Sveitarstjórnarmál - 01.08.1950, Qupperneq 13

SVEITARSTJÓRNARMÁL
11
Ríkisskattanefnd
og úrskurðir hennar.
Ýmsir þeir menn, sem leitað hafa til ríkis-
skattanefndar og óskað úrskurðar hennar í
útsvars- eða skattamálum, svo og þeir, er
slíkir úrskurðir hafa snert á einn eða annan
hátt, hafa oftlega kvartað undan því, að
erfitt væri að gera sér grein fyrir því, á hvem
hátt eða með hvaða forsendum ríkisskatta-
nefnd kæmist að þeirn niðurstöðum, er í úr-
skurðum hennar fælust, því að bréf þau,
sem frá nefndinni bærust, væru yfirleitt rnjög
stuttaraleg. í þeim væri aðeins með tveirn-
ur eða þrernur línum frá því greint, að nefnd-
in hefði úrskurðað, að útsvarið skyldi óbreytt
standa, eða hækka eða lækka um krónur þetta
eða þetta, krafa væri ofseint fram komin og
málinu því vísað frá o. s. frv. Þeir, sem hafa
kært útsvar, t. d. til lækkunar, og talið sig
hafa fært sterk rök fyrir réttmæti þeirrar
kröfu, gætu ekki á einnar línu frásögn um
synjun með neinu móti áttað sig á, hvaða
veila lægi í rökstuðningi þeirra. Þar við bætt-
ist, að þótt menn síðar ættu persónuleg viðtöl
við ríkisskattanefnd eða starfsmenn hennar,
væri mjög tafsamt að fá frekari skýringar, því
að í fundargerðabók nefndarinnar væri úr-
skurðurinn innfærður án forsenda, en minni
brigðult og erfiðleikar á að fara yfir skatta-
kærur og önnur skjöl til glöggvunar. Sveita-
stjómarmenn hafa að sjálfsögðu einkum orð-
ið fyrir óþægindum vegna forsendaskorts við
úrskurði ríkisskattanefndarinnar.
Af ofangreindum ástæðum samþ. fulltrúa-
ráð Samb. ísl. sveitarfél. á sínum tíma tillögu
í sambandi við væntanlegar breytingar á út-
svarslögum um, að ákveðin skyldi vera í lög-
um skylda ríkisskattanefndar um að gera í
forsendum grein fyrir niðurstöðum úrskurða
sinna. Mun fulltrúaráðið hafa álitið, að með
slíkri greinargerð yrði auðveldara að átta
sig á þeim reglurn, er ríkisskattanefnd byggði
niðurstöður sínar á, og gæti það dregið úr
samskonar kærum eftirleiðis og auðveldað
störf þeirra manna, sem einkum hafa þessi
mál með höndum.
Því miður hefur ekkert slíkt ákvæði enn
verið lögfest, en þörfin fyrir skýringar frá
ríkisskattanefnd við uppkvaðningu úrskurða
er jafnrík eftir sem áður. Þar við bætist, að
vfirleitt er ekki unnt að koma að skýringum
eða leiðréttingum við fram komnar kærur.
Urskurðimir eru því iðulega kveðnir upp eftir
einhliða frásögn og rökstuðningi annars að-
ilans. Ríkisskattanefndin hefur því stundum
alls ekki möguleika til að kveða upp úrskurði,
sem hvíli á hlutlægri yfirsýn á málinu, þar
sem aðeins annar aðilinn hefur tjáð sig um
það.
Þá virðist og ríkisskattanefnd hafa nokkra
tilhneigingu til að vísa máli frá, ef hún telur
eitthvað á skorta um rétt formsatriði, á kær-
unum. Að sjálfsögðu verður að setja vissar
reglur og tímatakmarkanir varðandi fram-
komnar kæmr, en óþarfur naglaskapur um
leit að formgöllum er næsta óviðfelldinn.
Ríkisskattanefndin svo sem önnur yfirvöld
og dómstólar er þó fyrst og fremst til þess