Morgunblaðið - 07.06.2014, Síða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. JÚNÍ 2014
✝ Jóhann Magn-ússon fæddist í
Efri-Drápuhlíð í
Helgafellssveit 8.
apríl 1918. Hann
lést 2. júní 2014 á
sjúkrahúsinu á Eg-
ilsstöðum.
Foreldrar hans
voru Ásthildur Jón-
asdóttir, f. á Helga-
felli í Helgafells-
sveit á Snæfellsnesi
10.11. 1888, d. 7.12. 1968, og
Magnús Jóhannsson, f. í Innri-
Drápuhlíð í Helgafellssveit 6.12.
1887, d. 21.1. 1982. Þau fluttust
búferlum vestan af Snæfellsnesi
árið 1923 og hófu búskap á Upp-
sölum 1924. Jóhann var næst-
elstur þrettán systkina en hin
eru Þormóður Helgfell, f. 1917,
lést í bernsku, Ingveldur, f.
1919, látin, Þormóður, f. 1920,
lést í bernsku, Matthildur, f.
1922, Ásmundur, f. 1924, Þór-
steinn, f. 1925, látinn, Þórleif
Steinunn, f. 1926, látin, Jóhanna,
f. 1927, látin, Jónas Helgfell, f.
1928, látinn, Ingibjörg og Ást-
ríður, f. 1929, létust í bernsku,
Ástráður, f. 1930, látinn.
Jóhann kvæntist 24.7. 1948
Guðlaugu Þórhallsdóttur, f. 1.2.
fólks Magnúsar og Ásthildar,
þar sem hann dvaldist í fimm ár
en fluttist síðan til foreldra
sinna í Uppsali. Jóhann gekk í
farskóla í Eiðaþinghá og síðar í
Alþýðuskólann á Eiðum og lauk
þaðan tveggja vetra námi. Jó-
hann bjó með foreldrum sínum á
Uppsölum þar til hann hóf bú-
skap á Breiðavaði. Jóhann og
Guðlaug bjuggu öll sín búskap-
arár á Breiðavaði, fyrstu árin í
samstarfi við Þórhall, föður
Guðlaugar, og seinni árin fé-
lagsbúi með syni sínum Jóhanni
Gísla Jóhannssyni og konu hans
Ólöfu Ólafsdóttur. Jóhann var
póstur á árunum 1948-1956. Ár-
ið 1995 fluttu Jóhann og Guð-
laug í þjónustuíbúð á Egils-
stöðum þar sem hann bjó til
dauðadags.
Á yngri árum stundaði Jó-
hann íþróttir, sérstaklega knatt-
spyrnu með Knattspyrnufélag-
inu Spyrni, var virkur í mörgum
félögum svo sem Samvirkja-
félagi Eiðaþinghár, Lions-
klúbbnum Múla og var einn af
stofnendum Hestamannafélags-
ins Freyfaxa. Einnig hafði hann
ánægju af dansi og söng og tók
þátt í karlakórum, kirkjukór
Eiðaþinghár og á síðustu árum
kórstarfi eldri borgara.
Útför Jóhanns fer fram frá
Egilsstaðakirkju í dag, 7. júní
2014, kl. 14.
1918, frá Breiða-
vaði í Eiðaþinghá.
Hún lést 10.12.
2001. Þau eignuðust
fjóra syni. Þeir eru:
1) Jónas Þór, tækni-
fulltrúi á Egils-
stöðum, f. 11.7.
1949, kvæntur Öldu
Hrafnkelsdóttur
skrifstofustjóra. 2)
Magnús, yfirverk-
stjóri, breiðavaði, f.
4.9. 1952, kona hans er Vigdís
Alda Guðbrandsdóttir flokks-
stjóri og eiga þau fjórar dætur.
3) Ragnar, framkvæmdastjóri í
Reykjavík, f. 23.9. 1953, kona
hans er Helga Margrét Jóhanns-
dóttir framkvæmdastjóri og
eiga þau fjögur börn. 4) Jóhann
Gísli, bóndi á Breiðavaði, f. 5.4.
1960, kvæntur Ólöfu Ólafs-
dóttur bónda og eiga þau fjórar
dætur. Barnabarnabörnin eru
ellefu.
Jóhann fluttist fimm ára gam-
all með foreldrum sínum og
tveimur systkinum austur á
Fljótsdalshérað þar sem þau
hófu búskap á Uppsölum í Eiða-
þinghá. Jóhann fór í Eiða til Ás-
mundar Guðmundssonar og
Steinunnar Magnúsdóttur, vina-
Elsku afi. Þær voru margar
ferðirnar sem þú fórst með okkur
stelpurnar í sunnudagaskólann í
Eiðakirkju.
Þegar þú varst að bóna bílinn
þinn gátum við Eyrún nú stund-
um sníkt hjá þér smábón til þess
að bóna hjólin okkar. En stundum
þurftum við að þurrka innan úr
bílnum til að borga fyrir það.
Ég man hvað mér fannst gam-
an að fá að færa þér nesti niður á
tún í heyskap og þegar þú treystir
okkur frænkunum fyrir því að
sækja kindurnar út á tún.
Fötin þín fengum við að nota í
leikritin okkar en þurftum þó að
fara vel með þau. Opal stóð vakt-
ina í efri skápnum eða jakkavas-
anum og fengum við stundum að
gæða okkur á því.
Minningarnar eru margar úr
sveitinni og man ég líka eftir því
þegar við Eyrún njósnuðum um
þig góðan part úr degi. Ástæðan
var sú að við ætluðum að skrifa
frétt um þig í tímaritið okkar. Þú
þóttist aldrei taka eftir okkur en
vissir örugglega af okkur á eftir
þér.
Félagsskapur var þér mikil-
vægur og ekki hægt að minnast
þín án þess að hugsa um brids og
dans og þið amma voruð dugleg að
skreppa af bæ, þ.e. ef ekki voru
gestir hjá ykkur.
Ég man líka hvað ég samgladd-
ist þér þegar þú sagðir mér að nú
værir þú búinn að eignast vinkonu
og áttir þá að sjálfsögðu við hana
Jónu þína.
Já, það er ekki sjálfgefið að
vera hress og kátur í svona mörg
ár eins og þú. En nú er tíminn
þinn liðinn og það er alltaf jafn-
sárt að kveðja. En ég hugga mig
við það að þú varst tilbúinn, að
eigin sögn, og hefðir ekki viljað
fleiri daga eins og undanfarna
viku.
Elsku afi, nú aðstoðar þú ömmu
við að fylgjast með okkur og leið-
beina okkur á milli þess sem þið
dansið og takið í spil.
Takk fyrir allt. Guð geymi þig.
Drífa Magnúsdóttir.
„Lækkar lífdaga sól
löng er orðin mín ferð.“
Þetta er upphaf á fallegu versi
eftir breiðfirsku skáldkonuna
Herdísi Andrésdóttur, en þessar
línur eiga vel við í minningargrein
um Jóhann Magnússon. Hann
byrjaði ævi sína við Breiðafjörð en
lagði fljótlega í langferð með fjöl-
skyldu sinni alla leið austur á Hér-
að. Einnig var ævileiðin hans löng,
96 ár. Ekki er hægt að tala um
ótímabært andlát þegar öldungur
kveður en það var þó ósvikinn
tregi og söknuður sem fylgdi því í
morgun að frétta að vinur okkar
og frændi, Jóhann á Breiðavaði,
væri látinn. Frá því að við hittum
hann fyrst, þegar við komum ungt
fólk austur á Hérað, hefur hann
alla tíð sýnt okkur svo mikla hlýju,
áhuga og frændsemi, meira en
nokkur utan nánasta skylduliðs.
Það eru mikil forréttindi og guðs-
gjöf að fæðast með svo glaða lund
og njóta lífsins til hinsta dags að
heitið gat eins og Jóhann. Eitt
sinn spurðum við hann hvort hann
hefði alla tíð verið svona glaður og
hress. Hann neitaði því, sagðist
hafa verið dapur sem barn og liðið
fyrir að vera sendur í fóstur, samt
á úrvals heimili. Söknuðurinn var
svo sár, að fara frá foreldrum og
systkinum. Meðfædd einlægni
hjálpaði honum að tala um þetta á
gamals aldri og gerði okkur auð-
velt að skilja hvar mestu verð-
mætin eru í lífi fólks.
Breiðavað, það fallega býli með
útsýni yfir Héraðið, yljar í minn-
ingunni. Við vorum hálfgerðir
heimagangar þar, þar var gott að
koma og njóta góðra stunda með
góðu fólki. Það var auðna Jóhanns
að kvænast heimasætunni á
Breiðavaði, Guðlaugu Þórhalls-
dóttur, sem reyndist honum góð-
ur lífsförunautur. Þar bjuggu þau
myndarbúi, þar varð ævistarf
þeirra. Auk þess var Jóhann lengi
sveitapóstur, sem veitti honum
tækifæri til samskipta við fólk og
að fylgjast með því sem var að
gerast. Hann var léttur á fæti og
stutt í glensið, þannig var hann
allt til hins síðasta. Hann hafði
einstakan áhuga á að spila og
dansa, var þar enginn viðvaningur
og dró ekki af sér fyrr en þrekið
fór að dvína.
Þau hjón Guðlaug og Jóhann
eignuðust fjóra syni, sem hann
kallaði strákana sína. Hann var
stoltur af þeim og ekki síður
tengdadætrum þegar þær komu
til sögunnar og barnabörnunum.
Jóhann gekk þannig frá málum
þegar hann hætti búskap að af-
komendur hans heldu áfram bú-
skap á Breiðavaði. Það var einlæg
ósk hans enda naut hann þess að
stinga þar við stafni, stundum
daglega. Það var hans heima.
Nú seinni ár höfum við notið
margra góðra samverustunda
með Jóhanni, en hann var dugleg-
ur að koma til Reykjavíkur og
kom þá ævinlega við hjá okkur í
Mosfellsbæ. Hafi hann hjartans
þökk fyrir tryggðina. Hann var
svo sem ekki að slóra lengi, ákaf-
inn var enn fyrir hendi. Þiggja
matarbita, helst siginn fisk, faðm-
lög og kossar og drífa sig í heim-
sókn eða spil. Fólk um áttrætt,
eins og við, fylltist auðvitað gleði
og bjartsýni yfir svona glöðum
gesti, sem var kominn vel yfir ní-
rætt.
Fyrir tveimur árum gerðum
við okkur ferð austur og áttum
með honum nokkra yndislega
daga, enda ferðin gerð vegna
hans. Þeir dagar og fleiri sem við
nutum með honum og vinkonu
hans gleymast ekki.
Við erum þakklát fyrir góða
vináttu og einstaka tryggð. Ósk-
um við fjölskyldu hans alls góðs
um leið og við sendum samúðar-
kveðjur.
María S. Gísladóttir,
Leifur Kr. Jóhannesson.
Jóhann Magnússon
✝ GunnlaugurHjartarson
fæddist í Borg-
arfirði 15. apríl
1928. Hann lést í
Reykjavík 16. maí
2014.
Móðir hans var
Guðný Magnús-
dóttir og faðir hans
Hjörtur Vilhjálms-
son. Hann ólst upp
í Reykjavík hjá
móður sinni og jafnframt hjá
Ólafi og Ingibjörgu Waage að
Húsum í Selárdal. Hann var
verkamaður og vann ýmis störf
en var lengst af í Hampiðjunni
þar sem hann endurvann efni
sem hafði fallið til hliðar.
Hann var giftur Ragnheiði
Guðmundsdóttur,
f. 24. janúar 1929,
en foreldrar henn-
ar voru Steinunn
Anna Sæmunds-
dóttir og Guð-
mundur Þórarinn
Tómasson. Þau
bjuggu saman í
Reykjavík í 53 ár.
Dóttir Gunnlaugs
og Ragnheiðar er
Steinunn Anna
Gunnlaugsdóttir, gift Leifi
Birni Björnssyni. Börn þeirra
eru Ragnheiður Harpa, Rakel
Mjöll, Viktor Már og Íris
María.
Gunnlaugur var jarðaður í
kyrrþey frá Garðakirkju 28.
maí 2014.
Elsku afi Gulli. Mikið sem mér
finnst ég vera heppin að hafa átt
þig sem afa minn. Þú varst algjör
gjöf. Ég man hvað var gaman að
koma heim til Íslands á sumrin
og koma í heimsókn í Miðstrætið
til ykkar ömmu. Þar var nýr
heimur, þarna á loftinu. Með
barnsaugum sérðu heiminn örlít-
ið öðruvísi og minningin um þig í
litla eldhúsinu, með bókastafla á
borðinu og ískalt rjómasúkkulaði
í ískápnum er ljóslifandi. Um leið
og við birtumst varstu farin út í
sjoppuna á horninu og kominn
aftur með trúðaís og leikurinn
var að giska á í hvaða lit tyggjó
leyndist inn í ísnum. Trúðaísinn
varð að endalausum stafla rauðra
trúðahattaloka, úr þeim bjuggum
við til hús, kastala og fallturna.
Það var gaman að sjá glitta í
grallarann í þér, þegar þú sást
tækifæri til að segja brandara,
eða koma okkur til að hlæja með
hárkollu á höfðinu á nýársnótt
eða þegar þú tókst upp á því að
spila á munnhörpuna.
Þegar ég frétti að þú værir far-
inn var ég í Þýskalandi, og til að
minnast þín þá gerði ég eitt sem
þú hefur kannski óafvitandi
kennt mér. Ég fór ein í langan
göngutúr, eins og þú gerðir alltaf.
Þessi var óvenjulangur og leiddi
mig meðfram sjó og strönd og inn
í eldgamlan, þýskan skóg. Á leið-
inni spjallaði ég aðeins við þig og
kvaddi þig á göngu. Síðan þá hef
ég alltaf tekið mér tíma og geng-
ið, stundum stuttan spöl, stund-
um lengri. Ég hugsa til þín á
göngu, afi minn, að leggja kapal,
raulandi við píanóið og þó ég hafi
aðeins fengið að kynnast þér á
efra æviskeiði þínu ímynda ég
mér þig líka dansandi á böllum í
Reykjavík, ég ímynda mér stund-
ina þegar þú segist hafa unnið
tjútt-keppni, eða var það tangó,
eða swing? Mest minnist ég hlýj-
unnar sem þú færðir barnabörn-
um þínum, og þétts faðmlags
þíns. Í minningum okkar lifirðu
áfram, og við geymum þig í hjart-
anu. Takk fyrir tímann, sam-
veruna og kærleikann, elsku afi.
Við kveðjum með þakklætistár-
um og göngum áfram út í óviss-
una sem lífið er, rík og stolt að
hafa átt þig að.
Ást og hlýja,
Ragnheiður Harpa
Leifsdóttir.
Gunnlaugur
Hjartarson
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðs-
ins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi
liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig
er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar en
á hádegi tveimur virkum dögum
fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt
að tengja viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og hve-
nær sá sem fjallað er um fæddist,
hvar og hvenær hann lést.
Minningargreinar
Þú gengin ert hugglöð á frelsarans
fund
og fagnar með útvaldra skara,
þar gleðin er eilíf, þar grær sérhver
und.
Hve gott og sælt við hinn hinsta
blund
í útbreiddan faðm Guðs að fara.
Nú kveðja þig vinir með klökkva og
þrá
því komin er skilnaðarstundin.
Hve indælt það verður þig aftur að sjá
í alsælu og fögnuði himnum á,
er sofnum vér síðasta blundinn.
(Hugrún)
Með tárvot augu og trega í
hjarta kveð ég kæra vinkonu og
móðursystur mína hana Sigur-
björgu. Bagga, eins og hún var
alltaf kölluð, var ein af þeim
manneskjum sem alltaf var gott
að koma til og þær eru margar
ánægjustundirnar sem ég hef átt
í návist hennar. Bagga hafði
ákveðnar skoðanir á lífinu og oft
var glatt á hjalla þegar málin
Sigurbjörg
Guðmundsdóttir
✝ SigurbjörgGuðmunds-
dóttir fæddist að
Króki í Ásahreppi
25. apríl 1926. Hún
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 24. maí 2014.
Útför Sig-
urbjargar var gerð
frá Bústaðakirkju
30. maí 2014.
voru rædd. Sem
barn og unglingur
átti ég því láni að
fagna að dvelja
langdvölum á heim-
ili frænku minnar í
Reykjavík. Frá
fyrstu stundu var
mér tekið þar sem
einu af hennar
börnum og naut ég
umhyggju hennar
og leiðsagnar í líf-
inu alla tíð síðan. Á heimili
Böggu var alltaf gestkvæmt og
má segja að allra leiðir hafi legið
á Bústaðaveginn, þar sem þrátt
fyrir mannmargt heimili var allt-
af pláss fyrir fleiri. Það var sama
hvað Bagga frænka hafði mikið
að gera, hún hafði alltaf tíma fyr-
ir aðra og þeir eru ófáir sem hún
hefur rétt hjálparhönd um æv-
ina. Bagga var létt í lund og hlát-
urinn var aldrei langt undan þeg-
ar hún var annars vegar, hún
naut þess að lifa og trúði á Guð
og það góða í lífinu. Það kom
ekki síst í ljós nú á síðustu mán-
uðum þar sem hún í veikindum
sínum æðraðist ekki heldur
gladdist yfir hverjum þeim degi
sem hún fékk að eiga með sínum
nánustu. Ég og fjölskylda mín
vottum Ása, börnum, tengda-
börnum og barnabörnum inni-
legustu samúð. Blessuð sé minn-
ingin um góðan vin, hafðu þökk
fyrir allt. Hvíldu í friði elsku
Bagga. Þín frænka,
Elín Þórðardóttir.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför elskulegrar
sambýliskonu, systur og mágkonu,
JÓHÖNNU MAGNÚSDÓTTUR,
Hvassaleiti 58,
Reykjavík.
Óskar Margeirsson,
Árni Magnússon,
Skúli Þór Magnússon, Guðrún Jóhannesdóttir.
✝
Innilegar þakkir til allra er sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför eiginkonu
minnar, móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
SIGURBJARGAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Bústaðavegi 97,
Reykjavík.
Ásgeir Magnússon,
Guðmundur Ásgeirsson, Erna Reynisdóttir,
Hörður Ásgeirsson, Lene Drejer Klith,
Lóa Ásgeirsdóttir, Helge Stensland,
Magnús Ingi Ásgeirsson, Margrét Baldursdóttir,
Ingólfur Ásgeirsson, Unnur Sigurbjörg Eysteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elsku amma mín, nú ertu loks-
ins komin i hvíld og komin til afa.
Þú áttir gott líf hér og við áttum
góðar stundir saman, það er
Þórhildur
Skarphéðinsdóttir
✝ ÞórhildurSkarphéð-
insdóttir fæddist á
Húsavík 10. desem-
ber 1921. Hún lést á
Sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 13. maí
2014.
Útför Þórhildar
fór fram frá Ak-
ureyrarkirkju 23.
maí 2014.
ómetanlegt að hafa
setið hjá þér og
haldið í höndina á
þér á lokasprettin-
um, ég veit að afi og
Ásta tóku vel á móti
þér. Þökk fyrir allt
elsku amma mín, ég
hugsa alltaf til þín.
Minning þín er mér ei
gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Auður Dagný Gunnarsdóttir.