Morgunblaðið - 30.03.2012, Qupperneq 10

Kristín Heiða Kristinsdóttir
khk@mbl.is
V
ið förum alltaf saman
einu sinni á ári í sumar-
bústað á afmæli bjórs-
ins. Þá klæðumst við
pilsunum til að heiðra
félagsskapinn. Við erum nýkomnir
úr slíkri ferð þessa árs, brugðum
okkur austur fyrir fjall og heimsótt-
um Hrunamannahrepp og Biskups-
tungur,“ segja þeir Kristinn R. Guð-
laugsson, Stefán Dal Björnsson,
Guðmundur Sveinn Bæringsson,
Elvar Ágústsson, Birkir Rafn Guð-
mundsson, Baldur Gíslason, Víðir
Jónasson og Óskar Hilmarsson, en
þeir standa á bak við Skotavina-
félagið.
„Við stofnuðum þennan félags-
skap fyrir átta árum, þegar við vor-
um yngri og fjörugri. Þá bjuggum
við allir í Búðardal, okkar heima-
byggð, og í fásinninu í sveitinni verð-
ur maður að spinna af fingrum fram
til að skemmta sér. Þegar við vorum
góðglaðir kom oft yfir okkur löngun
til að stofna félag. Til dæmis stofnaði
Skotapilsin trylla l
Nokkrir piltar úr Döl-
unum fengu hugljómun
fyrir átta árum og stofn-
uðu Skotavinafélag. Þeir
keyptu sér alvöru Skota-
pils og skarta þeim einu
sinni á ári til að heiðra
félagsskapinn.
ég Heftaravinafélag og við vorum
með vikulegar prófanir á ólíkustu
hefturum. En Skotavinafélagið er
eina félagið sem lifir af öllum þeim
félögum sem við höfum stofnað,“
segir Stefán.
Pungur hangi í typpishæð
„Við vorum staddir í samkvæmi
einu sinni sem oftar og af ein-
hverjum ástæðum hljóp ég heim og
fór í pils sem mamma hafði saumað á
mig úr köflóttum náttbuxum, af því
mig hafði lengi langað í Skotapils,“
segir Stefán og félagar hans bæta
við að þegar þeir hafi séð hann í pils-
inu þá vildu þeir allir eignast alvöru
Skotapils. „Við fengum hugljómun
og ákváðum að stofna Skotavina-
félag. Í framhaldinu setti Baldur sig
í samband við fyrirtæki úti í Skot-
landi sem heitir Heritage of Scot-
10 DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. MARS 2012
Það getur verið erfitt að fóta sig á
háhæluðum skóm. En eins og með
flest snýst fimin þó aðallega um
æfingu. Margar konur storma dag-
lega um stræti stórborga á háhæl-
uðum skóm en aðrar þjóta um á öllu
þægilegri fótabúnaði í formi hlaupa-
eða íþróttaskóa. Á þessari mynd hér
til hliðar má sjá fyrirsætur stinga
saman nefjum á tískusýningu í Pek-
ing í vikunni. Hvítu stígvélin sem
önnur þeirra skartar eru engin smá-
smíð og líklegast ekki allir sem
myndu ráða við slíka hæla. Enda
virðist hinni lítið lítast á fótabún-
aðinn ef marka má svipinn á henni.
Svona er nú heimur tískunnar stund-
um skemmtilega öfgafullur og fullur
af einhverju sem við gætum ekki
klæðst daglega. Skemmtilega skond-
ið fyrir augað þó.
Tískuheimurinn
Fyrirsæta á hvítum stultum í Kína
Reuters
Skór Nokkra æfingu þarf líklegast til að ganga í slíkum skóm sem þessum.
Ætli ég hefði orðið það sem ég er í
dag ef mér hefði verið sagt að
verða það? Ætli ég hefði haft jafn
mikinn áhuga á að verða blaðamað-
ur ef einhver hefði ætlað mér það?
Einstaklingsfrelsi og rétturinn til
að velja. Honum tekur maður oft-
ast sem sjálfsögðum hlut. Hugsar
að auðvitað geti maður klætt sig
eins og maður vill, lært það sem
maður vill og almennt valið það
sem mann helst langar eða hentar
manni. En þetta er alls ekki þannig
og í gegnum mannkynssöguna hef-
ur fólk verið þvingað, kúgað og
smánað á ýmsa vegu. Ýmislegt hef-
ur spilað þar inn í, stjórnmálaítök,
uppruni og kynþáttur og margt
annað sem talist getur að aðskilji
okkur mennina. Þó að það ætti
ekki að vera hægt sökum þess að
innvolsið er nokkurn veginn hið
sama.
Þangað til fyrir 23 árum
var fólk í borg ekki svo
langt í burtu frá okkar
litlu eyju aðskilið með
múr. Öðrum megin vildu
flestir vera. Hinum
megin reyndu flestir að
flýja og létu jafnvel lífið
við flóttatilraunir sínar.
Fólk bögglaði sér ofan
í skott og jafnvel
ferðatöskur svo
mjög vildi það
lifa við frjáls-
ræðið sem
ríkti hinum
megin við
múrinn.
Þar varð
ungt fólk
að hlýða
kalli
ríkjandi
stjórnvalda
annars gat það
ekki farið í háskóla.
Um leið gat það átt á hættu að
vera rekið úr skólanum ef það
reyndist vera með „bannaða“ bók í
töskunni. Í vegahandbók var heim-
urinn rammaður af í nokkur lönd.
Best að hleypa engum þangað sem
hann gæti fengið „slæmar“ hug-
myndir um frjálsræði í kollinn.
Unga fólkið mótmælti. Pönkarar
skutu upp kollinum í skugga múrs-
ins og rituðu A fyrir „anarchy“
(stjórnleysi) á jakkann sinn. Svo
greip fólk til nektarinnar, eina
vopnsins sem ekki var hægt að
taka af því. Strandir fylltust af
heilu fjölskyldunum sem
hlupu allsberar í sandinum
og fundu frelsið leika um
beran rassinn. Þeirra vopn,
þeirra uppreisn, þeirra leið
til að fanga frelsið þó ekki
væri nema eina dagstund.
Slíkar aðgerðir fólks til
að berjast á móti
stjórnun á sínu dag-
lega lífi sýna að al-
mennt séð látum
við mannfólkið
ekki vel að stjórn.
Við viljum kjósa,
velja og hafna,
njóta og neita.
Einmitt þetta
val veitir okkur
lífsgæði sem
alls ekki eru
sjálfgefin.
»Strandir fylltust afheilu fjölskyldunum
sem hlupu allsberar í sand-
inum og fundu frelsið leika
um beran rassinn.
HeimurMaríu
María Ólafsdóttir
maria@mbl.is
Sandra Beijer er sænskur ljósmynd-
ari, rithöfundur og starfsmaður á
auglýsingastofu. Hún heldur úti
blogginu Niotillfem og þar kennir
ýmissa grasa. Sandra, sem er 24
ára, skrifar smásögur, pistla og ást-
arbréf auk þess sem hún myndar
New York og Stokkhólm frá öllum
sjónarhornum. Sandra er mikil
skvísa og hún bloggar af og til um
tísku og klæðnað dagsins, þótt
bloggið sé á engan hátt hefðbundið
tískublogg. Segja má að síðan sé
samsuða af ljósmyndabloggi, ferða-,
matar-, lífsstíls- og ljóðabloggi. Ekki
er heldur leiðinlegt að reyna að
krafla sig í gegnum sænskuna, það
geta allir Íslendingar sem hafa lært
dönsku. Fyrir aðra lætur Sandra
fylgja enska samantekt með hverri
færslu.
Vefsíðan www.rodeo.net/niotillfem
Skvísa Sandra bloggar skemmtilega.
Líka ástarbréf
Skannaðu kóðann
til að fara inn á
vefsíðuna.
Sími 570 2400 · oryggi.is
Stöndum vaktina allan sólarhringinn
Sérfræðingar Öryggismiðstöðvarinnar kynna nýjar vörur, hjúkrunarrúm
og rafskutlur. Iðjuþjálfi verður á staðnum og veitir ráðgjöf.
Allir velkomnir.
Opið hús
hjá Öryggismiðstöðinni, Askalind 1,
í dag, föstudaginn 30. mars, kl. 9–17