Morgunblaðið - 10.07.2013, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 10. JÚLÍ 2013
Elsku Óli tvíbura-
bróðir minn er lát-
inn.
Við Óli komum í heiminn mán-
uði fyrir tímann – agnarsmá ekki
nema 15 merkur samanlagt. Oft
var gantast með það að Óla hafi
legið svo mikið á að hann hafi ýtt
mér út til að komast sem fyrst í
heiminn til að láta til sín taka og
gott af sér leiða.
Hann var alltaf mjög fróðleiks-
fús og afburðanemandi. Meðal
annars leiðrétti hann foreldra sína
við lestur aðeins 4 ára gamall, leið-
beindi kennurum sínum í grunn-
skóla, sendi bréfin frá mér leiðrétt
til baka og fór í gegnum lögfræði
eins og að drekka vatn á meðan
hann skoppaði boltanum í körf-
una.
Ég verð alltaf stolt af Óla bróð-
ur mínum. Leiðtogahæfileikar og
sterk réttlætiskennd einkenndu
hann. Óli bjó yfir miklum fram-
kvæmdakrafti og dugnaði, hann
var reglusamur, ábyrgðarfullur,
áhugasamur, skipulagður og ekki
vantaði gamansemina og stríðn-
ina, allavega meðal okkar í fjöl-
skyldunni.
Þessir hæfileikar reyndust
honum vel í því viðamikla starfi
sem hann síðar tók sér fyrir hend-
ur. Mér finnst stórkostlegt hve
mikið forvarnarstarf fólst í störf-
um Óla á vegum íþróttahreyfing-
anna, sem formaður KKÍ, forseti
ÍSÍ og sem forseti FIBA Europe.
Söknuðurinn eftir góðum dreng
og góðri fyrirmynd er mikill, en
minning hans lifir áfram og verð-
ur hvatning til íþróttaiðkunar fyr-
ir komandi kynslóðir í minningar-
sjóði sem Íþrótta- og
ólympíusamband Íslands hefur
stofnað í nafni hans.
Síðasta kveðjustundin okkar
var yndisleg. Við áttum saman 50
ára afmælishelgi í faðmi fjöl-
skyldu og ættingja. Þegar ég hélt
Ólafur E. Rafnsson
✝ Ólafur E.Rafnsson fædd-
ist í Hafnarfirði 7.
apríl 1963. Hann
varð bráðkvaddur í
Sviss 19. júní 2013.
Útför Ólafs var
gerð frá Hallgríms-
kirkju 4. júlí 2013.
mína veislu var af-
mælissöngurinn
sunginn tvisvar okk-
ur báðum til heiðurs.
Og á afmælisdaginn
sjálfan 7. apríl kom-
um við saman í dög-
urð og þá ákváðu
Gerður og börnin að
koma Óla á óvart
með því að bjóða for-
eldrum og systkin-
um hans út að borða
á flottan veitingastað – í stíl við
Ólaf E.
Þetta kvöld áttum við saman
góðar stundir og ekki vantaði
grínið og glensið. Meðal annars
voru rifjuð upp gömul bernsku-
brek, spjallað um lífið og tilveruna
og metist um hver ætti mest í Óla.
Þetta kvöld var hann uppá sitt
besta og verð ég ævinlega þakklát
fyrir að eiga minninguna um
þessa frábæru stund með honum
og fjölskyldunni.
Elsku Gerður mágkona, Auður
Íris, Sigurður Eðvarð og Sigrún,
Sigþór bróðir og mamma og
pabbi, Guð gefi okkur öllum styrk
til að takast á við sorgina.
Elísabet Rafnsdóttir.
Leiðir okkar Óla skárust, þegar
ég flutti á Smyrlahraunið í Hafn-
arfirði og upphófst strax með okk-
ur góð og mikil vinátta. Átta ára
gengum við Systa, Óli og Elísabet
saman yfir hraunið í Víðistaða-
skóla. Þegar skóla lauk voru
heimili okkar sem eitt, við lékum
okkur nær alla daga, tíndum ána-
maðka sem við seldum með „stór-
hagnaði“, skrifuðum niður bíl-
númer á Reykjavíkurveginum, í
keppni auðvitað, við strákarnir á
móti stelpunum, og margt annað
skemmtilegt. Við gengum á milli
heimilanna eins og okkur datt í
hug og áttum heima á báðum stöð-
um.
Á vorin fórum við Óli norður í
Kelduhverfi, að Ástjörn. Fyrst
þegar ég kom í Ástjörn svaf ég í
stóra svefnskálnum, en Óli og Sig-
þór og aðrir sem höfðu verið
sumrin á undan voru í foringja-
herberginu. Það er nú skemmst
frá því að segja að eftir tvær næt-
ur var ég kominn undir verndar-
væng Óla í foringjaherbergið, eft-
ir að hafa borið mig illa. Að
sjálfsögðu kaus hann mig fram yf-
ir öflugri drengi til að vera í hópn-
um hans til að tryggja að mér liði
vel. Þegar ég hugsa til baka er
mér ljóst að þarna var Óli í sínu
fyrsta leiðtogahlutverki. Árang-
urinn lét ekki á sér standa, hóp-
urinn okkar náði frábærum ár-
angri og er ég sannfærður um að
þessi tími hefur mótað marga
unga drengi, sem voru svo heppn-
ir að vera samferða okkur þessi
sumur. Veran með Óla hjá Boga
heitnum Péturssyni, hans frá-
bæra starfsfólki og öllum strákun-
um er eitt af því minnisstæðasta í
lífinu. Við Óli töluðum alltaf um
Boga og þessi frábæru sumur
þegar við hittumst. Við Óli byrj-
uðum líka saman í handbolta, þar
sem við áttum góðar stundir sam-
an með öðrum frábærum FH-ing-
um. Óli fór svo í körfuna hjá
Haukum og þá sögu þekkja nú all-
ir.
Mig langar að þakka þessum
einstaka vini mínum fyrir þann
tíma sem við áttum saman, hann
situr í minningunni að eilífu.
Þinn vinur,
Már (Mássi).
Árið 1990 útskrifaðist hópur
lögfræðinga frá lagadeild Háskóla
Íslands sem þá hafði deilt kjörum
um fimm ára skeið. Þrátt fyrir að
námið hafi verið strembið og
námsefnið mikið myndaðist mikil
stemning og gleði í þessum ár-
gangi sem vandfundin er hjá öðr-
um. Til marks um það er að hóp-
urinn hefur hist næsta laugardag
við 16. febrúar ár hvert frá út-
skrift og haldið mikla veislu. Þar
hafa menn rifjað upp sögur úr
lagadeild, skipst á skoðunum og
farið yfir breytingar á stöðu og
högum eftir því sem tilefni hefur
þótt til.
Ólafur er sá fyrsti sem fellur
frá úr okkar hópi og engan gat
grunað að sú yrði raunin. Andlát
hans er slík harmafregn að menn
setur hljóða og eiga erfitt með að
trúa að hún geti verið sönn.
Ólafur var sannur leiðtogi í öllu
því sem hann tók sér fyrir hendur
og bar á þeim eiginleikum hans
strax í lagadeild. Á þeim tíma
stundaði hann íþróttir af kappi og
var á hátindi ferils síns sem
íþróttamaður. Í lagadeild kom
fljótt í ljós að hann var engu minni
atgervismaður til náms og sóttist
honum námið vel. Í starfi var
hann ávallt farsæll bæði sem
starfandi lögmaður og á vettvangi
íþróttamála. Hann náði ævinlega
góðum árangri í öllu sem hann tók
sér fyrir hendur.
Af minningum úr lagadeild er
af mörgu að taka en hér skal rifj-
uð upp einstaklega vel heppnuð
útskriftarferð sem stór hluti
hópsins fór í um áramótin fyrir
útskrift. Lagt var í langferð og
flogið til kóngsins Kaupmanna-
hafnar en þaðan til Bangkok síð-
an á ströndina við Phuket í Taí-
landi og loks til Singapúr.
Hópurinn hafði tekið að sér ýmis
störf til fjáröflunar fyrir ferðina
og var hún greidd að fullu auk
þess sem allir fengu eitthvað
eyðslufé. Ólafur var að sjálfsögðu
með í för og smitaði að vanda frá
sér sínum lífsþrótti. Hann tók æv-
inlega mikið af myndum og hafa
margar þeirra verið notaðar til
upprifjunar síðar meir. Minnis-
stætt er sérstaklega úr ferðinni
þegar komið var til Phuket á ný-
ársdagsmorgni eftir erfiða nótt að
hótelið reyndist tvíbókað. Eftir
miklar samningaviðræður þurfti
hópurinn að þola siglingu á
skemmtiferðaskipi í nokkra daga
meðan verið var að losa herberg-
in. Ekki tóku allir þessu vel og
samninganefndin, sem Ólafur var
að sjálfsögðu hluti af, krafðist
skaðabóta af hótelinu og ferða-
skrifstofunni. Það náðist í gegn en
eftir á að hyggja var þessi sigling
líklega skemmtilegasti hluti ferð-
arinnar í huga margra. Við vorum
út af fyrir okkur með heilt skip
sem sigldi á milli eyja þar sem var
síðan synt, snorklað eða bara leg-
ið í sólbaði. Á kvöldin voru veislur
haldnar og skemmtu menn sér vel
yfir þeim atriðum sem áhöfn
skipsins stóð fyrir.
Mikið skarð er höggvið í út-
skriftarhópinn með brotthvarfi
Ólafs. Í okkar hópi var hann sann-
arlega fremstur meðal jafningja
og verður sárt saknað.
Við vottum Gerði og börnum
þeirra og öðrum vandamönnum
okkar dýpstu samúð. Missir allra
sem nutu vináttu og starfa Ólafs
er mikill en jafnast í engu á við
missi fjölskyldunnar.
F.h. útskriftarfélaga frá laga-
deild Háskóla Íslands,
Gunnar Viðar.
Góður félagi og vinur er fallinn
frá langt um aldur fram. Margir
okkar kynntust Ólafi fyrst í laga-
námi þar sem við urðum samtíða.
Þá hafði hann frumkvæði að því að
stofna hóp sem iðkað hefur körfu-
bolta allt frá öðru ári í laganámi og
til dagsins í dag en með ýmsum
mannabreytingum þó. Við áttum
golfáhuga einnig sameiginlegan
og fastur liður á haustin undanfar-
in 15 ár hefur verið Golfþingið þar
sem hópurinn hefur ferðast um
landið og spilað golf af kappi. Iðu-
lega nutum við þá gestrisni Rafns
og Rannveigar í bústað þeirra við
Vesturhópið. Síðar tókum við upp
vorferðir til Bretlands í sömu er-
indagjörðum. Golfsumarið var
ávallt gert upp með hátíðarkvöld-
verði þar sem farið var yfir árang-
ur sumarsins, verðlaun veitt og
óspart grín gert að fjölmörgum
mistökum á golfvellinum.
Ólafur var í okkar hópi ávallt
kallaður forsetinn. Hann var heill,
heiðarlegur og vandaður í alla
staði. Hann bjó yfir miklum fé-
lagsþroska og virti fólk og skoð-
anir þess. Minni hans var afburða-
gott og við félagarnir urðum oft
hálf kjánalegir í framan þegar
hann fór að rifja upp atvik sem við
hinir vorum búnir að gleyma.
Hann mundi yfirleitt alla velli sem
hann hafði spilað og gat lýst
hverri holu fyrir okkur hinum.
Það er ekki að undra að íþrótta-
hreyfingin hafi kosið hann til for-
ystu jafnt hérlendis sem erlendis.
Ósérhlífni hans og vinnusemi urð-
um við allir vitni að í ferðum okkar
þar sem hann sinnti stöðugt
vinnunni á milli leikja. Hann var
einstaklega vel skipulagður sem
sást í öllu sem hann tók sér fyrir
hendur. Þrátt fyrir að ævin hafi
einungis spannað fimmtíu ár
mundi hver sem er geta verið
stoltur af því ævistarfi sem Ólafur
skilaði á þeim tíma sem hann fékk.
Forsetinn var hrókur alls fagn-
aðar í veislum golfhópsins og er
samkeppnin þó talsvert hörð í
þeim félagsskap. Hann sá ætíð
marga fleti á hverju máli og hafði
yndi af rökræðum, sleggjudómar
voru honum fjarri.
Í golfinu var hann velviljaður
öllum hvort sem það var meðspil-
ari eða mótherji. Hann hvatti
menn áfram og hældi fyrir góð
högg þegar þau náðust. Þegar
mikið á reyndi og hann sá fram á
að geta snúið hugsanlegu tapi í
sigur breytti hann um leikstíl og
jafnvel framkomu þannig að mót-
spilarar hans litu stundum tvisvar
á hann til að athuga hvort þar
væri mættur sami maðurinn og
hóf leik. Þá gat hann orðið svo ein-
beittur að hvert undrahöggið kom
á fætur öðru og oftar en ekki hafði
hann sigur enda mikill keppnis-
maður og íþróttamaður þar á ferð.
Líkt og mörgum keppnismannin-
um féll betur að skapgerð hans að
vera í sigurliði en þola ósigur.
Ólafs verður sárt saknað í okk-
ar hópi og hans skarð verður aldr-
ei fyllt. Hann mun ætíð lifa með
okkur í hjarta og huga.
Ávallt var honum ofarlega í
huga fallega fjölskyldan sem hann
átti og það var greinilegt að þau
voru honum afar kær. Gerði og
börnum þeirra Auði Írisi, Sigurði
Eðvarði og Sigrúnu Björgu, for-
eldrum og öðrum nánum vanda-
mönnum viljum við votta okkar
dýpstu samúð. Missir allra sem
nutu vináttu og starfa Ólafs er
mikill en jafnast í engu á við missi
fjölskyldunnar.
Einar Rúnar Axelsson,
Gunnar Viðar, Hilmar Magn-
ússon, Hrannar Jónsson, Jón
Benediktsson, Stefán Ólafs-
son og Þorvaldur Þor-
steinsson.
„Glæsileg frammistaða hjá
okkar fólki, vel gert, meira af
þessu, hvenær spilum við næst?
Ég mæti. Hvernig gengur? Gam-
an að sjá að við erum alltaf á upp-
leið. Haldið áfram á sömu braut,
ég er sannfærður um að íshokkí á
eftir að verða ein af stóru grein-
unum í okkar íþróttaflóru.“ Þessi
orð hér að ofan lýsa vel Ólafi Eð-
varð Rafnssyni, forseta ÍSÍ. Hann
hafði brennandi og einlægan
áhuga á öllu því starfi sem unnið
var innan vébanda íþróttahreyf-
ingarinnar. Áhugi hans og jákvæð
hvatning virkaði sem vítamín-
sprauta á allt starfið. Þannig
geislaði frá honum jákvæð orka
og óbilandi trú á öðru fólki. Eig-
inleikar sem einkenna hæfileika-
ríka og sterka leiðtoga. Það er
höggvið stórt skarð við ótímabært
fráfall þessa sómadrengs. Innileg-
ustu samúðarkveðjur okkar fara
til fjölskyldu Ólafs, eiginkonu og
barna.
F.h. Íshokkísambands Íslands,
Viðar Garðarsson formaður.
Ástkær móðursystir okkar,
Nína, er fallin frá. Fréttir af and-
láti hennar bárust okkur á þeim
degi ársins sem meira er fjallað
um konur í samfélaginu en aðra
daga. Hugurinn hvarflaði því
ósjálfrátt til þess hve Nína og
systur hennar hafa verið okkur
góðar fyrirmyndir með styrk
sínum, hjálpsemi og ósérhlífni.
Mamma hefur alltaf sagt að
Nína, sem elsta stúlkan í stórum
systkinahópi, hafi verið hörku-
dugleg og vinnusöm. Hún var al-
in upp á barnmörgu sveitaheim-
ili þar sem allir urðu að leggja
sitt af mörkum og systkinin fóru
snemma að heiman til að vinna
fyrir sér. Hún þurfti frá unga
aldri að sinna bústörfum og hin-
um stóra systkinahóp þegar hún
var heima við. Nína gætti líka
um litlu systur sína, móður okk-
ar, þegar hún fór að vinna í bæn-
um kornungur unglingurinn.
Jónína Geirlaug
Ólafsdóttir
✝ Jónína Geir-laug Ólafs-
dóttir fæddist á
Álftarhóli í A-
Landeyjum 13.
febrúar 1913. Hún
lést á heimili sínu
19. júní 2013.
Jónína var jarð-
sungin frá Foss-
vogskapellu 27.
júní 2013.
Hún var sú sem
reddaði jólamatn-
um handa foreldr-
um okkar fyrst þeg-
ar þau byrjuðu að
búa og sá til þess að
þau gætu haldið
gleðilega hátíð sín
fyrstu jól saman
sem par.
Ein af fyrstu
minningunum úr
barnæsku voru
heimsóknir í litlu íbúðina á Sól-
eyjargötunni, þar sem Nína
reiddi fram hnossgæti handa
smáfólkinu. Nína tók ávallt á
móti okkur með gleði og hjarta-
hlýju. Hún hafði gaman af
mannamótun og hafði auga fyrir
því spaugilega. Hittum við hana
aldrei svo að ekki væri hlegið.
Nína var minnisgóð og varð ekki
svarafátt þegar hún var spurð
um menn og málefni. Það er
óhætt að segja að Nína hafi verið
ung í anda. Þegar hún varð 93
ára svaraði hún mömmu því að
hún teldi enga þörf á að fá mat
sendan heim, enda væri það bara
fyrir gamalmenni. Við minnumst
Nínu með söknuði en frænku-
kaffið verður ekki samt án þátt-
töku aldursforsetans.
Við vottum fjölskyldu Nínu
samúð okkar. Blessuð sé minn-
ing hennar.
Björg, Helga og Ásta.
Við kveðjum elsku pabba okk-
ar, Methúsalem Þórisson, með
trega í hjarta. Við dætur hans er-
um algjörlega harmi slegnar,
eins og allir sem þekktu þennan
fallega einlæga mann.
Pabbi okkar hafði þann ein-
staka og yndislega eiginleika að
geta alltaf séð það bjarta og fal-
lega í fólki. Hann var endalaust
að minna okkur dætur sínar á að
vera glaðar og hamingjusamar og
lifa lífinu lifandi, eins og hann
gerði sjálfur. Hann var alltaf til
staðar til að styðja ástvini sína og
ávallt tilbúinn til að gefa fólki
tækifæri.
Við systur erum svo endalaust
stoltar af honum Dúa, elsku
pabba okkar. Að koma í heim-
sókn til hans, hvort sem það var
heima á Hringbraut eða á Café
Haiti, var alltaf yndislegt og tók
hann á móti okkur með opnum
hlýjum örmum og bros á vör. Ef
Methúsalem
Þórisson
✝ MethúsalemÞórisson fædd-
ist í Reykjavík 17.
ágúst 1946. Hann
lést á heimili sínu í
Reykjavík 14. júní
2013.
Útför Methúsal-
ems Þórissonar fór
fram frá Fríkirkj-
unni 28. júní 2013.
það var á Hring-
braut fylgdi yfirleitt
með smá gítarspil,
söngur og fullt af
gleði. Okkur systr-
um og fjölskyldum
okkar leið alltaf vel
hjá pabba.
Hann kenndi
okkur systrum að
elska okkur sjálfar
og minnti okkur
stöðugt á að finna
það góða í sjálfum okkur. Hann
lét okkur meira að segja stundum
skrifa það niður á blað til að
leggja áherslu á mikilvægi þess.
Eins ef við vorum smeykar við
eitthvað nýtt þá var hann fljótur
að segja okkur að láta bara vaða,
því hvað væri annars það versta
sem gæti gerst?
Elsku pabba okkar dreymdi
um heim án ofbeldis og gerði
hann allt sem hann gat til að láta
þann draum rætast. Hann var
góðmennskan uppmáluð og alltaf
hjálpsamur við þá sem minna
máttu sín, enda með fallegasta
hjarta í heimi.
Pabbi var mikill hugsjónamað-
ur og barðist fram á síðasta dag í
góðum hópi við að gera jörðina
mannúðlegri, bæta samfélög og
vinna að jafnrétti fyrir alla. Þess-
ar hugsjónir voru ástríða hans
alla tíð og fengu mann til að
hugsa út fyrir boxið og sjá lífið og
okkur sjálf í öðru ljósi. Hann var í
húmanistahreyfingunni í mörg ár
og lagði ríka áherslu á mikilvægi
þess að láta sig varða um annað
fólk. Sannleikurinn er sá að hann
fallegi, einlægi pabbi okkar gat
ekki setið hjá og horft á ástandið í
þjóðfélaginu og heiminum án
þess að leggja sitt af mörkum til
að bæta hann.
Það er erfitt að takast á við þá
staðreynd að pabbi sé farinn en
með því að deila með ykkur fal-
legum eiginleikum hans byrjar
heilunin hjá okkur systrum. Takk
kærlega öllsömul sem reyndust
honum vel. Það huggar okkar
brostnu hjörtu að vita hversu
marga hann átti að og að hann
lifði lífinu til fulls. Við erum jafn-
framt innilega þakklátar fyrir að
pabbi fann ástina á Haiti með
elskulegu, fallegu Eldu og syni
þeirra Þóri Guðmundi. Þau tvö
gáfu pabba ennþá meiri tilgang
með lífinu og var hann virkilega
ríkur, hamingjusamur og glaður
maður.
Þú ert tilgangur heimsins og því betur
sem þú lætur hann koma í ljós því
meiri ljóma varpar þú á jörðina.
(Silo)
Elsku pabbi, við stelpurnar
þínar erum svo stoltar af þér og
þakklátar fyrir að hafa átt besta
pabba í heimi. Þegar þú horfðir í
augun okkar þá fundum við
hlýjuna og ástina sem var svo
einkennandi fyrir hjartað þitt. Þú
munt lifa í hjörtum okkar að ei-
lífu.
Friður, kraftur, gleði.
Fríða og Jóhanna
Methúsalemsdætur.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is
má finna upplýsingar um inn-
sendingarmáta og skilafrest.
Einnig má smella á Morgunblaðs-
lógóið efst í hægra horninu og
velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birt-
ingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virk-
um dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, jafnvel þótt
grein hafi borist innan skilafrests.
Lengd | Hámarkslengd minning-
argreina er 3.000 slög. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda stutta
kveðju, Hinstu kveðju, 5-15 línur.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem aðstandendur
senda inn. Þar kemur fram hvar
og hvenær sá sem fjallað er um
fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og hvenær út-
förin fer fram. Þar mega einnig
koma fram upplýsingar um for-
eldra, systkini, maka og börn, svo
og æviferil. Ætlast er til að þetta
komi aðeins fram í formálanum,
sem er feitletraður, en ekki í
minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín undir greinunum.
Minningargreinar