Sveitarstjórnarmál - 15.12.1970, Qupperneq 37

Frumvarp til laga
um Iniiheimtustofnun sveitarfélaga.
(Lagt fyrir Alþingi á 91. löggjafarþingi, 1970.)
1. gr.
Setja skal á stofn Innheimtustofnun sveitarfélaga. Stofnunin skal vera sameign
allra sveitarfélaga landsins. Lögheimili Innheimtustofnunarinnar er í Reykjavik.
2. gr.
Stjórn Innheinitustofnunar sveitarfélaga skal' skipuð þremur mönnuan. Skal einn
skipaður af félagsinálaráðherra, en tveir kosnir af fulltrúaráði Sambands íslenzkra
skólann verði að fá frest á greiðslu meðlags með
einu og tveim börnum, og fer slíkum tilvikum
fjölgandi, Á þessu stigi eru ekki gerðir skrif-
legir sanmingar, en yfirleitt reynir innheimtu-
maður að koma málinu þannig fyrir, að skuld-
ari samþykki, að kaup lians sé kyrrsett, ef þess
er kostur. Korni skuldari ekki til viðtals og
samninga samkvæmt áskorunarbréfi, þá er strax
farið að leita að vinnustað lians og kaup hans
þá kyrrsett, livar sem til hans næst. Öruggasta
og algengasta innheimtuaðferðin er að kyrrsetja
kaup hjá atvinnurekanda. Til eru þeir skuldar-
ar, sem alls ekki vilja láta taka af kaupi til
greiðslu meðlaga og telja það mannorðsskemm-
andi, enda er það þá ekki gert, svo fremi, að
þeir greiði sjálfir. Þá eru og til þeir atvinnu-
rekendur, sem frekar reka viðkomandi úr vinn-
unni, heldur en að þurfa að taka af kaupi vegna
meðlagsskulda. Þá eru þeir atvinnurekendur til,
sem aðeins leggja kröfubréfið til hliðar, taka
ekki af kaupi, og láta sem þeir hafi aldrei feng-
ið bréfið. Og aðspurðir, hvers vegna þeir taki
ekki af kaupi, þá svara þeir því til, að viðkom-
andi rétt skrimti af því kaupi, sem hann fái.
Að lokum eru svo þeir atvinnurekendur til, sem
að vísu taka af kaupi skuldara, en skila því ekki
til innheimtudeildar. Þeir segja sem svo, að þeir
hafi jú tekið af kaupi og það sé vel geymt, en
ástandið sé slæmt í peningamálum í dag, hvergi
nokkurn pening að fá, — og innheimtudeildin
verði bara að bíða róleg, því að allt muni þetta
koma til skila með batnandi tímum. Þar sem
kyrrsetning á kaupi skuldara er öruggasta inn-
heimtuaðferðin, þá má alls ekki láta atvinnu-
rekendur komast upp með það, sem hér að fram-
an hefur verið nefnt. Það þarf að gera þá ábyrg-
ari en nú er og fá þá til þess að setja sig í spor
innheimtumanna og koma á persónulegu sam-
bandi. Þeir atvinnurekendur, sem koma á skrif-
stofuna með skuldarann, og semja um, hve mikið
skuli tekið af kaupi, þeir standa ávallt við samn-
inga og eru öruggir til framtíðar.
Það væri nauðsynlegt að koma þeirri reglu á
lijá atvinnurekendum, að ráða aldrei nýjan starfs-
mann öðru vísi en að kynna sér, hvort viðkom-
andi skuldi opinber gjöld eða meðlög, og sé því
þannig farið, þá að semja um ákveðna upphæð,
sem tekin yrði af kaupi, en sé starfsmaðurinn
væntanlegi Jiessu ósamjiykkur — þá að ráða hann
ekki til vinnu. Ef allir atvinnurekendur hefðu
Jæssa reglu í liuga, og framfylgdu lienni ávallt,
Jrá myndi innheimta áreiðanlega stórbatna. í
Danmörku eru atvinnurekendur mjög nákvæm-
ir, hvað Jretta atriði snertir, enda innheimtan
góð Jjar, en Jiar kemur að sjálfsögðu fleira til.
Fram til Jjessa hefur innheimtudeildin ekki
stefnt þeim atvinnurekendum til ábyrgðar, sem
hafa vanrækt að halda eftir af kaupi starfs- 243
SVEITARSTJÓRNARMÁL