Morgunblaðið - 03.08.2012, Page 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. ÁGÚST 2012
✝ Guðlaug Böðv-arsdóttir
fæddist á Lang-
sstöðum í Flóa 9.
desember 1922.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun
Suðurlands 30. júlí
2012. Foreldrar
hennar voru Böðv-
ar Friðriksson og
Jónína Guðmunds-
dóttir. Hún var
næstyngst níu systkina sem nú
eru öll látin.
Guðlaug fluttist ásamt for-
eldrum sínum og systkinum á
Eyrarbakka sem barn og ólst
þar upp.
Guðlaug giftist Sverri
Bjarnfinnssyni 2. nóvember
1947. Sverrir lést
26. september
1992. Börn Guð-
laugar og Sverris
voru ellefu. Frum-
burðinn Jónínu
misstu þau barn-
unga. Tíu komust
á legg en dóttur
missti hún, Sól-
rúnu, 2007. Önnur
börn þeirra hjóna
eru Rannveig,
Svanhildur, Sigurjóna, Böðv-
ar, Hrönn, Bjarnfinnur, Krist-
björg, Sigríður og Atli. Af-
komendur þeirra Guðlaugar
og Sverris eru 89.
Útför Guðlaugar fer fram
frá Eyrarbakkakirkju í dag, 3.
ágúst 2012, kl. 11.
Elsku mamma mín.
Ég kveð þig með þakklæti fyr-
ir allt sem þú hefur gefið mér í
gegnum tíðina. Þú skilur eftir þig
stórt skarð og þín er sárt saknað.
Það er okkur huggun að þú hvílir
í faðmi ástvina og nú líður þér vel.
Þú áttir þrek og hafðir verk að vinna
og varst þér sjálfri hlífðarlaus og hörð.
Þú vaktir yfir velferð barna þinna,
þú vildir rækta þeirra ættarjörð.
Frá æsku varstu gædd þeim góða
anda,
sem gefur þjóðum ást til sinna landa,
og eykur þeirra afl og trú,
en það er eðli mjúkra móðurhanda
að miðla gjöfum eins og þú.
Í augum þínum sá ég fegri sýnir
en sólhvít orð og tónar geta lýst, –
svo miklir voru móðurdraumar þínir,
þó marga þeirra hafi frostið níst.
Sem hetja barst þú harmana og sárin,
huggaðir aðra – brostir gegnum tárin,
viðkvæm í lund, en viljasterk.
Þau bregða um þig ljóma, liðnu árin.
Nú lofa þig – þín eigin verk.
Ég flyt þér, móðir, þakkir þúsundfaldar,
og þjóðin öll má heyra kvæðið mitt.
Er Íslands bestu mæður verða taldar,
þá mun þar hljóma fagurt nafnið þitt.
Blessuð sé öll þín barátta og vinna,
blessað sé hús þitt, garður feðra
minna,
sem geymir lengi gömul spor.
Haf hjartans þakkir, blessun barna
þinna,
– og bráðum kemur eilíft vor.
(Davíð Stefánsson)
Nú sefur þú í kyrrð og værð
og hjá englum þú nú ert.
Umönnun og hlýju þú færð
og veit ég að ánægð þú ert.
Ég kvaddi þig í hinsta sinn,
ég kveð þig nú í hinsta sinn.
Blessun drottins munt þú fá
og fá að standa honum nær.
Annan stað þú ferð nú á
sem ávallt verður þér kær.
Ég kvaddi þig í hinsta sinn,
ég kveð þig nú í hinsta sinn.
Við munum hitta þig á ný
áður en langt um líður.
Sú stund verður ánægjuleg og hlý
og eftir henni sérhvert okkar bíður.
Við kveðjum þig í hinsta sinn,
við kvöddum þig í hinsta sinn.
(Þursi)
Þegar raunir þjaka mig
þróttur andans dvínar
þegar ég á aðeins þig
einn með sorgir mínar.
Gef mér kærleik, gef mér trú,
gef mér skilning hér og nú.
Ljúfi drottinn lýstu mér,
svo lífsins veg ég finni
láttu ætíð ljós frá þér
ljóma í sálu minni.
(Gísli á Uppsölum)
Þín dóttir,
Sigurjóna Sverrisdóttir.
Í dag kveð ég hinstu kveðju
elskulega tengdamóður mína
Lillu á 90. aldursári og langar
mig að minnast hennar í fáeinum
orðum, en hún lést að morgni 30.
júlí síðastliðins.
Kynni okkar hófust er ég kom
fyrst á heimili þeirra hjóna Lillu
og Sverris á Búðarstígnum fyrir
um 37 árum.
Þau voru góð heim að sækja,
hlýja og glatt yfirbragð ein-
kenndi heimilið. Vel var fylgst
með fjölskyldunni sem átti hug
þeirra allan, jafnt stórum sem
smáum, hvað hver væri að fást
við og hvernig gengi.
Í september 1992 féll Sverrir
frá og var það mikið áfall fyrir
Lillu. Þá missti hún og Sólrúnu
dóttur sína 2007 og áður höfðu
þau hjónin misst Jónínu á þriðja
ári. Hún var svo lánsöm að eiga
stóra fjölskyldu sem stóð henni
fast við hlið.
Lilla var glettin og glaðvær
kona, föst fyrir en afar æðrulaus,
æðraðist ekki yfir hlutunum þótt
áföll bæri að garði.
Félagsmál voru henni hugleik-
in og tók hún virkan þátt í þeim af
ýmsum toga þótt heimilið væri
stórt. Í kirkjukór Eyrarbakka-
kirkju stóð hún vaktina til
margra ára og í kvenfélaginu
einnig og var gerð að heiðurs-
félaga fyrir tæpum 10 árum.
Fljótlega eftir að ég kom á
Bakkann gekk ég í kvenfélagið
og í kirkjukórinn og áttum við
margar góðar og ljúfar stundir
saman sem gott er að minnast.
Einnig fórum við í ýmsar ferðir
saman og var oft glatt á hjalla hjá
okkur.
Ég vil þakka þér Lilla mín fyr-
ir allt sem við gerðum saman,
spjallið og alla góðu kaffisopana
og fyrir að hafa fengið að kynnast
heimili ykkar Sverris.
Af þér mátti margt læra, svo
sem að taka hlutunum af æðru-
leysi þótt lífsleiðin geti verið
grýtt slóð. Það gerðir þú svo
sannarlega og sagðir bara:
„Þetta er bara svona.“
Með þeim orðum kveð ég góða
og hlýja konu, tengdamóður
mína.
Þín bros voru hugljúf, blíð og góð
Svo bjart var í návist þinni.
Þau endurskin voru af innri glóð
Sem yljuðu fyrstu kynni
Því vakir þín minning helg og hljóð
Í hjartnanna dulda inni.
(Höf. ók.)
Hvíl þú í friði.
Takk fyrir allt og allt.
Þín tengdadóttir og vinkona,
María.
Elsku hjartans amma mín,
þakka þér fyrir allar góðu stund-
irnar okkar, það var alltaf gaman
að koma til þín á Búðarstíginn að
spjalla og oft var margt um
manninn, enda stór fjölskylda.
Þú varst svo stolt af hópnum þín-
um. Ég minnist líka hvað þú varst
alltaf flott og fín til fara.
Elsku amma, ég kveð þig með
miklum söknuði, en núna ertu
komin á góðan stað og ég veit að
þú munt fylgjast með okkur öll-
um, blessuð sé minning þín.
Takk fyrir tímann sem með þér áttum,
tímann sem veitti birtu og frið.
Ljós þitt mun loga og leiðbeina áfram,
lýsa upp veg okkar fram á við.
Gefi þér Guð og góðar vættir
góða tíð yfir kveðjuna hér,
þinn orðstír mun lifa um ókomna daga,
indælar minningar í hjarta okkar ber.
(PÓT)
Elín Birna Bjarnfinnsdóttir
Elsku amma, núna ertu farin,
mikið held ég að fagnaðarfund-
irnir hafi verið miklir þegar þú
hittir afa, Jónínu litlu og Sólu aft-
ur eftir langa bið. Og mikið á ég
eftir að sakna þess að heimsækja
þig á Búðarstíg, ég hef alltaf
komið til þín, svolítið reglulega
óreglulega.
Þegar ég var barn var alltaf
svo gaman að koma, maður fékk
alltaf að ná sér í kleinur í græna
stampinum og svo var alltaf til
heimabakað vínarbrauð. Ég kom
líka oft í hádeginu og borðaði hjá
ykkur afa soðna ýsu. Ég heyri
ennþá hljóðið í afa þegar hann
beið eftir matnum, hann blístraði
eins og vindurinn, svo snéri hann
öskubakkanum. Núna í seinni tíð
varst þú alltaf að vandræðast
með hvað þú gætir nú eiginlega
gefið mér því að ég drekk ekki
kaffi og þér fannst nú alveg
ómögulegt að ég vildi bara vatn
svo þú laumaðir bara pinna-
brjóstsykur eins og þú kallaðir
það að stelpunum mínum í stað-
inn.
Mikið er ég, og við öll afkom-
endur þínir, heppin að hafa átt
þig að, yndislegri manneskju er
erfitt að finna. Með þessum fá-
tæklegu orðum langar mig að
kveðja þig, elsku amma mín.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinarskilnaðar viðkvæm stund.
Vinir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðasta blund.
Margs er að minnast ,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guð þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði.
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnosss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem)
Sandra og fjölskylda.
Elsku amma Lilla er nú horfin
á braut. Það er með miklum
söknuði sem við skrifum þessi orð
en með gleði í hjarta er við rifjum
upp minningar um góðar sam-
verustundir sem við áttum á Búð-
arstígnum. Alltaf var vel tekið á
móti okkur þegar við komum í
heimsókn og ekki var komið að
tómum kofanum. Að fá nýbökuð
vínarbrauð og kleinur var það
besta sem við fengum og ekki
skemmdi það nú þegar ísköld
mjólk fylgdi með. Yfirleitt vorum
við spurð spjörunum úr því
amma hafði mikinn áhuga á að
fylgjast með skólagöngu okkar
og seinna meir okkar daglega lífi.
Þó svo að amma yrði 90 ára
hinn 9. desember næstkomandi
hafði hún það alveg á hreinu hver
drykki kaffi og hver ekki og var
henni mikið í mun að bjóða upp á
gott kaffi með spjallinu. Hún
sagði svo oft „það má nú geta
nærri“ er hún ræddi um daginn
og veginn eða þjóðmálin og þar lá
hún ekki á skoðunum sínum og
munum við geyma gullmola
hennar og hlýju í hjörtum okkar
um ókomna tíð.
Elsku amma, um leið og við
biðjum Guð að blessa þig og varð-
veita er það okkar huggun að vita
að afi tekur á móti þér opnum
örmum og saman munuð þið
haldast í hendur inn í eilífðina.
Takk fyrir allt,
Guðlaug, Helga Kristín,
Bergvin og Barði Páll.
Yndislega amma mín. Ég kveð
þig með söknuði. Þú varst ein-
stök. Svo falleg, svo góð.
Ég dvaldi mikið hjá ykkur afa
á Eyrarbakka á Búðarstígnum í
uppvexti mínum og á óteljandi
minningar sem eru mér svo dýr-
mætar, svo stór partur af sjálfri
mér. Þú varst mér fyrirmynd í
svo mörgu. Þú varst sterk, þú
varst staðföst, en um leið hógvær
og æðrulaus. Þú fékkst þinn
skerf af áföllum í lífinu en lést
aldrei bugast. Nóttina eftir að afi
var jarðsunginn fékk ég að sofa
við hlið þér í „holunni“ hans afa.
Ég hélt í höndina á þér þar til við
sofnuðum og ég fann að þér þótti
vænt um það. Þetta er mér dýr-
mæt minning.
Þú varst alltaf létt í lund og
varst með góðan húmor sem þú
hélst fram til síðustu stundu. Þú
fylgdist vel með öllu og öllum þín-
um og varst með allt á hreinu.
Þú varst svo dæmalaust barn-
góð. Ég man þegar ég var lítil og
ég stóð á stól í eldhúsgatinu og
horfði á þig baka, spjallaði við þig
og beið eftir að fá að sleikja sleif-
ina og þeytarann, þegar þú baðst
mig að skreppa fyrir þig í Lauga-
búð. Ég man þegar þið afi gáfuð
mér hljól í afmælisgjöf. Vá. Það
var appelsínugult, rosalega flott.
Þegar ég vann í frystihúsinu á
Eyrarbakka eitt sumar vaktir þú
mig á morgnana með blíðlegri
stroku á vangann.
Þetta man ég og svo miklu
meira. En ég sakna þess um leið
að eiga ekki eftir að sjá þig koma
labbandi á móti mér þegar ég
kem í heimsókn á Búðarstíginn,
að sjá þig ekki umvefja litlu
barnabarnabörnin þín og horfa á
þau hlýlegum aðdáunaraugum.
Ég sakna þess að eiga ekki eftir
að fá að klippa á þér hárið sem þú
vildir alltaf hafa fínt og þú varst
alltaf svo fín. Ég sakna þess að
finna ekki lyktina þína, að fá ekki
kossinn þinn, faðm þinn og heyra
ekki röddina þína. En það er
huggun að geta lokað augunum
og munað þetta allt.
Þú varst alltaf svo endalaust
þakklát amma mín. Enda áttir þú
marga að og þá sérstaklega hana
Krissu sem hugsaði svo ómetan-
lega vel um þig.
Þú þakkaðir svo innilega fyrir
litlu vatnssopana sem ég gaf þér
á sjúkrabeðnum og þegar ég
kyssti þig kveðjukoss í hinsta
sinn sagðir þú „takk“.
Mig langaði að tjá þér ást mína
og þakka þér en kökkurinn í háls-
inum á mér leyfði það ekki. Ég
vildi ekki hindra þig í þinni för
með að sýna þér sorg. Ég vildi
sýnast sterk og hugrökk.
Ég veit að nú líður þér vel og
að nú ert þú með afa, Jónínu litlu,
Sólu og öllum hinum ástvinum
okkar sem hafa beðið þín og tekið
fagnandi á móti þér.
Við sjáumst síðar. Takk fyrir
allt amma mín. Ég elska þig.
„Einstakur“ er orð sem notað er þegar
lýsa á því sem engu öðru er líkt, faðm-
lagi eða sólarlagi eða manni sem veitir
ástúð með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki sem stjórnast af
rödd síns hjarta og hefur í huga hjörtu
annarra.
„Einstakur“ á við þá sem eru dáðir og
dýrmætir og hverra skarð verður aldrei
fyllt.
„Einstakur“ er orð sem best lýsir þér.
(Terri Fernandez)
Þín
Guðlaug Dröfn.
Þá er fallin í valinn heiðurs- og
sómakonan Guðlaug Böðvars-
dóttir, Búðarstíg 8 á Eyrar-
bakka, komin hátt á nítugasta
aldursár. Ég var svo heppinn að
kynnast Guðlaugu fyrir u.þ.b. 10
árum. Þá kom ég fyrst í heimsókn
á Búðarstíginn í fylgd með einni
af dætrum hennar. Við settumst
við eldhúsborðið og strax var
boðið kaffi. Einhvern veginn var
það svo við þetta eldhúsborð að
ég fann strax að ég var velkom-
inn í fjölskylduna og fannst því
gott að vera þarna. Guðlaug var
ákaflega hlý og viðræðugóð kona
og fylgdist vel með öllu þótt ald-
urinn væri orðinn hár. Ég furðaði
mig oft á því hversu vel hún
mundi alla afmælisdaga og nöfn
niðja sinna, sem eru þó orðnir
gríðarlega margir. Guðlaug hafði
ákveðnar skoðanir á mönnum og
málefnum, en aldrei heyrði ég
hana þó tala styggðaryrði um
nokkurn mann. Hún gætti vel
tungu sinnar. Ég var svo heppinn
að fara í fáein skipti í dagslanga
bíltúra með Guðlaugu. Kunni hún
vel að meta fegurð og náttúru
landsins þar sem komið var. Hún
undirbjó sig ávallt vel fyrir þess-
ar ferðir og gætti vel að því að
nóg kaffi og smurbrauð og flat-
kökur væru með í ferðinni. Eftir
slíkar ferðir var hún ævinlega
mjög þakklát.
Ég vil þakka Guðlaugu sam-
fylgdina, sem hefði mátt vera
miklu lengri. Afkomendum henn-
ar votta ég mína dýpstu samúð.
Erling Gunnlaugsson.
Guðlaug
Böðvarsdóttir
HINSTA KVEÐJA.
Elsku langamma, takk
fyrir allt.
Elskulega amma, njóttu
eilíflega Guði hjá
umbunar þess, er við hlutum,
ávallt þinni hendi frá.
Þú varst okkar ungu hjörtum,
eins og þegar sólin hlý
vorblóm með vorsins geislum
vefur sumarfeguð í.
Hjartkær amma, far í friði,
föðurlandið himneskt á,
þúsundfaldar þakkir hljóttu
þínum litlu vinum frá.
Vertu sæl um allar aldir,
alvaldshendi falin ver,
inn á landið unaðsbjarta
englar Drottins fylgi þér.
(Ók. höf.)
Góða nótt elsku
langamma.
Hrafn, Böðvar
og Arnar Helgi.
✝ GuðmundurBrynjólfur
Hersir Sergi fædd-
ist í Reykjavík 21.
október 1957. Guð-
mundur varð bráð-
kvaddur á heimili
sínu 21. júlí 2012.
Móðir Guð-
mundar er Unnur
María Hersir, f.
9.3. 1929, fóst-
urfaðir er Jóhann
Stefánsson, f. 2.12. 1930.
Systkini sammæðra eru Helga
Jóhannsdóttir, búsett á Egils-
stöðum, Hjörtur Jóhannsson,
búsettur á Egilsstöðum, og Ása
Jóhannsdóttir, búsett í Reykja-
vík. Þau eru öll gift og systk-
inabörnin eru sex. Faðir Guð-
mundar er Rocco Sergi frá
Messina á Sikiley á Ítalíu.
Systur samfeðra eru Monica,
Romana, Germana og Cris-
tiana.
Um ársgamall
fluttist Guð-
mundur með móð-
ur sinni austur í
Egilsstaði. Þar
kláraði hann
grunnskóla, fór
síðan til föður síns
á Ítalíu og stund-
aði nám þar í tvö
ár. Þegar hann
kom aftur til Ís-
lands settist hann
að í Reykjavík, þar sem hann
hóf fljótlega nám við Mynd-
lista- og handíðaskóla Íslands.
Áður en því námi lauk veiktist
hann og hefur frá þeim tíma
glímt við andlega vanheilsu.
Guðmundur bjó lengi vel á
ýmsum sambýlum, lengst af á
Kleppsvegi, en síðustu árin bjó
hann í Hátúni 10.
Útför Guðmundar fór fram
frá Árbæjarkirkju 31. júlí
2012.
Elsku Gummi. Nú hef ég
kvatt þig í síðasta sinn. Þú varst
stóri bróðir minn, átta árum
eldri, og þar sem þú fluttir að
heiman eftir barnaskóla þekkti
ég þig ekki mikið sem barn.
Minningar sem ég á um þig frá
barnæsku eru þó um skemmti-
legan, kátan og góðan bróður,
sem var líka rosalega flinkur að
teikna. Þú fórst til Ítalíu í um
tvö ár og þegar þú komst heim
fluttir þú til Reykjavíkur. Ég
vissi í raun lítið af þér, nema
hvað að þú áttir við geðheilsu-
vandamál að stríða. Frá því ég
flutti suður hefur þú alltaf verið
velkominn á mitt heimili. Sam-
gangur var mismikill fyrstu ár-
in, ég bíllaus og líka svolítið vit-
laus og sinnti bróður mínum
ekki mikið. Síðustu 20 árin eða
svo hefur samgangurinn verið
meiri. Á meðan þú varst á sam-
býlum þurftirðu oft á peningaað-
stoð að halda seinni hluta mán-
aðar en eftir að þú fluttir í
Hátún hefur þú haldið þínu
sjálfstæði á ótrúlega flottan
máta og oft komið okkur á óvart
með getu þinni. Já, í Hátúninu
leið þér vel. Þá byrjaðir þú að
mála reglulega aftur og þó að
veikindin hafi eitthvað dregið úr
hæfileikunum eru nýju mynd-
irnar þínar sannkölluð meistara-
stykki. Að okkar mati varstu þó
heldur snöggur að selja kunn-
ingjum þær og við systkinin
fengum ekki að sjá þær full-
gerðar.
Eftir að þú komst í Hátúnið
entist peningurinn þinn út mán-
uðinn og það veitti þér ómælda
ánægju að geta gefið okkur af-
mælis- og jólagjafir, geta verið
gefandi líka í stað þess að vera
alltaf þiggjandi. Aldrei klikkaði
að það kom pakki frá Gumma
frænda til barnanna minna.
Núna þegar þú ert farinn
hellist yfir mann samviskubitið;
ég hefði getað sinnt þér meira,
tekið þig oftar til mín og nú er
það of seint. En þú vissir að þú
gast alltaf leitað til mín og gerð-
ir það á ýmsum tímum sólar-
hringsins, og margoft sagðir þú
mér að ég væri góð systir og
veistu, þú varst líka góður bróð-
ir. Þú varst hlýr, með góðan
húmor og skemmtilegur að vera
með. Þú hafðir marga góða
hæfileika en myndlistarhæfileik-
arnir standa upp úr og þótt þú
skiljir ekki eftir þig veraldlegar
eignir eru myndirnar þínar okk-
ur ættingjum þínum algerlega
ómetanlegar sem og minningin
um góðan dreng.
Elsku Gummi, ég trúi að þér
líði vel þar sem þú ert og takir
vel á móti mömmu þegar hennar
tími kemur. Þetta er erfiður tími
fyrir hana. Ég vil nota tækifær-
ið og þakka öllu því góða fólki
sem hefur sinnt þér í gegnum
árin, sérstaklega starfsfólki í
Geðhjálp, Hátúninu, Vin og
Geysi.
Þín systir,
Ása.
Guðmundur
Brynjólfur
Hersir Sergi