Morgunblaðið - 07.06.2013, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. JÚNÍ 2013
✝ Friðrik Jóels-son fæddist í
Hafnarfirði 15.
apríl 1922. Hann
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 2. júní 2013.
Foreldrar hans
voru hjónin Jóel
Friðrik Ingvarsson,
f. 3. nóvember
1889, d. 9. júní
1975, og Valgerður
Erlendsdóttir, f. 17.
september 1894, d. 8. apríl 1986.
Systkini Friðriks eru: 1) Ingi-
björg, f. 1919, gift Ástráði Sig-
ursteindórssyni. Þau eru bæði
látin. 2) Geir, f. 1920, sem er lát-
inn, kvæntur Lóu A. Bjarnadótt-
ur, f. 1922. 3) Gróa, f. 1925, gift
Jóni P. Jónssyni, sem er látinn.
4) Herdís, f. 1930, lést úr barna-
veiki 11 ára gömul. Uppeld-
issystkini Friðriks eru Kristín
Guðmundsdóttir, f. 1942, gift
Bjarna Þórðarsyni, sem er lát-
inn, og Erlendur Guðmundsson,
kvæntur Fanneyju Óskars-
dóttur, f. 1958. Börn þeirra eru:
a) Sigríður Dís, f. 1986, b) Ari, f.
1988, c) Davíð, f. 1993.
Friðrik hóf prentnám í Prent-
smiðjunni Eddu 1. desember
1941 og lauk þaðan sveinsprófi
1945. Í framhaldi af sveinsprófi
starfaði hann í Hrappseyj-
arprenti og Skálholtsprent-
smiðju en sumarið 1946 fór hann
til framhaldsnáms í Bandaríkj-
unum og þar nam hann og starf-
aði sem prentari í tæp þrjú ár.
Eftir heimkomu árið 1948 starf-
aði Friðrik sem verkstjóri hjá
Prentsmiðjunni Eddu eða þar til
hann stofnaði prentsmiðjuna
Litmyndir í Hafnarfirði árið
1953 ásamt Sverri Valdimars-
syni prentara. Árið 1978 stofn-
aði Friðrik sína eigin prent-
smiðju, Prentsmiðju Friðriks
Jóelssonar, sem hann starfrækti
til ársins 1989. Eftir að hefð-
bundinni starfsævi lauk stund-
aði Friðrik ýmis þjónustustörf
fyrir prentsmiðjur.
Útför Friðriks verður gerð
frá Vídalínskirkju í Garðabæ í
dag, 7. júní 2013, og hefst at-
höfnin kl. 13.
f. 1943, kvæntur
Ingunni Ernu Stef-
ánsdóttur. Fyrri
kona Erlendar var
Kristín Gunnlaugs-
dóttir, sem er látin.
Friðrik kvæntist
15. apríl 1950 Val-
dísi Guðjónsdóttur
frá Hafnarfirði, f.
15. apríl 1926. For-
eldrar hennar voru
Guðjón Arn-
grímsson, f. 13.
október 1894, d. 6. nóvember
1972, og Elín Ágústa Sigurðar-
dóttir, f. 5. ágúst 1893, d. 4. maí
1947. Börn Friðriks og Valdísar
eru: 1) Friðrik Ingvar, f. 1950,
kvæntur Þuríði Sigurðardóttur,
f. 1949. Sonur þeirra er Erling
Valur, f. 1980, í sambúð með
Höllu Eiríksdóttur, f. 1977. Upp-
eldissonur, sonur Þuríðar og
Pálma Gunnarssonar, er Sig-
urður Helgi, f. 1974, í sambúð
með Unni Björk Hauksdóttur, f.
1978. 2) Guðjón Erling, f. 1954,
Hann hafði ríkulega kímni-
gáfu, var orðheppinn og hnyttinn
í tilsvörum, stórlyndur með fast-
mótaðar skoðanir á mönnum og
málefnum, vinnusamur dugnað-
arforkur sem hafði utan vinnunn-
ar áhuga á náttúruskoðun, veið-
um og ljósmyndun. Síðast en ekki
síst var hann með óendanlega
tækjadellu og var alla tíð vakandi
fyrir nýjungum á því sviði.
Þessi mannlýsing kemur upp í
hugann þegar við tengdadæturn-
ar minnumst Fidda, Friðriks Jó-
elssonar, tengdaföður okkar, sem
við kveðjum í dag.
Hann hafði yndi af að taka á
móti gestum og var listakokkur,
ekki síst þegar kom að súpum og
sósum. Þeir voru ófáir vinirnir og
kunningjarnir, íslenskir og er-
lendir, sem nutu gestrisni
tengdaforeldra okkar og eru
veislurnar með þeim í Blikanes-
inu sérstaklega eftirminnilegar.
Þá sátu gjarnan með gestunum
til borðs synirnir Friðrik Ingvar
og Guðjón Erling, ásamt okkur
og börnunum, því þannig vildu
þau hafa það, Dísa og Fiddi. Þar
lék húsbóndinn á heimilinu á als
oddi, sagði sögur, skipulagði
ferðir með gestunum og naut sín í
gestgjafahlutverkinu með
tengdamóður okkar sér við hlið,
sem á sinn hljóðláta hátt fram-
kallaði hvert veisluborðið á fætur
öðru þar sem kræsingar af öllum
toga voru fram bornar, eins og
þær hefðu einhvern veginn orðið
til af sjálfu sér.
Þau hjónin áttu sama afmæl-
isdag, 15. apríl, sem einnig var
brúðkaupsdagurinn þeirra. Þá
kom stórfjölskyldan og góðir vin-
ir til veislu þar sem dúklagt og
blómum skreytt borðstofuborðið
lumaði á mörgum uppáhalds-
veisluréttum barna og fullorð-
inna. Þar voru fastar hefðir eins
og graflaxinn góði að hætti hús-
bóndans, sem mátti aldrei vanta,
flatkökur og hangikjöt – og hnall-
þórurnar hennar Dísu, sem eng-
inn bakar betur.
Afi naut barnabarnanna og var
alltaf til í að gantast með þeim,
stríða aðeins en gefa góð og holl
ráð. Hann fylgdist jafnan vel með
hvað þau voru að gera og hvernig
þeim vegnaði í skóla og starfi.
Hann naut þess að smíða fyrir
þau alls kyns leikföng, til dæmis
pennastokka, skákborð, dúkku-
hús og leikkofa í garðinn, sem
hann var mjög stoltur af, og var
fyllstu vandvirkni gætt við gerð
allra gripa.
Fiddi hafði áhuga á náttúrunni
í allri sinni dýrð, ekki síst smá-
fuglunum, sem gengu alltaf að
því vísu að finna góðgæti frá hon-
um í garðinum. Veiðiskapur,
ferðalög og ljósmyndun voru
meðal hans helstu áhugamála,
þótt mörg væru.
Árið 2004, þegar hann var 82
ára gamall, hvatti fjölskyldan
hann til að halda sýningu á ljós-
myndum sínum, sem voru af-
rakstur af áhuga hans á nátt-
úrunni í sinni margbreytilegu
mynd. Sýningin fékk góðar við-
tökur og þrátt fyrir að hann hafi
verið tregur til að sýna myndirn-
ar sínar naut hann þess mjög
þegar upp var staðið.
Á kveðjustundu er okkur efst í
huga þakklæti fyrir samfylgdina
og umhyggju hans fyrir Dísu síð-
ustu misserin á nýja heimilinu
þeirra á Hjúkrunarheimilinu Ísa-
fold þar sem þeim leið afar vel.
Hvíl í friði kæri tengdapabbi.
Þuríður Sigurðardóttir og
Fanney Óskarsdóttir.
Kæri afi, ég sit hérna sorg-
mæddur, en samt glaður yfir því
að þú þurfir ekki að þjást og
hugsa um allar þær stundir sem
við áttum saman, hvort sem það
var heimavið eða á ferðinni. Þeg-
ar við vorum á ferðinni um landið,
sem var ansi oft, kenndir þú mér
öll þau örnefni sem þú kunnir.
Við fórum til dæmis oft í Sogið að
veiða, já eða þú að veiða og ég að
leika mér og oftast var amma
með og hjólhýsið líka svo það
væri hægt að setjast í kaffi ein-
hvers staðar og að sjálfsögðu
vantaði ekki kræsingarnar hjá
ömmu. Mér verður líka hugsað til
allra þeirra nátta sem ég gisti hjá
ykkur í Blikanesinu, hvort sem
það var um helgi eða á virkum
degi, og oftast var maður vakinn
með ilmi af French toast, sem þú
lærðir að gera úti í Ameríku sem
ungur maður. Við brösuðum oft
saman úti í bílskúr þegar þú varst
að smíða stansa og ég fékk oft að
hjálpa til og skipta mér af því
hvernig þú gerðir þetta enda
ungur og hafði ekkert vit á þessu.
Svo áttum við margar stundir
niðri í fjöru þar sem þú sagðir
mér hvað allir fuglarnir hétu og
við köstuðum steinum þannig að
þeir fleyttu kerlingar á sjónum.
Skemmtilegast var það þegar við
gerðum slíkt í Kollafirðinum en
þá fór eldisfiskurinn að stökkva
þar sem hann hélt að það væri
kominn matur. Á veturna fórum
við svo saman á vélsleða sem þú
áttir og fékk ég að vera á honum
á túninu á Arnarnesinu alla daga
eftir skóla allan veturinn og alltaf
stóðstu vaktina og fylgdist með
hvort það væri ekki allt í lagi með
allt. Alltaf varstu líka tilbúinn að
sækja mig eða skutla hvert sem
er og það var ekki sjaldan. Þú
varst með mikla bíladellu og oft
töluðum við tímunum saman um
bíla sem þú varst að kaupa, áttir
og/eða hafðir átt. Það er óhætt að
segja að þú hafir verið mikill
áhrifavaldur í mínu lífi og að það
sem við brösuðum saman í gegn-
um tíðina hafi lagt grunninn að
þeirri manneskju sem ég er í dag.
Takk fyrir allar þær stundir sem
við áttum saman og alla þá þekk-
ingu og gleði sem þú veittir mér.
Kveðja
Erling Valur.
Okkur langar að minnast afa
okkar sem er nú látinn. Hugur
okkar fyllist söknuði þótt hann
hafi lifað löngu, góðu og við-
burðaríku lífi. Raunar fékk afi að
lifa miklu lengur en okkur hafði
órað fyrir þegar hann þurfti að
fara í aðgerð fyrir tæpum tuttugu
árum. Þrátt fyrir að við höfum þá
verið ung að árum áttuðum við
okkur á því að líkaminn hans var
byrjaður að verða veikburða. Við
erum gríðarlega þakklát fyrir að
hafa fengið tækifæri til að njóta
nærveru afa svona lengi enda
eigum við fullt af góðum minn-
ingum um hann sem við munum
varðveita alla tíð.
Þegar við minnumst afa koma
fyrst og fremst allar samveru-
stundirnar upp í hugann. Það var
alltaf gaman að fara í pössun til
ömmu og afa í Blikanesi. Þegar
við uxum upp úr því að vera send
í pössun héldum við áfram að
heimsækja ömmu og afa og
Hörgslundurinn varð okkar ann-
að heimili. Þar tóku afi og amma
alltaf vel á móti okkur og við nut-
um þess að eiga góðar stundir
með þeim.
Þrátt fyrir að líkaminn hafi
smám saman orðið meiri byrði
fyrir afa var hann alltaf skýr í
kollinum og aldrei kvarnaðist af
stálminninu sem hann bjó yfir. Á
tíræðisaldri las afi enn bæði
skáldsögur og fræðirit af miklum
áhuga. En afi var ekki bara klár
heldur líka stórskemmtilegur og
ávallt var stutt í grínið þegar
hann var á svæðinu. Oft gat hann
látið okkur veltast um af hlátri
þegar hann grínaðist í þeim sem
voru í kringum hann eða sagði
okkur gamansögur af sjálfum
sér. Það var til dæmis árlegur
viðburður að heyra afa segja sög-
una af því þegar hann hrekkti
vinafólk sitt í Bandaríkjunum
eina þakkargjörðarhátíðina.
Hann hafði verið beðinn um að
fylgjast með kalkúni í ofninum.
Afi gat vissulega ekki setið á sér,
skipti kalkúninum út fyrir kjúk-
ling og reyndi að telja fólkinu trú
um að kalkúnninn hefði einfald-
lega skroppið saman í ofninum.
Þá hafði afi líka alltaf gaman af
því að láta reyna á kímnigáfu af-
greiðslufólks er varð á vegi hans.
Hann spurði til dæmis oft að því
hvaðan á skepnunni kjötið í kjöt-
borðinu væri. Þegar afgreiðslu-
fólkið var ekki alveg með það á
hreinu sagði afi iðulega að þetta
hlyti að vera fyrir framan haus á
skepnunni og alltaf hló hann jafn-
mikið þegar svarað var játandi.
Þá komumst við vart hjá því að
nefna þá ótrúlegu tilviljun að afi
fékk alltaf sama málsháttinn í
páskaegginu sínu en það var
málshátturinn „stór rass þarf
víða brók“. Systir hans hafði eitt
sinn fengið málsháttinn í páska-
egginu sínu á yngri árum við
mikla kátínu afa.
Það hafði verið vont veður
dagana áður en afi dó. Skyndi-
lega lygndi hins vegar á dánar-
daginn, hinn 2. júní 2013. Alveg
eins hafði afi gengið í gegnum
erfiða tíma síðustu vikurnar en
loksins linuðust þjáningarnar og
hann fékk að ganga til hinnar
hinstu hvílu. Við munum sakna
afa gríðarlega mikið en þegar við
lítum til baka erum við stolt af
löngu og viðburðaríku lífshlaupi
hans og þökkum fyrir að hafa
fengið að njóta nærveru hans
jafnlengi og raun bar vitni. Minn-
ingin um afa mun lifa í hjörtum
okkar.
Þín
Sigríður Dís (Sigga Dís),
Ari og Davíð.
Ein fyrsta minning okkar um
Fidda var þegar hann kom heim
frá námi í Bandaríkjunum. Við
vorum uppeldissystkini hans, þá
fjögurra og fimm ára, og okkur
fannst hann flottastur. Hann kom
færandi hendi. Allir fengu gjafir,
hver við sitt hæfi. Við áttum
margsinnis síðar eftir að njóta
gjafmildi hans.
Við nutum þess að heimsækja
hann og Dísu, hans yndislegu
konu. Þar fengum við alls konar
framandi mat og horfðum á kana-
sjónvarpið.
Hann var mjög tæknivæddur,
var alltaf kominn með það nýj-
asta í tækjum og tólum, sérstak-
lega þó í ljósmyndatækni. Hann
var fagukeri, með listrænt auga
og snillingur í að taka myndir,
sérstaklega af náttúru Íslands.
Fegurstu staðir landsins, norður-
ljós og sólsetur voru hans áhuga-
svið. Einnig var hann mikill
áhugamaður um fugla og fór iðu-
lega í fuglaskoðunarferðir.
Hann Fiddi var mjög orðhepp-
inn og undrafljótur að snúa öllu
upp í grín í samræðum við fólk,
en undir niðri sló heitt og ofur-
viðkvæmt hjarta.
Við þökkum fyrir að hafa átt
hann að.
Hann hefur nú kvatt okkur og
minningin ein er eftir.
Kristín Guðmundsdóttir og
Erlendur Guðmundsson.
Vinur minn til margra ára,
Fiddi, Friðrik Jóelsson prentari,
er látinn í hárri elli. Kunnings-
skapur okkar Fidda hófst í af-
mælisveislu frænda míns Jó-
hanns Petersen í desember 1960.
Jóhann og Fiddi voru svilar, gift-
ir systrunum Guðríði og Valdísi
Guðjónsdætrum. Með prent-
rekstri sínum stundaði Fiddi um-
boðsmennsku og innflutning ým-
issa aðfanga fyrir prentiðnað en
ég tók að mér að annast um
bréfaskriftir og pantanir við
þessa umboðsaðila.
Mætti ég oftast í prentsmiðj-
una á laugardögum og sinnti
þessum störfum ásamt útskrift
reikninga en ég var slíku vanur
úr eigin rekstri. Minnist ég þess
sérstaklega að Fiddi var ekki
sáttur við mína uppsetningu af
reikningum og eftir miklar
vangaveltur féllst ég á hans sjón-
armið.
Það var oft gestkvæmt á kaffi-
stofu prentsmiðjunnar, bæði
kunningjar og viðskiptavinir.
Pólitík var oft til umræðu og fór
Fiddi ekkert dult með það að
hann studdi Sjálstæðisflokkinn
heilshugar. Var Fiddi um tíma í
nefndarstörfum fyrir flokkinn í
heimabæ sínum, Garðabæ.
Fiddi var mikill fagurkeri,
hafði gott auga fyrir prentverki
og oftar en ekki ráðlagði hann
viðskiptavinum sínum um prent-
verkin sem hann tók að sér. Fiddi
var ljósmyndari af guðs náð og
notaði hann margar af myndum
sínum í þjónustu við viðskiptavini
sína. Fiddi hélt glæsilega ljós-
myndasýningu í Garðabæ árið
2004.
Ungur að árum fór Fiddi til
Bandaríkjanna til framhalds-
náms í prentverki og kom heim
eftir ca. 3 ár uppfullur af hug-
myndum og góðum prentlausn-
um og stofnaði ásamt Sverri
Valdimarssyni Prentsmiðjuna
Litmyndir og selur síðan Prent-
smiðju Friðriks Jóelssonar 1989
eftir ca. 45 ára starf.
Ég átti því láni að fagna að
þekkja líka vel eiginkonu Fidda,
Valdísi Guðjónsdóttur, Dísu og
kom oft til þeirra í kaffisopa og
spjall í Hörgslundinn. Ég þakka
guði fyrir samleið mína með þess-
um hjónum. Ég votta Dísu, son-
unum og öðrum ástvinum samúð
mína.
Júlíus P. Guðjónsson.
Friðrik Jóelsson
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærrar móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
ARNDÍSAR SIGURÐARDÓTTUR,
Brunnum 11,
Patreksfirði.
Bjarni Valur Ólafsson, Anna Sigmarsdóttir,
Sigurður Ólafsson, Gróa Lárusdóttir,
Ólafur Örn Ólafsson, María Beatriz Fernandes,
Sigurveig J. Ólafsdóttir, Árni Long,
Páll Ólafsson, Nili Ben-Ezra,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elsku eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og
afi,
SIGFÚS JÓHANN JOHNSEN,
lést miðvikudaginn 5. júní í Kaupmannahöfn.
Útför hans mun fara fram í De Gamles Bys
Kirke í Kaupmannahöfn þriðjudaginn 11. júní
kl. 14.00.
Minningarathöfn á Íslandi verður tilkynnt síðar.
Pálína Matthildur Kristinsdóttir,
Kristinn Johnsen, Herdís Dögg Sigurðardóttir,
Jóhann Johnsen, Inga Maren Johnsen,
Valgerður Guðrún Johnsen, Kristján Þór Árnason
og barnabörn.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
GUÐRÚN ÓLAFSDÓTTIR,
Hjallabraut 33,
Hafnarfirði,
lést á líknardeild Landspítalans
miðvikudaginn 5. júní.
Útför verður auglýst síðar.
Ríkharður Kristjánsson,
Sigurjón Ríkharðsson,
Hjalti Ríkharðsson, Magnhildur Erla Halldórsdóttir,
Hildur Ríkharðsdóttir, Bragi Þór Leifsson,
Ragnheiður Ríkharðsdóttir,
Jóhann Ríkharðsson, Fríða Rut Baldursdóttir,
Sigríður Ríkharðsdóttir, Jón Gunnar Jónsson,
barnabörn og fjölskyldur þeirra.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma, systir og frænka,
ÞÓRDÍS LÁRA JÖRGENSEN,
f. Þórdís Lára Berg,
hjúkrunarfræðingur,
Taastrup, Danmörku,
fædd 7. júní 1946, lést að heimili sínu á
nýjársdag og hvílir nú í Taastrup-kirkjugarði.
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug vegna andláts
og útfarar og stuðning í veikindum hennar.
Preben W. Jörgensen,
Unnur Pia,
Ásta Majken, Bo Valdemar Johannessen,
barnabörn, systkini
og aðrir ættingjar á Íslandi.
✝
Útför eiginkonu minnar, móður okkar og
tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÞÓREYJAR SVEINSDÓTTUR,
sem lést 31. maí fer fram frá Garðakirkju
þriðjudaginn 11. júní kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem
vilja minnast hennar er bent á Minningarsjóð
Gigtarfélags Íslands.
Hreinn Hreinsson,
Lena María Hreinsdóttir, Örn Hlöðver Tyrfingsson,
Helga Kolbrún Hreinsdóttir, Philip Vogler,
Hreinn Andres Hreinsson, Jóhanna Sigurjónsdóttir,
Sveinn Birgir Hreinsson, Björg Björnsdóttir,
Erna Bára Hreinsdóttir, Halldór Sveinn Hauksson,
barnabörn og barnabarnabörn.