Sveitarstjórnarmál - 01.08.1950, Side 23

SVEITARST JÓRNARMÁL
21
3- gr-
Aftan við 12. gr. laganna komi svo hljóð-
andi viðbót:
Nú stundar gjaldþegn fasta atvinnu utan
heimilissveitar og meiri hluti atvinnutekna
hans stafar frá þeirri atvinnu, en útsvör
verða talin hlutfallslega lægri í heimilissveit
hans en í atvinnusveit, og getur þá atvinnu-
sveit krafizt þess, þótt útsvari gjaldþegns sé
ekki skipt, að hann greiði henni útsvar, sem
nemur þeirri upphæð, er honum hefði borið
að greiða í atvinnusveit umfram það, er hann
greiðir í heimilissveit.
Heimilissveit er skylt að innheimta útsvars-
auka þennan, samkv. úrskurði yfirskatta-
nefndar í umdæmi heimilissveitar, og standa
atvinnusveit skil á honum.
4- gr-
Lög þessi öðlast þegar gildi og koma til
framkvæmda við álagningu útsvara 1950.
*
Töluliðir þeir, sem þama eru felldir úr
gildi, fjalla um rétt á skiptum á útsvari, ef
maður stundar atvánnu utan heimilissveitar í
3 mánuði og hlotið í laun a. m. k. 3000 að
viðbættri vísitölu, eða ef maður er lögskráð-
ur á skip í 3 mánuði og hefur hlotið í laun
kr. 5000 að viðbættri vísitölu.
Samkvæmt lögunum kemur réttur til kröfu
um hluta af útsvari frá atvinnusveit undir
þessum kringumstæðum ekki lengur til
greina.
Viðbótarákvæðið er fyrst og fremst sett inn
í því skyni, að útiloka flutning á milli sveit-
arfélaga vegna mishárra útsvara og fer vel á
því. Á hitt má aftur benda, að sá maður,
sem leita verður út fyrir sitt sveitarfélag eftir
atvinnu, og þarf jafnvel að kosta ærnu fé til,
getur með þessu móti orðið nokkuð hart úti
í samanburði við samsveitunga sína, þar sem
hann auk verulegs kostnaðar vegna atvinnu
annars staðar verður og að greiða hærra útsvar.
Væntanlega verður reglugerð sett um fram-
kvæmd þessara laga til frekari skýringar.
Fljótt á litið virðist til þess ætlast, að þegar
sveitarstjórn hefur fengið upplýsingar um
álagt útsvar utansveitarmanns, sem aflað hef-
ur sér tekna í hennar umdæmi, og í ljós
kemur, að það er hlutfallslega lægra í heim-
ilissveit en atvinnusveit, þá geri hún kröfu
til sveitarstjórnar heimilissveitar um útsvars-
auka, en sveitarstjórn heimilissveitar sendir
síðan kröfuna til yfirskattanefndar til úr-
skurðar.
Vel fer á því, að um leið og heimilissveit-
inni et send krafa þá sé afrit af henni sent
yfirskattanefnd heimilissveitar.
3. Lög um B/argráðas/oð.
(Ni. 19 frá 1950.)
Frv. fylgdi svohljóðandi greinargerð:
„Bjargráðasjóður íslands var, svo sem kunn-
ugt er, stofnaður með lögum nr. 45 1913, og
skyldi hlutverk hans vera eins og segir í 1.
gr. laganna: „til hjálpar í hallæri eða til að
afsfyra því“.
Lítið hefur lögum þessum verið brevtt frá
því þau voru sett, en árið 1925 voru sett lög
um heimild til að veita lán úr bjargráðasjóði,
og eru það eins konar viðbótarlög við bjarg-
ráðasjóðslögin.
Þegar Bjargráðasjóður Islands var stofnaður
1913, var honum ætlað allríflegt tillag miðað
við þess tíma aðstæður og peningagildi, 50
aurar á íbúa hvern í landinu, og skyldi ríkis-
sjóður greiða helminginn, 25 aura, en sveit-
arsjóðir hinn helminginn. Mun láta nærri,
að slíkt gjald svari til um það bil kr. 2.50 nú
frá hvorum þessum aðila. Ekkert hefur til-
lögum til sjóðsins verið breytt í þau 35 ár,
sem hann hefur starfað.
Með lögum nr. 76 23. júní 1932, um bráða-
birgðabreytingu nokkurra laga, var meðal ann-
ars samþykkt að fresta framkvæmd 2. og 3.
gr. laga nr. 45/1913, um Bjargráðasjóð ís-