Sveitarstjórnarmál - 15.12.1970, Qupperneq 39

heimtuUlraunir, að lögtak yrði árangurslaust hjá
skuldara, og er hann þá settur á svonefndan
Kvíabryggjulista, en á hann eru allir þeir settir,
sem kemur til greina að senda hótun um vist-
un á Kvíabryggju. Þegar 2—3 pláss eru laus á
Kvíabryggju, þá eru send bréf til þeirra, sem á
Kvíabryggjulista eru, þess efnis, að hafi þeir
ekki komið til innheimtudeildar innan 14 daga
og greitt meðlagsskuld eða sarnið um greiðslu
hennar, þá muni verða óskað eftir því, að saka-
dómari úrskurði viðkomandi til dvalar að Kvía-
bryggju. Það er reynsla undanfarandi ára, að
um helmingur þeirra, sem bréf fá, koma og
greiða eða semja um greiðslur, en hinn helming-
urinn er sendur sakadómara til úrskurðar. Áður
en sakadómari sendir þá vestur, gefur hann þeim
3—4 daga til að bjarga sínurn málum, og er
reynslan sú, að 4 af hverjum 5 bjarga sínum
málum á síðustu stundu — greiða, semja eða
setja tryggingar. Þannig eru ekki nema 1—2 af
hverjum 10, sem til sakadómara eru 'sendir,
sendir til Kvíabryggju. Á þessu stigi máls eru
tekin skuldabréf, tryggingar, yfirlýsing og ábyrgð
atvinnuveitanda og jafnvel víxlar, eins og nefnt
var hér að framan, með mjög sæmilegum árangri.
Kvíabryggja hefur gert mikið gagn á undan-
förnum árum.
í fyrsta lagi greiða mjög margir meðlög ein-
gcingu af hræðslu við Kvíabryggju. Aðeins tilvist
hennar er nóg fyrir þessa skuldara.
í öðru lagi er hinn stóri hópur manna, sem
ekki greiðir, fyrr en á að senda þá vestur.
í þriðja lagi er sá hópur manna, sem vestur
fer. Hér er mjög oft um að ræða auðnuleysingja
og drykkjumenn, sem koma allt aðrir menn,
eftir nokkra mánaða dvöl fyrir vestan, og fara
í vinnu og byrja að greiða með sínum börnum.
Ég þekki marga menn, sem telja sjálfir, að þeir
hafi læknazt fyrir vestan og þeir hafi byrjað
nýtt líf eftir dvölina þar. Og eitt er víst, að
engan þekki ég, sem hefur óskað eftir að fara
þangað aftur.
Vistheimili sem þetta er því brýn nauðsyn,
en það þarf að gera. ýmsar breytingar, og tel ég
þessar nauðsynlegastar:
í fyrsta lagi tel ég, að aldrei megi úrskurða
mann til lengri dvalar í fyrsta skipti en þrjá
mánuði. Þetta er gert vegna hagsmuna skuldara,
þar sem margur skuldari mun tvímælalaust bæta
ráð sitt eftir þriggja mánaða dvöl þar. Einnig
myndi þetta nýta húsnæðið betur, þar sem fleiri
komast að á ári hverju.
í öðru lagi tel ég mjög ábótavant, að ekki
skuli vera næg, hentug og arðbær vinna fyrir
vistmenn, þ. e. til dæmis framleiðsla, sem koma
m'egi í verð á markað, og í því sambandi má ef
til vill nefna mesta gallann, en hann er stað-
setning vistheimilisins — það ætti að vera stað-
sett sem næst markaðinum, sem taka á við fram-
leiðslunni.
Síðast en ekki sízt skal nefna það atriði, að
ég tel ósæmandi, að ekki skuli vera sérmenntað-
ur forstjóri fyrir slíku vistheimili. Tilgangur
þessa vistheimilis er að taka við einstaklingum,
sem eru að meira eða minna leyti með sjúkt
hugarfar, og reyna að bæta liugarfar þeirra —
beina þeim á réttar brautir — gera þá að betri
borgurum — og til þess að þetta sé mögulegt,
þarf vel menntaðan sérfræðing.
í sambandi við Kvíabryggju vil ég geta þess,
að ég tel fráleitt að slíkt vistheimili sé einvörð-
ungu notað fyrir Reykjavíkurborg — slíkt vist-
heimili á að vera fyrir landið allt.
Aðstoð lögreglu
í 56. gr. 1. nr. 80/1947 segir:
„Innheimtumaður, sem annast innheimtu á
endurgreiðslukröfum vegna barnalifeyris, getur
leitað aðstoðar lögreglunnar til að ná til skuld-
ara.“
Löggjafanum er ljóst, að innheimta þessi er
erfið og oft erfitt að ná til skuldara. Þess vegna
er ákvæðið sett. Innheimtudeildin hefur lítið
leitað til lögreglunnar um aðstoð. Það hefur ver-
ið talið, að lögreglan væri störfum hlaðin og
gæti engu við sig bætt. í Danmörku aðstoðar
lögreglan í einu og öllu innheimtumenn. Lög-
reglan sækir skuldara, aflar upplýsinga um
hann, hefur eftirlit með honum o. s. frv. Þetta
er mjög mikilvægt atriði, og er nauðsynlegt að
koma á slíkri samvinnu hér milli innheimtu 241
SVEITARSTJÓRNARMÁL