SunnudagsMogginn - 13.11.2011, Side 10

10 13. nóvember 2011
Skar og skarkali | 14
Á rdegið er tími hinna van-trúuðu á uppgjöf næturinnar.Morgunskíman og endurtek-inn hljómur vekjaraklukk-
unnar er óumflýjanleg hólmganga
hversdagsins. Óhljóð sem skera svefn-
þrungna vitundina miskunnarlaust.
Móðirin fálmar þreytulega eftir spjör-
unum. Morgunglettinn sonurinn er hins
vegar barn dagsins. Hann er klæddur
og kominn í matarleit áður en móðirin
hefur kastað á sig klæðum eða fundið
inniskóna. Léttlyndið er óraunverulegra
en draumaheimurinn á þessari stund.
Drengurinn enda ósnortinn af trega-
fullum dauða hvíldarinnar. Í honum
býr eftirvæntingin. Í móðirinni eft-
irsjáin.
Morgunstúrin dóttirin
Vantrúin gengur þó í kynslóðir og hefur
erfst í beinan kvenlegg. Morgunstúrin
dóttirin gægist í gegnum ljóst, úfið hár-
ið, sjóndöpur af stírum. Storknuðum
tárum næturinnar. Líkt og móðirin
þráir hún mýkt myrkusins framan af
morgni. Situr hálfklædd og hreyfing-
arlaus á eldhúskolli á meðan ljósbjartur
veruleikinn hreinsar burtu ævintýralega
draumana. Smám saman tilheyrir hún
heimi hinna vakandi. Ljósi heimsins.
Kisan nuddar sér við fótleggi
Þegar fyrstu ilmandi gufur morg-
unkaffidropans fylla eldhúsið verður
móðirin mennsk á ný. Hristir af sér
morguntregann með taktbundnum
hreyfingum vanans. Hafragrautargerð,
vítamíntaka, vatnsþamb og almennt
eldhúsbjástur gefa nývöknuðu lífinu
vinalegan kunnugleik. Kisa nuddar sér
mjálmandi upp við fótleggi og borð-
fætur, sveigir sig og beygir, þar til hún
fær sitt. Ungarnir tveir eru nærðir og
nestaðir fyrir ferðalag dagsins. Við
fyrsta fréttastef áttunnar er þeim ýtt
yfir þröskuld heimilis og skóla. Forðað
frá fregnum af hörmungum heimsins
eins og þær ljósvakandi hljóma
snemmdags.
Þá er konan ein með sjálfri sér og
heiminum.is. Tæpa stund kynnir hún
sér yfirborðskennda heimssýnina og
kyngir með bitrum kaffisopanum.
Þeytist á hraðbergi yfir helstu vörður
gærdagsins sem leggja lausbeislaðari
lundinni línur dagsins. Stefnumótið er
skammvinnt því heimurinn er síhungr-
aður og konan þarf að koma matselj-
unni á sinn stað tilverunnar. Matselj-
unni sem bjástrar allan liðlangann
daginn við hafnarbakka og veitir veð-
urþjökuðum ferðalöngum vistir og
skammvinnt skjól. Skyndiskjól og
skyndibita. Skyndilega má allt vel gera.
Og skyndilega er það gert. Við ómþýð-
an, alþjóðlegan klið heimsins líður
verkfullur dagurinn við höfnina. Konan
hengir svuntuna á snagann og stingur
matseljunni í vasann.
Munaður konunnar
Inniskórnir eru helsti munaður kon-
unnar. Nútímalegir sauðskinnsskór sem
hlýja ekki einungis köldum tám heldur
einnig hjartarótum. Á slíkum skóm
gæti konan farið hvert sem er en kýs
helst að ferðast um eigið heimili. Og
ímyndaðan heim annarra. Í gegnum
hlátrasköll og skæting pilts og stúlku
víðóma sögur af samferðafólkinu. Und-
irleikur hins daglega lífs móðurinnar,
konunnar og matseljunnar. Allt sem
hún á eftir og allt sem hún hefur gert
er sett í endurnýjun tilverunnar.
Kvöldmatinn. Hápunktur dagsins er
kvöldið.
Síðustu stundir meðvitundarinnar
vafrar móðirin á öldum alnetsins í leit
að hálffullorðnum frumburðinum. Sí-
kvikt öldurótið skilar brottfluttum
unganum af og til á strendur móð-
urinnar. Þá fregnar hún af náminu og
framhaldslífinu á Iðufjalli. Nýju lífi nýja
lífsins. Sögurnar renna saman við æv-
intýr heimsbókmenntanna sem liggja
kurteislega samanbrotnar á náttborð-
inu. Vegvísar handanheima sem bíða
konunnar í hlýju myrkrinu. Í trúgjarnri
nóttinni.
Dagur í lífi Ernu Kaaber framkvæmdastýru
Erna Kaaber ásamt tveimur barna sinna en hún rekur veitingastað í miðbænum við höfnina.
Morgunblaðið/Eggert
Barn dagsins