Morgunblaðið - 27.06.2013, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 27. JÚNÍ 2013
✝ RagnhildurÓlafsdóttir
fæddist á Lauga-
teigi 12 í Reykja-
vík 6. janúar 1955.
Hún lést á líkn-
ardeild Landspít-
ala Íslands í Kópa-
vogi 15. júní 2013.
Ragnhildur var
dóttir hjónanna
Ólafs Guðmunds-
sonar, f. 1923, d.
1981, birgðavarðar hjá Strætis-
vögnum Reykjavíkur, og Bjarg-
ar Magneu Magnúsdóttur, f.
1921, d. 1980, húsfreyju. Hún
var fimmta í sjö barna hópi
Bjargar og Ólafs og eru eft-
irlifandi systkini hennar í ald-
ursröð: Gunnar Steingrímur,
Elín Jóna, Þórdís Hrefna,
stúlka sem tók virkan þátt í
daglegu amstri stórrar og sam-
heldinnar fjölskyldu. Eftir að
hefðbundinni skólagöngu lauk
með verslunarprófi fékkst hún
við ýmis konar skrifstofu- og
ritarastörf að hætti þeirra tíma
auk þess að sinna fjölskyldu.
Seint á níunda áratug síðustu
aldar fann Ragnhildur fjölina
sína þegar hún hóf að kynna
snyrtivörur fyrir heildsölufyr-
irtækið Klassík ehf. Hún fór á
milli snyrtivöruverslana með
eftirminnilega sýnishornatösku
og sína glöðu lund. Hún varð
sérfræðingur í varalitum og
möskurum frá helstu snyrti-
vöruframleiðendum heimsins
og naut sín til hins ýtrasta.
Ragnhildur átti og rak hina
rótgrónu fataverslun Par-
ísartízkuna allt frá árinu 1989
og naut tilstyrks dóttur sinnar,
Hjördísar Sifjar klæðskera, í
þeim rekstri síðasta áratug.
Útför Ragnhildar Ólafs-
dóttur fer fram frá Neskirkju í
dag, 27. júní 2013, kl. 13.
Magnús Hákon,
Örn og Sólveig.
Ragnhildur gift-
ist Bjarna Ómari
Guðmundssyni og
áttu þau saman tvö
börn, Þórð, f. 16.
janúar 1977, og
Hjördísi Sif, f. 8.
mars 1979. Ragn-
hildur og Bjarni
skildu. Þórður er
kvæntur Eddu
Karen Haraldsdóttur, þau eiga
synina Darra, f. 2007, og Har-
ald Hrafn, f. 2010. Hjördís Sif
er gift Hilmari Þórarni Hilm-
arssyni, þau eiga þrjú börn,
Birtu Dís, f. 2004, Atla Þór, f.
2006, og Hjört Þór, f. 2010.
Ragnhildur var á sínum
yngri árum söngvin og lífsglöð
Elsku mamma mín.
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvíld að hafa
hörmunga og rauna frí,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(Hallgrímur Pétursson)
Takk fyrir allt.
Þinn sonur,
Þórður.
Mamma var ein af sjö systk-
inum og mikil pabbastelpa. Þau
bjuggu öll saman í 4ra her-
bergja íbúð og leigðu meira að
segja út eitt herbergið til að
byrja með. Nægjusemi og ráð-
deildarsemi einkenndi heimilið
og þó oft hefðu þau lítið á milli
handanna voru systkinin alltaf
vel klædd og vel um þau hugsað.
Öll systkinin áttu það sameig-
inlegt að vera dugnaðarfólk og
ekki síst hún mamma mín.
Hún var ráðrík, þrjósk og
ákveðin og ég elskaði hana fyrir
það. Hún hefði viljað gefa okkur
systkinunum allan heiminn.
Henni fannst gott að hafa hreint
í kringum sig og vorum við oft
vakin um helgar við ryksuguna.
Mamma og pabbi skildu þeg-
ar við systkinin vorum ung að
árum og sá mamma mikið um
okkur. Ég leiði oft hugann að
því núna hvað hún kom miklu í
verk og var samt alltaf til staðar
fyrir mig og bróður minn. Það
hefur eflaust ekki verið létt að
vera einstæð móðir og sjálfstæð-
ur atvinnurekandi en ef okkur
vantaði aðstoð var hún alltaf
fyrst á staðinn. Hún kenndi mér
svo margt, lífið verður tómlegt
án hennar.
Ég kynntist manni mínum
ung að aldri og urðu þau bestu
vinir. Hún varði miklum tíma
með okkur hjónum og börnum
okkar þremur, hvort sem var á
heimili okkar eða um víðan
heim. Hún var okkur mjög góð
vinkona og amma.
Mamma hafði alveg frá
bernsku mikinn áhuga á fötum,
varð Parísartízkan eitt af henn-
ar stærstu áhugamálum. Þar
kom hennar mikli dugnaður að
sérlega góðum notum. Alveg frá
því ég var smákrakki hef ég ver-
ið að vinna með móður minni.
Mamma var ótrúlega minnug,
hún mundi oftar en ekki hvaða
flíkur viðskiptavinir okkar áttu í
fataskápum sínum jafnvel þótt
um langt hefði liðið og gat því
fundið hvaða flíkur gengu best
við það sem fyrir var í fata-
skápnum. Kærleikur hennar í
garð viðskiptavina skilaði henni
mörgum kærum vinum. Hún
elskaði fátt meira en að klæða
fólk upp í falleg föt og svaraði
oft með of mikilli hreinskilni ef
föt pössuðu ekki viðkomandi
einstaklingi.
Mamma þurfti að heyja þann
erfiða bardaga sem krabbamein
er. Barátta þessi tók rúm tvö
baráttufull ár þar sem ekkert
var til sparað. Mataræði allra í
fjölskyldunni var breytt, ýmis
lyf reynd en allt kom fyrir ekki.
Eitt af því erfiðasta sem við
höfum þurft að takast á við í líf-
inu er að horfa upp á þessa
kraftmiklu konu verða veikari
og veikari þar til hún gat ekki
lengur sinnt starfi sínu og
áhugamáli, hún hætti að geta
sinnt fjölskyldu sinni, það var
kominn tími til að fjölskyldan
sæi um hana. Undir það síðasta
talaði hún um að hún væri að fá
nýja vinnu við að hjálpa fólki.
Ef það er það sem hún ætlaði
sér þá er það, það sem hún mun
gera.
Alltaf var hún jákvæð og sig-
urviss, þessi veikindi myndu
ekki verða hennar síðasta, hún
ætlaði að horfa á barnabörnin
vaxa úr grasi en allt kom fyrir
ekki.
Mér þykir mjög sárt að
kveðja elskulega móður mína,
samstarfskonu og bestu vin-
konu, það verður mikið tóma-
rúm í lífi okkar fjölskyldunnar.
Gengin er góð og mikil kona
og við biðjum guð að blessa
minningu hennar. Hennar verð-
ur sárt saknað og mun hún allt-
af lifa í hjörtum okkar.
Þín dóttir,
Hjördís Sif Bjarnadóttir.
Í dag kveð ég og minnist
Ragnhildar tengdamóður minn-
ar, sem látin er langt um aldur
fram. Á þessum erfiðu og und-
arlegu tímum er þakklæti mér
efst í huga. Ég hugsa með
þakklæti til þess tíma sem við
höfum átt saman og fyrir allar
skemmtilegu samverustundirn-
ar. Ég hugsa með þakklæti til
hlýjunnar sem hún sýndi mér
og fyrir það hversu einlæglega
henni þótti vænt um drengina
mína og hversu góð hún var
þeim. Amma Ragnhildur þreytt-
ist ekki á að finna upp á ein-
hverju skemmtilegu fyrir barna-
börnin að gera og stjana við þau
í einu og öllu. Alltaf þótti þeim
gaman að fara í heimsókn til
ömmu því hún átti svo mikið
skemmtilegt dót og íbúðin var
oftar en ekki undirlögð, en
þannig var hún ánægðust, með
fólkið sitt hjá sér. Ragnhildur
var einnig mikill fagurkeri og
hafði gott auga og smekk fyrir
öllu því sem fallegt þykir. Þess
fengu ófáar dömurnar að njóta,
er þær komu í búðina til henn-
ar. Hún var einlæg og blátt
áfram og því þótti mér sjálfri
ávallt vænt um að fá hrós frá
henni, því það kom sannarlega
frá hjartanu. Minningarnar eru
dýrmætar og þeim mun ég
halda á lofti, ekki síst fyrir
ömmudrengina hennar. Hvíli
hún í friði.
Hörpu þinnar, ljúfa lag
lengi finn í muna.
Því ég minnist þín í dag,
þökk fyrir kynninguna.
(Á.K.)
Edda Karen.
Tengdamóðir mín. Mér þykir
svo leitt að við töpuðum barátt-
unni við krabbameinið, við sem
gáfum allt okkar í baráttuna.
Mér fannst erfitt undir lokin
þegar þú baðst mig um að passa
þig og bjarga þér en ég átti ekk-
ert annað en ég hafði þá þegar
reynt. Ég hefði viljað bjarga þér
svo þú hefðir getað séð börnin
stækka, við hefðum farið til allra
þeirra landa sem þig langaði að
sýna okkur, við hefðum farið
með börnunum í Disneyland
eins og þig langaði svo mjög. Þú
varst stór hluti af fjölskyldu
okkar þó stundum væri erfitt að
staðsetja mörkin á milli okkar.
Við eigum öll eftir að sakna þín,
alls sem þú hafðir fram að færa.
Vertu sæl tengdamóðir mín og
vonandi ferðu í góða starfið
þarna hinum megin eins og þú
talaðir svo oft um. Vonandi get-
ur þú heimsótt öll löndin sem
þig langaði til. Mér þykir mjög
vænt um þig og ekki hafa
áhyggjur, ég á eftir að hugsa vel
um Hjördísi og börnin.
Þinn tengdasonur,
Hilmar Þórarinn
Hilmarsson.
Ragnhildur mágkona mín hef-
ur látið í minni pokann fyrir vá-
gestinum krabbameininu langt
um aldur fram. Hún lést á líkn-
ardeild Landspítalans í Kópa-
vogi að morgni laugardagsins
15. júní eftir erfið veikindi.
Ragnhildur var trúuð kona og
fór með bænirnar sínar. Hún
var lífsglöð og mikill fagurkeri.
Hún naut þess að ferðast og að
fara á listviðburði. Við gátum
spjallað um allt milli himins og
jarðar og við gátum líka hlegið
saman. Það gerðum við líka
óspart.
Kynni mín af Ragnhildi voru
ekki bara í gegnum fjölskyld-
una. Hún rak verslun með
dömufatnað og ég starfaði hjá
henni um tíma. Þar fékk ég að
kynnast atorkunni í henni og
hversu vel hún þekkti viðskipta-
vinina. Ég dáðist að því þegar
hún dró fram flíkurnar og sagði:
„Þessi passar nú vel við þessa
eða hina flíkina sem þú átt.“
Hún mundi stærðir hvers og
eins og var fljót að sjá út hvað
hæfði hverjum. Hún var ósér-
hlífin og stóð vaktina í búðinni
af miklum dugnaði og lengi vel
eftir að hún veiktist.
Ragnhildur var stolt af sínu
fólki og bar hag barna sinna og
fjölskyldna þeirra fyrir brjósti.
Þau voru henni allt og er missir
þeirra mikill.
Kvöldið fyrir andlátið var
komin mikil ró yfir elsku Ragn-
hildi og greinilegt að hún var
búin að sætta sig við hvað verða
vildi. Í síðustu heimsókn minni,
heim til hennar, vildi hún að við
syngjum saman:
Daginn í dag
gerði Drottinn Guð.
Gleðjast ég vil
og fagna þennan dag.
Daginn í dag, gerði Drottinn Guð,
gleðjast ég vil og fagna þennan dag.
Daginn í dag
gerði Drottinn Guð.
(Davíðssálmur 118)
Það gerðum við og hún sagð-
ist ætla að berjast. Hún væri
ekki tilbúin að gefast upp, hún
ætlaði sér alltaf að sigrast á
meininu.
Börnin mín syrgja yndislega
frænku sína og þakka henni
samfylgdina. Þau eiga margar
góðar og fallegar minningar um
góðar samverustundir með
henni og hefur ýmislegt verið
rifjað upp í þeim efnum síðustu
vikurnar.
Þó að erfitt sé að sjá á eftir
góðum vini, systur, frænku,
móður, tengdamóður og ömmu
verðum við að sætta okkur við
það sem orðið er. Ég óska
Ragnhildi góðrar ferðar og
heimkomu. Ég veit að vel verð-
ur tekið á móti henni í nýjum
heimkynnum.
Hvíl í friði,
Guðrún Guðmundsdóttir.
Þú barðist eins og hetja
og kláraðir þitt hlaup
í gegnum allar raunir
trúin stóð þér næst.
Ei þjáning lengur þjakar,
þinn líkami nú heill,
nú flýgur þú með englum
á þínum nýja dvalarstað.
Guð sagði þér að óttast ei
um okkur hér á jörð
því eilífðin er endalaus
og þar hittumst við á ný.
(höf. Libby Allen. þýð. Sigr. M.)
Takk fyrir allt, elsku fallega
Ragnhildur.
Bið ég góðan Guð sérstaklega
að blessa og umvefja börnin þín,
tengdabörn og ömmuenglana
þína fimm.
Fjóla Rut.
Ótal hugsanir þyrlast um
hugann þegar minningin um
Ragnhildi vinkonu mína er
skoðuð. Hver var hennar sterk-
asti eiginleiki? Hvað var það
sem gerði hana að einstökum
vini? Hvers vegna urðum við
svona nánar, konur sem við
fyrstu sýn virtust ekki eiga
nokkurn skapaðan hlut sameig-
inlegan?
Við kynntumst í Lundúnum,
þar sem hún stóð á tímamótum í
lífi sínu en með viðskiptaáætlun
í farteskinu sem átti svo sann-
arlega eftir að sanna ágæti sitt.
Ein stóð hún þarna, í innkaupa-
ferð í stórborginni fyrir versl-
unina Parísartískuna sem hún
hafði nýlega keypt. Einstæð
móðir tveggja barna, harðákveð-
in í því að hennar mikilvægasta
hlutverk væri að koma þeim til
manns. Þar gegndi Parísartísk-
an stóru hlutverki og var um
leið þriðja afkvæmið. Með
augnaráð ljónynjunnar á
ókunnum slóðum.
Sjálfsbjargarviðleitnin hennar
Ragnhildar var líka ekkert
minna en stórkostleg og tók á
sig ýmsar myndir. Þarna vorum
við báðar ákaflega auralitlar,
hún að koma sér upp framtíð-
aratvinnu og ég í löngu listnámi.
Harðákveðnar í að njóta lífsins
fórum við í boði Ragnhildar í
okkar besta pússi og með augn-
málingu þess sem segir veröld-
inni stríð á hendur beint á eitt
glæsilegasta hótel borgarinnar,
The Dorchester Hotel á Park
Lane, síðdegiste í þeim fögru
salarkynnum er engu líkt. Greif-
ynjur í dag, kannski ofurlitlar
öskubuskur á morgun. Ragn-
hildur var alltaf stórskemmti-
legur félagsskapur.
Ragnhildur átti ósjaldan eftir
að gista í íbúðinni við Trinity
Church Square því innkaupa-
leiðangrar fyrir Parísartískuna
urðu allnokkrir. Það var gaman
að fylgjast með hvernig hún
hafði viðskiptavinina í huga í
verslunarferðum, glöggt auga,
smekkvísi ásamt tilfinningu fyr-
ir gæðum, formi og litum réð
ákvörðunum. Henni þótti vænt
um kynsystur sínar og lagði
metnað sinn í að þeim liði sem
best í þeim fatnaði sem væri á
boðstólum. Ragnhildur gaf lítið
fyrir staðalímyndir og vildi að
konur litu eigin líkamsvöxt já-
kvæðum augum.
Ferðirnar á veitingahús urðu
að venju sem við síðan héldum
fast í þar til yfir lauk. Alltaf
tvær saman, oftast einu sinni í
mánuði, aldrei vín með matnum
því þannig hafði það ekki verið í
upphafi hefðarinnar. Síðasta
máltíðin var á líknardeildinni í
Kópavogi. Við tvær inni á fund-
arherbergi starfsmanna, Wed-
gewoodblár handunninn dúkur á
borðum, kertaljós og grillaður
fiskur frá Sægreifanum að
beiðni Ragnhildar. Handunnið
konfekt og kaffi í eftirrétt. Ör-
stuttu síðar var hún farin úr
þessum heimi.
Við ætluðum að verða gamlar
saman, ferðast um heiminn og
skemmta okkur konunglega í
ellinni. Engin ládeyða í kort-
unum. Hún ætlaði að sýna mér
Jamaíka og Búrma, þar sem
hún hafði dansað eins og hún
ætti lífið að leysa. Ég ætlaði að
kynna henni heimslistina í Par-
ísarborg, New York og Lund-
únum. Þangað fer ég ekki ein,
hún vinkona mín verður með
mér í huganum, henni munu
verða sýndir ýmsir áhugaverðir
staðir og við förum saman út að
borða, tvær.
Mínar innilegustu samúðar-
kveðjur til Hjördísar og Þórðar,
maka þeirra og afkomenda.
Borghildur Anna.
Ragnhildur
Ólafsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Tign er yfir tindum
og ró.
Angandi vindum
yfir skóg
andar svo hljótt.
Söngfugl í birkinu blundar.
Sjá, innan stundar
sefur þú rótt.
(J.W. Goethe, þýð.
Helgi Hálfdanarson)
Þín litla systir,
Sólveig.
Elsku amma mín.
Það var gaman að fara í
Lególand með þér. Fá að
gista hjá þér og fara í heita
pottinn með þér, Atla, Hirti
og pabba og mömmu. Ég
sakna þín. Megi Guð og
englarnir vaka yfir þér,
amma mín. Ég elska þig.
Þín
Birta Dís.
Amma mín.
Sakna að fá að kúra hjá
þér og leika að dótinu þínu.
Gista hjá þér og fara í heita
pottinn. Það var gaman
þegar við fórum saman í
Lególand í bátana. Ég
elska þig. Þinn
Atli Þór.
Elska þig amma mín.
Hjörtur Þór.
✝
Móðir okkar og amma,
BJÖRK ÞORGRÍMSDÓTTIR,
Hafnarstræti 9,
Akureyri,
lést miðvikudaginn 19. júní.
Hún verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 28. júní kl. 13.30.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Krabbameinsfélagið.
Árni Kristjánsson,
Kristjana Ditta Sigurðardóttir,
Helgi Rúnar Sveinsson,
Jón Heiðar Sveinsson,
Signý Eir Guðmundsdóttir.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SVEINBJÖRG GUÐMUNDSDÓTTIR,
Hamraborg 18,
Kópavogi,
lést mánudaginn 24. júní á 6A, LSH Fossvogi.
Jarðarförin fer fram frá Kópavogskirkju
mánudaginn 1. júlí kl. 13.00.
Þorleifur Kjartan Kristmundsson, Svanhildur Ólafsdóttir,
Einar Páll Gunnarsson, Anna Guðný Björnsdóttir,
Sigurður Arnar Gunnarsson, Jóna Vala Valsdóttir,
Anna Þórdís Gunnarsdóttir, Birgir Axelsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar elskulegi,
RAGNAR GUÐJÓNSSON,
Syðri-Kvíhólma,
V-Eyjafjöllum,
lést á Kumbaravogi aðfaranótt mánudagsins
24. júní.
Útför auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Rannveig H. Gunnlaugsdóttir,
Jóhann Þórir Guðmundsson,
Guðbjörg Guðjónsdóttir,
Árný Inga Guðjónsdóttir,
Ragnar Aðalsteinn Guðjónsson
og langafabörn.