Morgunblaðið - 17.09.2012, Blaðsíða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 17. SEPTEMBER 2012
✝ Kristín Guð-mundsdóttir
fæddist í Bentshúsi í
Flatey á Breiðafirði
16. júní 1926. Hún
lést á Landspít-
alanum 8. sept-
ember 2012.
Foreldrar hennar
voru Guðmundur
Jóhannesson frá
Skáleyjum og Sig-
ríður Jóhannsdóttir
frá Flatey á Breiðafirði. Guð-
mundur var sonur Jóhannesar
Jónssonar bónda í Skáleyjum og
Maríu Gísladóttur. Sigríður var
Björnsson. Börn þeirra eru Krist-
ín Hulda, Björn Þór og Rafn. 2)
Margréti Júlíu, f. 17. 12. 1959,
maki Sigurður Haukur Gíslason.
Börn Margrétar eru Harpa Stein-
unn, Rafn og Orri Steinar. Stjúp-
dóttir er Rakel Ósk. Lang-
ömmubörnin eru fimm.
Kristín tók stúdentspróf frá
Menntaskólanum í Reykjavík árið
1947 og lærði ensku og heimspeki
við Háskóla Íslands. Kristín starf-
aði lengi á skrifstofu Póst- og
símamálastjóra, en síðar hjá Við-
skiptaráðuneytinu sem skjala-
vörður þar til hún lét af störfum
vegna aldurs. Kristín var mjög
virk í félagsstarfi og starfaði m.a.
með kvenfélaginu Hringnum í
áratugi.
Útför Kristínar fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 17. sept-
ember 2012 og hefst athöfnin kl.
13.
dóttir Jóhanns Ara-
sonar skipstjóra í
Flatey og Valborgar
Sigrúnar Jónsdóttur.
Systkini Kristínar
voru Jóhann Ari, f.
25.3. 1925 (hann er
látinn) og María Val-
borg f. 17.9. 1936,
maki hennar er Við-
ar S. Guðjónsson.
Kristín var gift
Rafni Júlíussyni
framkvæmdastjóra hjá Pósti og
síma. Hann lést 7. september 1997.
Þau áttu tvær dætur. 1) Sigríði f.
24.10. 1954, maki Guðmundur Þór
Nú hefur hún mamma okkar
kvatt þennan heim eftir stutt en
erfið veikindi. Hún var mamman,
amman og langamman með stóra
faðminn og stóra hjartað með
kærleikann og blíðuna sem um-
vafði okkur öll. Hún var kletturinn
í fjölskyldunni sem allir leituðu til,
enda alltaf fyrst til að bjóða fram
hjálparhönd. Hún var stoðin og
styttan og fyrirmynd okkar allra
að dugnaði, jákvæðni, æðruleysi,
trygglyndi, gjafmildi og heiðar-
leika. Henni var alltaf hægt að
treysta, allt stóð sem stafur á bók
og upp á mínútu. Hún var líka ein-
staklega glæsileg kona og smekk-
leg, víðlesin á fjölda tungumála og
mikill listunnandi. Hún var mikil
félagsvera og naut þess að vera í
samvistum við vini og vandamenn.
Það sem gaf henni þó mest voru
samvistir við börnin og barna-
börnin og að fylgjast með því sem
þau voru að fást við. Hún hafði
mikla trú á afkomendum sínum,
var svo stolt af þeim öllum og
hvatti. Langömmuhlutverkið var
henni einkar kærkomið og augun
hennar geisluðu er hún umvafði
litlu gullmolana sína. Hún var um-
hyggjan holdi klædd.
Mamma var fædd í Flatey á
Breiðafirði og bjó þar til fimm ára
aldurs þegar fjölskyldan flutti til
Reykjavíkur. Tengslin við Breiða-
fjörð voru þó ávallt mikil og bönd-
in við skyldmennin að vestan
sterk. Þaðan kemur arfleifðin og
þarna eru ræturnar. Heimsókn
okkar með mömmu til Flateyjar
sumarið 2011 er okkur minnis-
stæð og dýrmæt. Þar mætti henni
opinn faðmur ættingja við hvert
fótmál.
Mamma okkar var 86 ára þegar
hún kvaddi, en hún var aldrei
gömul. Hún var ung á sál og lík-
ama og var alls ekki á leiðinni að
kveðja þennan heim. Hún var búin
að panta sér ferð um Evrópu, en
daginn fyrir þá fyrirhuguðu ferð
fór hún í ferðalagið langa, heim til
funda við foreldra og hann pabba.
Æskuheimili okkar var mikill
griðastaður kærleika, friðar og
ástúðar. Foreldrar okkar voru
einstaklega samhent og báru
mikla virðingu hvort fyrir öðru.
Þau ferðuðust mikið bæði innan-
lands og um allan heim, ekki síst
vegna vinnu föður okkar. Það var
því mömmu mikill missir þegar
pabbi féll frá, langt um aldur fram,
fyrir 15 árum. En mamma lagði
ekki árar í bát, hún hafði svo mikið
að lifa fyrir, eins og hún sagði
sjálf, hún átti okkur öll. Hún seldi
húsið þeirra á Laugarásveginum
og flutti í Kópavoginn nálægt okk-
ur systrum. Það var mikil gæfa,
því þar eignaðist hún marga vini
og endurnýjaði kynni við aðra sem
þar bjuggu. Hún stofnaði göngu-
hóp með konum í hverfinu og fór
að taka þátt í starfi eldri borgara í
Digraneskirkju. Starfið í kirkj-
unni og í Alfa hópnum veitti henni
mikið. Starfið í kvenfélaginu
Hringnum, að hitta skólasysturn-
ar úr MR og brids vinkonurnar
var líka fastur punktur í tilver-
unni. Samferðafólk hennar úr öll-
um þessum hópum hefur misst
mikið. En mestur er missir þeirra
sem næst henni standa. En hún
mun lifa í okkur öllum og við mun-
um gæta þess að arfleifðin góða
flytjist áfram og að litlu lang-
ömmubörnin fái að kynnast þeim
góðu gildum sem hún langamma
þeirra lifði eftir.
Elsku mamma, hafðu þökk fyr-
ir allt.
Þínar dætur,
Sigríður og Margrét Júlía.
„Komdu nú sæll.“ Þetta var al-
gengt ávarp Diddu þegar hún
hringdi til okkar, en það gerði hún
almennt ekki sjaldnar en daglega,
stundum oftar. „Hvað segirðu
þá?“ fylgdi svo gjarnan á eftir.
Létt og glaðlegt. Það var hennar
stíll. Tengdamamma lagði alltaf
mikið upp úr því að vera í góðu
sambandi við fólkið sitt, ekki síst
dæturnar og nánustu fjölskyldu.
Fylgdist af áhuga með því sem af-
komendurnir voru að fást við,
hvernig barnabörnunum gekk, og
nú síðustu ár hvernig barnabarna-
börnunum reiddi af. Hún var ætt-
móðirin og henni var mjög í mun
að hafa góða yfirsýn og halda þétt
utan um hópinn sinn. Þetta var
Diddu mjög mikilvægt. Best þótti
henni að fá allan hópinn til sín í
matar- eða kaffiboð. Engin jól og
engir páskar voru fullkomnaðir
nema öll fjölskyldan kæmi í heim-
sókn. Svona var tengdamamma.
Nú er þessi kröftuga kona horf-
in á vit feðra sinna eftir skamm-
vinn veikindi. Óneitanlega verða
þetta mikil viðbrigði fyrir okkur
sem eftir lifum. Tómarúm hefur
myndast. Það verður verkefni
okkar að takast á við það.
Með söknuði og þakklæti kveð
ég hana Diddu, ástkæra tengda-
móður mína, sem alltaf hefur
reynst okkur svo vel.
Guðmundur Þór Björnsson.
Það er ótrúlegt að Didda amma
okkar sé farin frá okkur aðeins ör-
fáum vikum eftir að hún veiktist.
Fram að því var hún sjálfstæð, bjó
ein eftir fráfall afa, keyrði sinn bíl
og sá um allt sitt sjálf. Amma hefði
þó aldrei viljað vera upp á aðra
komin og ekki viljað fara á elli-
heimili. Þrátt fyrir að vera orðin
86 ára fannst okkur aldrei að
amma okkar væri gömul. Hún var
ung í anda, lífsglöð og sannkölluð
fjölskyldumóðir.
Amma var sérstaklega góður
uppalandi, og kenndi hún okkur
mikið. Hún var ekki mikið fyrir að
predika reglur eða lífsgildi heldur
kenndi okkur með góðu fordæmi.
Hún var góð fyrirmynd. Það var
alltaf hægt að treysta á hana og
allt stóðst sem hún sagði. Þannig
var amma.
Amma var einstaklega lífsglöð
og lét sér því sjaldnast leiðast
enda mikil félagsvera. Hún var
alltaf vel til höfð og heimili hennar
alltaf fallegt og snyrtilegt hvort
sem það var á Laugarásveginum í
gamla daga eða í Lækjarsmáran-
um í seinni tíð. Góður andi var á
staðnum og okkur fannst við alltaf
velkomin. Faðmur ömmu var allt-
af opinn. Hún var með stórt hjarta
og einstaklega gjalmild.
Elsku Didda amma, takk fyrir
alla hlýjuna sem þú hefur umvafið
okkur með og öll þau góðu gildi
sem þú hefur kennt okkur.
Þín barnabörn,
Harpa, Rafn og Orri.
Elskuleg systir og mágkona er
látin og komin heim eins og hún
sagði. Didda var glæsileg heims-
kona. Hún og maður hennar Rafn,
sá mikli heiðursmaður, áttu gott
og kærleiksríkt líf saman. Þau
stunduðu menningarlíf borgarinn-
ar, fóru í leikhús, á tónleika og list-
sýningar. Þau ferðuðust mikið,
bæði innanlands og utan og urðum
við hjónin þess aðnjótandi að
ferðast með þeim nokkrum sinn-
um.
Þau áttu tvær yndislegar dætur
og það var mikið áfall þegar Rafn
lést langt um aldur fram eftir erfið
veikindi. En fjölskyldan hélt sam-
an og Didda sýndi aðdáunarverð-
an dugnað. Hún seldi stóra húsið
þeirra og keypti litla fallega íbúð.
Didda elskaði fjölskyldu sína af
öllu hjarta og fékk það margend-
urgoldið. Sá uppsker eins og hann
sáir átti vel við um Diddu.
Samskipti fjölskyldna okkar
Diddu hafa ætíð verið náin og góð.
Ófáar eru ferðirnar sem við fórum
út úr bænum með börnin okkar og
heimsóknir voru tíðar milli heim-
ila. Í Reykjavíkurferðum okkar
Viðars var iðulega komið við hjá
Diddu. Við fórum mikið á tónleika
saman, m.a. árlega á kammertón-
leika á Kirkjubæjarklaustri. Við
Didda töluðum saman daglega og
leitaði ég alla tíð mikið til hennar
sem stóru systur. Ég mun sárlega
sakna systur minnar.
Megi góður guð blessa Diddu
og styrkja dætur hennar og fjöl-
skyldur þeirra.
María (Maja) og Viðar.
Kveðja frá stúdentum, út-
skrifuðum úr MR 1947
Í júní 1947 úskrifuðust 72 stúd-
entar úr Menntaskólanum í
Reykjavík, þar af voru 16 stúlkur,
2 úr stærðfræðideild, 14 úr mála-
deild. Fimmtíu árum síðar höfðu
12 úr árganginum látist. Hefur
talan sú eðlilega farið smáhækk-
andi og í dag kveðjum við eina
stúlkuna úr máladeildinni, Krist-
ínu Guðmundsdóttur, Diddu. Hún
hafði kennt sér einhvers meins á
síðastliðnu ári en taldi sig hafa
komist yfir það. Fyrir tveimur
mánuðum varð hún fárveik og lést
sl. laugardag. Didda var glaðvær,
lipur og sérlega greiðvikin. Hún
var félagslynd og vann t.d. mikið í
þágu Kvenfélagsins Hringsins og
eins var hún mjög virk í tengslum
við eldriborgarastarf Digranes-
kirkju. Hún var útivinnandi um
langt skeið bæði hjá Pósti og síma
og viðskiptaráðuneytinu.
Didda missti mann sinn, Rafn
Júlíusson póstfulltrúa, fyrir all-
mörgum árum. Þau áttu tvær
dætur.
Mörg undanfarin ár höfum við
árgangssystur Diddu úr MR hist
6-8 sinnum á ári á einhverjum
notalegum stað og snætt saman
léttan hádegisverð. Þessar sam-
verustundir hafa verið okkur afar
kærar og mikils virði. En næst
þegar við hittumst verður sæti
Diddu autt. Raunar verður annað
sæti einnig ófyllt, því að í vor lést
önnur úr hádegishópnum, Katrín
Thoroddsen, Trínsa, mjög snögg-
lega. Eftirlifandi maður hennar,
Guðmundur Helgason raftækni-
fræðingur, er samstúdent okkar.
Við vottum aðstandendum beggja
þessara skólasystra okkar hina
dýpstu samúð.
F.h. samstúdenta,
Þórdís.
Kristín
Guðmundsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Hver minning dýrmæt perla að
liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af
alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf,
sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu
að kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elsku amma, þú umvafð-
ir okkur ást og hlýju. Takk
fyrir allt.
Kristín Hulda, Björn
Þór og Rafn.
Jón Gauti Krist-
jánsson frændi okk-
ar er látinn aðeins 63 ára að aldri.
Við vorum systkinabörn, börn
systkina sem misstu báða for-
eldra sína úr spönsku veikinni í
sömu vikunni, pabbi hans aðeins
Jón Gauti
Kristjánsson
✝ Jón GautiKristjánsson
fæddist í Reykjavík
25. mars 1949.
Hann lést 2. sept-
ember 2012.
Útför Jóns Gauta
var gerð frá Foss-
vogskapellu 11.
september 2012.
fimm og mamma
okkar þriggja ára að
aldri og milli þeirra
var alltaf sérstakt
samband af ást og
kærleika. Jón Gauti
og systur hans þrjár
hafa líka verið okk-
ur tengdari en önn-
ur frændsystkin
enda mikill sam-
gangur á milli okkar
meðan foreldrar
okkar beggja héldu heimili. Jón
Gauti var hjá okkur í sveit í Kolls-
vík nokkur sumur og minntist
þeirra tíma alltaf með gleði og
mundi þá ótrúlega vel. Jón Gauti
var sérstakur maður, hláturmild-
ur, góðhjartaður og umhyggju-
samur og hans sérgáfa voru ætt-
artengsl og afmælisdagar og var
ótrúlegt hvað hann hafði þetta
allt á hreinu. Hann þurfti að klífa
brattari brekkur en við flest á
lífsleiðinni en hefur nú horfið af
braut til annarra vega en við
stöndum eftir og söknum hans,
þá sérstaklega systur hans þrjár
og nær 100 ára gömul móðir hans
sem sér nú á eftir frumburði sín-
um.
Við frændsystkinin sendum
ykkur, Kristjana, Þórdís Anna,
Guðbjörg Eva og Eva frænka,
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Farðu, frændi, í guðsfriði.
Þórdís Todda, Jón Halldór,
Ástbjörg, Hansína, Esther,
Guðbjartur Ástráður, Sól-
rún Anna og Trausti Ólafs-
börn og tengdafólk.
✝
Móðir okkar,
RÓSA SVEINBJARNARDÓTTIR,
Dalalandi 8,
Reykjavík,
lést miðvikudaginn 12. september.
Útför hennar fer fram frá Bústaðakirkju
þriðjudaginn 18. september kl. 15.00.
Jónína Helgadóttir, Víkingur Sveinsson,
Einar Helgason, Inga Guðmundsdóttir,
Kolviður Helgason, Margrét Hreinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÓLÖF MAGNÚSDÓTTIR,
Hvassaleiti 56,
lést sunnudaginn 9. september.
Útförin fer fram frá Grensáskirkju
þriðjudaginn 18. september kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á líknarfélög.
Magnús R. Jónasson, Sigrún Sigurðardóttir,
Sigurrós Jónasdóttir, Ólafur G. Flóvenz,
Elín Jónasdóttir,
Eggert Jónasson,
ömmubörn og langömmubörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
KARL G. SIGURBERGSSON,
Suðurgötu 26,
Keflavík,
lést á heimili sínu þriðjudaginn
11. september.
Útför hans fer fram frá Ytri-Njarðvíkurkirkju
föstudaginn 21. september kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Þroskahjálp
á Suðurnesjum.
Valgerður Bjarnadóttir,
Bjarni Frímann Karlsson, Sólveig D. Ögmundsdóttir,
Ragnar Karlsson, Þóra Eyjólfsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar,
MAIA SIGURÐARDÓTTIR
sálfræðingur,
er látin.
Sigurður Andri Sigurðsson,
Maríanna Garðarsdóttir,
Kristján Garðarsson
og fjölskyldur.
Ástkær móðursystir okkar og stjúpmóðir,
KRISTÍN S. KRISTJÁNSDÓTTIR
frá Heynesi, Munkaþverárstræti 44,
Akureyri,
lést fimmtudaginn 13. september á
Sjúkrahúsi Akureyrar.
Óskar Líndal, Þórður Gíslason, Sesselja Gísladóttir,
Kristín Jónsdóttir, Rudolf Ágúst Jónsson,
Hermann Jón Jónsson, Karl Friedrich Jónsson,
og fjölskyldur.
Elsku stjúpfaðir okkar, fóstri og afi,
ÓSKAR JÓHANNESSON,
áður bóndi á Ási í Mýrdal,
lést þriðjudaginn 11. september á Hrafnistu
í Hafnarfirði.
Jarðsungið verður frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 20. september kl. 13:00.
Sigríður Andersdóttir,
Þröstur Andersson,
Agnar Kolbeinsson,
stjúpdætur og afabörn.