Morgunblaðið - 10.07.2013, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 10. JÚLÍ 2013
✝ Ingibjörg Páls-dóttir, hús-
freyja og innan-
hússhönnuður,
fæddist á Eskifirði
9. desember 1927.
Hún lést 25. júní
2013.
Foreldrar henn-
ar voru Sigríður
Pétursdóttir, hús-
móðir frá Eydölum
í Breiðdal, f. 1902,
d. 1987 og Páll Magnússon, lög-
fræðingur frá Vallanesi, f. 1981,
d. 1985. Bræður hennar eru
Pétur, f. 1926, d. 2007, verk-
fræðingur, eiginkona hans
Birna Ásgerður Björnsdóttir, f.
1926, húsfreyja og Magnús, f.
1929, myndlistarmaður, fyrrum
eigink. Anna Sigríður Gunn-
arsdóttir, f. 1929, ritari og eig-
ink. Frances Mary Cowan, f.
1947, læknir.
Eiginmaður Ingibjargar var
Þorgrímur Tómasson, fram-
kvæmdastjóri og iðnrekandi í
Reykjavík, f. 1924, d. 1972.
Systir Þorgríms var Guðrún, f.
1918, d. 2000, húsfreyja, eig-
inmaður Þorvaldur Þorsteins-
son, f. 1917, d. 1998,
framkvæmdastj., bróðir Þor-
gríms er Tómas Á. Tómasson, f.
1929, fyrrv. sendiherra, fyrrum
kerfisfræðingur. Eiginkona
Guðrún Erla Gunnarsdóttir, f.
1964, aðfangastjóri, synir
þeirra eru Þorgrímur Sólon, f.
1991, nemi og Torfi, f. 1998,
nemi.
Ingibjörg fluttist til Reykja-
víkur ung að aldri. Hún var
gagnfræðingur frá Ingimars-
skólanum í Reykjavík en fór að
því loknu á kvenna- og versl-
unarskóla til London. Heim-
komin starfaði hún hjá Útvegs-
bankanum og Símanum, en varð
síðan ein af fyrstu flugfreyjum
Loftleiða. Á hjónabandsárum
sínum var Ingibjörg heimavinn-
andi húsmóðir. Þau hjónin
bjuggu framan af í Bröttugötu 6
ásamt móður Þorgríms, Guð-
rúnu Þorgrímsdóttur, en
byggðu sér síðan einbýlishúsið
Hamar í Skerjafirði. Eftir frá-
fall eiginmannsins lauk Ingi-
björg byggingaframkvæmdum
sem Þorgrímur hafði hafið á
Grensásvegi 12 og byggði sér
einbýlishús í Skildinganesi 33.
Að því loknu aflaði hún sér
frekari menntunar við Insbold
School of Interior Design í
London. Hún innréttaði eigin
íbúð í nýbyggingu á Þorragötu
5 og bjó þar síðustu 17 árin.
Hún var virkur þátttakandi í
störfum Hringsins og Svöl-
unum, félagi fyrrverandi flug-
freyja, um árabil og starfaði
sjálfstætt við innanhússhönnun
og innflutning henni tengdri í
Reykjavík í um tuttugu ár.
Útför Ingibjargar fór fram í
kyrrþey 2. júlí 2013.
eigink. Heba Jóns-
dóttir, f. 1933, d.
1992 og eiginkona
Hjördís Gunn-
arsdóttir, f. 1944,
sendiráðsfulltrúi.
Börn Þorgríms og
Ingibjargar eru
þrjú. Þórunn Sig-
ríður, f. 1951, leik-
mynda- og sýninga-
höfundur. Fyrrum
eiginm. Jón Ásgeir
Sigurðsson fjölmiðlafræðingur,
f. 1942, d. 2007, sonur þeirra er
Þorgrímur Darri Jónsson, f.
1974, viðskiptafræðingur, sam-
býliskona Karen M. Sívertssen,
f. 1988, nemi. Sonur Þorgríms
D. er Tómas Zoëga, f. 2010.
Fyrrum eiginmaður Sigurður
Harðarson arkitekt, f. 1946,
dóttir þeirra er Ingibjörg Jara
Sigurðardóttir, f. 1984, mynd-
listarnemi. Guðrún, f. 1954,
einkaritari. Fyrrum eiginmaður
Einar J. E. Blandon, f. 1943, d.
2002, forstj., sonur þeirra er
Úlfur, f. 1979, viðskiptafr., sam-
býliskona Karen Sturludóttir, f.
1989 nemi, sonur þeirra er
Benjamín Birgir, f. 2012. Fyrr-
um sambýlismaður Sigurður
Haraldsson, f. 1953, forstj., son-
ur þeirra er Tómas, f. 1989,
nemi. Þorgrímur Páll, f. 1960,
„Nei! Skotta mín! Ert þetta
þú?“ Frú amma Ingibjörg í Skild-
inganesi þrjátíu og þrjú byggði
okkur öllum svo fallegt bú, og hjá
henni vildum við barnabörnin
helst vera öllum stundum.
Í minningunni lifir húsið henn-
ar ömmu í Skildinganesi sem
hálfgerð ævintýrahöll. Þar glitr-
aði allt, var svo bjart og fallegt á
litinn og ég passaði mig ógurlega
að skemma ekki neitt. Þar var
hægt að finna sér ótal felustaði og
ókönnuð svæði og amma dekraði
ógurlega við okkur öll. Hjá henni
var alltaf til það að borða sem
maður helst vildi; hjá undirritaðri
var það kókópöffsið sem heillaði
mest, með ískaldri nýmjólk úr
stóra græna ameríska ísskápn-
um. Darri bróðir fékk að bæta
um betur, hann hellti rjóma og
sykri út á sitt kókópöffs og þessa
sykurlöngun skildi amma manna
best, henni fannst kaffið sitt líka
best með rjóma og sykri, mjög
miklum sykri. Langafi Páll var
svo víst eins og drakk sitt malt
með sykurmolum í!
Amma naut þess að lifa lífinu,
nýtti það til fulls og deildi því með
fólkinu sínu. Henni fannst gott að
borða góðan mat og fannst óg-
urlega skemmtilegt að fá leið-
sögn Dodda Palla og Guðrúnar
um bestu vínin. Hún útbjó falleg-
ar veislur með öllu tilheyrandi og
þreyttist seint á að kenna okkur
bestu borðsiði og strákunum
herramannahátt. Hún vildi að við
værum öll einmitt eins og við er-
um, en hún hafði samt metnað
fyrir okkar hönd og vildi að við
gerðum okkar allra besta.
Amma var ofsalega skemmti-
leg og hafði húmor fyrir sjálfri
sér og lífinu, hún var beinskeytt á
köflum og gat skotið ansi föstum
skotum. Jón skyldi ekki kallaður
annað en kerlingadraugur og
grænmeti var ómögulegt nema
það væri steikt upp úr smjöri;
„Vítamín! Oj!“ sagði hún þá og
glotti út í annað.
Ég mun minnast ömmu minn-
ar á fögrum sumarkvöldum í bú-
staðnum sem hún nefndi Fyrir-
höfn og þegar ég heyri Börbru
Streisand eða Frank Sinatra á
fóninum. Ég held hún muni hvísla
því að mér áfram að njóta lífsins,
dansa af mér skóna þegar það er í
boði, eiga fegurstu blómin í garð-
inum, elska heitt og ef ég eigi leið
um London, að fá mér Pina Co-
lada á Inn on the Park.
Sjáumst seinna!
Ingibjörg Jara
Sigurðardóttir.
Nú ríkir kyrrð í djúpum dal,
þótt duni foss í gljúfrasal,
í hreiðrum fuglar hvíla rótt,
þeir hafa boðið góða nótt.
Nú saman leggja blómin blöð,
er breiddu faðm mót sólu glöð,
í brekkum fjalla hvíla hljótt,
þau hafa boðið góða nótt.
Nú hverfur sól við segulskaut
og signir geisli hæð og laut,
en aftanskinið hverfur fljótt,
það hefur boðið góða nótt.
(Magnús Gíslason)
Með þakklæti í huga kveð ég
tengdamóður mína Ingibjörgu
Pálsdóttur. Jákvæð og einlæg að-
dáun á börnum, barnabörnum og
tengdabörnum var fölskvalaus og
einkenndi okkar samskipti.
Þakka ég fyrir hlýtt viðmót alla
tíð. Minningar um góða ömmu
munu fylgja sonum okkar um
ókomin ár. Minning hennar lifir.
Guðrún Gunnarsdóttir.
Þegar Ingibjörg var sjö ára
fluttist fjölskyldan til Reykjavík-
ur. Bjuggu þau þá fyrst á Ljós-
vallagötu, síðar í Setbergi við
Hafnarfjörð, en lengst af á Jaðri í
Laugarnesi sem í þá daga var
töluvert utan við meginbyggð
Reykjavíkur. Þar undu systkinin
við leik og störf. Sund var iðkað
af kappi með sundfélaginu Ægi
og gat Ingibjörg sér gott orð sem
sundkona. Eftir gagnfræðapróf
dvaldi hún um eins árs skeið í
London við nám. Eftir heimkom-
una starfaði hún um skeið á
Landsímanum en síðar sem flug-
freyja.
Þorgrímur Tómasson, maður
Ingibjargar, var athafnamaður í
Reykjavík. Hann rak þar herra-
fataverslanir, saumastofur og
fleiri fyrirtæki. Ingibjörg og Þor-
grímur byggðu sér glæsilegt hús
á fallegum stað í Skerjafirði.
Þangað komum við systkinin oft
og þótti mikið til koma. Stofan
var með stórum gluggum niður
að sjónum, og með miklum arni.
Þar mátti ætíð treysta á að mæta
hlýlegu viðmóti, góðum mat og
gestrisni.
Það sem einkenndi Ingibjörgu
öðru fremur var hversu traust og
umhyggjusöm manneskja hún
var. Hún var ekki einungis sínum
eigin börnum stoð, stytta og
hvatning, heldur náði hjálpsemi
hennar einnig til okkar systkin-
anna. Fyrir kom að eitthvert okk-
ar vantaði vinnu part úr sumri,
eða íbúð á leigu fyrir lítið. Þá var
Ingibjörg alltaf til með að hlaupa
undir bagga og var slíkt iðulega
gert óumbeðið, svo að maður
gerði sér jafnvel ekki grein fyrir
því fyrr en eftir á að verið var að
leggja eitthvað á sig til að hjálpa
manni.
Ingibjörg hafði alla tíð mikinn
áhuga á að halda umhverfi sínu
fallegu og fórst það vel úr hendi.
Eftir að Þorgrímur maður henn-
ar dó árið 1972 tók hún til hend-
inni af sínum venjulega dugnaði
og atorkusemi. Í stað þess að
láta mótlætið sliga sig seldi hún
einbýlishúsið stóra, og byggði
sér nýtt hinum megin götunnar.
Hún tók sig upp og hélt til Lond-
on til náms í innanhússhönnun.
Þar má segja að Ingibjörg hafi
fundið sér iðju við hæfi. Áhugi
hennar á hönnun og útliti íbúðar-
húsnæðis fékk nú virkilega að
njóta sín, og hún hellti sér af ein-
beitni út í verkefnið. Við þetta
starfaði hún síðan og hannaði
ásýnd fjölmargra húsa og íbúða
innanveggja. Hún flutti sjálf inn
það sem til þurfti ef það fékkst
ekki hér á landi. Seinna seldi
Ingibjörg húsið sitt og flutti í
þægilega íbúð við Þorragötu.
Þar bjó hún þar til fyrir viku síð-
an er hún kvaddi börn og barna-
börn og hélt af stað í langt ferða-
lag.
Ingibjörg stóð eins og klettur
sem allir gátu leitað skjóls hjá.
Öldruðum foreldrum sínum
sinnti hún af natni. Hún bar sig
með reisn og ákveðinni tign svo
eftir var tekið, en var um leið auð-
mjúk og umburðarlynd mann-
eskja.
Frændsystkini okkar, Þórunn
Sigríður, Guðrún og Þorgrímur
Páll eru nálægt okkur Magnúsar-
börnum í aldri og hafa tengst
okkur mikið í gegnum tíðina. Þó
ekki hafi verið um dagleg sam-
skipti að ræða eru alltaf til staðar
tengsl, virðing og hlýja sem við
metum mikils. Þeim, sem og
börnum og barnabörnum, vottum
við okkar innilegustu samúð.
Páll, Tumi, Pétur,
Guttormur og Sigurveig
Magnúsarbörn.
Blessuð sólin elskar allt, var
það sem ég hugsaði þegar ég
frétti fráfall Ingibjargar Páls-
dóttur.
Líklega af því hversu fagnandi
hún tók manni alltaf þegar við
hittumst. Alltaf hafði hún líka
brennandi áhuga á því sem verið
var að bralla þá og þá stundina,
sem og hvar fólkið manns væri á
vegi statt.
Og eftirlátari ömmu barna-
barnanna sinna hef ég sjaldan
horft upp á, og öfundaði þau satt
að segja af hennar öláta og fag-
urbúna skjóli. Mig langar að
þakka henni samfylgdina, og fyr-
ir vinkonu mína Þórunni og henn-
ar börn.
Guðrún S. Gísladóttir.
Ingibjörg
Pálsdóttir
✝ Ólöf BirgittaÁsgeirsdóttir
fæddist í Keflavík
18. maí 1947. Hún
andaðist á Landspít-
alanum í Fossvogi 2.
júlí 2013.
Foreldrar hennar
voru Guðrún Katrín
Jónína Ólafsdóttir, f.
9. október 1925, d.
25. nóvember 2010
og Ásgeir Einarsson,
f. 4 maí 1923, d. 28. des. 2011.
Systkini hennar eru Guðrún, f.
1945, Ása Margrét, f. 1948, Auður,
f. 1949, Hulda, f. 1951, Ólafur, f.
1953, Ásgeir, f. 1955, og Svafa, f.
1956. Einnig átti hún tvær hálf-
systur, þær Hjördísi og Herborgu.
Börn Ólafar eru Ása Jóna
Helgadóttir. f. 1971, Svafar V.
Helgason. f. 1972 og
Birgitta Björns-
dóttir, f. 1978.
Ólöf ólst upp í
Keflavík og gekk
þar í barna- og
gagnfræðaskólann.
Um tvítugt fluttist
hún til Bandaríkj-
anna þar sem hún
bjó í átta ár. Síðan
flutti hún aftur til Ís-
lands og bjó í
Reykjavík mestalla ævi, fyrir utan
síðustu þrjú árin. Hún vann við
verslunar- og skrifstofustörf mest-
alla sína starfsævi. Síðustu tvö ár-
in bjó hún með Þórarni Eyjólfs-
syni á Efstaleiti í Keflavík.
Útför Ólafar fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 10. júlí 2013, kl.
13.
Hún elsku móðir okkar var ein-
stök. Við höfum alltaf vitað það og
vitað að við værum heppin að eiga
hana að. Hún hugsaði alltaf um
alla aðra áður en hún hugsaði um
sjálfa sig. Hún hjálpaði ávallt þeim
sem hún vissi að ættu erfitt, og
reyndi að kenna okkur það sama.
Hún var þekkt fyrir það að láta
sér annt um fólk og hlustaði alltaf
á raunir annarra. Hún kenndi
okkur að ávallt reyna að gera okk-
ar besta og að best bæri að horfa
til lífsins með bros á vör. Einnig
var hún mamma rosalega barngóð
og löðuðust börn að henni. Ég
man að sem barn þá fór þetta í
taugarnar á okkur, því þetta var
mamma okkar, ekki þeirra, en
með aldri og þroska skildum við
hversu mikinn kærleik og hlýju
mamma hafði að gefa og var þá
enginn undanskilinn.
Við horfðum upp til þín sem
börn og seinna sem fullorðnir ein-
staklingar, og það hefur gefið okk-
ur meira en orð fá lýst og orðið að
því veganesti sem við búum að í
dag. Það er fyrir tilstilli þitt að við
skiljum fegurðina og styrkinn sem
er á bak við það að vera móðir.
Sú ást sem í mér býr
í hjarta mínu kennd,
af móður hjarta hlýju
með kærleika og blíðu
frá Guði móðir mér send.
Ávallt minn helsti klettur
hæst af öðrum ber,
móðir mín kæra móðir
býrð ætíð í hjarta mér.
Birgitta, Svafar og Björn.
Hún elskuleg systir okkar, Ólöf
Birgitta, er látin aðeins 66 ára að
aldri. Það er með trega sem við
systkinin kveðjum hana í dag eftir
erfið veikindi.
Hún var önnur í röð átta systk-
ina og þurfti þar af leiðandi að
hjálpa til við að gæta yngri systk-
ina sinna og hjálpa til við heim-
ilisstörfin. Hún var ekki bara syst-
ir, heldur líka vinur systkina
sinna. Hún var kraftmikil og
fjörug alla tíð og þurfti alltaf að
hafa eitthvað fyrir stafni. Hún átti
stóran hóp vinkvenna þar sem
mikið var brallað.
Við systkinin eigum öll
skemmtilegar minningar um
hana systur okkar. Hún var
hvorki sjálfselsk né nísk og var
alltaf tilbúin að deila því sem
hún átti með öðrum. Þegar hún
fékk þau fríðindi að hafa húslyk-
il, sem þótti stórtíðindi á heim-
ilinu, deildi hún lyklinum með
Ásu systur sinni sem týndi lykl-
inum samdægurs. Þetta varð til
þess að Óla missti fríðindin. Óla
og Gunna tengdust sterkum vin-
áttuböndum strax sem litlar
stúlkur. Áður en þær fóru að
sofa á kvöldin struku þær ávallt
hvor annarri um kollinn. Hún
bar mikla umhyggju fyrir yngri
systkinum sínum sem barn og
unglingur og minnumst við
hennar sem börn sérstaklega
fyrir þá gleði sem var í kringum
hana.
Árið 1967 flutti Óla til Band-
ríkjanna og bjó þar í 8 ár. Þar
lærði hún að meta bandaríska
kántrítónlist sem hún elskaði alla
ævi. Þegar við systkinin komum
saman á góðum stundum var
dásamlegt að sjá Ólu njóta þess að
syngja með því hún kunni alla
texta.
Hún var stórglæsileg kona – há
og dökk yfirlitum. Hún var hrókur
alls fagnaðar þar sem hún kom og
það var alltaf stutt í hlátur, glens
og gaman. Hún var sögumann-
eskja mikil eins og móðurfólkið
hennar og gat snúið mörgum at-
vikum upp í skemmtilegt grín með
samhliða hlátri og sköllum. Hún
var einstaklega mannglögg og
vissi hverra manna flestir Keflvík-
ingar voru. Hún var einstaklega
ósérhlífin í vinnu og bar mikla um-
hyggju fyrir þeim sem minna
máttu sín.
Lífið var ekki alltaf einfalt og
auðvelt, en hún náði alltaf að finna
einhvern flöt á lífinu sem hún gat
búið við. Síðustu tvö árin bjó hún
með góðum manni sem studdi við
hana í veikindum hennar þar til
yfir lauk.
Við kveðjum elskulega systur
okkar með ljóði sem faðir okkar
orti:
Áköllun:
Það svíður í sárin
Guð minn
taktu burt tárin
Guð minn
láttu mig lifa
Guð minn
gefðu mér gleðina
Guð minn
Elsku Birgitta, Svavar, Bjössi
og Doddi, við systkinin sendum
ykkur okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Guðrún, Ása, Auður, Hulda,
Ólafur, Ásgeir og Svafa.
Ólöf B.
Ásgeirsdóttir
✝
Ástkær eiginkonan mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÞÓRA SIGRÚN GUNNARSDÓTTIR
blómaskreytingameistari,
sem varð bráðkvödd að heimili sínu laugar-
daginn 29. júní verður jarðsungin frá Grafar-
vogskirkju fimmtudaginn 11. júlí kl. 13.00.
Eggert Ólafsson,
Guðrún Eggertsdóttir, Jón ViðarÓskarsson,
Kristín Eggertsdóttir, Kjartan Flosason,
Stella Bára Eggertsdóttir,
Gunnar Þór Eggertsson, Stephenie Surby,
Sigrún Eggertsdóttir,
Ólöf Dröfn Eggertsdóttir, Adam Drennan,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð,
hlýhug og stuðning við andlát okkar
ástkæra
HERMANNS GUNNARSSONAR,
Rauðási 21.
Sérstakar þakkir viljum við færa þeim
fjölmörgu sem komu að útförinni og
undirbúningi hennar, sr. Pálma Matthíassyni,
Agli Eðvarðssyni, tónlistarfólki og tækni-
mönnum, FÍGP og Valsmönnum öllum.
Kærleikskveðjur til ykkar allra.
Aðstandendur.