Morgunblaðið - 10.04.2012, Side 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. APRÍL 2012
✝ Jón Marinófæddist í
Keflavík 21. sept-
ember 1930. Hann
lést á hjúkr-
unarheimilinu
Garðvangi í Garði
1. apríl 2012.
Foreldrar hans
voru hjónin Ka-
milla Jónsdóttir,
húsmóðir, f. 11.
október 1904, d.
17. október 1958 og Kristinn
Jónsson, innheimtumaður hjá
Rafveitu Keflavíkur, f. 3. febr-
úar 1897, d. 11. október 1982.
Systkini Jóns Marinós eru: Jó-
hanna, f. 11. október 1929, Júl-
íus Friðrik, f. 26. september
1932, d. 7. apríl 1986, Sigurður
Birgir, f. 28. nóvember 1939,
Eggert Valur, f. 7. ágúst 1942,
Sólveig María, f. 28. maí 1947
og Ingibergur Þór, f. 18. des-
ember 1949.
Jón Marinó kvæntist 19. apr-
íl 1952 Sonju Ingibjörgu Krist-
ensen, f. 9. mars 1931, dóttur
hjónanna Ingibjargar Þórð-
ardóttur, f. 22. maí 1887, d. 14.
janúar 1957 og Arne Krist-
ensen, f. 22. maí 1890, d. 7.
október 1953.
Börn Jóns og Sonju eru: 1)
Kamilla, f. 8. ágúst 1950, búsett
þeirra börn: Sonja Sigríður og
Sölvi Steinn.
Jón Marinó ólst upp í Kefla-
vík. Hann starfaði í frysti-
húsum, við uppskipun og var til
sjós á unglingsárum. Jón var
bifreiðarstjóri hjá SBK 1958-
64, verkstjóri hjá Olíufélaginu
hf. á Keflavíkurflugvelli 1965-
74, kennari og prófdómari hjá
Bifreiðaeftirliti ríkisins í Kefla-
vík 1974-89, afgreiðslumaður
hjá Bifreiðaskoðun Íslands
1989-97, auk þess stundaði Jón
ökukennslu í aukavinnu í tíu
ár.
Jón var gjaldkeri í Félagi
bifreiðaeftirlitsmanna 1982-87,
félagi í Lionsklúbbi Keflavíkur
í tólf ár og í Stangveiðifélagi
Keflavíkur, hann var skáti og
var félagi í skátafélaginu Heið-
arbúum í Keflavík og St.
Georgsgildinu.
Jón var mikill söngmaður,
hann stundaði nám í söng hjá
Snæbjörgu Snæbjarnardóttur
og Guðrúnu Á. Símonardóttur,
hann söng með Kirkjukór
Keflavíkur 1946-80, var einn af
stofnfélögum Karlakórs Kefla-
víkur og söng með kórnum á
árunum 1953-93. Á 10 ára af-
mæli Karlakórs Keflavíkur, ár-
ið 1963 stofnaði Jón ásamt
þremur öðrum meðlimum kórs-
ins, Keflavíkurkvartettinn og
sungu þeir saman í 10 ár. Jón
söng með Eldey, kór eldri
borgara á Suðurnesjum.
Útför Jóns fer fram í Kefla-
víkurkirkju í dag, 10. apríl
2012, og hefst athöfnin kl. 14.
í Bandaríkjunum,
synir hennar: Jo-
seph Harmon og
Leif Erik. 2) Arne
Ingibjörn, f. 15.
ágúst 1953, búsett-
ur í Njarðvík, í
sambúð með Soffíu
Pétursdóttur, f. 26.
febrúar 1956, synir
Arne: Kristján
Gunnar, Arne
Kristinn og Guð-
mundur Rúnar, fósturdóttir:
Áslaug Rut. Börn Soffíu: Magn-
ús Pétur, Margrét Rósa og
Guðný Inga. Afabörnin eru
fjögur. 3) Ingibjörg Jóna, f. 14.
janúar 1958, búsett í Keflavík,
gift Bjarna Guðmundssyni, f. 8.
apríl 1961, sonur Ingibjargar:
Jón Marinó, á hún eitt ömmu-
barn. 4) María, f. 22. september
1960, búsett í Bandaríkjunum,
gift Joseph Alexander Anninos,
f. 22. maí 1955, þeirra börn: Al-
exander Joseph og Kristeen
Margrete. 5) Kristín Val-
gerður, f. 11. ágúst 1962, bú-
sett í Keflavík, gift Böðvari
Snorrasyni, f. 7. október 1961,
þeirra börn: Gunnar Þór og
Brynja. 6) Jón Marinó, f. 11.
janúar 1964, búsettur í Reykja-
vík, kvæntur Jónu Björk
Guðnadóttur, f. 31. mars 1967,
Þegar raunir þjaka mig
þróttur andans dvínar
þegar ég á aðeins þig
einn með sorgir mínar.
Gef mér kærleik, gef mér trú,
gef mér skilning hér og nú.
Ljúfi drottinn lýstu mér,
svo lífsins veg ég finni
láttu ætíð ljós frá þér
ljóma í sálu minni.
(Gísli á Uppsölum)
Já, vinur minn, nú er okkar
samveru lokið í bili. Við erum bú-
in að eiga góð 62 ár, vorum ung
þegar við hófum okkar samleið,
en öxluðum okkar ábyrgð vel,
eignuðumst sex góð börn. Söng-
urinn var þitt yndi, þú varst alltaf
svo rólegur og yfirvegaður, hvað
sem á gekk og skiptir sjaldan
skapi. Duglegur að vinna, gafst
þér tíma til að sitja með börnin og
syngja fyrir þau. Nú er þessi góði
tími liðinn, en minningarnar lifa.
Við munum hittast aftur.
Við viljum þakka því yndislega
starfsfólki á Garðvangi sem
hugsaði um þig sl. 15 mánuði, þið
eruð hetjur. Innilegt þakklæti til
ykkar allra.
Sonja og börnin.
Pabbi minn, í dag kveð ég þig.
Það verður skrítið að hafa þig
ekki lengur hjá okkur, en ég er
þakklát, þakklát fyrir það að hafa
átt þig að. Ég man hvað það var
gott að kúra í pabbabóli. Ég man
hvað það var gaman að fara með
þér í messu á sunnudögum, þegar
þú varst að syngja með kirkju-
kórnum. Ég man hvað þú söngst
fallega þegar við Jónsi sátum við
eldhúsborðið að læra ljóð og þú
kenndir okkur þau með söngn-
um. Ég man hvað þér þótti gott
að púa pípurnar þínar. Ég man
ilminn í loftinu af þeim. Ég man
þegar við hreinsuðum pípurnar
þínar, áður en þú komst heim
með mömmu úr ferðalagi, þrifum
þær vel og vandlega því þær voru
svo óhreinar, höfðum mikið fyrir
því að skafa og sápuþvo þær svo
þær væru glansandi þegar þú
kæmir heim! Þú sagðir ekki mik-
ið, en sjálfsagt varstu ekki
ánægður með okkur þá, en þú
varst alltaf svo góður og þolin-
móður. Ég man þegar þú vannst
hjá Esso. Ég man þig veiðandi
silung í ánni hjá Esso-bústöðun-
um. Ég man þig á bláa rúgbrauð-
inu. Ég man þig í bláa samfest-
ingnum með derhúfuna. Ég man
þig í Skorholti, þar sem var svo
gott að koma. Ég man þig segj-
andi okkur frá öllu sem bar fyrir
augu á leiðinni þangað, þú vissir
allt. Ég man þig syngjandi með
Karlakórnum. Ég man þig syngj-
andi með Keflavíkurkvartettin-
um, ég átti flottasta pabba í
heimi. Ég man þegar þú söngst í
sjónvarpinu, um stúlkuna á rauðu
skónum og þú keyrandi hjólbörur
syngjandi. Ég man hvað þú
söngst fallega. Ég man hvað það
var kært milli þín og systkina
þinna. Ég man hvað þú áttir
marga góða vini. Ég man þegar
þú vannst í bifreiðaeftirlitinu. Ég
man Sólvallagötu 14 og bílskúr-
inn þinn, þar var mikið að skoða
af alls konar frábæru dóti.
Ég man þig takandi upp kart-
öflur með afa. Ég man að vinir
mínir voru vinir þínir. Ég man
bestu gjöfina. Ég man Nonnakot
og allan útskurðinn þinn. Ég man
alla renndu lampana þína og hvað
þeir lýsa fallega. Ég man þegar
þú leiddir mig inn kirkjugólfið
þegar ég gifti mig. Ég man hvað
hönd þín var hlý. Ég man hvað þú
varst góður afi. Ég man að þú
varst alltaf til staðar fyrir okkur.
Ég man þig þar til við hittumst
aftur í sumarlandinu. Takk, elsku
pabbi minn fyrir allt sem þú
gerðir fyrir mig og mína fjöl-
skyldu.
Þín
Kristín Valgerður.
Sunnudaginn 1. apríl síðastlið-
inn lést tengdafaðir minn, Jón
Marinó Kristinsson, á hjúkrunar-
heimilinu Garðvangi í Garði.
Hann var borinn og barnfæddur
Keflvíkingur og bjó í Keflavík
mestalla ævi sína.
Með Jóni er horfinn maður
sem setti sterkan svip á samtíð
Jón Marinó
Kristinsson
skyldu sinnar fyrir brjósti og
harmur er kveðinn að þeim við
fráfall hans. Við Helga færum
Ágústu, börnunum og öðrum
skyldmennum einlægar samúðar-
kveðjur.
Rósmundur Guðnason.
Það voru forréttindi að fá að
kynnast Tryggva sem vinnu-
félaga og vini. Lífsgleði, þróttur,
æðruleysi og áræði skein af hon-
um hvern einasta dag. Það sem
margir hefðu talið erfitt hlut-
skipti lét Tryggvi ekki á sig fá og
ekkert náði að skyggja á jákvætt
viðhorf hans til lífsins. Öll værum
við betri af því að taka okkur
hugsunarhátt hans til fyrirmynd-
ar. Tryggva verður sárt saknað
sem trausts, skemmtilegs og
kærleiksríks félaga.
Við vottum Ágústu og fjöl-
skyldunni allri innilega samúð
okkar.
F.h. félaga í vísitöludeild Hag-
stofu Íslands,
Guðrún Ragnheiður
Jónsdóttir.
Kveðja frá Hagstofu Íslands
Starfsfólk Hagstofu Íslands
kveður í dag góðan og traustan
samstarfsmann og vin. Er höggv-
ið skarð sem er vandfyllt og skilur
bæði eftir söknuð og þakklæti
fyrir áralanga samleið. Tryggvi
Eiríksson átti gott og farsælt
starf við Hagstofuna frá miðju ári
2002 er þjóðhagsreikningar voru
fluttir til Hagstofunnar frá Þjóð-
hagsstofnun. Hann hóf störf við
Þjóðhagsstofnun þegar hún var
stofnuð árið 1974 og vann þar að
þróun og gerð þjóðhagsreikn-
inga. Á starfsferli sínum hefur
hann unnið að fjölda verkefna og
komið miklu til leiðar í hag-
skýrslugerð. Hann vann meðal
annars að gerð iðnaðarskýrslna
hjá Þjóðhagsstofnun og tók síðar
við verkefnum við uppgjör á
einkaneyslu og starfaði að þeim
verkefnum er hann kom til Hag-
stofunnar. Síðar tók Tryggvi að
sér að vinna að verðvísitölum og
síðastliðin ár vann hann að inn-
leiðingu á vandasömum verkefn-
um við alþjóðlegan verðsaman-
burð. Þrátt fyrir erfið veikindi
kom Tryggvi við á Hagstofunni
og fylgdist vel með því sem þar
fór fram og lagði til málanna. Átti
hann í góðum samskiptum við
aðra sérfræðinga Hagstofunnar
og jafnan var gott að leita til hans.
Hann tók virkan þátt í samstarfi
við hagstofur Norðurlandanna og
hagstofu Evrópusambandsins,
Eurostat, og var hvarvetna tilbú-
inn til að veita af þekkingu sinni
og reynslu. Við minnumst
Tryggva ekki eingöngu fyrir góða
þekkingu og einurð við það sem
hann tók sér fyrir hendur, heldur
einnig fyrir einstaklega góð sam-
skipti og glaðværð hvort sem leit-
að var til hans við úrlausn verk-
efna eða í öðrum samskiptum
innan sem utan vinnustaðar.
Hagstofa Íslands sendir Ágústu
Tómasdóttur og fjölskyldu sam-
úðarkveðjur.
Ólafur Hjálmarsson,
hagstofustjóri.
Elsku frændi! „Það er sárt að
sakna“ eru orð að sönnu. Það er
erfitt að kveðja þig og sætta sig
við að þú sért farinn. Minn uppá-
haldsfrændi og mín helsta fyrir-
mynd, tvíbbinn hans pabba eins
og ég kallaði þig stundum. Það
sem það var gaman að tala við þig
og hlæja með þér! Takk fyrir að
vera þú, þessi æðislegi maður
sem var öllum svo kær. Það eru
svo mörg falleg lýsingarorð sem
hægt er að segja um þig að þau
rúmast ekki í einni svona grein.
En ég rakst á ljóð sem mér finnst
eiga vel við:
„Einstakur“ er orð sem notað er þegar
lýsa á því sem engu öðru er líkt, faðm-
lagi eða sólarlagi eða manni sem veitir
ástúð með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki sem stjórnast af
rödd síns hjarta og hefur í huga hjörtu
annarra.
„Einstakur“ á við þá sem eru dáðir og
dýrmætir og hverra skarð verður aldrei
fyllt.
„Einstakur“ er orð sem best lýsir þér.
(Terri Fernandez)
Einstakur varstu svo sannar-
lega elsku Tryggvi og ég er svo
þakklát fyrir allar þær stundir
sem við höfum átt saman og mun
geyma þær í hjarta mínu. Ég
kveð þig með trega og söknuði en
jafnframt þakklæti fyrir að hafa
átt besta frænda sem hægt er að
hugsa sér.
Þín frænka,
Dröfn.
Jákvæðni, viljastyrkur og
hlýja eru þau orð sem koma upp í
hugann þegar við hugsum um
hann Tryggva móðurbróður okk-
ar. Hann hafði sterka og góða
nærveru og ávallt var stutt í húm-
orinn. Tryggvi hefur ætíð spilað
stórt hlutverk í lífi okkar og verið
sterk fyrirmynd. Hann lét ekkert
aftra sér og styrkurinn og sjálfs-
bjargarviðleitnin einkenndi hann.
Tryggvi og Ágústa voru ein-
staklega samheldin og falleg hjón
þar sem gagnkvæm virðing ríkti.
Það var alltaf notalegt að koma á
heimili þeirra en það hefur alltaf
verið mikill samgangur á milli
heimilanna og eigum við margar
góðar minningar um samveru
með Tryggva, Ágústu og krökk-
unum. Við ferðuðumst mikið sam-
an og fylgdumst með þeim skopp-
ast um landið með tjaldvagninn í
eftirdragi undir ljúfum tónum
Bogomils Fonts & Milljónamær-
inganna.
Ef við værum spurð hvernig
maður Tryggvi var myndum við
svara því til að hann hafi verið
góður í gegn; skilgreiningin á gull
af manni.
Elsku Ágústa, Berglind,
Doddi, Ragnhildur, Ástþór og
litlu afastelpur, við sendum okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
Með miklum söknuði kveðjum
við kæran frænda.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem)
Hvíl í friði.
Eiríkur Steinn, Elín
Hrund og fjölskyldur.
Tryggvi Karl, svili minn, hefur
lagt í sína hinstu ferð. Hann var
mikill vinur minn, félagi og ein-
stakur maður á allan hátt. Níu
ára gamall lenti hann í bílslysi og
lamaðist og varð að ganga við
hækjur eftir það. Aldrei heyrði ég
hann kvarta yfir hlutskipti sínu í
lífinu. Það sem einkenndi hann
var yfirvegun, æðruleysi, hátt-
semi og hógværð. Okkar vinskap-
ur varaði í um 30 ár. Tryggvi var
vel lesinn og vel að sér í öllu. Ég
held þó að íþróttir hafi skipað
mjög stóran sess í lífi hans, fyrir
utan fjölskylduna hans, sem hon-
um þótti afar vænt um. Handbolt-
inn og sérstaklega íslenska lands-
liðið var stór þáttur í
fjölskyldulífinu í Hjálmholtinu.
Ávallt þegar leikir voru í beinni
útsendingu hringdumst við á í
hálfleik og leikurinn síðan gerður
upp að honum loknum. Tryggvi
hafði ekki neina þörf fyrir að vera
miðdepill í samkvæmum eða
senuþjófur á mannamótum, en
það sem einkenndi hann var hlýja
og góð nærvera. Yfirleitt tók fólk
ekki eftir því að Tryggvi væri
fatlaður, hann bað yfirleitt engan
um að hjálpa sér. Tryggvi,
Ágústa og börnin þeirra skipuðu
stóran sess í lífi okkar Sesselju
alla tíð, sérstaklega Ragnhildur
og Berglind, sem oft fóru með
okkur vestur til þess að heim-
sækja Tomma afa og Halldóru
ömmu, fara í réttirnar og margt
fleira.
Aldrei varð okkur Tryggva
sundurorða þau 30 ár sem okkar
vinskapur varaði. Við töluðumst
við í síma mjög oft og efa ég að
það séu margar vikur, alla vega
síðustu 20 árin, sem við heyrð-
umst ekki eða fórum yfir málin.
Við Tryggvi, ásamt félögum okk-
ar, þeim Jens Pétri Jensen og
Magnúsi Soffaníassyni og fleir-
um, stofnuðum saman fyrirtækið
Modernus fyrir um 12 árum sem
síðar meir keypti fyrirtækið Is-
nic. Alla tíð var Tryggvi stjórn-
arformaður þessara fyrirtækja
og fórst það vel úr hendi. Tekið
var eftir því sérstaklega, hve allar
fundargerðir voru nákvæmar og
vel útfærðar. Ávallt voru fundir
mánaðarlega. Í öll þessi ár frá
stofnun Modernus stjórnaði
Tryggvi þeim af sinni alkunnu
snilld og hógværð. Útilegur voru
stór þáttur í lífi fjölskyldunnar.
Conway cruiser-fellihýsi var
keypt 1992 og mikið ferðast á
hverju sumri. Undanfarin ár hef-
ur stórfjölskyldan, Tómas crimi-
lale familie, hist seinnipartinn í
júní og verið saman eina helgi.
Tryggvi og Ágústa, ásamt börn-
um, voru þar ómissandi partur.
Sérstaklega þegar kom að söngn-
um. Tryggvi var einstaklega lag-
viss og góður söngvari, en um-
fram allt yndislegur maður og
einn sá besti vinur sem ég hef
eignast um ævina. Við gerðumst
trúnaðarvinir á Þingvöllum 17.
júní 1994. Ávallt gat ég leitað til
hans ef ég þurfti að ræða málin.
Ég þakka Tryggva samferð-
ina. Tryggvi var mér miklu meira
en svili, hann var einn minn besti
vinur í 30 ár. Ég kveð þig Tryggvi
minn fullur þakklætis, með þeirri
vissu að í hjarta mínu býr fjár-
sjóður sem endist mér allt lífið
fyrir öll þau heilræði sem þú gafst
mér. Guð blessi minningu þína.
Þinn vinur,
Bárður H. Tryggvason.
Nú þegar ég kveð hann
Tryggva Karl vin minn og frænda
í hinsta sinn er það með þakklæti
í huga. Þakklæti fyrir að fá að
kynnast hans lífsgleði og já-
kvæðni. Á sinni ævi þurfti hann
að takast á við mikið mótlæti en
gerði það á sinn einstaka hátt. Ég
kynntist honum fyrst er ég fékk
að vera í sveit hjá fjölskyldu hans
að Votumýri í nokkur sumur sem
strákur. Þá voru þeir Guðni og
hann orðnir fullorðnir menn að
mínu mati, komnir með bílpróf og
voru bílarnir sem hann Tryggvi
átti á þessum árum þeir alflott-
ustu í heimi í mínum augum. Ég
bar mikla virðingu fyrir þessum
stóru frændum mínum og átti sú
virðing og væntumþykja einungis
eftir að aukast eftir því sem árin
liðu. Samskipti okkar minnkuðu
er frá leið en það var mér alltaf
tilhlökkunarefni að hitta Tryggva
og spjalla við hann um alla heima
og geima. Tryggvi var svo hepp-
inn að kynnast henni Ágústu og
þau ólu upp börn sín af miklum
myndarskap. Eftir að við urðum
báðir fjölskyldumenn jukust sam-
skipti okkar aftur og oft var sleg-
ið á létta strengi og hlegið dátt.
Ég sakna þessara stunda en eftir
lifir minningin um einstakan
mann sem kenndi mér svo ótal
margt um lífið og tilveruna.
Ég og fjölskylda mín vottum
Ágústu, börnunum og allri hans
fjölskyldu okkar dýpstu samúð.
Guð geymi góðan dreng.
Óskar Baldursson.
Tryggvi Karl
Eiríksson
Fyrir 21 ári síðan hitti ég þig
fyrst, þú varst rétt eldri en ég
er núna. Lífsglöð og hamingju-
söm með Tom þínum.
Í mörg ár voruð þið mjög
samrýmd, litla fjölskyldan,
Dóra Geraldine
Einarsdóttir (Bíbí)
✝ Dóra Gerald-ine Ein-
arsdóttir (Bíbí)
fæddist í Reykja-
vík 25. júlí 1946.
Hún lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans í Kópavogi
15. mars 2012.
Útför Dóru fór
fram frá Dóm-
kirkjunni 29. mars
2012.
Krúsa, Einar og
þú. Gerðuð allt
saman og þið
Krúsa pössuðuð
uppá að Einar
skorti ekkert. Ég
held að það hafi
verið ástæðan fyrir
því að þú hafir átt
erfitt með að
sleppa hendinni af
Einari. Hann var
alltaf litla barnið
þitt og hugmyndin um að hann
þyrfti að vinna og sjá fyrir ann-
arri fjölskyldu var ekki sá
draumur sem þú hafðir fyrir
hann og þú skófst ekkert utan
af þeim málum.
Þó við ættum ekki auðvelda
samfylgd þessi ár þá er margt
sem ég mun sakna. Þú varst
með kaldasta húmor sem ég
hef kynnst, stundum átti ég
erfitt með að skilja hann en nú
í dag þá met ég það að geta
sagt barnabörnum mínum sög-
ur af þér.
Tvær síðustu vikur þínar
voru ómetanlegar, við grófum
loksins stríðsöxina og gátum
kvatt hvor aðra á almennilegan
og innilegan hátt. Samtölin
okkar þá voru yndisleg.
Samband þitt við systur þín-
ar Guðrúnu og Lillý var það
fallegasta sem ég hef séð,
sama hvað bjátaði á þá voruð
þið alltaf til staðar hver fyrir
aðra.
Ég ætla að þakka þér fyrir
að hafa gert Einar að þeim
manni sem hann er í dag, og
takk fyrir samfylgdina í öll
þessi ár.
Sjáumst síðar.
Aðalheiður (Heiða).