Kjarninn - 18.09.2014, Blaðsíða 43

04/04 Álit
jafna neyslu sína yfir tíma. Hjá slíkum heimilum eru útgjöld
til matarkaupa mun stærra hlutfall af tekjum en hjá fólki
um miðjan aldur sem er almennt að greiða niður námslán og
safna í sjóð til eldri ára.
Alþýðusambandið virðist telja að þetta geri það að
verkum að tillögur Bjarna komi sérstaklega illa niður á
þessum heimilum. Þetta er ekki rétt. Slík heimili eyða einnig
mun meiru, sem hlutfall af tekjum, í vörur sem eru í hærra
skattþrepinu. Þau hagnast því meira af lækkun hærra
þrepsins (og afnámi vörugjalda) og tapa meira á hækkun
lægra þrepsins. Hvort þau koma betur eða verr út þegar á
heildina er litið ræðst af vægi matar í heildarútgjöldum, ekki
hlutfalli matarútgjalda í heildartekjum. Þær tölur sem koma
fram í minnisblaði ASÍ frá 9. september 2014, sem vakið hafa
talsverða athygli og vitnað hefur verið til á Alþingi, eru því
ekki rétti mælikvarðinn til þess að leggja mat á nauðsynlegt
umfang mótvægisaðgerða fyrir þau heimili sem verst eru sett
fjárhagslega.