Dagskrá: tímarit um menningarmál - 01.01.1957, Side 56

Karl Kvaran.
buffet. Sigurjón Ólafsson
er sá myndhöggvari, sem
vekur hvað mesta athygli.
Hann notar beinar og
hreinar línur, sem lýsa
heiðarleik og hógværri ást
listamannsins á viðfangs-
efninu.
Asmundur Sveinsson
minnir að ýmsu leyti á
Moore í verkum sínum.
Allir þessir listamenn
hafa dvalið í Kaup-
mannahöfn og París og
nokkrir einnig í New-
York. — íslendingar gera
víðreist eins og sjá má.
En hvert sem leið þeirra
liggur minnast þeir upp-
runa síns. Við skulum ekki
álasa þeim fyrir það, því
að land þetta á skilið
þakkir allra listamanna.
Hafsteinn Austmann:
Tvær sýningar
Eftir langa lognmollu verður
sprenging. Það sannaðist bezt á sýn-
ingu Guðmundar Guðmundssonar
(Ferró). Hún vakti mikla athygli og
óvenju margar myndanna seldust.
Það má óska Guðmundi til hamingju
með það, því að hverjum manni er
nauðsyn að uppskera laun erfiðis sins
í veraldarauði, þó að rómantískar sál-
ir telji, að fylling sú, er listamaður-
inn fær við sköpun góðs verks, skuli
nægja honum.
Um sýningu Ferrós má margt gott
segja. Myndirnar eru dugnaðarlega
unnar, það er að segja, við finnum, að
listamaðurinn nennir að leggja sig
fram.
Það leynir sér ekki, að litasjón hef-
ur hann góða, að vísu gætir þar mjög
ítalskra áhrifa, sem eðlilegt má telja,
eftir langa skólun þarlendis. í nokkr-
um myndanna leika form og litir vel
saman, svo að úr verður heilsteypt,
örugg myndlist. Einkanlega á þetta
við um smærri myndirnar (gouache).
Stærri myndirnar fundust mér ekki
eins góðar. Óhugnaðurinn í þeim víða
falskur, og verkin ekki eins vel byggð.
Sem dæmi má taka stóra mynd á
endavegg til vinstri. Hún er byggð
upp í einum fleti, en ruglað inn í hana
perspektívi, sem veikir áhrif hennar
og truflar skoðandann.
54
DAGSKRA