Morgunblaðið - 31.05.2013, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 31. MAÍ 2013
Spádómar
Spádómar
Lesum á olíukvarða og spáum fyrir
um næstu olíuskipti.
N1 - smurþjónusta
Gisting
Gisting Akureyri
Skógarhlíð 27, 601 Akureyri, 160 fm
einbýlishús, 4 svefnherbergi. Að-
staða fyrir ca. 13 manns. Leyfilegt að
hafa hund í Skógarhlíð. Er með fleiri
orlofshús við Akureyri og öll með
heitum potti.
orlofshus.is Leó 897 5300
Flug
Flug
Jet A-1 þotueldsneyti og Avgas
100LL flugvélabensín á Keflavíkur- og
Reykjavíkurflugvelli.
Sími 440 1100.
Bílskúr
Bókhald
N1 kortið heldur utan um öll
viðskipti þín við fyrirtækið. Þú
færð gott yfirlit fyrir
bókhaldið á Mínum síðum í
leiðinni.
Húsbílar
Húsbílar
Gaskútar og grillvörur í miklu úrvali
fyrir sumarfríið á völdum stöðvum N1
um allt land.
Kerrur
Kerrur
Flatvagnar, boxkerrur, farangursk.,
hestak., mótorhjólak. og tækjakerrur
á völdum stöðvum N1 um allt land.
Byssur
Smábátapóstur N1
er uppáhald trillukarlsins.
Hringdu í 440 1100 og fáðu
sent eintak.
Einkamál
Einkamál
Mæltu þér mót við mig á næstu N1
stöð. Þær eru um allt land. Þú veist
hvern ég á við.
Byggingavörur
Öryggishjálmar,
hnépúðar, hanskar og
vandaður vinnufatnaður
Hringdu í síma 440 1100 og fáðu
rekstrarvörulista N1 sendan.
Bílskúr
Höfum til leigu meira
pláss í bílskúrnum
þínum eða geymslunni.
Bókaðu dvöl á
dekkjahóteli N1 í síma
440 1100.
Smáauglýsingar
✝ Ólafur Ólafssonfæddist á Pat-
reksfirði 4. febrúar
1938. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 23. maí
2013.
Ólafur var sonur
hjónanna Ólafs Ólafs-
sonar sjómanns og
Sólveigar Snæbjörns-
dóttur húsmóður.
Systkini Ólafs eru
Grétar, Ásdís, Örn Snævar sem er
látinn, Ómar, Halldór og Katrín
sem einnig er látin. Hinn 20. jan-
úar 1968 kvæntist Ólafur Sigrúnu
Oddsteinsdóttur, f. 3. ágúst 1935.
Synir þeirra eru: 1) Örn Snævar,
f. 25. ágúst 1968, í sambúð með
Halldóru Garðarsdóttur, f. 26.
apríl 1970. Börn þeirra eru: a)
Sigrún Linda, unnusti hennar er
Hann byrjaði sinn sjómannsferil á
Kaldbak EA 1 en hann útskrifast
úr Stýrimannaskólanum 1962.
Lengst af sínum sjómannsferli
starfaði Ólafur sem stýrimaður á
Fífil GK 54 hjá útgerð Einars Þor-
gilssonar í Hafnarfirði. Árið 1984
hóf hann störf hjá sjávarútvegs-
ráðuneytinu, síðar Fiskistofu sem
veiðieftirlitsmaður til ársins 2006,
þegar hann fór á eftirlaun. Ólafur
starfaði mikið fyrir Sjómanna-
félag Hafnarfjarðar frá 1961-
1974, þar af formaður Sjómanna-
félagsins árið 1963. Hann starfaði
einnig fyrir Sjómannadagsráð frá
1963-1997 í ýmsum trún-
aðarstörfum og var heiðraður af
Sjómannadagsráði árið 2008.
Áhugamál Ólafs var stangveiði
sem þau hjónin stunduðu saman í
mörg ár ásamt vinafólki sínu,
börnum og barnabörnum.
Útför Ólafs fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 31. maí
2013 kl. 13.
Brynjar Ásgeir
Guðmundsson, b)
Arnór Snær og
c) Lára Karen. 2)
Ólafur, f. 30 des-
ember 1971.
Fósturdóttir
Ólafs og dóttir
Sigrúnar er Arn-
dís Gísladóttir, f.
10. mars 1959,
eiginmaður
hennar er Ingvi
Þór Ástþórsson, f. 6. ágúst 1959.
Þeirra synir eru: a) Ástþór Ingvi, í
sambúð með Önnu Margréti og
eiga þau tvö börn, b) Agnar Freyr
og c) Andri Hrafn, unnusta hans
er Erna Ósk Arnardóttir.
Ólafur ólst upp á Patreksfirði,
þar til fjölskyldan fluttist til Ak-
ureyrar og þaðan til Hafn-
arfjarðar nokkrum árum síðar.
Elsku tengdafaðir minn er fall-
inn frá eftir stutt veikindi.
Það er alltaf erfitt að horfa á
eftir þeim sem manni þykir vænt
um en þakklát er ég fyrir góðu
minningarnar sem ég á um góðan
mann.
Guð geymi hann Óla sem var
hvers manns hugljúfi og verndi
Sigrúnu sína og fjölskylduna alla.
Hvíl í friði, elsku Óli.
Ég veit ekki hvort þú hefur,
huga þinn við það fest.
Að fegursta gjöf sem þú gefur
er gjöfin sem varla sést.
Ástúð í andartaki,
augað sem glaðlega hlær,
hlýja í handartaki,
hjarta sem örar slær.
Allt sem þú hugsar í hljóði,
heiminum breytir til.
Gef þú úr sálarsjóði,
sakleysi, fegurð og yl.
(Úlfur Ragnarsson)
Halldóra Garðarsdóttir
(Haddý).
Afi, ég elska þig, við erum alltaf
góðir vinir, ég mun aldrei gleyma
þér.
Ég man þegar þú kenndir mér
á sláttuvélina og að slá grasið.
Þú ert bestur, við elskuðum
smarties og kalla (gúmmíbangsa).
Ég mun alltaf elska þig, takk
fyrir að vera svona góður, ég mun
gefa fuglunum úti í garði að borða
eins og þú gerðir alltaf.
Hvíl í friði, elsku afi.
Þinn afastrákur,
Arnór Snær Arnarson.
Elsku afi okkar, takk fyrir að
hafa verið svona góður við okkur,
það sem við eigum eftir að sakna
þín. Svo margar minningar sem
okkur þykir svo vænt um, allar
heimsóknirnar þar sem þú varst
tilbúinn með smartís og kalla í
skál, þú varst svo góður.
Hvíldu í friði með englum guðs,
elsku besti afi.
Ég sé hann ennþá í huga mér.
Brosandi andlit, grátt hár.
Ég vildi hann væri ennþá hér,
ég vildi hann gæti þurrkað þessi tár.
Brosinu mun ég aldrei gleyma
og í hjarta mínu ávallt geyma,
í huganum mínum sé ég mynd en bara
eina
og tárunum er erfitt að leyna.
Ég skal hjálpa konunni þinni,
ég skal vera hjá ömmu minni
og gera allt sem ég get svo sársauk-
anum linni.
(Snæbjörn Valur Lilliendahl)
Sigrún Linda og Lára Karen.
Það er erfitt að sætta sig við
það að hann afi sé farinn. Botn-
laus viskubrunnur og góður vinur.
Af mörgu er að taka þegar maður
minnist afa. Allt frá því að við
bræður vorum litlir og vorum í
pössun hjá ykkur ömmu uppi í
Kinnum. Við vorum vanir að
vakna við þig hræra í kaffibollan-
um, koma skransandi á inniskón-
um til að kíkja á okkur og athuga
hvort við værum vaknaðir, jafn
eldsnemma og þú. Í hvert einasta
skipti þóttumst við vera sofandi.
Það var alltaf gott að vera í pöss-
un hjá ykkur. Mér fannst alltaf
góðar stundirnar þegar maður sat
í vindlalyktinni með þér inni í
fluguherbergi í kyrrðinni að
hnýta. Sú ró er vandfundin sem
færðist yfir þegar maður sat og
fylgdist með þér. Í gegnum árin
sýndir þú manni alltaf stoltur ár-
angurinn úr fluguherberginu þar
sem flugurnar skiptu tugum (eða
nær hundruðum). Það skipti ekki
máli hvaða árstími það var, alltaf
gastu haft ofan af fyrir okkur.
Fara út í bílskúr að setja sláttu-
vélina í gang á vorin, sýna mér
sjóbirtingana úr veiðinni inni í
frysti á sumrin og gefa smakk af
nýreyktum fiski á haustin. Alltaf
hringdirðu með margra daga fyr-
irvara þegar líða fór að Þorláks-
messu til að athuga hvort ég
kæmi ekki örugglega til að
skreyta jólatréð og smakka á
skötu. Það voru ekki bara sumrin
sem snerust um veiðitúrana, í
raun var það allt árið sem fór í
undirbúning, eins og núna. Ný-
steyptar og málaðar sökkur klár-
ar fyrir túrana sem við hlökkuð-
um báðir svo mikið til að fara í, en
því miður varð ekki af þeim. Það
var svo stór hluti af þessu öllu að
stúdera flóðatöfluna til að vita
hvenær best væri að fara í Kald-
aðarnes þegar sjóbirtingurinn
gengi upp. Þar eyddum við mikl-
um tíma saman, spjölluðum mikið
og ég lærði margt af þér. Að gef-
ast aldrei upp var eitt af því.
Veiðitúrarnir verða ekki samir án
þín, afi minn, við Önni eigum eftir
að sakna veiðiferðanna okkar
saman mikið. Þegar maður fór í
veiðitúr án þín stóð manni ein-
hvern veginn aldrei á sama, alltaf
vantaði afa. Þess vegna fannst
mér alltaf gott að fá símtal á
klukkutíma fresti, heyra frá þér
og segja þér fréttir. Vandfundinn
er jafn góður veiðifélagi og þú. Þú
varst nákvæmur og vandvirkur í
öllu, heiðarlegur og eldklár. Alltaf
stutt í húmorinn og brosið. Mér
finnst ákaflega vænt um allan
þann tíma sem við áttum saman
og þann tíma mun ég geyma með
mér alla ævi. Óli afi minn, góður
vinur og fyrirmynd. Þakka þér
kærlega fyrir samfylgdina í gegn-
um árin, elsku afi minn, ég mun
sakna þín.
Andri Hrafn.
Ólafur Ólafsson
✝ Guðrún Jóns-dóttir Hammer
fæddist á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urnesja 6. maí
1973. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 22. maí
2013.
Foreldrar henn-
ar eru Sigríður Sig-
urðardóttir Ham-
mer, f. 15.
september 1952, og
Jón Oddgeir Baldursson, f. 15.
ágúst 1953, d. 15. apríl 1999.
Bróðir Guðrúnar er Sigurður
Jónsson, f. 5. júlí 1977, kona hans
er Arna Ýr Sæþórsdóttir, f. 15.
júní 1983. Börn þeirra eru Jón
Andri og Sigríður Emilía. Börn
Sigurðar af fyrra sambandi eru
Ásdís Björk og Karen Líf. Börn
Guðrúnar eru Teit-
ur, f. 26. desember
1995, Fríða, f. 24.
júní 1997, og Jóna,
f. 17. janúar 2000.
Eftir grunnskóla
hóf Guðrún vinnu
við fiskvinnslu í
Grindavík. Haustið
2000 flutti hún til
Danmerkur þar sem
hún vann ýmis störf
og stundaði nám á
sjúkraliðabraut.
Veturinn 2008 fluttist hún aftur
til Grindavíkur og hóf störf við
fiskvinnslu hjá Þrótti. Einnig
starfaði hún á dvalarheimili aldr-
aðra í Víðihlíð.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Grindavíkurkirkju í dag, 31. maí
2013, og hefst athöfnin klukkan
14.
Elsku mamma okkar. Við eig-
um margar yndislegar minningar
um þig. Þú varst alltaf svo kát,
glöð og jákvæð. Þú varst alltaf til
staðar fyrir okkur og hjálpaðir
okkur. Við gátum alltaf leitað til
þín og talað við þig um allt.
Þú barðist eins og hetja gegn
sjúkdómnum og varst til fyrir-
myndar. Þú hafðir alltaf húmor
fyrir sjálfri þér og gerðir mikið
grín að sjálfri þér.
Þú varst svo yndisleg, elsku
mamma okkar, og þegar þú
kvaddir var mikill friður yfir þér.
Afi var alveg örugglega tilbúinn
að taka á móti þér. Núna ertu
frjáls frá sjúkdómnum og getur
labbað.
Guð tók á móti fallegum engli.
Við munum geyma allar yndis-
legu stundirnar með þér í hjört-
um okkur.
Hvíldu í friði, elsku mamma,
og megi guð blessa þig og minn-
ingarnar um þig.
Þín börn,
Teitur, Fríða og Jóna.
Vegna þín, yndislega mín, þá
hef ég fengið tækifæri til þess að
meta líf mitt allt öðruvísi en ég
gerði. Eins og við töluðum oft um
að það væri ekkert sjálfgefið í
þessu lífi og að heilsan væri það
mikilvægasta af öllu. Að hafa
fengið að fylgjast með þér í tæp 3
ár berjast fyrir svo allt of mörgu
sem við hin hugsum lítið um
dagsdaglega, var rosalegt og er
ég mikið þakklát fyrir tímann
sem við áttum saman, við gátum
hlegið, skammast, grátið, bullað
og allt þar á milli. Og eins og þú
sagðir svo oft: eins gott að eld-
húsborðið kjafti ekki frá þegar
þú værir farin. Já, ég á mikið af
minningum sem ég geymi í hjart-
anu mínu. Þetta ár var árið sem
við vorum búnar að plana að
labba Esjuna þegar við værum
báðar orðnar fertugar, ég mun
aldrei gleyma þegar ég sagði þér
að ég væri með kvíðahnút að
verða fertug og þú svaraðir að þú
vonaðir að þú myndir ná þeim
áfanga, ái hvað ég skammaðist
mín en lofaði þér því að vera
þakklát fyrir hvert ár. Já, þú
kenndir mér mikið.
Elsku kella mín, þú talaðir oft
um hve heppin þú værir með
fólkið þitt að það væru margir í
þinni stöðu ekki eins heppnir
með og þar er ég sammála og
kellurnar í heimahjúkruninni
toppfólk í alla staði. Oftar en ekki
var tími þinn þegar þú varst að
vinna í Þrótti nefndur og talaðir
þú um fólkið þar með mikilli
hlýju.
Elsku Guddan mín, ég kveð
þig í dag með þökk fyrir allt okk-
ar og bið guð að halda utan um
fjölskyldu þína. Hvíldu í friði,
engillinn minn.
Kveðja,
Gerða Kr. Hammer.
Elsku frænka og yndisleg vin-
kona.
Við höfum átt óteljandi og
ógleymanlegar stundir saman og
minningarnar standa eftir.
Sakna þín svo mikið.
Undir háu hamrabelti
höfði drúpir lítil rós.
Þráir lífsins vængja víddir
vorsins yl og sólarljós.
Ég held ég skynji hug þinn allan
hjartasláttinn rósin mín.
Er kristallstærir daggardropar
drúpa milt á blöðin þín.
Æsku minnar leiðir lágu
lengi vel um þennan stað,
krjúpa niður kyssa blómið
hversu dýrðlegt fannst mér það.
Finna hjá þér ást og unað
yndislega rósin mín.
Eitt er það sem aldrei gleymist,
aldrei, það er minning þín.
(Guðmundur G. Halldórsson)
Þín vinkona,
Jóna Hammer og fjölskylda.
Elsku Guðrún, við sitjum hér
systur og rifjum upp stundirnar
sem við áttum með þér og það er
svo margt skemmtilegt sem rifj-
ast upp. Ofarlegar eru minningar
um þegar við komum suður og
hlupum þá iðulega yfir til ykkar
Sigga í næstu götu við ömmu og
afa. Eftir að þú fluttir síðan til
Grindavíkur fyrir nokkrum árum
og við allar búsettar hér hefur
sambandið aukist enn meir. Okk-
ur verður tíðrætt um það æðru-
leysi sem okkur finnst þú hafa
sýnt í veikindum þínum og ekki
var kaldhæðnishúmorinn fjarri
og oft hlegið. Með þessu ljóði
langar okkur að þakka fyrir tím-
ann sem við áttum með þér, elsku
frænka.
Við getum ei breytt því
sem frelsarinn hefur að segja.
Um hver fær að lifa,
og hver á svo næstur að deyja.
Þau örlög sem við höfum hlotið,
það verður að skilja.
Svo auðmjúk og hljóð,
við lútum að frelsarans vilja.
Þó sorgin sé sár,
og erfitt er við hana að una.
Við verðum að skilja,
og alltaf við verðum að muna,
að Guð hann er góður,
og veit hvað er best fyrir sína.
Því treysti ég nú,
að hann geymi vel sálina þína.
Þótt farin þú sért,
og horfin ert burt þessum heimi.
Ég minningu þína,
þá ávallt í hjarta mér geymi.
Ástvini þína, ég bið síðan
Guð minn að styðja,
og þerra burt tárin,
ég ætíð skal fyrir þeim biðja.
(Bryndís Halldóra Jónsdóttir)
Við vottum börnum hennar og
augasteinum, Teiti, Fríðu og
Jónu, okkar innilegustu samúð
svo og Siggu frænku, Sigga,
Örnu og fjölskyldu.
Björg, Sigrún og Kristín.
Guðrún Jónsdóttir
Hammer
Margar góðar minningar koma
upp í hugann þegar ég minnist
æskuvinkonu minnar Kristínar,
eða Stínu eins og við kölluðum
hana. Við höfum verið tveggja til
þriggja ára þegar við byrjuðum að
leika okkur saman en heimili okk-
ar, Ábrú og Kirkjuhvoll, stóðu nán-
ast á sömu torfunni á Fáskrúðs-
firði. Þó stutt væri milli húsa áttum
við það til að koma við hjá góðum
nágrönnum okkar í Þórshamri og
jafnvel þiggja þar góðgerðir. Ef
við hurfum leituðu mæður okkar
því fljótlega þar. Þegar við urðum
aðeins eldri varð fjaran vinsælt
leiksvæði og sóttum við í að leika
okkur með strákunum en þeir voru
Kristín Eide
Hansdóttir
✝ Kristín EideHansdóttir,
fæddist á Fáskrúðs-
firði 31. maí 1948.
Hún lést á líkn-
ardeild LSH í
Kópavogi 12. febr-
úar 2013.
Útför Kristínar
fór fram frá Foss-
vogskirkju 22. febr-
úar 2013.
ekki alltaf tilbúnir til
þess. Við töldum þó
að við mundum vinna
okkur í álit hjá þeim
ef við yrðum góðar í
grjótkasti, eins og
þeir. En þær fyrir-
ætlanir mistókust því
að í einni viðureign-
inni slösuðust tveir af
stákunum. Mæður
okkar ræddu alvar-
lega við okkur eftir að bundið hafði
verið um meiðslin og við látnar lofa
að gera slíkt ekki oftar.
En lífið var ekki bara leikur. Oft
fórum við, enn ólæsar, með miða í
sendiferðir út í kaupfélag sem
seinna varð vinnustaður Stínu þar
sem hún starfaði sem verslunar-
stjóri í mörg ár. Við vorum fljótar
að sjá út í hvaða röð vænlegast var
fyrir okkur krakkana að fara með
miðana. Annað hvort til Lillu á
Svalbarðseyri eða Gullbringu-
systra. Í starfi sínu hjá kaupfélag-
inu átti Stína það til að færa eldri
borgurum og þeim sem ekki áttu
heimangengt vegna veikinda, heim
vörur í matar- eða kaffitímum sín-
um. Þetta lýsir Stínu vel.
Árin liðu og Stína flutti yst í
þorpið og við gátum því ekki verið
eins mikið saman en gengum sam-
an í skóla. Eftir hefðbundna skóla-
göngu unnum við saman við fisk-
vinnu og síldarsöltun og var þá oft
glatt á hjalla.
Stína var mikil fjölskyldumann-
eskja og vildi allt fyrir ættingjana
og okkur vini sína gera. Gott var
ávallt að sækja hana heim, hvort
sem var austur á Fáskrúðsfirði
eða suður í Reykjavík. Hún var
vinur vina sinna og mjög greiðvik-
in og greiddi hvers manns götu,
gæti hún það.
Síðustu ár átti Stína við þrálát
veikindi að stríða sem hún tók með
miklu æðruleysi og heyrðist hún
aldrei kvarta enda hugsaði hún yf-
irleitt síðast um sjálfa sig. Í veik-
indunum naut hún ómetanlegrar
umhyggju Agnesar dóttur sinnar
og annarra ættingja.
Eftir að ég flutti til Reykjavík-
ur vorum við Stína nánast í dag-
legu sambandi og þakka ég vin-
konu minni, sem í dag hefði orðið
65 ára, hefði hún lifað, fyrir ævi-
langa vináttu sem aldrei bar
skugga á, tryggð og ekki síst fyrir
margar góðar stundir.
Elínu Agnesi og fjölskyldu,
systkinum og öðrum ættingjum
sendum við Hermann innilegar
samúðarkveðjur.
Þóra Kristjánsdóttir.