Morgunblaðið - Sunnudagur - 14.04.2013, Side 9

14.4. 2013 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 9
Þ
egar Agla Egilsdóttir
var að fara í gegnum
dánarbú föður síns
ásamt dóttur sinni, Sig-
rúnu Tryggvadóttur, ár-
ið 1996, rákust þær á flík sem hafði
mikið tilfinningalegt gildi fyrir Öglu
– fermingarkjólinn hennar. Hann
hafði hún síðast séð vorið 1953. Úr
varð að Sigrún tók að sér að geyma
kjólinn og féll hann fljótlega aftur í
gleymsku. Það var svo núna eftir
áramótin að Sigrún var að taka til á
heimili sínu á Laufásveginum í
Reykjavík að hún kom niður á
kunnuglegan kassa. „Sjáðu, þetta er
fermingarkjóllinn hennar ömmu
þinnar,“ sagði hún við dóttur sína,
Öglu Þóru Briem, sem gekk einmitt
til spurninga um þær mundir.
„Má ég ekki máta hann?“ spurði
Agla Þóra, móður sinni til undr-
unar. Sjálf er hún forfallin áhuga-
manneskja um gamla hluti en vissi
ekki til þess að dóttir sín hefði erft
þann áhuga. Viti menn, kjóllinn
smellpassaði. „Á ég ekki bara að
fermast í honum?“ spurði Agla
Þóra. „Ég varð mjög bljúg þegar ég
heyrði þetta,“ segir Sigrún.
Það var Þorgerður Hallgríms-
dóttir sem saumaði kjólinn á Öglu
eldri en hún fermdist í Dómkirkj-
unni í Reykjavík vorið 1953. „Það
var engin unglingatíska á þessum
tíma, maður klæddi sig bara í það
sem foreldrar manns keyptu,“ segir
Agla en bætir við að hún hafi verið
afskaplega ánægð með kjólinn.
„Móðir mín, Ásta Dahlmann, hafði
mikið fyrir þessu en perlur úr henn-
ar eigu eða ömmu minnar, Ingi-
bjargar Dahlmann, voru saumaðar í
kjólinn.“ Kjóllinn var saumaður ári
áður en fermingarkyrtlarnir komu
til sögunnar. Þess vegna var hann
hvítur og síður.
Þegar Agla Þóra hafði óskað eftir
að fá að fermast í kjólnum var farið
með hann í hreinsun. Þar var þeim
tjáð að brugðið gæti til beggja vona
en til allrar hamingju kom kjóllinn
eins og nýr úr hreinsuninni. Þeim
var þó ráðlagt að taka aðeins neðan
af honum vegna lítils háttar
skemmda. „Þá fórum við til mömmu
að biðja um leyfi, fannst annað ekki
hægt enda þótt gaman hefði verið
að koma henni á óvart á fermingar-
degi Öglu Þóru,“ segir Sigrún.
„Þið megið gera það sem þið
viljið við kjólinn,“ sagði Agla.
Dásamlegt að sjá
hana í kjólnum
Kjóllinn vakti mikla athygli á ferm-
ingardaginn, fyrst í kirkjunni meðan
Agla Þóra var að klæða sig í kyrtil-
inn og ekki síður í veislunni. Honum
var hrósað í bak og fyrir. Agla Þóra
fann að hún skar sig úr hópnum í
kirkjunni. „Flestar hinar stelpurnar
voru í stuttum og ermalausum kjól-
um. Minn kjóll var allt öðruvísi.“
Amma hennar brosir. „Það var al-
veg dásamlegt að sjá hana í kjóln-
um. Ég er virkilega stolt af því að
hún skyldi vilja fermast í honum –
og að hann skyldi passa svona vel,“
segir hún.
Sigrún sagði veislugestum sögu
kjólsins og mæltist uppátækið afar
vel fyrir. „Smám saman áttaði ég
mig á því að þetta væri ef til vill
svolítið merkilegt. Fólk hendir
nefnilega öllu í dag. Nema ég,“ seg-
ir hún og skellir upp úr. „Það er
einhver strengur í öllu gömlu. Ég
geng til dæmis óhikað í kjólum og
kápum af ömmum mínum.“
„Þú ert líka svolítið sérstök,“ seg-
ir Agla eldri og glottir. Annars tek-
ur hún undir þetta sjónarmið. „Það
þarf ekki alltaf að fara út í búð og
kaupa nýtt.“
Algengt er að skírnar- og brúðar-
kjólar séu varðveittir en líklega er
minna um að það sé gert við ferm-
ingarkjóla. Þess má geta að börn
Sigrúnar þrjú voru öll skírð í fjöl-
skylduskírnarkjólum. „Skírnarkjóll-
inn í minni fjölskyldu er frá 1916 og
sá fyrsti sem klæddist honum var
elsti bróðir pabba, Andrés Ás-
mundsson læknir og sonur Ásmund-
ar Guðmundssonar biskups og
Steinunnar Sigríðar Magnúsdóttur.
Skírnarkjóllinn í fjölskyldu manns-
ins míns er frá árinu 1912.“
Það var ekki bara kjóllinn sem
hafði reynslu af fermingu því Agla
Þóra fermdist í fermingarskóm
móður sinnar. „Ég fékk nýja
sokka,“ flýtir hún sér að segja, áður
en hún er spurð. Þær skellihlæja.
Kjóllinn góði fer nú inn í skáp.
En hvað bíður hans næst? „Blasir
það ekki við,“ segir Agla Þóra
sposk. „Ég mun eignast dóttur og
hún mun fermast í honum!“
Sigrún Tryggvadóttir, Agla Þóra Briem, í kjólnum góða, og Agla Egilsdóttir.
Morgunblaðið/Kristinn
Fermdist í kjól ömmu
AGLA ÞÓRA BRIEM SKAR SIG ÚR FERMINGARHÓPNUM Í HALLGRÍMSKIRKJU UM LIÐNA
HELGI. HÚN VAR Í SEXTÍU ÁRA GÖMLUM KJÓL SEM AMMA HENNAR OG NAFNA, AGLA
EGILSDÓTTIR, KLÆDDIST Á FERMINGARDEGI SÍNUM 1953. VAKTI HANN ÓSKIPTA ATHYGLI.
Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
Agla Egilsdóttir, apríl 1953. Agla Þóra Briem, apríl 2013.
Sjá sölustaði á istex.is
Íslenska ullin
er einstök
Skoðaðu litaúrvalið
í næstu verslun