Sveitarstjórnarmál - 01.06.1948, Qupperneq 19

S VEITARSTJÓRNARMÁL
J5
íslenzka lýðveldi, fámennustu sjálfstæðu
menningarþjóð Evrópu, sem gerir óvenju
háar kröfur um húsakost þjóðar sinnar,
en er þó að mestu háð umheiminum um
allt byggingarefni. Það var án nokkurs
vafa rétt að taka þátt í sýningunni, og
betur farið en heima setið, þó ekki væri
nema til að sjá og læra hvernig betur
mætti gera næst, en i því eigum við enn
mikið ólært.
Að lokum leyfi ég mér að láta fylgja
dóm, er birtist sem forystugrein í aðal-
málgagni franska arkitekta-sambandsins,
La Journée du Batiment, en greinina rit-
aði einn helztu gagnrýnenda um bygg-
ingasýninguna, René Clozier arkitekt. —
Greinin birtist i málgagni þessu hinn 18.
ágúst s. 1. Var hún send utanríkisráðu-
neytinu, og er fyrsti dómur um sýningar-
deild okkar, sem hingað til hefur borizt.
Dómurinn er skrifaður af mikilli velvild
og skilningi. Ber hann þess vott, að höf-
undur hafi fengið allitarlegar upplýsingar
um land og þjóð, og mun meiri en sýn-
ingardeild okkar gaf tilefni til sem bygg-
ingarmálasýning.
En engu að síður er hér um að ræða
talsverða landkynningu, þar sem lýst er
högum þjóðarinnar með eins konar for-
mála að því, sem ísland hefur að bjóða á
sviði byggingar- og skipulagsmála, miðað
við höfðatölu íbúanna, menningarlegar
þarfir og aðstæður.
Enda þótt slíkar alþjóðasýningar séu
fyrst og fremst ætlaðar tæknilegum sér-
málum, fer þó ekki hjá því að þær séu
um leið þýðingarmiklar landkynningar,
og þótt farið sé allmörgum orðum um land
og þjóð í eftirfarandi ritdómi, og hlutfalls-
lega minna rætt um fagleg efni, þá er það
mikils virði að fá vinsamleg ummæli og
fræðandi um land og þjóð, í víðlesnum
erlendum blöðum, svo sem hér hefur orðið
raunin. En fyrst og fremst er það að þakka
þátttöku okkar á þessum vettvangi.
Forystugrein úr dagblaði franskra arki-
tekta. „La Jurnée du Batiment.“ mánu-
daginn 18. ágúst 1947.
Alþjóða Skipulags- og byggingar-
málasýningin.
ISLENZKA DEILDIN
Eftir RENÉ CLOZIER
arkitekt, S. A. D. G.
„Margir Frakkar þekkja eigi Island af
öðrum heimildum en hinum fræga róman
eftir Pierre Loti, (Á íslandsmiðum). 1
augum þeirra eru Islendingar eins konar
hjarðmannaþjóð, áþekkir Löppum, sem
hafa það að aðalatvinnuvegi að hjúkra
frönskum fiskimönnum.
Þeir, sem eigi eru betur uppfræddir,
ættu að heimsækja sýningardeild Islands
á byggingarmálasýningunni í Grand Pal-
aice, og helzt hitt þar að máli einn aðal
hvatamann deildar Islands, sendifulltrú-
ann íslenzka, herra Kristján Albertsson.
Mun þeim þá skiljast hversu rangt þeir
hafa haft fyrir sér, og hjá þeim mun vakna
þrá til þess að heimsækja ísland, og kynn-
ast einni elztu menningarþjóð Norður-
landa.
Er það eigi um of mælt, því með þessarri
litlu og fjarlægu þjóð, langt í norðurhöf-
um, hefur varðveizt forn menning, og and-
leg afrek frá henni komin, sem gefið gætu
henni heitið Hellas Norðurlanda. Á íslandi
hefur varðveizt móðurtunga Skandinavíu,
sú tunga, er áður fyrr var töluð í Svíþjóð,
Danmörku og Noregi. Þar urðu sögurnar
til seint á miðöldum, og á íslandi varð
til elzta þjóðþing veraldar. Frá Islandi fór
Leifur Eiríksson, en hann uppgötvaði
Ameríku fjórum öldum á undan Kristofer
Kolumbusi.
En landið sjálft þarf eigi að öfundast við
sögu þjóðarinnar, því það er eitt af undrum
veraldar, með egghvössum eldfjöllum,
hraunauðnum, mildu loftslagi Golf-
straumsins. Þar'eru goshverir og heitar
laugar, víðsýni hins tæra lofts, óendan-
legar litbreytingar landlags, fljót og foss-
ar.
Island er land margbreytileikans og
gestrisninnar, og það er æ meir að verða
ferðamannaland. En landið á einnig dýra