Morgunblaðið - 08.12.2011, Blaðsíða 27

Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 8. DESEMBER 2011
Í eftirfarandi minningargrein
eftir Pálma, Unni Björg, Berg-
lindi og Hildi sem birt var sl.
laugardag féllu nokkrar setn-
ingar niður. Af þeim sökum
slitnaði samhengi greinarinnar
og er hún því birt hér í heild
sinni. Höfundar og aðrir að-
standendur eru beðnir velvirð-
ingar á mistökunum:
Fyrstu minningarnar um afa
eru frá Hólagötunni, þar sem
við komum oft til að heilsa upp á
ömmu og afa, þá aðallega við
eldri systkinin. Afi hafði alltaf
þessa orku í kringum sig, hann
varð alltaf að vera að fram-
kvæma eða plana næsta verk,
maður skynjaði þá dyggð að
vinnan skapaði manninn og það
var engin afsökun fyrir því að
leggja sig ekki alltaf 100% fram
við allt sem maður gerði.
Maður sem ekkert hefur fyrir
stafni og hefur engan metnað í
sínu starfi var eitthvað sem var
fjarlægt afa. Alla sína tíð gaf
hann sig allan að sínum verkum
og vann þau af krafti og skyn-
semi. Þessi lífsskoðun hans
smitaðist út til barna og barna-
barna og við bárum mikla virð-
ingu fyrir honum.
Afi hafði alltaf mikinn húmor
Pálmi Sigurðsson
✝ Pálmi Sigurðs-son fæddist í
Skjaldbreið í Vest-
mannaeyjum 21.
júlí 1920. Hann lést
í Hraunbúðum í
Vestmannaeyjum
25. nóvember 2011.
Útför Pálma fór
fram frá Landa-
kirkju í Vest-
mannaeyjum 3.
desember 2011.
og sterkar skoðanir
á mönnum og mál-
efnum. Hann var
mjög hlýr og góður
við okkur barna-
börnin og alltaf
þegar við komum í
heimsókn smurði
hann ofan í okkur
haug af brauði, bar
fram góðgæti og
sagði skemmtilegar
sögur.
Skemmtilegustu minningar
okkar frá afa eru þó líklega þeg-
ar hann var í siglingunum og
hve gaman var að taka á móti
honum færandi hendi með fullt
af útlendu nammi og gjöfum
ásamt matvælum eins og nið-
ursoðnum ávöxtum sem þótti
munaðarvara á þeim tímum.
Elsku afi, takk fyrir öll árin
sem þú varst með okkur, þú
kenndir okkur margt og varst
fyrirmynd að vinnusemi, heið-
arleika og skynsemi og því að
gefast aldrei upp heldur klára
verkin.
Afi, þú kláraðir alltaf þín
verk með sóma, hvort sem var á
sjónum, netagerðinni eða garð-
inum í Holtsbúðinni og fyrir það
fékkstu ómælda virðingu allra
sem fylgdust með þér og ert
fyrirmynd barna og barnabarna
Elsku amma hefur nú kvatt
mann sinn til nær 70 ára. Harm-
ur þinn er mikill en minningin
um yndislegan mann lifir á með-
al okkar.
Pálmi, Unnur Björg,
Berglind og Hildur.
Nú ertu farinn, blessaður,
Pálmi. Þú gantaðist oft með að
þú værir að fara undir græna
torfu sem var mjög lýsandi fyrir
þig. Hressileikinn og kaldhæðn-
in í fyrirrúmi, með sterkar
skoðanir á ýmsum málefnum og
lagðir áherslu á orð þín með
smá bölvi. Barnabörnin voru
farin að skamma þig fyrir að
sletta ljótum orðum, sem var
allt saman í góðu gamni.
Þú varst dugnaðarforkur allt
þitt líf enda kominn af miklum
sjómanni og aflakóngi, pabba
þínum, honum Sigga Munda. Þú
lærðir mikið af pabba þínum um
sjómennsku og Palli sonur þinn
lærði mikið af reynslu þinni eins
og að gera við veiðarfæri, komp-
ás, kortalestur, beitingu veiða-
færa o.fl. sem nýttist honum vel
til að útskrifast úr Stýrimanna-
skólanum. Í kjölfarið tókstu
hann með þér sem stýrimann út
til Grimsby. Þú hafðir greini-
lega komið þarna oft áður því
þér var heilsað af mönnum eins
og einum úr fjölskyldunni, svo
mikils varstu metinn og virðing
fyrir þér borin.
Þú hefur upplifað miklar
umbreytingar á þínum lífsferli.
Í siglingum þínum lagðir þú líf
þitt í hættu og slappst lifandi
frá strandi við Hjörleifshöfða
og upplifðir flugvélar, skip og
kafbáta nasista á ferð í kring-
um þig á siglingum til Eng-
lands þar sem þeir grönduðu
óvini sínum en alltaf slappst
þú.
Þú varst líka mikill reglu-
maður. Ef þér var boðið í glas
þá kláraðir þú sjaldan úr glas-
inu. Keyptir oft áfengi í skips-
ferðum þínum út en lést aðra
sjá um að drekka það og hafðir
gaman af.
Í hverri siglingu til útlanda
keyptirðu leikföng, rafmagns-
tæki, mat og fleiri vörur sem
voru ekki til á Íslandi og því
varstu mjög vinsæll hjá fjöl-
skyldu og vinum þegar þessar
nýjungar komu heim. Mikið af
þessum vörum notaðir þú til að
byggja upp heimilið þitt á
Hólagötunni. Í heimsóknum í
Garðabæinn til ykkar man
maður eftir Betamax video-
tækinu sem fáir aðrir áttu og
þú hafðir tekið upp Tomma og
Jenna fyrir börnin til að horfa
á sem var mjög vinsælt. Sem
barn læddist maður fram um
morgun þegar flestir voru sof-
andi en þá varst þú vaknaður
fyrstur manna að lesa blöðin,
tókst manni fagnandi, gafst
manni að borða og kenndir
manni að leggja kapal. Þú
varst svo duglegur við heim-
ilisstörfin. Eldaðir mat og bak-
aðir oft pönnukökur og varst
óspar á sykurinn þegar þú rúll-
aðir þeim upp. Þú knúsaðir og
kreistir barnabörnin hlæjandi
þegar þau komu í heimsókn og
á milli samræðna söngstu „Æ
jæ jæ jó“ og áttir til að lyfta
þér upp á tábergið og hossa
þér upp og niður. Þú varst svo
duglegur að dytta að Holtsbúð-
inni, klifrandi upp stiga, klippa
þessi háu tré í garðinum fram
til 90 ára aldurs. Hugur þinn
var ávallt ungur þótt líkaminn
hafi ekki alltaf verið sama
sinnis. Í Holtsbúðinni áttuð þið
góða, trygga og hjálpsama
nágrana sem voru ávallt til
taks þegar á þurfti að halda og
eiga þau sannarlega þakkir
skilið fyrir.
Nú er síðustu siglingu þinni
lokið í höfn friðar með Guði og
góðu fólki og gaman að hugsa til
þess að þú sért nú hjá Hafþóri
yngsta syni þínum sem yfirgaf
okkur svo óvænt og skyndilega.
Takk fyrir samferðina í lífinu,
elsku Pálmi, blessuð sé minning
þín.
Páll Pálmason, Guðrún
Kristín Guðjónsdóttir og
Grétar Víðir Pálsson.
Jónasi Finnbogasyni kynnt-
ist ég milli tektar og tvítugs er
við vorum saman nokkur sumur
í vinnuflokki á snærum Vega-
gerðarinnar. Það voru einatt
dýrðardagar.
Mér er minnisstætt er við
vorum eitt sinn teknir úr
flokknum og sendir tveir ásamt
ókunnum verkstjóra austur að
Hellu til að vinna þar fáa daga
við verk er tengdist undirbún-
ingi brúar á Rangá. Okkur var
m.a. ætlað að reka granna
staura niður í árbotninn og
standa við verkið á litlum
pramma, en ekki er mér ljóst
hvers konar festar voru til þess
hafðar að hann flyti ekki undan
árstraumnum. Vísast vorum við
hóflega kappsfullir við þetta, og
skyndilega var verkstjóri okkar
kominn á árbakkann og spurði
óþreyjufullur hvernig miðaði.
Við gripum til varna og bárum
fyrir okkur að við værum að
hugsa hvernig við stæðum að
þessu án þess að flekinn sporð-
reistist er sleggjan yrði reidd
sem hæst. Þá hrukku þessi orð
af vörum verkstjóra sem var
maður fljóthuga: „Aldrei að
hugsa, bara lemja.“ Smáræði af
þessu tagi getur gróið undar-
lega fast í minni.
Þessari skarplegu leiðsögn
vörpuðum við Jónas oft á milli
Jónas
Finnbogason
✝ Jónas Finn-bogason fædd-
ist í Reykjavík 26.
september 1936.
Hann lést á Land-
spítalanum Foss-
vogi 14. nóvember
2011.
Útför Jónasar
fór fram frá Dóm-
kirkjunni í Reykja-
vík 23. nóvember
2011.
okkar síðar er við
unnum saman og
stóðum frammi
fyrir verkefni sem
ekki var öldungis
ljóst hvernig leyst
yrði.
Við Jónas áttum
samleið í Háskól-
anum við nám í ís-
lenskum fræðum.
Það fannst mér
eðlilegt framhald
af ýmsu því sem okkur hafði
orðið að umræðuefni í sumar-
vinnunni. Það varðaði ekki síst
íslenska ljóðagerð.
Svo var það árið 1984 að leið-
ir okkar lágu enn saman í starfi
við safnadeild Seðlabanka Ís-
lands. Þar áttum við tuttugu
ára samfylgd sem var bæði far-
sæl og ánægjuleg uns við létum
af starfi samtímis. Eitt vanda-
samasta verkefni okkar þar síð-
ari árin laut að gagngerri end-
urskoðun á skjalasýslu bankans
í ljósi nýrra siða og hátta. Á
þeim fleka reyndum við það
aftur að ráðlegt getur verið að
hugsa áður en hamrað er.
Jónas var mannblendinn og
mikið ljúfmenni í umgengni.
Glaðlegt viðmót hans aflaði
honum vinsælda. Jónas hafði
mótaðar skoðanir á ýmsum efn-
um og lá ekki á þeim, en hann
var þeirrar gerðar að hann virti
jafnan þau sjónarmið sem hann
aðhylltist ekki sjálfur. Ekki
man ég dæmi þess í skoðana-
skiptum að öndvert álit ann-
arra vekti með honum þykkju
þótt ekki væri ætíð reifað af
fyllstu nærfærni. Hann brást
við slíku með mikilli mýkt,
varpaði fram glettinni spurn-
ingu eða sló á gamanmál.
Hjálpsemi var annar notalegur
þáttur í eðli hans; hennar nutu
margir, og hennar naut ég í
ríkum mæli. Nú geld ég honum
margþætta skuld með fá-
breyttri þökk.
Blessuð sé minning Jónasar
Finnbogasonar.
Ólafur Pálmason.
Sem systursonur Jónasar hef
ég þekkt hann alla mína tíð. Á
æskuárum mínum bjó fjöl-
skylda hans í Vesturberginu og
við rétt hjá í Æsufellinu svo
samgangur var töluverður. Mér
eru sérstaklega minnisstæð öll
jólaboðin þegar fjölskyldur
okkar sameinuðust ásamt fleir-
um en þar var mikið borðað og
spilað. Úrvalið á hlaðborðinu í
jólaboðunum hjá Jónasi var svo
mikið að maður þurfti helst að
hafa skrifblokk með sér til að
skrifa niður hvað allir réttirnir
hétu sem hann, Kristín og
strákarnir þeirra höfðu töfrað
fram úr eldhúsinu. Í jólaboðum
fjölskyldunnar var oft spilað
brids sem við börnin kunnum
ekki. Þess vegna fannst mér
svo gaman í jólaboðunum í
Vesturberginu því þar voru
margir gestir og við spiluðum
öll saman félagsvist.
En margar af dýrmætustu
minningum sem ég á um Jónas
eru frá þeim tíma þegar ég var
að aðstoða hann við uppbygg-
inguna á sumarbústað fjöl-
skyldu hans við Álftavatn.
Þetta var á unglingsárum mín-
um og stundum var Ella dóttir
hans og vinkonur hennar með
eða Kristín en oft vorum við
bara tveir frændurnir. Verkefn-
in voru mörg; leggja rafmagns-
kapal í bústaðinn, setja tvöfalt
gler í gluggana, planta trjám
o.s.frv. Ef við vorum að vinna
við húsið var útvarpið haft með
út og það var náttúrlega stillt á
Rás 1. Það mátti nú helst ekki
missa af útvarpssögunni. Það
var mjög lærdómsríkt og
skemmtilegt fyrir óharðnaðan
unglinginn að vera með honum.
Jónas var þolinmóður og góður
kennari.
Við fórum á bát út á vatnið
og veiddum fisk á kvöldin. Þeg-
ar við komum í land kenndi
hann mér að gera að fiskinum
og um heiti líffæra fisksins sem
við skárum úr. Sjónaukinn var
aldrei langt undan og hann
hafði unun af að fylgjast með
fuglunum og kenna mér um þá
og flug þeirra. Einnig kenndi
hann mér fallegra mál og ís-
lensk orð sem ég þekkti ekki,
eins og t.d. orðið dý. Þetta
fannst mér allt saman mjög
fræðandi og áhugavert.
Svo man ég mjög vel eftir
því þegar við vorum tveir á ferð
á leiðinni austur fyrir fjall á
jeppa með kerru í eftirdragi
þegar Jónas stöðvaði skyndi-
lega bifreiðina rétt við Ingólfs-
fjall og bauð mér að keyra rest-
ina af leiðinni. Ég var 14 ára
gamall og hafði aldrei nokkurn
tímann keyrt bíl áður, hvað þá
jeppa. Sem betur fer var hann
sjálfskiptur og ég beið ekki
boðanna og skellti mér í öku-
mannssætið og keyrði af stað
með öran hjartslátt og við leið-
sögn frænda. Það var bara
nokkuð kúl að geta sagt vinum
sínum þegar maður var 14 ára
að maður hefði keyrt amerísk-
an jeppa og það með kerru í
eftirdragi!
Á kvöldin var svo eldaður
góður matur og oft var kók í
gleri og prins póló í eftirrétt.
Jónas var mikill matgæðingur
eins og ég sjálfur og því kom
það mér ekki á óvart að eitt af
því síðasta sem hann gerði var
að taka slátur.
„Sannlega, sannlega segi ég yður:
Sá sem heyrir orð mitt og trúir
þeim, sem sendi mig, hefur eilíft líf
og kemur ekki til dóms, heldur er
hann stiginn yfir frá dauðanum til
lífsins.“ Jóh. 5:24.
Kæra Kristín, Ella, Ari og
Einar. Guð styrki ykkur og
fjölskyldur ykkar í söknuðinum
og sorginni.
Guð blessi minningu Jónasar
Finnbogasonar.
Salvar Geir
Guðgeirsson.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÁSA GISSURARDÓTTIR,
lést fimmtudaginn 24. nóvember.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju föstu-
daginn 9. desember kl. 15.00.
Hrafnhildur Guðmundsdóttir, Ólafur Lárusson,
Kolbrún Guðmundsdóttir,
Gissur Guðmundsson, Svanhildur Pétursdóttir,
Jón Guðmundsson, Oddný B. Hólmbergsdóttir,
ömmu- og langömmubörn.
✝
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
DÓRA TÓMASDÓTTIR,
lést á líknardeild Landspítala Landakoti
laugardaginn 3. desember.
Útför hennar fer fram frá Neskirkju þriðju-
daginn 13. desember kl. 15.00.
Sölvi Eysteinsson,
Davíð Sölvason, Linda Ólafsdóttir,
Tómas Sölvason,
Rakel Davíðsdóttir, Hrafn Harðarson,
Sölvi Davíðsson,
Sara Davíðsdóttir,
María Dóra Hrafnsdóttir.
✝
Elskuleg eiginkona mín og systir,
HULDA MARGRÉT WADDELL
guðfræðinemi,
Rauðalæk 42,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Áskirkju föstudaginn
9. desember kl. 13.00.
Örn Valsson (Gulli),
systkini og fjölskyldur.
✝
Faðir okkar, uppeldisfaðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
GRÍMUR GUÐMUNDSSON
fyrrverandi forstjóri Íspan,
verður jarðsunginn frá Digraneskirkju föstu-
daginn 9. desember kl. 13.00.
Þeim sem vildu minnast hans láti Ljósið,
s. 561 3770, eða Karítas, s. 551 5606 njóta þess.
Óskar Smith Grímsson, Þrúður Ólöf Gunnlaugsdóttir,
Guðmundur Grímsson, Hrafnhildur Proppé,
Finnur Grímsson, Þórunn Hafsteinsdóttir,
Margrét Grímsdóttir,
Elín Grímsdóttir, Jón Bjarni Gunnarsson,
Jón Elvar Kjartansson, Sigríður Markúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar ástkæri
INGÓLFUR GUÐNASON
bóndi
frá Eyjum I
í Kjós
verður jarðsunginn frá Reynivallakirkju í Kjós
laugardaginn 10. desember kl. 14.00.
Anna Ingólfsdóttir, Kristinn Helgason,
Hermann Ingólfsson, Birna Einarsdóttir,
Páll Ingólfsson, Marta Karlsdóttir,
Guðrún Ingólfsdóttir,
Valborg Ingólfsdóttir, Ómar Ásgrímsson,
afabörn og langafabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ANNA GUNNLAUGSDÓTTIR,
Hornbrekku,
Ólafsfirði,
verður jarðsungin frá Ólafsfjarðarkirkju
laugardaginn 10. desember kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á dvalarheimilið
Hornbrekku í Ólafsfirði.
Gunnlaugur E. Þorsteinsson, J. Dómhildur Karlsdóttir,
S. Hilmar Þorsteinsson, Valgerður K. Sigurðardóttir
Guðbjörg Þorsteinsdóttir, Guðbjörn Arngrímsson,
Ingibjörg Þorsteinsdóttir, Róbert Pálsson,
Þórhildur Þorsteinsdóttir, Páll Pálsson,
Elín Rún Þorsteinsdóttir, Bjarni Tómasson
og fjölskyldur.