Morgunblaðið - 22.10.2014, Síða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. OKTÓBER 2014
✝ Guðrún ÓlöfÓlafsdóttir
fæddist á Patreks-
firði 18. júlí 1939.
Hún lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 13. október
2014.
Foreldrar henn-
ar voru Guðrún
Guðbjörg Ein-
arsdóttir, f. 5. jan-
úar 1917 á Sellátr-
um í Tálknafirði, d. 16. apríl
1996, og Ólafur Helgi Finn-
bogason, f. 31. október 1910 í
Krossadal í Tálknafirði, d. 24.
júní 1939. Fósturfaðir Ólafar var
Davíð Davíðsson, f. 21. ágúst
1903, d. 11. janúar 1981. Systkin
Ólafar eru Ingimar Einar Ólafs-
son, f. 6. febrúar 1936, Guðjóna
Ólafsdóttir, f. 6. mars 1937, og
Gunnbjörn Ólafsson, f. 18. mars
1938. Hálfsystkin Ólafar eru Sig-
urlína Davíðsdóttir, f. 13. nóv-
ember 1942, Guðný Davíðs-
dóttir, f. 13. febrúar 1944,
Höskuldur Davíðsson, f. 1. jan-
úar 1948, og Hreggviður Dav-
íðsson, f. 8. febrúar 1953. Upp-
Björn Þórsson, f. 17. apríl 1985.
1.4) Kristján Sigurður Þórsson,
f. 5. janúar 1992. 2) Guðjón
Björnsson, f. 13. október 1970,
maki er Friðrika Alda Sigvalda-
dóttir, f. 4. ágúst 1972. Börn
þeirra eru 2.1) Sigvaldi Björn
Guðjónsson, f. 4. júlí 1994, sam-
býliskona hans er Amalie Munck
Ewert, f. 16. júlí 1995. 2.2) Elna
Ólöf Guðjónsdóttir, f. 7. júlí
1999. 2.3) Símon Michael Guð-
jónsson, f. 17. október 2002.
Sambýlismaður Ólafar frá
2008 var Hans Óli Hansson, f. 28.
mars 1946, d. 20. október 2012.
Ólöf ólst upp á Sellátrum í
Tálknafirði þar til hún fór í Hér-
aðsskólann á Skógum árin 1955-
57. Eftir skólaárin bjó hún að
mestu í Reykjavík. Árið 1971
flutti Ólöf ásamt fjölskyldu aftur
til Tálknafjarðar. Þar vann hún
við skrifstofustörf meðal annars
hjá Kaupfélagi Tálknafjarðar og
síðar í eigin atvinnurekstri. Um
1990 fluttu Ólöf og Björn til
Reykjavíkur og hófu þar versl-
unarrekstur. Árið 1996 hófu þau
rekstur á veitingastaðnum Ham-
ragrilli í Hamraborg. Eftir and-
lát Björns vann Ólöf um tíma við
aðhlynningu í Sunnuhlíð. Ólöf
var virkur félagi í bridsklúbbum
á Tálknafirði og í Reykjavík.
Útför hennar fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 22. októ-
ber 2014, kl. 13.
eldissystkin Ólafar
eru Benedikt Dav-
íðsson, f. 3. maí
1927, d. 13. nóv-
ember 2009, Ólafur
Davíðsson, f. 7.
ágúst 1929, og Dav-
íð Jóhannes Dav-
íðsson, f. 21. mars
1933.
Ólöf gifttist 18.
júlí 1969 Guðmundi
Birni Sveinssyni, f.
6. október 1936, d. 24. febrúar
2005. Börn þeirra eru 1) Guð-
laug Sigurrós Björnsdóttir, f. 3.
september 1960, maki er Þór
Magnússon, f. 11. júní 1958. Börn
þeirra eru 1.1) Guðrún Ólöf
Þórsdóttir, f. 3. september 1981.
Barn hennar og Gregors Vajdic
er Símon Þór Gregorsson, f. 16.
desember 2009. Sambýlismaður
er Sigurgeir Sigurðsson, f. 4.
apríl 1976, börn hans eru
Thelma Ósk, f. 10. júní 2005, og
Milla Kristín, f. 21. júní 2009. 1.2)
Erla Dís Þórsdóttir, f. 26. apríl
1984, sambýliskona hennar er
Fjóla Dröfn Friðriksdóttir, f. 24.
febrúar 1981. 1.3) Guðmundur
Elsku hjartans mamma okk-
ar, við áttum svo mikið eftir að
segja.
Ég hugsa um mynd þína, hjartkæra
móðir,
og höndina mildu, sem tár strauk af
kinn.
Það yljar á göngu um ófarnar slóðir
þó yfir sé harmþrungið rökkur
um sinn.
Ljósið er slokknað á lífskerti þínu,
þú leiddir mig örugg á framtíðar
braut.
Hlýja þín vakir í hjartanu mínu
frá hamingjudögum, er fyrrum ég
naut.
Minningarljósið á lífsvegi mínum
lýsir upp sorghúmið, kyrrlátt og hljótt.
Höfði nú drúpi’ ég hjá dánarbeð
þínum
þú Drottni sért falin, ég býð góða
nótt.
(Hörður Björgvinsson)
Guðlaug og Guðjón.
Í dag kveðjum við Ólöfu syst-
ur. Á þannig stundu vakna
minningarnar. Við ólumst upp í
stórum systkinahópi á Sellátrum
í Tálknafirði. Eldri systur okkar
tvær, Guðjóna og Ólöf, voru fyr-
irmyndir okkar yngri systranna,
Guðnýjar og mín. Þegar við Ólöf
vorum báðar fluttar til Reykja-
víkur bjuggum við rétt hjá
Breiðfirðingabúð þegar hún var
við Skólavörðustíginn. Þar sótt-
um við gömludansaböll. Þar
dansaði hún gjarnan við dökk-
hærðan sjarmör og giftist hon-
um síðar, en það var Björn
Sveinsson, faðir barna hennar,
Guðlaugar og Guðjóns. Þau örk-
uðu saman sinn æviveg, voru
dugleg og vinnusöm. Það var
sama hvað upp á kom í lífi
þeirra, alltaf unnu þau sig út úr
hverjum vanda. Þau ráku mat-
vöruverslanir, fyrst í Tálkna-
firði, síðar í Kópavogi og Breið-
holti. Síðar tóku þau til við
rekstur matsölustaðar í Hamra-
borg í Kópavogi. Þegar Björn
féll frá hætti Ólöf rekstri stað-
arins. Dóttir hennar tók við hús-
eign þeirra hjóna og Ólöf keypti
sér litla íbúð í Tröllakór í Kópa-
vogi. Þar hreiðraði hún um sig
og leið vel þarna. Fljótlega flutti
til hennar Hans Óli Hansson.
Það var eins og Ólöf hefði yngst
um mörg ár þegar Hans Óli var
fluttur til hennar. Þau gengu á
fjöll saman og fóru í ferðalög,
gerðu margt sér til skemmtun-
ar. Hans Óli tók þátt í öllu henn-
ar lífi af lifandi áhuga. Við systk-
inin erfðum húseign foreldra
okkar á Sellátrum þegar þau
voru bæði fallin frá. Það hefur
verið mikið átak að koma því í
gott ástand, Hans Óli taldi
hvorki eftir sér ferðalög né fyr-
irhöfn til að taka þar til hendinni
og gerði allt með gleði og góðum
hug. Það var Ólöfu mikið högg
þegar hann lést í hörmulegu slysi
fyrir tveimur árum. Í fyrsta sinn
fannst okkur hún brotin, þrátt
fyrir öll fyrri áföll. En það var
ekki Ólöfu líkt að gefast upp.
Hún tók aftur til við líf sitt af
fyrri reisn.
Ólöf hefur verið mér góð syst-
ir. Þegar ég ákvað að taka mig
upp og fara til útlanda til náms
studdi hún mig af bestu getu.
Ennþá man ég tilfinninguna þeg-
ar við tókum upp pakka að heim-
an og inni í honum voru gjafir frá
mömmu og umslag með 100 doll-
urum frá Ólöfu. Svona peningar
voru sjaldséðir á heimili náms-
mannanna. Þessi seðill nægði til
að kaupa lítið ferðatæki sem við
gátum spilað bæði kassettur og
geisladiska á og þar með var tón-
listin komin á heimilið. Ólöf fékk
margar hlýjar hugsanir þegar við
settum disk á fóninn og hlust-
uðum á eitthvað skemmtilegt.
Hún var röggsöm í samstarfi
systkinanna við að halda Sel-
látrahúsinu íbúðarhæfu og taldi
ekki eftir sér sporin þar. Und-
anfarin ár hefur hún gegnt gjald-
kerastörfum fyrir félagið okkar.
Nú þarf að finna einhvern annan
til að fylla í tómt sæti við borðið.
Ólöf lætur eftir sig tóm sæti víða,
sem erfitt verður að fylla. Davíð
Ingi sonur okkar Ragnars Inga á
eftir að sakna hennar í áheyr-
endasæti þegar hann er að
syngja, hún var meðal hans
tryggustu stuðningsmanna. En
lífið heldur áfram, hvort sem
okkur líkar betur eða verr. Okk-
ar sem eftir erum bíður héðan af
ekki annað hlutverk í lífi Ólafar
en að óska henni góðrar heim-
komu.
Sigurlína.
Elsku amma okkar, við viljum
minnast þín með þessu ljóði, við
munum ávallt sakna þín
Hér að hinstu leiðarlokum
ljúf og fögur minning skín.
Elskulega amma góða
um hin mörgu gæði þín.
Allt frá fyrstu æskudögum
áttum skjól í faðmi þér.
Hjörtun ungu ástúð vafðir
okkur gjöf sú dýrmæt er.
Hvar sem okkar leiðir liggja
lýsa göfug áhrif þín.
Eins og geisli á okkar brautum
amma góð, þótt hverfir sýn.
Athvarf hlýtt við áttum hjá þér
ástrík skildir bros og tár.
Í samleik björt, sem sólskinsdagur
samfylgd þín um horfin ár.
Fyrir allt sem okkur varstu
ástarþakkir færum þér.
Gæði og tryggð er gafstu
í verki góðri konu vitni ber.
Aðalsmerkið: elska og fórna
yfir þínum sporum skín.
Hlý og björt í hugum okkar
hjartkær lifir minning þín.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Guðrún Ólöf (Óla), Erla,
Guðmundur Björn (Bjössi)
og Kristján.
Þegar ég hitti Ólu systur fyrr
í þessum mánuði var það síðasta
sem kom í hugann að hún væri í
þann veginn að kveðja okkur.
Hún geislaði af heilbrigði eins
og ævinlega, falleg og fín. Ég
man fyrst eftir Ólu þegar ég var
smápolli á Sellátrum, hún vann
þá í kaupfélaginu. Ég kynntist
Ólu fyrst þegar ég var hjá henni
veturlangt í Ingólfsstrætinu og
gekk í Miðbæjarskólann. Hún
tók að sér að hafa hemil á
stráknum og nudda honum í
gegnum skólaárið, það gerði hún
með glæsibrag. Þá vann hún á
lögreglustöðinni en launin fyrir
þá vinnu voru engin ofrausn,
henni tókst samt að halda heim-
ili með sóma og okkur Guðlaugu
dóttur hennar bar hún á hönd-
um sér. Þetta voru góðir tímar.
Mörgum árum seinna var ég
aftur kominn í fæði og húsnæði
hjá Ólu, þá var hún flutt til
Tálknafjarðar með manni og
börnum. Ég var einnig á förum
vestur með mína fjölskyldu en
húsnæðisekla var mikil í Tálkna-
firði á þeim árum. Mín fjöl-
skylda hjá foreldrum mínum á
Sellátrum en ég í vinnu í þorp-
inu og til húsa hjá Ólu og
Bjössa. Þessi tilhögun stóð ekki
lengi og ég með minni fjölskyldu
fékk inni í íbúð hálfu ári seinna.
Þessi samgangur gerði að verk-
um að við Óla kynntumst afar
vel, þekktum hvort annað og
gátum rætt málin; að mér fannst
öðruvísi en gengur og gerist.
Hin seinni ár lágu vegir okkar
saman gegnum störf tengd Sel-
látrum. Hún var gjaldkeri í eign-
arhaldsfélaginu sem stofnað var
utan um Sellátra. Þá eins og
alltaf var Óla dugleg, ósérhlífin,
fylgin sér, klár og með röð og
reglu á öllum hlutum, rökföst og
föst fyrir. Eins og klettur úr
hafi.
Það dró fyrir sólu þegar Óla
fékk fyrsta heilablóðfallið en
krafturinn og viljinn í henni kom
henni til heilsu á ný. Þrátt fyrir
áföll og fráföll tveggja maka
stóð Óla ávallt upprétt og öðrum
til fyrirmyndar. Hún hafði ætíð
tíma fyrir alla, hjálpfús og örlát
á sjálfa sig.
Það var því erfitt að sætta sig
við fréttirnar þegar þær komu
um fráhvarf Ólafar, reiðarslag
er of vægt til orða tekið. Ég
votta börnum hennar og afkom-
endum mína dýpstu samúð og
bið æðri mætti að vernda þau í
sorginni.
Hreggviður Davíðsson.
Elskuleg tengdamóðir mín er
látin. Það voru erfiðar fréttir
sem við fengum til Spánar þar
sem fjölskyldan var í fríi. Ólöf
hafði fengið stórt heilablóðfall
og var komin á spítala. Konan
sem var nýbúin að spyrja hvort
ég vildi ekki fara með henni til
New York! Ólöf lést kvöldið eft-
ir. Mikill og sár söknuður.
Ólöf var mikil fjölskyldukona.
Hún fylgdist vel með sínu fólki
og lét skoðun sína í ljós ef henni
mislíkaði eitthvað. Hún var líka
fljót að segja frá því þegar hún
var ánægð með hlutina. Barna-
börnin fengu mikla hvatningu
frá henni. Mín börn hafa verið
mikið í íþróttum og þau hafa
fengið mikinn stuðning frá
ömmu sinni, bæði frá hliðarlín-
unni og heima í stofu. Þar lét
hún skoðanir sínar óspart í ljós.
Hennar áhugi á íþróttum, þó að-
allega fótbolta og handbolta,
gáfu tilefni til skemmtilegrar
umræðu við eldhúsborðið. Henni
fannst líka gaman að segja frá
sínum afrekum í bridge enda var
það hennar aðaláhugamál. Líf
Ólafar var ekki alltaf auðvelt.
Hún þurfti að fylgja tveimur
mönnum til grafar, fyrst Birni,
tengdapabba mínum, sem lést
eftir erfið veikindi árið 2005, og
svo Hans Óla, sambýlismanni til
nokkurra ára, sem lést af slys-
förum fyrir tveimur árum. Ólöf
fékk heilablóðfall árið 2006 og
það tók hana þó nokkurn tíma
að jafna sig. Þar sýndi hún mik-
inn dugnað og ákveðni við að ná
heilsu á ný. Hún gerði það og
fékk tækifæri til að njóta lífsins
aftur. Ólöf var alltaf stórglæsi-
leg til fara, gekk bein í baki og
bar höfuðið hátt. Hún var ósér-
hlífin og aldrei sagði hún nei ef
ég bað hana um aðstoð, sama
hver bónin var. Hún var vel upp-
lýst og fylgdist vel með í sam-
félaginu. Það var líka alltaf tekið
vel á móti okkur þegar við kom-
um í heimsóknir til hennar. Allt-
af veisla. Nú ekki fyrir löngu
hélt hún stórt fjölskylduboð þar
sem hún eldaði hakkabuff en
það var nú hennar sérgrein og
óskafæða margra í fjölskyld-
unni. Mikill matur og vel útilát-
inn var eitt af hennar aðals-
merkjum. Það verður stórt
skarð sem hún skilur eftir sig
sem ekki verður hægt að fylla
upp í.
Guð blessi þig elsku Ólöf og
takk fyrir samveruna.
Þín tengdadóttir,
Friðrika.
Elsku besta amma mín, það
sem ég sakna þín mikið. Einn
daginn er ég að tala við þig og
skipuleggja það að þú kíkir á
leik hjá mér viku seinna og þú
býður okkur að koma í mat til
þín daginn eftir. Næsta sem ég
veit þá er fótunum kippt undan
mér og ég er mætt upp á bráða-
móttöku á Landspítalanum í
stað matarboðs heima hjá þér
þar sem okkur er tilkynnt að þú
sért í lífshættu og við tekur erf-
iðasti sólarhringur lífs míns.
Hvernig gat þetta gerst? Mikið
finnst mér lífið ósanngjarnt. Ég
á svo margar góðar og hlýjar
minningar um þig en ég átti
fleiri inni, þú fórst alltof fljótt.
Sjálfstæða, sterka, góðhjartaða
og glæsilega kona sem þú varst,
ég er svo heppin að hafa átt þig
sem ömmu. Þú gerðir svo margt
fyrir okkur og varst stoð okkar
og stytta. Þú varst svo dugleg að
hvetja okkur áfram í því sem við
tókum okkur fyrir hendur, ég
man þegar ég flutti suður til
ykkar afa til að fara í mennta-
skóla, þá fórstu með mér á
fyrstu körfuboltaæfinguna mína.
Þið afi gáfuð okkur systrum
húsaskjól, mat og vinnu og gerð-
uð allt til að auðvelda okkur lífið
í gegnum skólaárin, það var
ómetanleg hjálp. Án þín finnst
mér lífið svolítið innihaldslaust.
Engin fleiri glæsileg matarboð
hjá þér, ekkert spjall um enska
boltann, handboltann eða brids.
Ég ætla að taka þig til fyrir-
myndar, vera sterk og halda
áfram. Ég er þakklát fyrir að
hafa verið hjá þér í þessari bar-
áttu og haldið í höndina á þér
þar til þú yfirgafst þennan heim.
Núna ertu komin á góðan stað
og ég veit að afi og Hans Óli
taka vel á móti þér þar. Hvíldu í
friði elsku amma mín.
Erla Dís.
Í rökkurró hún sefur
með rós að hjartastað.
Sjá haustið andað hefur
í hljóði á liljublað.
Við bólið blómum þakið
er blækyrr helgiró.
Og lágstillt lóukvakið
er liðið burt úr mó.
Í haustblæ lengi, lengi
um lyngmó titrar kvein.
Við sólhvörf silfrin strengi
þar sorgin bærir ein.
(Guðmundur Guðmundsson)
Elskuleg frænka mín, Ólöf
Ólafsdóttir, er fallin frá. Þessir
fallegu haustdagar missa lit sinn
við þessar fregnir. Þeir lifna aft-
ur við minningarnar um þig,
kæra frænka. Ólöf eða Óla eins
og hún var alltaf kölluð var ein-
stök manneskja. Hún var glað-
beitt, ákveðin og hafði glæslega
framkomu. Hún hafði einnig
næmt auga fyrir fagurfræðileg-
um gildum og smekkvísi í klæða-
burði.
Óla var afar frændrækin og
trygglynd. Það lýsti sér vel í
þeirri umhyggju og alúð sem
hún sýndi Birni Sigurjónssyni,
pabba mínum, í glímunni við erf-
ið veikindi. Sú ræktarsemi og
vináttuhugur var með eindæm-
um og reyndist ömmu minni,
Guðlaugu, ómetanlegur stuðn-
ingur þegar mest bjátaði á. Hún
sýndi oft frumkvæði til góðra
verka og var á margan hátt hug-
rökk. Ég var svo heppin að fá að
dveljast skamman tíma að sum-
arlagi á heimili hennar og
Björns Sveinssonar heitins á
Tálknafirði. Þar réð smekkvísin
ríkjum og heimilisbragurinn var
notalegur. Það var einnig lær-
dómsríkt að vinna í veitingaskál-
anum sem þau hjónin ráku.
Seinna þegar ég vann undir
þeirra stjórn í stórmarkaði í
Reykjavík fann ég líka vel fyrir
umhyggjunni sem hún sýndi öllu
starfsfólki. Á síðari árum hefur
stundunum fækkað með þér.
Það hafa þó allt verið gæða-
stundir fyrir mig, Guðmund og
stelpurnar okkar. Kæra fjöl-
skylda, megi guð styrkja ykkur
öll, blessuð sé minning Ólu.
Kveðja,
Margrét Björnsdóttir.
Ólöf náði að verða 75 ára
gömul en margir héldu að hún
væri tíu árum yngri, svo ungleg
var hún. Hún var ástríðufullur
bridsspilari í áratugi og var
makkerinn minn í nokkur ár fyr-
ir tæpum áratug.
Við spiluðum hjá Bridgefélagi
Reykjavíkur og oft í heimahús-
um og fórum á mörg Íslands-
mótin saman og nældum okkur
meðal annars árið 2006 í vinn-
ingsskjöld í deildakeppni. Sum-
arið 2007 fórum við Ólöf svo
saman til Kaupmannahafnar að
keppa í brids, það var ævintýri
fyrir okkur báðar. Við gistum
hjá dóttur minni sem þar býr og
eftir bridskeppni héldum við eft-
irminnilegt spilapartí þar sem
komu fleiri íslenskir bridsspil-
arar sem voru að keppa þarna
líka. Ég gleymi því ekki hvað
hún var hugulsöm og góð við
dótturdóttur mína í Kaup-
mannahöfn sem þá var sjö ára
og löngu eftir heimkomu til Ís-
lands var hún að spyrja um þær
mæðgur og senda þeim kveðjur.
Ólöf var heillandi persónu-
leiki, hún kallaði ekki allt ömmu
sína en bjó yfir stóískri ró og
hafði góðan húmor – og hún var
lunkinn bridsspilari. Ég er
þakklát fyrir allar okkar góðu
stundir og ég veit að við erum
margar bridskonurnar sem eig-
um eftir að sakna hennar.
Ég sendi aðstandendum Ólaf-
ar kærar kveðjur, þau eru hepp-
in að hafa átt svona góða konu
að.
Blessuð sé minning hennar.
Sigrún Þorvarðardóttir.
Guðrún Ólöf
Ólafsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Til ömmu Ólu:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Þinn
Símon Þór.
Fátækleg orð um
minn allra besta vin.
Ég sakna þín sárar en
kann ég að segja,
þú varst sá vinur er aldrei mér brást.
Draumarnir lifa, á meðan góðir menn
deyja,
dásemdar vinur, þú átt mína ást.
Ég þakka fyrir vináttuna vinur,
og vilja þinn, að gera öllum gott.
Þú sagðir: Hvað sem á daga okkar
dynur,
þá brosum hvert til annars undur flott.
Það er svo sárt að sjá þig kveðja og
fara,
og sorgir allra þeirra er unnu þér.
Í hjörtum okkar hvílir eins og mara,
Snorri Stefánsson
✝ Snorri Stef-ánsson fæddist
4. október 1958.
Hann lést 15. júní
2014. Útför hans
fór fram 6. ágúst
2014.
að hjartans besti vin-
urinn burtu horfinn er.
Bros þitt bjart í húmi sé
um nætur,
birtist mér sem boðun
dagsins nýs.
Er niður sest, þá sækir
svefninn sætur,
ég sakna þín á ný, er
dagur rís.
Nú siglir þú um stjörnu-
bjartar nætur,
skipstjóri á þínum hjartans bát.
Ég veit þú gefur okkur öllum gætur,
með gæsku þinni sefar sáran grát.
Þú lagðir augun aftur, elsku vinur blítt,
allir komu þá englarnir yfir rúmið þitt.
Buðu þér að koma og fljúga brott með
þeim,
í blíðan þrautalausan, stórkostlegan
heim.
Þinn vinur,
Rúnar
Hartmannsson.