Morgunblaðið - 08.12.2011, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 8. DESEMBER 2011
Nauðungarsala
Uppboð
Einnig birt á www.naudungarsolur.is.
Framhald uppboðs á eftirfarandi eignum verður háð á þeim
sjálfum, sem hér segir:
Súluklettur 1, fnr. 232-2442, 232-2443, Borgarnesi, þingl. eig. þb.
Íslenska leigufélagið ehf., gerðarbeiðandi Íslenska leigufélagið ehf.,
þriðjudaginn 13. desember 2011 kl. 10:00.
Súluklettur 2, fnr. 232-2444, 232-2445, Borgarnesi, þingl. eig. þb.
Íslenska leigufélagið ehf., gerðarbeiðandi Íslenska leigufélagið ehf.,
þriðjudaginn 13. desember 2011 kl. 10:05.
Sýslumaðurinn í Borgarnesi,
7. desember 2011.
Stefán Skarphéðinsson, sýslumaður.
Uppboð
Einnig birt á www.naudungarsolur.is.
Framhald uppboðs á eftirfarandi eignum verður háð á þeim
sjálfum, sem hér segir:
Ásendi 19, 203-5689, Reykjavík, þingl. eig. Sumarliði Árnason, gerðar-
beiðandi Sjóvá-Almennar tryggingar hf., mánudaginn 12. desember
2011 kl. 13:30.
Bakkagerði 1, 203-4855, Reykjavík, þingl. eig. Flökt ehf., gerðar-
beiðandi Sjóvá-Almennar tryggingar hf., mánudaginn 12. desember
2011 kl. 14:00.
Baldursgata 32, 200-7689, Reykjavík, þingl. eig. Baldursgata ehf.,
gerðarbeiðendur BYR hf. og Sjóvá-Almennar tryggingar hf.,
mánudaginn 12. desember 2011 kl. 10:30.
Baldursgata 34, 200-7690, Reykjavík, þingl. eig. Baldursgata ehf.,
gerðarbeiðendur BYR hf. og Sjóvá-Almennar tryggingar hf.,
mánudaginn 12. desember 2011 kl. 11:00.
Faxafen 12, 202-3360, Reykjavík, þingl. eig. Hlíðasmári 6 ehf.,
gerðarbeiðendur Glitnir banki hf. og Húsfélagið Faxafeni 12,
mánudaginn 12. desember 2011 kl. 15:00.
Faxafen 12, 202-3361, Reykjavík, þingl. eig. Hlíðasmári 6 ehf.,
gerðarbeiðendur Glitnir banki hf. og Húsfélagið Faxafeni 12,
mánudaginn 12. desember 2011 kl. 15:15.
Glaðheimar 12, 202-1803, 32% ehl., Reykjavík, þingl. eig. Þorsteinn
Þórsteinsson, gerðarbeiðandi SagaZ ehf., mánudaginn 12. desember
2011 kl. 14:30.
Laugavegur 163, 222-5391, Reykjavík, þingl. eig. Irena Guðrún Kojic,
gerðarbeiðandi Húsfélagið Laugavegi 163, mánudaginn 12. desember
2011 kl. 11:30.
Leifsgata 4b, 200-8778, Reykjavík, þingl. eig. Úr einu í annað ehf.,
gerðarbeiðandi Sjóvá-Almennar tryggingar hf., mánudaginn
12. desember 2011 kl. 10:00.
Sýslumaðurinn í Reykjavík,
7. desember 2011.
Raðauglýsingar
Þegar ég var í öðrum bekk var
ég yfir mig ástfangin af strák sem
hét Sigurjón. En ástin er, eins og
við vitum flest, ekki alltaf endur-
goldin. Þannig var það nú í þessu
tilfelli. Hann Sigurjón hvorki sá
mig né heyrði.
Oddur, stjúpfaðir minn, tók eft-
ir þessu fyrsta hjartabroti mínu
og samdi vísu sem hljómaði svona
Elín sæta eðal pæja
elskar hana, Sigurjón
en Elín elskar annan gæja
er hún ekki mikið flón?
Þetta gerði hann Oddur oft fyr-
ir mig. Hann tók vonlausa stöðu,
skaut henni upp í hugarheiminn,
skrifaði hana upp á nýtt og færði
mér á silfurfati. Það hefur verið
mér fyrirmynd alla tíð síðan.
Oddur var ekki fljótfær maður
og átti það til að koma með at-
hugasemdir varðandi umræður
sem áttu sér stað dögunum eða
vikunum áður. En þegar Oddur
tjáði sig þá hlustaði maður, því það
sem hann sagði var vel ígrundað
og alltaf frá sjónarhorni réttsýn-
innar því Oddur var heiðarlegur
maður.
Oddur kom inn í líf mitt þegar
ég var sex ára gömul og það var
alltaf mjög skýrt okkar á milli að
Oddur Björnsson
✝ Oddur Björns-son fæddist í
Ásum í Skaft-
ártungu 25. októ-
ber 1932. Hann lést
á Landspítalanum í
Fossvogi 21. nóv-
ember 2011.
Útför Odds fór
fram frá Dómkirkj-
unni 30. nóvember
2011.
hann væri ekki faðir
minn. Ég gerði aldr-
ei tilraun til að kalla
hann pabba eða
hann mig dóttur
sína, svo tók hann
upp á því að kalla
mig gömlu vinkonu
sína og ég hann
gamlan vin. Þessi
gamli vinur fyllti þó
það tómarúm sem
var til staðar hjá mér
og sinnti mörgum skyldum gagn-
vart mér í hinu daglega lífi.
Sem dæmi má nefna unglings-
árin þegar það var svo erfitt að
koma sér fram úr á morgnana en
þegar ég loksins drattaðist á lapp-
ir og upp í borðstofu
þá sat hann þar alltaf, minn
gamli vinur, pollrólegur að lesa
blöðin, tilbúinn með heitan hafra-
graut handa mér, linsoðið egg og
glas af nýkreistum appelsínusafa.
Í innkeyrslunni var svo upphitað-
ur, nýskafinn bíll, tilbúinn að
skutla mér í skólann.
Þegar fram liðu stundir gekk
hann börnunum mínum í afastað
og þau þekkja hann sem afa Odd.
Tónlist var alltaf mikill þáttur
af okkar heimilislífi og ekkert var
bannað hvað tónlist varðaði. Ég
var til að mynda með æfingahús-
næði í herberginu mínu og þegar
hljómsveitaræfingar áttu sér stað
skalf allt húsið en þetta var aldrei
vandamál, hvorki hjá mömmu né
Oddi. Öll listsköpun á heimilinu
var hvött áfram og alltaf staðið við
bakið á manni.
Það var ekki mikið horft á sjón-
varp. Frekar var hlustað á tónlist,
borðaður góður matur, lesið upp
úr bókum, farið í leikhús og svona
má lengi telja. Svo sátu þau
skötuhjúin oft á kvöldin við kerta-
ljós og rauðvínsglas þar sem ann-
að þeirra fleygði fram fyrri parti
af kvæði og hitt botnaði.
Þegar ég og maðurinn minn,
Rúnar, fórum til Kína 2005 hófst
nýtt tímabil í okkar lífi. Í nýjum
menningarheimi. Mamma og
Oddur dvöldu löngum stundum í
Kína með okkur. Það var yndis-
legt tímabil og við áttum margar
af okkar bestu stundum þar.
Maður sem faðmar fólk eins
Oddur gerði getur ekki annað en
átt magra vini. Öllum var tekið
opnum örmum. Þessi faðmlög
voru sterk, hlý og svo fylgdi þeim
yfirleitt stór koss á ennið og axl-
arhristingur.
Það er með söknuði og djúpu
þakklæti sem ég kveð minn gamla
vin.
Þar til við sjáumst á ný í himn-
anna hæðum.
Elín Jónína Ólafsdóttir.
Góður og einstakur vinur er
horfinn af sviðinu. Oddur Björns-
son, leikskáld og leikstjóri. Það er
ekki auðvelt að eignast góðan og
traustan vin en við hjónin vorum
svo heppin að fá að kynnast Oddi
og erum þakklát fyrir einstakt æv-
intýr sem við áttum saman. Við
kynntumst Oddi eða Oddaranum,
eins og skáldið frá Bíldudal Hafliði
heitinn Magnússon kallaði hann,
árið 1993 á Bíldudal. Oddur var
kominn til að leikstýra hjá Leik-
félaginu Baldri og hinn ungi leik-
ari, Elfar Logi, var settur í það að
vera formaður leikfélagsins. Á
svið var settur farsinn Klerkar í
klípu og Oddur rúllaði þessu upp
og gerði úr þessa flottu sýningu
sem gekk og gekk og gekk, alveg
eins og alvörufarsi.
Oddur hafði aðsetur í krúttlegu
húsi í fjörunni er nefnist Sæbakki.
Ósjaldan fór hinn ungi leikari í
heimsókn til leikstjórans að lokn-
um æfingum og þá var nú heldur
betur spjallað og ekkert verið að
láta klukkuna trufla sig. Oddur
varð strax kær og góður vinur
okkar en það er nú ekki sjálfgefið
hjá öllum leikstjórum en svona var
Oddur, tók öllum vel sannur
mannvinur.
Enn jókst gleðin þegar að
frumsýningu kom því þá kom eig-
inkona Odds hún Beggó og þar
eignuðumst við hjónin annan vin. Í
raun eignuðust Bílddælingar allir
frábæra og einstaka vini því Odd-
ur og Beggó fíluðu sig svo vel á
Sæbakkanum að þau keyptu hús-
ið. Koma þeirra hjóna í litla þorpið
á Bíldudal var eins og vítamínsp-
rengja í allt mann- og listalíf enda
tóku nú ævintýrin að gerast.
Oddur átti eftir að leikstýra oft-
ar hjá Leikfélaginu Baldri. Árið
1994 setti hann á svið Karíus og
Baktus með miklum bravúr. Ári
síðar leikstýrði hann síðan eigin
verki Jóðlíf þar sem leikarinn
ungi, Elfar Logi, lék annað jóðið.
Uppfærsla þessi er enn í minnum
höfð á Bíldudal enda sannkallað
listaverk því Beggó gerði einnig
einstaka leikmynd og við hjónin
vorum svo heppin að fá að taka
þátt í þessu ævintýri því Billa að-
stoðaði Beggó við búninga og leik-
mynd. Sama ár fór hinn ungi leik-
ari, loksins, í leiklistarnám og
hvatning Odds var gott veganesti í
þann skóla, og ekki sakaði að hafa
fengið góða skólun á sviðinu hjá
meistaranum.
Við söknum þín, Oddur, en
minnumst einstakra stunda, við
vorum sannarlega lánsöm að fá að
kynnast þér. Við hneigjum okkur
djúpt fyrir þér að hætti leikarans.
Elsku Beggó, sendum kærar og
einlægar kveðjur til þín og allra
aðstandenda.
Marsbil, Elfar Logi og þrjár
systur.
Sigga frænka í Garðshorni, er
farin yfir móðuna miklu. Ég man
fyrst er ég kom í Garðshorn með
pabba og mömmu þegar það var
siður í fjölskyldunni að fara á
milli heimila og taka lagið.
Ég man vel eftir svona stund-
um uppi á brekku hjá ömmu
Helgu og afa Kristni, sem bjuggu
þá hjá Gísla frænda, og heima í
Hyrningi og vestur í Garðshorni.
Þetta voru skemmtilegar sam-
verustundir fyrir alla, yngri sem
eldri.
Við Anna komum oft í Garðs-
horn með stelpurnar eftir að við
fórum að búa. Frænka var alltaf
svo glöð að fá börnin í heimsókn.
Seinni árin eftir að pabbi og
mamma fluttu á Hornbrekku og
frænka stuttu seinna, höfum við
yfirleitt heilsað upp á hana þegar
við komum til pabba og mömmu.
Það voru mörg skemmtileg kaffi-
boðin sem við héldum inni hjá
foreldrum mínum og oftast var
Sigga frænka með í hópnum. Það
var þröngt við litla borðið en
gleðin og gamansemin yfir léttu
spjalli og góðum veitingum er
okkur ógleymanleg. Ég man eftir
sérstökum eftirrétti sem ég kom
með og gladdi þau mikið.
Þau höfðu lokið við kaffið og
kökurnar frá Sigurlaugu og
spjallað smá stund. Þá lagði ég
eftirréttinn á borðið og það varð
smá þögn. Þetta voru súrsaðir
sviðafætur sem þau voru fljót að
gera góð skil með mikilli gleði.
Það voru líka mörg eftirminni-
leg afmælin sem haldin hafa ver-
ið með gamla fólkinu okkar á
Hornbrekku.
Ég man einu sinni þegar við
systkinin vorum rétt byrjuð að
syngja í afmæli mömmu, „Ó, hve
létt er þitt skóhljóð,“ þegar Sigga
frænka kom trítlandi inn og til
okkar við píanóið og brosið var
ógleymanlega stórt.
Sigga frænka var glaðlynd og
hress kona. Hún var mjög fé-
lagslynd og hafði sterkar skoð-
anir á mönnum og málefnum.
Það var gaman að ræða við hana
um jöfnuð, bræðralag og frið í
heiminum.
Við þökkum Siggu frænku í
Garðshorni fyrir allar ánægju-
legar stundir sem við áttum með
henni. Við minnumst hennar með
söknuði og virðingu.
Sigurlaug Anna
og Gunnar Halldórsson.
Sigríður (Sigga) í Garðshorni
var einstök kona. Hún átti stórt
og hlýtt hjarta. Það er dýrmætt
að hafa verið henni samferða í 45
ár.
Þegar við Bogga fluttumst til
Ólafsfjarðar haustið 1966 var
Magnús í Garðshorni, eiginmað-
ur Sigríðar, í skólanefnd. Stuttu
eftir að við komum heimsótti
hann okkur. Honum var annt um
skólann og hefur líklega viljað
líta á nýja kennarann. Þessi
heimsókn var upphafið að vináttu
við Garðshornsfjölskylduna sem
er okkur afar mikils virði.
Það var gott að koma í Garðs-
horn, gróið menningarheimili,
þar sem bókmenntir og tónlist
voru í öndvegi. Bæði fylgdust vel
með stjórnmálum og höfðu sterk-
ar skoðanir; voru vinstrisinnuð af
sannfæringu og hvikuðu hvergi
frá þeirri stefnu.
Sigríður
Kristinsdóttir
✝ Ásta SigríðurKristinsdóttir
var fædd á Stóru-
Þverá í Fljótum
23.12. 1913. Hún
lést á Dvalarheim-
ilinu Hornbrekku
Ólafsfirði 16.11.
2011.
Útför Sigríðar
var gerð frá Ólafs-
fjarðarkirkju 29.
nóvember 2011.
Sigríður og
Magnús byrjuðu
búskap í Bræðra-
borg, Kirkjuvegi 15,
sem þau byggðu
með bróður Magn-
úsar, Guðjóni. Það
var gott að byrja
búskap í eigin hús-
næði en Sigríði
vantaði garð til að
hugsa um. Hún
hafði yndi af allri
ræktun. Þegar þau keyptu
Garðshorn af Sigursveini Davíð,
bróður Sigríðar, fékk hún garð-
inn sem hana vantaði. Hún var
natin við blómaræktina svo eftir
var tekið – og garðinn sinn rækt-
aði hún af alúð alla tíð, bæði í eig-
inlegri og óeiginlegri merkingu.
Sigríður var mjög náin bróður
sínum, Sigursveini Davíð, sem
veiktist í æsku, lamaðist í fótum
og var bundinn hjólastól sem
hann fékk þó ekki fyrr en hann
hafði verið lamaður í fimmtán ár.
Til þess tíma þurfti að hjálpa
honum að bera sig um og það
kom mest í hlut Sigríðar að að-
stoða bróður sinn.
Það var fyrir atbeina Sigur-
sveins að Sigríður fór austur að
Hallormsstað í húsmæðraskóla.
Þar opnaðist henni nýr heimur
og skólavistin varð henni bæði til
gagns og gamans og jók sjálfs-
traustið. Sigrún Blöndal stýrði
þá skólanum og dáði Sigríður
hana mjög; sagði hana hafa
kennt sér að meta Halldór Lax-
ness sem síðan varð einn uppá-
haldshöfundur Sigríðar.
Mikil handavinnukona var Sig-
ríður og ber Garðshornsheimilið
þess ljósan vott. Þar innandyra
er flest óbreytt frá því sem var
þegar hún fluttist í Hornbrekku.
Eiginmanninn missti Sigríður
haustið 1980 eftir 44 ára sambúð.
Eftir það bjó hún ein í Garðs-
horni í átján ár en fluttist þá í
Hornbrekku. Það er löng einvera
en Sigríði leiddist aldrei í Garðs-
horni. Hún hafði blómin, bæk-
urnar, handavinnuna og tónlist-
ina.
Sigríður var enn vel hress þeg-
ar hún fluttist í Hornbrekku og
gat sinnt áhugamálum sínum
sem áður. Hún las mikið, hlustaði
líka á hljóðbækur og tónlist og
vann í höndunum. Það var mikið
frá henni tekið þegar hún gat
ekki lengur gripið í handavinnu
en hún hélt allgóðri sjón og gat
lesið þar til í haust. Þrekið var á
þrotum en hugsunin skýr.
Sigríður varð fyrir því óláni
oftar en einu sinni að detta svo
brot hlaust af og mátti eftir þau
óhöpp ekki reyna að fara fram úr
rúminu ein. Að þurfa hjálp við
það var þessari sjálfstæðu og
stoltu konu mikið áfall en Elli
kerling ber um síðir alla ofurliði.
Ég kveð Sigríði í Garðshorni
með virðingu og þökk og sendi
Garðshornsfjölskyldunni innileg-
ar samúðarkveðjur.
Þórir Jónsson.
Elsku Sigga frænka mín.
Ég sit hér og horfi út um
gluggann, fjörðurinn er eins og
málverk á að líta, þakinn snjó,
svo friðsælt, svo mikil kyrrð,
minningarnar streyma fram, við
áttum saman yndislegar stundir,
frænka, bæði í Garðshorni og
frammi á dvalarheimili, stundirn-
ar, minningarnar verða geymdar.
Ég kveð þig, elsku frænka mín,
megir þú hvíla í friði. Elsku
Maddi, Siggi, Öddi og fjölskyld-
ur. Við Halla Björk og fjölskyld-
ur sendum ykkur okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur
Guð er kærleikur og sá sem er stöð-
ugur í kærleikanum er stöðugur í Guði
og Guð er stöðugur í honum.
(I. Jóhannesarbréf.)
Anna María.
Við Ragnar Ei-
ríksson kynntumst ungir. Við vor-
um starfsmenn hjá Búnaðarsam-
bandi Skagfirðinga undir styrkri
stjórn Egils Bjarnasonar. Kynnin
urðu að vináttu sem ekki raknaði.
Ragnar stundaði nám við Land-
búnaðarháskólann í Kaupmanna-
höfn. Þaðan kom hann heim með
menntun og eiginkonu, Hönnu sem
hefur verið hans styrka stoð. Hann
varð ráðunautur hjá Búnaðarsam-
bandi Skagfirðinga að námi loknu.
Ragnar var góður ráðunautur,
fylgdist vel með og átti alltaf ráð
handa bændum. Hann var hrein-
skiptinn, sagði skoðanir sínar um-
búðalaust svo sumum þótti um of.
Svo gat hann verið fljóthuga og
seinheppinn og varð stundum fyr-
ir meinlausum uppákomum.
Framsýnar skoðanir hans áttu
ekki alltaf upp á pallborðið. Sem
dæmi skal tekið að fyrir mörgum
árum benti hann á vindmyllur sem
raunhæfan orkukost hérlendis.
Það er nú að rætast.
Ragnar var að eðli athafnamað-
ur og um 1980 flutti fjölskyldan
frá Sauðárkróki að Gröf á Höfð-
aströnd og hóf loðdýrarækt. Hún
var í uppgangi á þessum árum en
varð fæstum gæfuspor, ekki held-
ur Ragnari og Hönnu. En Ragnar
leit til fleiri átta en loðdýraræktar.
Hann gerðist brautryðjandi í inn-
flutningi rafgirðinga og úr hrossa-
rækt hans komu gæðingar.
Eftir að búskap lauk í Gröf
fluttist fjölskyldan til Sauðár-
króks og hann hóf störf hjá KS.
Um fimmtugt veiktist Ragnar af
hvítblæði og var vart hugað líf.
Lífið hafði betur en dauðinn en
Ragnar Eiríksson
✝ Ragnar Eiríks-son fæddist á
Akureyri 22. jan-
úar 1945. Hann lést
6. nóvember 2011 á
Sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri.
Útför Ragnars
fór fram frá Sauð-
árkrókskirkju 19.
nóvember 2011.
veikindin tóku frá
þessum kraftmikla
manni þrek og
starfsgetu. Hugur-
inn var þó áfram
frjór og leitandi.
Hann hafði áður tek-
ið tölvur í þjónustu
sína. Þekking hans á
þeirri tækni var
meiri flestra og
stofnaði hann í félagi
við Hrossaræktar-
samband Skagfirðinga heimasíðu
fyrir skagfirska hrossaræktend-
ur, horse.is. Um svipað leyti þurfti
undirritaður að tileinka sér tölvu-
kunnáttu. Þá var oft leitað til
Ragnars, sem jafnan leysti vanda
hins tornæma nemanda.
Frá því hann veiktist og þar til
hann lést um 16 árum síðar, barðist
Ragnar við stöðuga vanheilsu. Þá
munaði heldur betur um lífskraft-
inn, sem reiðhestarnir hans gáfu
honum. Á útmánuðum tók hann þá
á hús og stundaði útreiðar fram á
haust eftir því sem kraftar leyfðu.
Minnisstæðastur er höfðinginn og
stórvekringurinn Spói, sem fékk
ófáa skeiðsprettina þá daga sem
best lá á þeim báðum. Margoft
þuldi hann skeiðið gegnum reið-
höllina Svaðastaði með eiganda
sinn, gjarnan sigurspretti.
Síðasta árið var Ragnari mjög
erfitt og af honum dregið. Þó hann
gæti ekki alltaf dulið vanlíðan sína
var yfir honum reisn og sjálfstæði.
Hanna gerði allt sem hún gat til að
sinna honum og létta lífið. Í okkar
síðasta samtali nefndi Ragnar að
Hanna væri sífellt að aðgæta hvað
hún gæti gert fyrir hann. Löng
vinátta skilur eftir sig margar
minningar, allar góðar. Stundum
vorum við ekki sammála en því
fylgdu ekki eftirköst að vera
ósammála Ragnari. Hann erfði
það ekki en hélt sínu striki. Ragn-
ari Eiríkssyni fylgja úr hlaði hlýj-
ar hugsanir og þakkir fyrir sam-
starf og samveru. Hönnu og
fjölskyldu sendi ég innilegar sam-
úðarkveðjur.
Bjarni Maronsson.