni sinni en margir kunnir
málarar hér á meginlandinu.
Auk þess sem þeir fá áðurnefndar
styrkveitingar og hverskonar hjálp,
rennur hvorki meira né minna en all-
ur ágóði áfengissölu ríkisins einmitt
til listamanna.
Við hér í París þekkjum Gerði
Helgadóttur, sem hefur sýnt í sýn-
ingarsal Arnauds og á Realité Nou-
velles. Höggmyndir hennar eru mjög
athyglisverðar og virðist listakonan
hafa orðið fyrir áhrifum frá Ame-
ríkumanninum Lippold og Dananum
Jacobson.
Pétursson, Kvaran, Sigurðsson og
Þorvaldur Skúlason fylgja geo-
metriskri abstraktion hver á sinn
hátt. Kjartan Guðjónsson hefur farið
eigin leiðir upp á síðkastið. Sagt skil-
ið við myndir af mönnum og fjöll-
um og hefur nú tekið við að mála
hringa, ferhyrninga og þríhyrninga.
Jóhannes Jóhannesson er nú aftur á
móti hættur að mála abstrakt, en mér
virtist hann hafa mjög persónulegan
stíl. Hann málar figurativt líkt og
Andre Marchand.
Sverrir Haraldsson er mjög ungur
málari (fæddur 1930) og virðist vilja
sýna nokkurs konar fígúrur og lands-
lag með geomatriskri abstraktion.
Manni gæti dottið i hug sum af verk-
um Klee.
Við höfum séð verk Nínu Tryggva-
dóttur hér í París. Verk, sem hafa
látlaust, traust form. Hún hefur án
efa til að bera einhvern sérstæðasta
persónuleika lands síns. Málverk
hennar og einkum þó hinar klipptu
myndir (collages) hafa sérstakan blæ,
sem hver maður hlýtur að hrífast af.
Til þessara mynda notar hún ó-
jafnar, svartar pappírsræmur, sem
hún límir á grunn, áður litaðan skær-
um litum. Þetta virðist hún gera af
handahófi, en það verður þó aðeins
gert af natni mikils listamanns. Jap-
anska tímaritið Bækubi birtir margar
hrífandi myndir eftir hana í síðasta
tölublaði sínu, og þótt þær væru þar
við hlið mynda Soulange, féllu þær
engan veginn í skuggann.
Þar sem er Kristján Davíðsson hef-
ur ísland eignazt safamikinn Du-
DAGSKRÁ
53