Morgunblaðið - 09.01.2013, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 9. JANÚAR 2013
✝ Guðrún Gunn-laugsdóttir
Johnson fæddist í
Vestmannaeyjum
21.3. 1933. For-
eldrar hennar voru
þau Guðrún Geirs-
dóttir húsmóðir og
Gunnlaugur Lofts-
son kaupmaður.
Bróðir Guðrúnar
er Walter Gunn-
laugsson, f. 1935.
Eiginkona hans er Anna Lísa
Ásgeirsdóttir, f. 1941.
Eiginmaður Guðrúnar var
Ólafur Ó. Johnson forstjóri, f.
19.4. 1931, d. 18.6. 2001. For-
eldrar hans voru Ólafur Þ.
Johnson stórkaupmaður, f.
1881 og Guðrún Árnadóttir
Johnson, f. 1902. Börn Guð-
rúnar og Ólafs: 1. óskírð dóttir,
Guðrún fæddist í Vest-
mannaeyjum og ólst upp í
gamla, franska spítalanum.
Hún flutti með foreldrum sín-
um og bróður til Reykjavíkur
tíu ára gömul og var heimili
þeirra á Brávallagötu 14. Guð-
rún gekk í Miðbæjarskólann og
síðar í Gagnfræðaskóla Austur-
bæjar þaðan sem hún útskrif-
aðist sem gagnfræðingur árið
1950. Hún var mikill barnavin-
ur og vann sem sumarfóstra í
Reykholti og á Kolviðarhóli á
yngri árum jafnframt því að
vinna á Skattstofu Reykjavík-
ur. Hún giftist Ólafi Ó. Johnson
20.3. 1954 og helgaði sig upp
frá því húsmóðurstörfum og
barnauppeldi. Guðrún tók þátt
ýmsum félagsstörfum, þar á
meðal hjá Kvenfélaginu
Hringnum.
Útför Guðrúnar G. Johnson
verður gerð frá Dómkirkjunni í
Reykjavík í dag, 9.1., og hefst
athöfnin kl 13.
f. og d. 19.10.
1954, 2. Friðþjófur,
f. 1956, maki Sig-
urlaug Sigurð-
ardóttir, f. 1968.
Börn þeirra eru
Linda Sif, Ólafur
Örn og Sigurdís. 3.
Gunnlaugur, f.
1957, maki Hjördís
Bjartmars Arn-
ardóttir, f. 1967.
Börn þeirra eru
Ingibjörg, Guðrún og Helena.
4. Ólafur, f. 1962, maki Bjarnd-
ís Pálsdóttir, f. 1962. Börn
þeirra eru Ólafur Páll, Sigríð-
ur, Guðrún María og Kristín
Erla. 5. Helga Guðrún, f. 1963,
maki Kristinn Gylfi Jónsson, f.
1963. Börn þeirra eru Auður,
Jón Bjarni, Ólafur Haukur og
Helga Þóra.
Nú er tengdamóðir mín, Guð-
rún Gunnlaugsdóttir Johnson,
sem var alltaf kölluð Dúra, horfin
af sjónarsviðinu. Hún hefur kvatt
þennan heim og er farin til fund-
ar við Ólaf mann sinn sem hún
saknaði sárt.
Ég minnist hennar með þakk-
læti og virðingu. Á síðustu árum
hafði heilsu hennar hrakað. Þó
líkaminn eltist var hugsun henn-
ar skýr, og í anda engu eldri en
jafnaldra minna. Það var ávallt
notalegt að hitta hana og eiga við
hana samtal. Hún var jákvæð, lít-
illát, glaðlynd og vinsamleg og
veitti manni stuðning. Hún var
vammlaus kona og góð fyrir-
mynd annarra. Aldrei heyrði ég
hana segja styggðaryrði um
nokkurn mann.
Hún hafði misst mann sinn,
Ólaf, stuttu áður en ég kynntist
syni hennar, Gunnlaugi, eigin-
manni mínum. Dúra talaði um
mann sinn á þann hátt sem vekur
mann til umhugsunar um tilgang
lífsins og um hluti sem eru mik-
ilvægir og hve stutt lífið er. Ég er
ákaflega þakklát að hafa fengið
tækifæri til að kynnast henni en
sakna þess að hafa aldrei hitt
Ólaf. Sá háttur sem Dúra talaði
um mann sinn er mér fyrirmynd
og ég er viss um að mér hefði lík-
að vel við hann. Hún elskaði hann
á einhvern undurfallegan, heið-
arlegan og traustan máta.
Þau hjón létu margt gott af sér
leiða án þess að nokkur vissi af
eða að þau þyrftu að vekja á því
sérstaka athygli.
Þó Dúra væri sérlega fín kona
og ætti „kóngadót“ eins og dóttir
mín komst einu sinni að orði þá
munaði hana á yngri árum ekk-
ert um að fara ein með manni sín-
um í margra vikna veiðiferðir út
á land, í 20 fm. kofa með bleyju-
börn, taubleyjur, gaseldavél og
ekkert rennandi vatn og búa við
stanslausan gestagang.
Einn af hennar mörgu kostum
var að bíða ekki eftir að fuglinn
flygi hjá heldur að grípa gæsina
þegar hún gafst. Hún bjó til sín
eigin tækifæri og var sérlega
fjölskyldu- og vinarækin. Hún
átti oftar frumkvæðið að fjölda
samtala sem við áttum saman og
fyrir það er ég innilega þakklát.
Ég sendi fjölskyldu hennar og
vinum samúðarkveðjur.
Hjördís Bjartmars.
Í dag kveðjum við elsku
tengdamóður mína, Guðrúnu G.
Johnson, glæsilega konu,
skemmtilega og úrræðagóða.
Fyrstu árin bjó Dúra í Vest-
mannaeyjum en tíu ára gömul
flutti hún til Reykjavíkur með
fjölskyldu sinni. Hún bar alla tíð
sterkar taugar til Vestmanna-
eyja, þar voru ræturnar og þar
býr enn hópur ættingja hennar.
Árið 1954 giftist Dúra Ólafi Ó.
Johnson. Þau voru samrýmd
hjón og samstiga alla tíð. Þau
ferðuðust mikið saman heims-
horna á milli. Dúra og Óli bjuggu
lengst af á Neshaga 8. Heimili
þeirra var ekki aðeins glæsilegt
heldur líka glaðlegt, hlýlegt og
ósjaldan fullt af gestum, meðal
annars erlendum viðskipavinum
Ó. Johnson & Kaaber. Gestrisni
þeirra var víðþekkt og Dúra tók á
móti öllum með bros á vör. Þess-
arar gestrisni fékk ég að njóta
þegar ég kynntist Óla, yngsta
syni þeirra, fyrir 28 árum.
Við Óli bjuggum í kjallaranum
á Neshaganum í nokkur ár með
Óla Pál og Siggu lítil. Þá var gott
að leita til Dúru um ýmislegt
varðandi heimilishald og barna-
uppeldi. Dúru var annt um fjöl-
skyldu sína og fylgdist vel með
námi og leik barnabarnanna.
Það er af mörgu að taka þegar
rifjaðar eru upp góðar stundir,
t.d. í sumarbústaðnum í Mjóa-
nesi, á Flórída eða bökkum Lax-
ár í Aðaldal.
Við tókum við fjölskylduheim-
ilinu á Neshaganum þegar Dúra
og Óli fluttu í Efstaleiti skömmu
fyrir fráfall tengdaföður míns.
Þar hélt hún heimili til hins síð-
asta með góðri aðstoð. Ég mun
sakna þess að geta ekki lengur
komið við hjá henni til að spjalla
yfir kaffibolla.
Ég minnist Dúru með virð-
ingu, hlýhug og þakklæti fyrir
samfylgdina.
Blessuð sé minning hennar.
Bjarndís Pálsdóttir.
Mig langar að minnast minnar
elskulegu tengdamóður, Dúru,
eins og hún var alltaf kölluð. Við
vorum búin að eiga samleið í
nærri aldarfjórðung og tók hún
mér afskaplega vel þegar ég kom
inn í fjölskylduna. Ljúft viðmót
og elskulegheit einnkenndu hana
í samskiptum við fólk og fjöl-
skyldan var alltaf í fyrsta sæti
hjá henni. Áður en ég kynntist
Helgu Guðrúnu, einkadóttur
hennar, hafði ég hitt hana í boð-
um hjá frændfólki mínu og einnig
komið til hennar með kjúklinga
frá Móum.
Dúra var búin eiga við veikindi
að stríða á liðnum árum og það
var henni mikið áfall þegar Óli
hennar féll frá árið 2001. Að und-
anförnu hafði hún verið nokkuð
hressari og var í góðu sambandi
við vini og fjölskyldu. Hún átti
erfitt með að fara um eftir fót-
brot fyrir nokkrum árum og ekki
notaði hún nútímatölvutækni. En
símann var hún dugleg að nota til
að hringja í vini og vandamenn
bæði hér heima og erlendis.
Ég minnist margra skemmti-
legra samverustunda á liðnum
áratugum með Óla og Dúru svo
sem veiðiferða og samveru í
sælureit fjölskyldunnar við Þing-
vallavatn. Þá minnist ég sérstak-
lega ferðar til Flórída fyrir 20 ár-
um þegar Óli og Dúra buðu
okkur Helgu og fjölskyldu með
sér í sólina í tilefni af þrítugs-
afmæli okkar. Dúra og Óli ferð-
uðust á sínum tíma um allan heim
og voru mjög samrýmd. Þau voru
nánast alltaf nefnd saman ef ann-
ars þeirra var getið. Þau áttu
stóran vinahóp sem þau voru
dugleg að rækta og Dúra studdi
Óla vel í ábyrgðarstörfum hans,
en hann varð mjög ungur for-
stjóri í stóru fyrirtæki.
Það sem einkenndi Óla og
Dúru umfram allt var hversu já-
kvæð og vinsamleg þau voru við
alla og drógu fram það besta í
fari fólks. Meira mætti vera af
slíku hjá okkur nú á dögum.
Nú er komið að leiðarlokum og
langar mig að þakka Dúru fyrir
það hversu væn hún var við mig.
Góð kona er fallin frá, blessuð
sé minning hennar.
Kristinn Gylfi Jónsson.
Elskuleg tengdamóðir mín,
Guðrún Johnson, er látin eftir
snörp en erfið veikindi.
Mig langar til að minnast
hennar með örfáum orðum.
Við Dúra, eins og hún var æv-
inlega kölluð, hittumst fyrst fyrir
um 14 árum, þegar við Friðþjóf-
ur sonur hennar vorum að byrja
að hittast. Ég man eftir því að
hafa verið svolítið stressuð fyrir
fyrstu heimsókn mína til Dúru og
Óla á Neshaga. Þó hafði ég bara
heyrt góðar sögur af þeim hjón-
um. Þær sögur voru allar sannar
og gott betur en það, þvílíkt
sómafólk hafði ég sjaldan hitt, Óli
myndarlegur, brosmildur og hlýr
og Dúra eins og falleg drottning
honum við hlið enda held ég að
Óli hafi alltaf komið fram við
hana sem slíka – allavega var ein-
staklega kært á milli þeirra hjóna
og mikil hlýja og virðing.
Þegar ég fór að kynnast Dúru
betur fann ég að þarna var á
ferðinni yndisleg kona, með ein-
dæmum skemmtileg og hafði
mikla útgeislun. Hún var brunn-
ur sagna og það var oft glatt á
hjalla þegar við sátum saman og
hún rifjaði upp gamla tíma sem í
hennar frásögn urðu ljóslifandi
og ekki lausir við smá ævin-
týrablæ.
Þau hjónin áttu sér sælureit
við Þingvallavatn. Fallegan sum-
arbústað sem hafði vaxið með
fjölskyldunni og þaðan eigum við
yndislegar minningar. Þar leið
Dúru alltaf vel og hún reyndi að
fara nokkrum sinnum á hverju
sumri þó ferðum hafi fækkað
verulega síðustu ár. Þar var eins
og hún yngdist um nokkur ár og
hún þekkti hvern krók og kima á
umhverfinu þar. Fuglalífið við
vatnið fannst henni sérlega
heillandi og var dugleg að miðla
þekkingu sinni á því til okkar og
barnabarna sinna. Stundum
gekk það lengra þegar endurnar
spígsporuðu inn í eldhús til að
sýna henni ungana sína. Við bú-
um öll að þessum minningum.
Barnabörnin voru Dúru sér-
lega hugleikin og hún ræktaði
samband sitt við þau öll af ein-
lægni og ástúð. Þegar heilsan
sagði til sín og aftraði henni frá
beinum samskiptum við þau var
hún dugleg að hafa samband við
þau og spyrjast fyrir um öll 14
þeirra. Þá reyndi hún eftir bestu
getu að vera viðstödd helstu við-
burði hjá þeim.
Dúra var ákaflega hreinskipt-
in manneskja, sagði það sem
þurfti að segja og lá ekki á sinni
skoðun en alltaf yfirveguð og
dömuleg. Henni fannst það hinn
mesti óþarfi að hækka röddina til
að leggja áherslu á sitt mál, hún
hafði afskaplega fágaða fram-
komu og sparaði ekki brosið fal-
lega sem lifir núna í minningunni.
Það hallaði undan fæti á hennar
lífsleið þegar Ólafur féll frá fyrir
um 12 árum. Dúra hafði þá sinnt
honum af einstakri natni heima í
töluverðan tíma en ekki varð hjá
komist erfiðum endalokum. Þá
kom vel í ljós hennar sterki kar-
akter og hún hélt ótrauð áfram
þrátt fyrir mikinn söknuð.
Mig langar að lokum að þakka
tengdamóður minni fyrir góða
tíma og yndislegar samveru-
stundir.
Með kærri þökk og virðingu,
Sigurlaug Sigurðardóttir.
Þegar við vorum yngri var líf
ömmu og afa gætt ævintýraleg-
um ljóma. Þau höfðu ferðast um
hálfan hnöttinn, kynnst mörgu
merkilegu fólki og áttu konung-
legt heimili. Við frænkur fengum
oft að gista saman hjá ömmu og
afa á Neshaganum. Okkur þótti
það ótrúlega spennandi og eigum
við margar góðar minningar það-
an. Þar var ávallt dekrað við okk-
ur og stanslaus skemmtidagskrá
fyrir prinsessurnar.
Minnumst við þess sérstak-
lega hvað amma átti mikið af fal-
legum hlutum sem við fengum að
prófa. Við puntuðum okkur upp
með ýmsum skartgripum, skóm,
töskum og ilmvötnum og reynd-
um að vera eins og amma. Í
seinni tíð komumst við að því að
við höfðum verið að leika okkur
með Dior-töskur, Chanel-ilmvötn
og alvöru perlufestar sem við
höfum seinna fengið lánaðar fyrir
árshátíðir og aðra viðburði.
Ömmu leið alltaf vel í Mjóa-
nesi og erum við sammála henni
um að það sé friðsælasti staður
landsins. Þar átti hún margar
góðar minningar með afa og fjöl-
skyldunni. Eftir að við barna-
börnin urðum eldri sóttum við í
að fá bústaðinn lánaðan og
hringdi amma þá alltaf í okkur til
þess að fá að heyra hvernig bú-
staðurinn og kríurnar hennar
hefðu það.
Fyrir stuttu rifjuðum við upp
með ömmu eina af fyndnari
stundum okkar. Við höfðum verið
á ættarmóti og keyrðum ömmu
heim. Hún sat í hjólastól þetta
kvöld og við vorum með erfiðis-
munum að reyna að koma henni
yfir þröskuldinn inn í íbúðina.
Eftir margar tilraunir var ákveð-
ið að taka tilhlaup og hlaupa inn í
íbúðina. Það gekk með miklum
látum og var amma næstum flog-
in úr stólnum. Eftir það lágum
við allar þrjár í þvílíku hláturs-
kasti að annað eins höfum við
ekki upplifað og aldrei séð ömmu
hlæja jafn mikið.
Við kveðjum nú ömmu, sem
hefur kennt okkur svo margt,
með bæninni sem hún var vön að
fara með fyrir okkur fyrir svefn-
inn.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Prestshólum)
Ingibjörg G. Johnson og
Sigríður Ó. Johnson.
Aðdáun mín á ömmu Dúru og
afa Óla á sér engin takmörk. Það
er rétt hægt að ímynda sér hví-
líkir fagnaðarfundir hafa verið
þegar þau voru sameinuð að nýju
á himnum. Þau litu alltaf út eins
og gömlu Hollywood-stjörnurnar
og frá þeim geislaði ávallt mikil
ást, hlýja, gleði og glaumur.
Þakklæti er mér hins vegar
efst í huga á þessari stundu.
Þakklæti fyrir allar stundirnar
sem ég fékk að eyða með þeim og
þakklæti fyrir allt sem þau
kenndu mér. Að trúa á sjálfan
sig, trúa á guð, rækta fjölskyld-
Guðrún G. Johnson
✝
Ástkær eiginkona mín og móðir okkar,
KRISTJANA ELÍSABET
KRISTJÁNSDÓTTIR,
Brúnavegi 9,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 1. janúar á Hrafnistu í
Reykjavík.
Útför hennar fer fram frá Áskirkju
föstudaginn 11. janúar kl. 13.00.
Guðlaugur Gíslason,
Guðmundur Guðlaugsson,
Gísli Steinn Guðlaugsson.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
MARGRÉT ÓLAFSDÓTTIR SVENDSEN,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja fimmtu-
daginn 27. desember.
Útförin verður gerð frá ríkissal Votta Jehóva,
Hraunbæ 113, fimmtudaginn 10. janúar kl. 13.00.
Bernhard Palmqvist Svendsen, Kolbrún Sigurðardóttir,
Bjarne Palmqvist Svendsen, Elínborg Ellertsdóttir,
Skúli Thor Palmqvist Svendsen,
barnabörn og langömmubörn.
✝
Yndisleg móðir okkar, dóttir, stjúpdóttir,
systir og barnabarn,
EVA LIND JÓNSDÓTTIR,
lést að kvöldi mánudagsins 7. janúar á
Ríkisspítalanum í Kaupmannahöfn.
Útförin auglýst síðar.
Ísak Máni Jörgensen,
Elisabeth Mai Jörgensen,
Jón Þórarinsson, Birna María Antonsdóttir
Jóhanna Magnúsdóttir, Jón Friðrik Snorrason,
Jóhanna Vala Jónsdóttir,
Þórarinn Ágúst Jónsson,
Anton Örn Jónsson,
Þorbjörg Jónsdóttir,
Valgerður Kristjánsdóttir.
✝
Ástkær faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
KARL ÁRNASON,
fyrrv. forstjóri
Strætisvagna Kópavogs,
andaðist föstudaginn 28. desember á
líknardeild Landspítalans í Kópavogi.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju
fimmtudaginn 10. janúar kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Minningarsjóð Karitas heimaþjónustu
eða Minningarsjóð Bláa naglans, reikningsnr. 537-14-405656,
kt. 450700-3390.
Petrína Rós Karlsdóttir,
Jóhannes Hraunfjörð Karlsson, Ólöf Pétursdóttir,
Pétur Karlsson, Valeriya Karlsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GEIR ÞÓRÐARSON,
Dvergabakka 32,
Reykjavík,
lést föstudaginn 4. janúar.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju
föstudaginn 11. janúar kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeir sem vildu
minnast hans láti líknarfélög njóta þess.
Þór Geirsson, Dagbjört B. Hermannsdóttir,
Örn Geirsson, Vilborg H. Júlíusdóttir,
Ásgeir Geirsson, Ólöf Örvarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is má finna
upplýsingar um innsendingarmáta og skilafrest. Einnig má smella á
Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja viðeigandi lið.
Lengd | Hámarkslengd minningargreina er 3.000 slög. Lengri greinar
eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda stutta kveðju, Hinstu
kveðju, 5-15 línur.
Minningargreinar