Félagsbréf - 01.10.1958, Blaðsíða 34

32
FÉLAGSBRÉP
leiðsluáætlun búsins yrði ekki tafarlaust færð til samræmis við óskir
hennar.
Aðrir ræðumenn tóku í sama streng. Aðra afstöðu var ekki hægt
að taka.
Aðrir ræðumenn — það voru allir viðstaddir, kennslukonan, Stjúkin
og Konóplev. Allir voru fullkomlega á einu máli, á sama hátt og
allir höfðu verið á einu máli í hinum vinsamlegu viðræðum fyrir
fundinn. Munurinn var aðeins sá, að niðurstaðan var þveröfug við
það sem áður hafði verið.
Zípýshev sá sér til ánægju, að allir voru hjartanlega sammála og
tók fyrir næsta mál á dagskrá.
Erindreki flokksins liafði á einni af eftirlitsferðum sínum átalið
stjórn samyrkjubúsins fyrir að vanrækja liið pólitíska uppeldi fólksins.
Hann gerði skýrslu um málið og sendi hana aðalritara héraðs-
stjórnarinnar.
Um þetta mál lét Zípýshev svo um mælt: Skýrslan er því miður
sannleikanum samkvæm. Við örvum ekki hina iðnu og refsum ekki
hinurn lötu. Lítið bara á töfluna, er hún ekki auð? Þar á að skrifa
hrós og ávítur.
Hin sósíalistíska samkeppni er vanrækt. Við erum forystulið fólks-
ins. Ég legg til að við verðlaunum einliverja og refsum líka nokkr-
um, svo að það standi eitthvað báðum megin á töflunni. Þannig er
héraðsstjórnin vön að liafa það.
Fundurinn samþykkti einróma að verðlauna fimm og refsa þremur.
Það var aðeins rökrætt um það, livernig þetta ætti að skiptast á
liinar einstöku deildir búsins.
Þeir voru ekki búnir að skrifa niður ályktanirnar, þegar Marfa
kom aftur til að taka til og læsa.
Píotr Kúsmits stakk upp á að ritarinn semdi ályktanirnar.
— Þú veizt hvernig á að hafa það, livíslaði hann að Zípýshev og
var feginn því að fundurinn var á enda.
— Skrifaðu hara að alda hrifningar hafi farið um samfélag okkar.
— Það þýðir — liefur farið um allt landið, hvíslaði Stjúkin.
Þeir sýndu á sér fararsnið og það lá illa á þeim. Þeir héldu heim-
leiðis með óbragð í munninum og óánægðir nieð sjálfa sig.
Að utan heyrðist fótatak. Unga fólkið var komið aftur. Við kom-
um kannski of snemma? spurði einn unglinganna, sem komið hafði
fyrr um kvöldið.
— Nei, þið komið mátulega, svaraði Píotr, við erum húin. Gangið