Morgunblaðið - 10.07.2013, Síða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 10. JÚLÍ 2013
✝ Fanney Magn-úsdóttir fædd-
ist í Dagverð-
argerði í
Hróarstungu 10.
október 1931. Hún
lést 4. júlí 2013.
Hún var dóttir
Jakobínu Odds-
dóttur og Magn-
úsar Friðriks-
sonar. Fanney ólst
upp hjá fósturfor-
eldrum sínum Önnu Gunn-
arsdóttur og Eiríki Sigfússyni
,bónda í Dagverðargerði.
Systkini Fanneyjar sam-
feðra eru Sigurður, f. 1930,
Sigurborg Hlíf, f. 1932, Hörð-
ur, f. 1934, Magnús Hörður, f.
1935, Guðrún Ása, f. 1937.
Systir sammæðra er Krist-
björg Guðmundsdóttir, f.
1957.
Hinn 16. október 1953 gift-
ist hún manni sínum Jóni Frí-
mannssyni rafvirkjameistara.
ar, f. 1979, og Axel Freyr, f.
1984. Magnús Axel, f. 1962,
bifreiðarstjóri, sonur hans er
Helgi Axel, f. 1980, barns-
móðir Bryndís Jónasdóttir.
Eiginkona Magnúsar er El-
ísabet Svansdóttir, f. 1963,
þau eiga dæturnar Telmu
Fanneyju, f. 1992 og Birtu, f.
2002. Áður átti Elísabet son-
inn Ottó Ólafsson, f. 1979. Sig-
urður Már vélvirki, f. 1964,
giftur Sigríði Hallgrímsdóttur,
f. 1959, börn þeirra eru
Sindri, f. 1989, Aldís, f. 1991
og Hugi, f. 1999. Guðmundur
Jakob sjómaður, f. 1966,
barnsmóðir Hildur Sigurð-
ardóttir, f. 1971, dóttir þeirra
er Fanndís Líf, f. 1998. Alls
eru barna- og barnabörnin 21.
Veturinn 1950-1951 var hún
í Kvennaskólanum á Varma-
landi í Borgarfirði. Fanney og
Jón bjuggu í Reykjavík til
1958 þá fluttu þau til Akra-
ness þar sem þau bjuggu síð-
an. Fanney var lengst af
heimavinnandi húsmóðir en
vann um árabil við ræstingar
á Sjúkrahúsi Akraness.
Útför Fanneyjar fer fram
frá Akraneskirkju í dag, 10.
júlí 2013, kl. 14.
Fanney og Jón
eiga synina Jó-
hann Frímann
Jónsson vélstjóra,
f. 1955, var giftur
Guðnýju Ólafs-
dóttur, sonur
þeirra er Eyþór
Ólafur, f. 1978,
þau skildu. Var
giftur Láru Krist-
ínu Guðmunds-
dóttur, f. 26.2.
1958, d. 5.12. 1998. Þeirra
börn eru Jón, f. 1982, Fann-
ey, f. 1984 og Erna, f. 1990.
Jóhann Frímann á soninn
Andra, f. 2002, með Helgu
Héðinsdóttur, f. 1965. Jóhann
Frímann er nú í sambúð með
Áslaugu Ólsen, f. 1976, börn
þeirra eru Sylvía, f. 2010, og
Frímann Olsen, f. 2013. Eirík-
ur skipstjóri, f. 1956, giftur
Ölmu Maríu Jóhannsdóttur, f.
1956, synir þeirra eru Jón
Frímann, f. 1976, Ingi Fann-
Húsmóðir í bestu merkingu
þess orðs er nafnið sem ég
tengi fyrst við minningar um
kæra mágkonu mína Fanneyju
Magnúsdóttur sem við kveðj-
um í dag. Hún ólst upp í sveit
á Austurlandi og var alla tíð
mjög bundin átthögum sínum
og sýndi það oft í verki eins og
til dæmis þegar hún gaf í
gömlu kirkjuna sína á
Kirkjubæ fagran altarisdúk
sem hún vann á allan hátt
sjálf. Hún óx upp í skjóli góðra
og grandvarra fósturforeldra
sem hún elskaði og virti.
Skólaganga hennar fór fram í
farskóla að þeirra tíma sið og
allt nýttist henni vel því hún
var námfús, talnaglögg og
stálminnug. Tíminn leið og
unga stúlkan leitaði sér vinnu
utan heimilis, vann t.d. sem
ráðskona í vegavinnu. Vetur-
inn 1950-51 stundaði hún nám
í Húsmæðraskólanum á
Varmalandi. Nú lá leiðin til
Egilsstaða þar sem hún starf-
aði m.a. í verslun og á Egils-
staðabúinu undir handarjaðri
nöfnu sinnar, Fanneyjar Jóns-
dóttur. Það segir sína sögu að
hún treysti nöfnu sinni fyrir
búsforráðum á meðan hún
sjálf fór á Búnaðarþing. Um
þetta leyti lágu leiðir hennar
og bróður míns saman og
frétti ég það í bréfi sem með
fylgdu trúlofunarhringar sem
þurfti að stækka. Á þessum
tíma var í undirbúningi flutn-
ingur foreldra minna, systur
og hennar fjölskyldu á Selfoss
en þeim hafði hún kynnst fyrir
austan. 1954 þegar Fanney og
Jón fluttu til Reykjavíkur var
eins og nú erfitt að fá húsnæði
og eftir nokkra mánuði varð
það að ráði að þau fluttu til
okkar í nýbyggt 58 fm hús í
Smáíbúðahverfinu. Þar í risinu
hreiðruðu þau um sig og elsta
soninn, næstu tvö árin eða svo.
Það er skemmst frá því að
segja að aldrei bar skugga á
sambýlið. Áður en þau fluttu
voru börnin í húsinu orðin 5,
fædd á árunum 1950-56 og var
því oft glatt á hjalla. Fáar
konur unnu utan heimilis en
þeim mun meira var unnið
heima. Mikið af fatnaði var
unnið heima og flestur matur
frá grunni. Allt þetta og margt
fleira leysti hún Fanney okkar
með mikilli prýði. Þar að auki
var hún smekkleg svo af bar
og mikill fagurkeri eins og
heimili hennar bar alltaf með
sér, einnig á þessum tíma þó
að oft væri þröngt í búi.
Eftir að flutt var á Akranes
og synirnir 5 komnir vel á legg
fór hún að vinna utan heimilis
og taka þátt í ýmsum fé-
lagsstörfum og það veit ég að
sjómannadagurinn var henni
sem helgur dagur. Gestkvæmt
hefur alltaf verið á heimilinu
og öllum tekið með rausn og
margir fengið úrlausn sinna
mála hjá þeim. Velferð eig-
inmannsins, sonanna og fjöl-
skyldna þeirra var henni auð-
vitað efst í huga og það vita
allir sem kynntust henni hve
gjafmild og fórnfús hún var en
fannst samt að hún gerði aldr-
ei nógu vel.
Fanney glímdi við veikindi
um langt árabil af festu og
kjarki en síðasta glíman var
hörð og ströng, en æðruleysið
og yfirvegunin sem hún sýndi
þá lýsti trú hennar og andlegu
þreki. Frá öllu var gengið og
ráðstafað. Hún kvaddi kvíða-
laus.
Fyrir hönd systra minna
Þórdísar, Maríu og Unnar og
fjölskyldna okkar votta ég
fjölskyldu Jóns og Fanneyjar
dýpstu samúð. Við syrgjum
hana öll. Guð blessi minningu
mætrar konu.
Anna A. Frímannsdóttir.
Þegar við fjölskyldan kom-
um úr fríi erlendis frá í byrjun
júní fréttum við að Fanney
væri mjög veik og lægi á
sjúkrahúsi. Síðan kom í ljós að
ekkert var hægt að gera fyrir
hana og við tók bið eftir því
óumflýjanlega. Hún tók veik-
indum sínum af miklu æðru-
leysi og hafði mestar áhyggjur
af sínu fólki fremur en af
sjálfri sér. Það var ótrúlegt
þrekið sem hún bjó yfir þessar
síðustu vikur, alltaf spjallaði
hún við mann og rifjaði upp
gamla tíma. Það var aðeins í
síðasta skiptið sem ég kom til
hennar að hún dormaði, en
samt vaknaði hún af og til til
að taka þátt í spjallinu og
lagði orð í belg.
Fanney var mjög mikil
handverkskona og það lék allt
í höndunum á henni. Ég man
þegar synir hennar voru litlir
þá saumaði hún ótrúlega flott
föt á þá og einnig á aðra
krakka ef henni fannst þeir
fatalausir. Ég man að eina
nóttina saumaði hún úlpur
handa sonum sínum og þær
gáfu keyptum úlpum ekkert
eftir. Í seinni tíð prjónaði hún
mest og heklaði og það var
mjög falleg vinna á öllu því
sem kom frá henni, sama
hvort það voru útprjónaðir
vettlingar, lopapeysur eða
hekluð teppi. Enda held ég að
allir í fjölskyldunni eigi eftir
hana einn eða fleiri hluti og
yljar það í minningunni. Henni
fannst líka ómögulegt ef hún
gæti ekki gefið öllum barna-
börnum sínum, barnabarna-
börnum og öðrum börnum í
fjölskyldunni handgerðar jóla-
gjafir og nutu mín börn góðs
af því alla tíð. Rétt fyrir síð-
ustu jól kom ég til hennar og
þá sýndi hún mér stóran stafla
af mjög fallegum hlutum sem
hún var búin að útbúa í jóla-
gjafir.
Elsku Jón, Frímann, Eirík-
ur, Maggi, Siggi, Gummi og
fjölskyldur. Við fjölskyldan í
Garðabæ sendum ykkur inni-
legar samúðarkveðjur og
hugsum til ykkar á þessum
sorgartíma.
Kristbjörg systir.
Fanney
Magnúsdóttir
✝ Hefna Svan-hvít Þiðr-
andadóttir fæddist
í Ólafsfirði 5. nóv-
ember 1930. Hún
lést á Dvalarheim-
ilinu á Sauð-
árkróki 2. júlí
2013.
Foreldrar henn-
ar voru Guðný
Guðmundsdóttir, f.
28.7. 1893, d. 3.10.
1974 og Þiðrandi Ingimarsson,
f. 30.8. 1903, d. 14.4. 1967.
Bróðir Hrefnu sammæðra var
Guðmundur Þengilsson, f.
19.12. 1926, d. 6.11. 2008,
systkini Hrefnu samfeðra voru
Ingimar, f. 1926, d. 2013,
Hulda, f. 1945, Ævar, f. 1946,
og Sveinbjörn, f. 1948, d. 1965.
Eftirlifandi eiginmaður
Hrefnu er Björn Eysteinn Jó-
hannesson, f. 29.11. 1923.
Hrefna og Eysteinn giftust 13.
september 1955 í Keflavík.
Þau eigunðust átta börn, 22
barnabörn og 18 barna-
barnabörn 1) Guðmundur Gísli
Björnsson, f. 26.6. 1955, eig-
inkona Ragnheiður Karls-
dóttir, f. 8.5. 1959, börn: a)
Karen Dagmar, f. 1978, maki
Þórarinn, börn: Ragnheiður
Tara, f. 1997, Guðmundur
Gísli, f. 2012. b) Ívar Smári, f.
1980, barn: Úlfar Leon, f.
Sjöfn, f. 2011. b) Ólöf María, f.
1996. c) Þórey Líf, f. 1998, d)
Marvin Þór, f. 2002. 6) Unnur
Erla Björnsdóttir, f. 6.11.
1968, maki Jóhann Frímann
Stefánsson, f. 9.5. 1952, börn:
a) Guðni Már, f. 1987. b) Vor-
dís Elfa, f. 1989, maki Fannar
Örn, f. 1986, börn: Stein-
grímur Heiðar, f. 2008, Ísak
Máni, f. 2010, Daníel Hrafn, f.
2012. 7) Svanhvít Guðmunds-
dóttir, f. 14.12. 1972, eig-
inmaður Kjartan Elíasson, f.
22.11. 1962, börn: a) Hugljúf
María, f. 1995. b) Sigmundur
Elías, f. 2000. c) Kjartan Jón, f.
2003. 8) Fjóla Björnsdóttir, f.
3.3. 1976, synir: a) Magnús
Feyr, f. 1995. b) Jón Páll, f.
2002.
Hrefna ólst upp í Ólafsfirði
með móður sinni og unnu þær
saman í fiski, í Ólafsfirði og
Keflavík og bjuggu saman alla
tíð enda mjög samrýmdar.
Þegar Hrefna og Eysteinn
hófu sambúð sína í Keflavík
flutti Guðný móðir Hrefnu til
þeirra til að vera henni til
halds og trausts og aðstoða við
börnin. Hrefna og Eysteinn
fluttu norður í Skagafjörð
haustið 1963 í Stokkhólma og
voru þar með búskap, en
Hrefna vann alltaf með í fiski
og á sláturhúsavertíð þegar
hún stóð yfir en þau hættu bú-
skap árið 2000 og fluttu í
Varmahlíð og svo á dval-
arheimilið á Sauðárkróki í
mars 2013.
Útför Hrefnu Svanhvítar fer
fram í Sauðárkrókskirkju í
dag, 10. júlí 2013, kl. 14.
2009. c) Guð-
mundur Karl, f.
1984, maki Lilie.
2) Sigurlaug Jó-
hanna Björns-
dóttir, f. 24.6.
1956, eiginmaður
Finnbogi Elíasson,
f. 2.12. 1960, börn:
a) Björn Eysteinn,
f. 1972, maki Inga
Pála, barn: Guð-
mundur Ingi, f.
2006. b) Guðný Hrefna, f. 1974,
maki Haraldur Karl, börn:
Katrín Ósk, f. 1992, Jóhanna
Steinunn, f. 1995, Grétar Karl,
f. 2005, Thelma Lind, f. 2007.
3) Guðni Björnsson, f. 20.8.
1957, eiginkona Katla Lóa Ket-
ilsdóttir, f. 28.8. 1960, börn: a)
Edda, f. 1976, börn: Blómey
Ósk, f. 1994, Bragi, f. 1998. b)
Heiða, f. 1979, barn: Alexand-
er Heiðar, f. 1998. c) Jóhannes
Skúli, f. 1983, börn: Heiðar
Máni, f. 2002, Nadía Mist, f.
2012, Stefán Rúnar, f. 1985,
barn: Alexandra Tara, f. 2007.
4) Sigríður Björnsdóttir, f.
21.9. 1962, synir: a) Þorsteinn
Ragnar, f. 1981, b) Halldór
Valur, f. 1984. 5) Eyrún
Björnsdóttir, f. 2.12. 1966, eig-
inmaður Jóhann Steinþór Sig-
urðsson, f. 17.5. 1965, börn: a)
Viðar Logi, f. 1987, maki
Hulda Guðbjörg, barn: Katla
Elsku mamma mín, nú kveð ég
þig og veit að þér líður vel núna.
Ég man að það skemmtileg-
asta sem þú gerðir var að fara að
vitja um netin og gá hversu
marga silunga þú kæmir með í
matinn, silungur í matinn allt
sumarið en það var bara gott. Já,
Héraðsvötnin voru þín og ég er
viss um að þú ert núna að plana
veiðiferð. Þegar ég var lítil varstu
alltaf að baka og maður fékk allt-
af dásamlegar kökur.
Ég kveð þig nú, mamma mín,
og veit að amma hefur tekið vel á
móti þér. Hvíl í friði.
Þín dóttir,
Eyrún.
Í dag kveðjum við elskulega
móður okkar og tengdamóð-
ur.
Á stundu sem þessari kemur
margt upp í hugann og skína
gleðilegar minningar þar í
gegn, er við bræður minnumst
göngutúranna í Keflavík með
mömmu og ömmu að kaupa
snúð eða prakkarastrikanna að
sýna mömmu könguló sem hún
hræddist alveg agalega eða
faðmlaganna, vísnanna og
sagnanna sem hún sagði okkur,
mamma okkar var alltaf til
staðar þegar við þurftum á sinn
hátt og alltaf voru móttökurnar
góðar er við komum í heimsókn.
Elsku mamma, nú ertu komin
til ömmu og vitum við að nú líð-
ur þér vel. Takk fyrir allt, elsku
mamma okkar.
Elsku tengdamamma okkar,
takk fyrir öll góðu árin sem við
fengum með þér enda vorum
við báðar ungar þegar við kom-
um í fjölskylduna og þökkum
við þér fyrir allar góðu sögurn-
ar, ráðleggingarnar og sam-
veruna sem við fengum að njóta
með þér.
Hvíl í friði.
Þínir synir og tengdadætur,
Guðmundur Gísli og
Guðni. Ragnheiður
og Katla Lóa (Kallý).
Hrefna Svanhvít Þiðranda-
dóttir lést á Dvalarheimili
Sauðárkróks 2. júlí. 2013 sl. Nú
kemur maður ekki við í Varma-
hlíð eða Stokkhólma, heldur er
það Krókurinn núna, tengda-
foreldrar mínir fóru á Krókinn í
lok mars, byrjun apríl sl. Þetta
var stutt dvöl og erfið hjá
Hrefnu á dvalarheimilinu. Mig
langar að kveðja þig með þessu
ljóði sem segir hug minn allan
til þín:
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Nú er kveðjustundin komin.
Mynd Hrefnu og minningarnar
um hana verða greyptar í hjarta
mitt svo lengi sem það slær.
Þökkum starfsfólki dvalarheimil-
is Sauðárkróks fyrir góða
umönnun Hrefnu og vinsemd í
okkar garð.
Ég votta Eysteini og fjöl-
skyldu mína dýpstu samúð.
Blessuð sé minning hennar.
Þinn tengdasonur,
Jóhann St. Sigurðsson.
Í dag kveðjum við með söknuði
elskulega ömmu okkar. Við
systkinin nutum þeirra forrétt-
inda að geta verið hjá ömmu og
afa á sumrin og í öðrum fríum
þegar við vorum yngri og eigum
við margar góðar og gleðilegar
minningar úr sveitinni hjá ömmu
og afa, þar var alltaf mikið fjör
enda vorum við stór hópur sem
samankominn var hjá ömmu og
afa allt sumarið. Elsku amma
okkar, við viljum þakka þér fyrir
allar góðu æskuminningarnar og
skemmtilegu sögurnar sem þú
sagðir okkur.
Hún amma mín sagði mér sögur
er skráðust í huga minn inn,
sumar um erfiðu árin
aðrar um afa minn.
Og þá var sem sól hefði snöggvast
svift af sér skýjahjúp
því andlitið varð svo unglegt
og augun svo mild og djúp.
(Rafnar Þorbergsson.)
Hvíl í friði.
Þín barnabörn,
Karen Dagmar, Ívar
Smári og Guðmundur
Karl (Gummi Kalli).
Elsku Hrefna amma. Við vilj-
um þakka þér fyrir öll góðu árin
sem við fengum að hafa þig hjá
okkur. Stundirnar sem við áttum
með ykkur afa eru orðnar að
minningum sem við munum aldr-
ei gleyma. Við kíktum oft í sveit-
ina til þín og afa í Varmahlíðina
og voru það alltaf skemmtilegar
heimsóknir, alltaf komst þú og
færðir okkur ís eða annað góð-
gæti. Þótt það væri nú ekki oft
sem við komum voru þær ferðir
norður alltaf þess virði. Þú varst
þó byrjuð að heyra minna með
árunum sem við krakkarnir elt-
umst. Svo veiktist þú skyndilega
og fórst á betri stað. Stað sem er
alltaf gott að vera á. Staðinn þinn.
Elsku amma, nú fékkstu loks frið,
eftir stutta en jafnframt erfiða bið.
Ég veit að þú horfir á okkur, niður,
ég veit að í hjartanu ríkir nú friður.
Nú tómið í myrkrinu hræðist ei lengur,
ég veit það ert þú sem þarna gengur.
Ég gleðst yfir ótal minningum af þér,
ég veit að þú munt ávallt vaka yfir mér.
Elsku amma, minningarnar
lifa. Hvíl í friði.
Þín barnabörn,
Ólöf María, Þórey Líf
og Marvin Þór.
Elsku Hrefna, takk fyrir sam-
veruna og kynnin. Við sendum
innilegar samúðarkveðjur til
ykkar allra.
Hvíl í friði.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Kveðja, tengdabörn Guð-
mundar Gísla,
Þórarinn og Lille.
Hún sat löngum við borðið í
stofunni og lagði kapal og notaði
ýmis afbrigði. Spilin voru henni
kær. Hrefna var mikil spila-
manneskja og þau hjón tóku ætíð
þátt í spilamennsku hjá eldri
borgurum. Síðustu árin voru þó
spiladagarnir á Löngumýri að-
eins það sem hún gat notið. Þar
átti hún trausta spilafélaga, þökk
sé þeim. Skyndilega brast heils-
an og spilin rugluðust. Okkar
kynni stóðu aðeins í áratug, þau
voru ljúf. Það var gott að aðstoða
hana og hún var þakklát, minn-
ingin er kær. Nú er Hrefna mín
laus úr þreyttum líkama og spilin
ekki lengur rugluð. Ég kveð
hana með ljóðinu „Fljúgðu,
fljúgðu“ og bið þess að hún geti
notið svanasöngsins og fegurðar-
innar allrar.
Fljúgðu, fljúgðu á vængjum vinda,
vítt og breitt um höfin blá.
Þar sem hvítir svanir synda,
sólargullnum ströndum hjá.
Þar sem anga blómabreiður,
brosa móti himni og sól,
þar sem lífsins ljósið bjarta,
lífgar allt sem fyrrum kól.
(Ingibjörg S. Hjörleifsdóttir.)
Hugheilar samúðarkveðjur til
þín, Eysteinn minn, og fjölskyldu
þinnar.
Helga Bjarnadóttir.
Hrefna Svanhvít
Þiðrandadóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku langamma okkar
takk fyrir góðu stundirnar.
Muna skulum alla ævi,
ástargjafir bernsku frá.
Þakka guði gæfudaga
glaða, er móður dvöldum hjá.
Ein er huggun okkur gefin
aftur mætumst himnum á.
(Höf. ók.)
Hvíl í friði.
Ragnheiður Tara, Úlfar
Leon og
Guðmundur Gísli.