Morgunblaðið - 08.11.2013, Blaðsíða 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. NÓVEMBER 2013
✝ Jóhannes Guð-mundur Rúnar
Bjarnason fæddist
1. maí 1945. Hann
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 28. október
2013.
Móðir hans hét
Jóhanna Vilhjálms-
dóttir, f. 1922, d.
2001. Fósturfor-
eldrar hans voru
Jóhanna Þuríður Einarsdóttir,
frá Fremra-Hálsi í Kjós, f. 20.6.
1913, d. 29.7. 1954. Faðir Jó-
hannesar var Bjarni Jón Garð-
ar Jóhannesson, frá Reykjavík,
f. 17.10. 1908, d. 14.9. 1958. Jó-
hannes átti 8 hálfsystkini, þau
eru, Bjarni Þór Friðþjófsson, f.
1940, Hulda Friðþjófsdóttir, f.
1943, Jón Kr. Stefánsson, f.
1948, Sesselía Stefánsdóttir, f.
1951, Lilja Stefánsdóttir, f.
Alexander Bjarni, f. 2011. Sop-
hie Hanna, f. 2000, Svanhvít
Líf, f. 2005, Kristján Máni, f.
2007 og Héðinn Dagur, f. 2010.
4) Rúnar Jóhannesson, f. 1973.
Maki Sif Sigurðardóttir, f.
1973. Börn þeirra eru Dagný
Ásta, f. 1993, Hólmfríður
Brynja, f. 1994, Eyrún Tara, f.
2001 og Sigurður Tumi, f.
2004.
Jóhannes var gefinn við fæð-
ingu og ættleiddu Jóhanna og
Bjarni hann og ólu hann upp
sem sinn son. Þau reyndust
honum vel en létust bæði ung
að árum og stóð Jóhannes þá
uppi einn á unglingsaldri sem
markaði líf hans verulega. Jó-
hannes bjó í Reykjavík alla
sína ævi, lengst af starfaði
hann sem vélstjóri til sjós,
einnig vann hann sem stál-
smiður, bifvélavirki og vélvirki
til margra ára. Hann var mikill
tónlistarunnandi og vísnagerð
var honum hugleikin, var vel
lesinn og að rökræða hafði
hann gaman af.
Útför Jóhannesar fer fram í
Dómkirkjunni í dag, 8. nóv-
ember 2013, klukkan 15.
1954, Stefán Jó-
hann Stefánsson, f.
1957, Haraldur
Stefánsson, f. 1960
og Elín Þóra Stef-
ánsdóttir, f. 1965.
Jóhannes giftist
Stefaníu Stef-
ánsdóttur frá
Vatnsenda í Ólafs-
firði árið 1967.
Þau skildu. Börn
þeirra eru: 1) Jó-
hanna Anna Jóhannesdóttir, f.
1966. Maki Vigfús Jóhann-
esson, börn þeirra eru Linda, f.
1989, Íris Ósk, f. 1997 og Eva
Dögg, f. 2000. 2) Stefán Jó-
hannesson, f. 1969. 3) Bjarni
Jóhannesson, f. 1971. Maki Sæ-
unn Harpa Kristjánsdóttir, f.
1977. Börn þeirra eru Tinna
Rut, f. 1988, Brynjar Már, f.
1990, maki Stella Valdís Gísla-
dóttir, f. 1990, sonur þeirra er
Elsku afi Jóhannes,
lífið er fagurt og fullt af ást.
þó eitt vissir þú manna best,
að lífið er ekki dans á rósum.
Lífið er erfitt og ósanngjarnt,
því fylgir ósigrandi þjáning,
andstyggð og hatur.
Það harma ég.
Þú gafst mér lífið.
Hleyptir mér inn í þessa veröld.
Kenndir mér að skilja,
og að sumt er óskiljanlegt.
Við dönsum lifandi,
og veröldin geymir lifandi rósir.
Ég þakka þér.
Vinnusemi og góðmennska.
Víkingablóð í æðum.
Vindurinn á móti blés.
Kreppa og ávani.
Ekkert gat haggað þér.
Við gátum verið góðir vinir.
Minninguna geymi ég.
Nú ert þú kominn á betri stað.
Stoltur skilur þú eftir gott fólk.
Nú sé ég þig glaðan,
ég heyri í syngjandi englum
og í kring flögra hvít rósablöðin.
Ég kveð þig með ást og virðingu.
Hvíldu nú í friði.
Ég óska mér betri heims,
þar sem hver stétt og staða
er virt og metin til jafns.
Þar ríkir réttlætið.
Þar er skortur, sjúkdómar
og hvers konar eymd ekki til.
Þá er dauðinn nýtt upphaf betri heims.
Elsku pabbi og ástvinir, megi
allar góðar vættir vaka yfir ykk-
ur og styrkja á þessum erfiða
tíma.
Tinna Rut Bjarnadóttir.
Elsku afi, takk fyrir góðar
stundir. Okkur fjölskyldunni er
sérstaklega minnisstætt þegar
þú heimsóttir okkur, þegar þú
hittir eina barnabarnabarnið þitt
í fyrsta sinn og þið lékuð ykkur
saman eins og hinir bestu mátar.
Okkur er ljúft að minnast þín.
Með þessum texta úr fallegu lagi
eftir Bubba Morthens kveðjum
við þig hinstu kveðju.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Elsku pabbi, Guð verndi þig,
blessi og styrki.
Brynjar Már, Stella
og Alexander.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Hvíldu í friði, elsku afi, minn-
ing þín mun ávallt lifa í hjörtum
okkar.
Sophie Hanna, Svanhvít
Líf, Kristján Máni og
Héðinn Dagur.
Það var skrýtin tilfinning að
eignast allt í einu eldri bróður um
tvítugt. Það hlýtur þó að vera
talsvert undarlegri tilfinning að
fá ekki að vita um faðerni sitt. Jó-
hannes hálfbróðir minn kom ekki
í heiminn við neinar kjöraðstæð-
ur. Móðir okkar var sett í fóstur
þegar hún var kornabarn og hafði
vart slitið barnsskónum þegar
hún gekk í hjónaband og eignað-
ist sitt fyrsta barn á átjánda ári
og annað þremur árum síðar. Þá
missti hún mann sinn er hann
fórst með skipi og hún stóð ein
uppi ríflega tvítug með tvö ung
börn. Það varð að ráði að hún lét
frá sér yngra barnið, fósturfor-
eldrarnir fóstruðu það eldra um
stund en sjálf fór hún til borg-
arinnar í atvinnuleit. Að einhverj-
um tíma liðnum varð hún ófrísk
af Jóhannesi og lét frá sér nýfætt
barnið til fólks sem fóstraði hann
fyrstu árin. Kringumstæður þess
að hún lét barnið frá sér eru okk-
ur ókunnar og faðernið gaf hún
aldrei upp.
Þegar Jóhannes var enn ungur
að árum féllu fósturforeldrar
hans frá og örlögin höguðu því
þannig að hann var sendur á stað,
sem fleiri ungir drengir, er líkt
var ástatt um, voru sendir til í þá
daga. Vistin var þeim mörgum
erfið. Það má því segja að vegur
lífsins hafi verið grýttur á upp-
hafs- og mótunarárum Jóhannes-
ar. Honum tókst þó að koma und-
ir sig fótunum, stofna fjölskyldu
og koma upp börnum. Aðstæður
höguðu því þannig að ég hef haft
eilítil og góð kynni af sumum
barnabörnum hans í gegnum
íþróttastarf og háskólakennslu.
Samskipti okkar Jóhannesar
voru lítil framan af. Við hittumst
þó við og við og á tímabili nokkuð
oft. Jóhannes gat verið kankvís
og glettinn og hafði gaman af því
að segja frá ýmsu sem á daga
hans hafði drifið. Það var margt
og stundum sagði hann þannig
frá, ekki ólíkt móður okkar, að
ekki var alltaf ljóst hvernig ætti
að túlka og meta frásögnina. Um
þetta leyti var staða Jóhannesar
orðin þannig að hann var löngum
lasinn vegna líkamlegra innan-
meina. Því gat hann ekki sótt
vinnu, hann bjó orðið einn og
tekjumöguleikar minni en áður.
Kannski var kominn tími til að
samfélagið bætti honum upp
þrengingar æskuáranna. Því var
þó ekki að heilsa, jafnvel þótt
ýmsir reyndu að rétta hans hlut.
Jóhannes var skiljanlega ekki
alltaf tilbúinn að fara að leiðbein-
ingum samfélags sem hafði leikið
hann grátt á viðkvæmum tímum.
Hann gat því verið í uppreisnar-
hug gegn kerfinu, ekki hvað síst
þegar honum fannst hallað á fé-
laga sína. Þá sýndi hann þeim
samhygð í verki, því af henni átti
hann nóg þrátt fyrir allt.
Nú vaknar spurningin um
hvort maður hefði átt að gera
eitthvað annað og meira. Lífs-
hlaup Jóhannesar er athyglisvert
út af fyrir sig, en það segir líka
sitt um íslenskt samfélag um og
upp úr miðri síðustu öld. Sú saga
var dulin þar til frásagnir birtust
í fjölmiðlum um meðferð á börn-
um sem ekki þykir til fyrirmynd-
ar.
Nú er Jóhannes allur og saga
hans að baki, bæði þyrnum og
rósum stráð, saga sem við þekkj-
um aðeins að hluta en vitum þó að
var að ýmsu leyti merkileg.
Ég votta afkomendum Jó-
hannesar innilega samúð mína
við fráfall hans.
Stefán Jóhann Stefánsson.
Jóhannes G.
Bjarnason
Ó, blessuð veri, móðir, minning þín
svo mild og blíð;
hún er það ljós, er aldrei, aldrei dvín
en alla tíð
mun börnum þínum harma huggun
best,
er hjörtun þjást og syrtir allra mest.
(G. Frímann)
Svo kvað ungur maður í minn-
ingu konu er var móðir, tengda-
móðir og amma. Þessi hlutverk
ræktir þú af elsku þinni og hlýju.
Eitt sinn er nafna þín var lítil velti
hún því fyrir sér hvers vegna
flestir á hennar aldri ættu tvær
ömmur og jafnvel tvo afa en hún
aðeins eina ömmu. Viltu fleiri
ömmur? spurði ég. Nei, það var
ekki ástæðan fyrir vangaveltum
hennar. Hún þyrfti ekki aðra
ömmu því hún ætti bestu ömmu í
heimi.
Þú varst amman sem gaf elsku
sína, hlýju og umburðarlyndi.
Sem klappaði á litla kolla, sefaði
grát og þerraði tár og setti plástur
á sárin. Þú last og sagðir sögur,
prjónaðir sokka og vettlinga fyrir
kalda fætur og hendur. Þú veittir
skjól og varst alltaf til staðar.
Þannig amma varstu börnum okk-
ar Sverris.
Við áttum samleið í rúm 38 ár.
Þú tókst á móti mér sem tengda-
dóttur af ljúfleika og hlýju, og
milli okkar myndaðist það góða og
mikla samband er varði alla tíð.
Og nú ertu farin. Eftir stendur
minning um góða konu, lágvaxna,
hnellna og hláturmilda.
Þú varst afskaplega vel gefin
og dugleg. Sjálfstæð og föst fyrir,
þú hafðir miklar skoðanir á mönn-
um og málefnum, fylgdist vel með
þjóðmálum og varst fróðleiksfús.
Ýmislegt vakti athygli þína og oft-
ar en ekki lastu fyrir mann stúf úr
blaði eða bók. Ef spaugilegt var þá
hlóstu þínum dillandi hlátri og
hver gat nú staðist hann. Þú hafð-
ir mikinn áhuga á tónlist og það
varst þú sem ég, sjálfur rokkar-
inn, þakka að ég lærði að meta
ýmis einsöngslög og aðra ljúfa
tónlist. En ekki tókst mér að
kenna þér að meta rokkið. Þú tal-
aðir aldrei illa um nokkurn mann
og réttlætiskennd þín var með
eindæmum.
Þú varst miðstöð frétta í fjöl-
skyldunni. Til þín komu fréttirnar
sem þú miðlaðir til annarra. Síð-
ustu ár eignaðist þú keppinaut í
þessum fréttaflutningi sem þú
varst afskaplega gröm út í. Fa-
cebook.
Fannst þér miður ef fréttir inn-
an fjölskyldunnar lentu fyrst þar
og skiluðu sér seinna til þín.
Frægt er orðið er Helga nafna þín
tilkynnti á Facebook að hún og
Hjalti hefðu ruglað saman reytum
sínum. Einhver misskilningur
varð er fréttin barst þér og hélst
þú að trúlofun hefði átt sér stað.
Þú skyldir ekkert í því að Helga
hefði ekki látið þig vita persónu-
lega. Bætt var úr því nokkrum
mánuðum seinna er Helga hringdi
í þig fyrsta manna með stóru
fréttirnar.
Þú varst alin upp í stórum syst-
kinahóp í sveitinni sem þú elsk-
aðir mest allra staða, Flókadal í
Fljótunum. Ófáar stundirnar hef
ég setið með þér og hlustað mér til
mikillar ánægju á frásögur þínar
úr æskunni þar sem mér
ókunnugt fólk hefur orðið lifandi
Helga Guðrún
Guðvarðardóttir
✝ Helga GuðrúnGuðvarð-
ardóttir fæddist í
Sigríðarstaðakoti í
Flókadal í Fljótum
7. febrúar 1925.
Hún lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Akureyri 18. októ-
ber 2013.
Útför Helgu fór
fram frá Akureyr-
arkirkju 31. októ-
ber 2013.
fyrir hugskotssjón-
um mínum vegna
mælsku þinnar og
frásagnarhæfileika.
Þar voru túnin
grænust og himinn-
inn bjartastur.
Dýrmætar minn-
ingarnar sem aldrei,
aldrei dvína, munu
vekja með mér bæði
trega og gleði.
Hafðu þökk fyrir allt
og allt, elsku Helga, og hver veit
nema við hittumst í annarri vídd.
Þín
Gunnhildur.
Elsku amma Helga.
Það er erfitt að trúa því að þú
sért farin. Í eigingirni okkar, af
því að okkur þótti svo vænt um
þig, þá vorum við á vissan hátt bú-
in að gera þig ódauðlega. Þessi
stund var svo fjarlæg.
Amma Helga, eins og hún var
kölluð meðal ættingja og jafnvel
óskyldra, var afskaplega góð kona
sem hugsaði alltaf fyrst um aðra.
Hún var með eindæmum þolin-
móð og barngóð og munum við
systkinin ekki eftir að hafa heyrt
styggðarorð af vörum hennar.
Henni var það eðlilegt að sjá það
góða í fólki. Hún sá hið spaugilega
í svo mörgu, stóru og smáu, og
alltaf stutt í dillandi hláturinn.
Við systkinin fengum þau for-
réttindi að eyða miklum tíma með
henni í barnæsku. Heimili hennar
var ævintýraheimur og þegar við
komum í heimsókn var vinsælt að
tína allt mögulegt til í leiki. Hús-
gögn færð til og frá og gæran sí-
vinsæla tekin fram. Stofan breytt-
ist í sveitabæ, framandi borg, lest
eða hvað sem okkur datt í hug og
ævintýrafólk, kóngar og prins-
essur, jafnvel jarmandi geitur
þrömmuðu um gólf. Þegar amma
Helga bakaði þá vorum við sjálf-
skipaðir hjálparkokkar og töfraðir
voru fram ástarpungar, kleinur og
gómsætar lummur. Spilaáhugi
ömmu Helgu var vel þekktur
meðal ættingja og vina og oft var
gripið í spil. Öll lærðum við helstu
spil og kapla og oft var setið dag-
langt við spilamennsku og mikið
hlegið. Þá er ekki hægt að minn-
ast ömmu Helgu öðruvísi en að
minnast á prjónaskapinn, og nut-
um við barnabörnin góðs af því
þegar við klæddumst hlýjum
prjónasokkum og vettlingum á
köldum vetrardögum.
Eftir því sem árin liðu fórum
við í framhaldsskóla, eitt af öðru,
og þar sem við bjuggum úti í sveit
fengum við að vera hjá ömmu
Helgu hluta af framhaldsskóla-
göngu okkar. Það var góður tími
þar sem oftar en ekki var gripið í
spil og skrafað saman.
Heimili ömmu Helgu var mið-
punktur fjölskyldunnar. Ættingj-
ar úti á landi komu oft í heimsókn
til hennar og voru þá oft skemmti-
legir endurfundir. Fræg voru
matarboðin hjá henni, þá einna
helst á jóladag, ekkert til sparað
og enginn fór frá henni án þess að
vera búinn að fá minnst þrírétta
máltíð. Fjölskyldan skipti ömmu
Helgu miklu máli og hún hafði
gaman af því að hafa fjölskylduna
í kringum sig. Toppurinn var að
fara á ættarmót og hitta stórfjöl-
skylduna. Þar voru spilin dregin
upp og spiluð félagsvist við systk-
ini og aðra ættingja.
Amma Helga var mjög dugleg
og sjálfstæð og þó svo heilsu
hennar hafi hrakað smá seinustu
ár, þá hafði hún samt heilsu til að
búa í heimahúsi allt til loka, þar
sem henni leið best.
Elsku amma Helga, hvíldu í
friði. Þín verður sárt saknað, við
munum heiðra minningu þína alla
tíð.
Guðmundur Frímann,
Sindri Þór og Helga Guðrún
Sverrisbörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ÓLÖF VALGERÐUR JÓNASDÓTTIR
frá Vogum,
Mývatnssveit,
Eyrarvegi 25,
Akureyri,
lést á Dvalarheimilinu Hlíð, Akureyri, laugar-
daginn 2. nóvember.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju mánudaginn 11. nóvember
kl. 13.30.
Jónas Valgeir Torfason, Sigríður A. Whitt,
Pétur Torfason, Ólína Fjóla Hermannsdóttir,
Kristín Gunnarsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
✝
Okkar ástkæra
VALBORG GUÐRÚN EIRÍKSDÓTTIR,
áður til heimilis í Þórufelli 14,
Reykjavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Droplaugar-
stöðum föstudaginn 1. nóvember.
Börn, barnabörn, barnabarnabörn
og aðrir aðstandendur.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
RAGNAR PÉTURSSON,
fv. kaupfélagsstjóri,
andaðist á Hrafnistu í Hafnarfirði mánudaginn
4. nóvember.
Útför hans fer fram frá Víðistaðakirkju
í Hafnarfirði fimmtudaginn 14. nóvember
kl. 15.00.
Valdís Ragnarsdóttir,
Pétur Ragnarsson,
Jónína Ragnarsdóttir, Ólafur Jónsson,
Ragnheiður Ragnarsdóttir, Sigurjón Ásgeirsson,
Hanna Ragnarsdóttir, Kristinn Guðlaugsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐRÚN STEINGRÍMSDÓTTIR
leikskólastjóri,
lést fimmtudaginn 31. október.
Útförin fer fram frá Neskirkju þriðjudaginn
12. nóvember kl. 13.00.
Dóra Björgvinsdóttir,
Ingi Steinn Björgvinsson, Vera Buus Nielsen,
Dagný Björgvinsdóttir, Jóhann S. Bogason,
Bryndís Björgvinsdóttir, Brjánn Ingason,
ömmubörn og langömmubarn.