Fréttablaðið - 03.05.2014, Qupperneq 24

3. maí 2014 LAUGARDAGUR| HELGIN | 24
Ég er mikið
fiðrildi og finnst ekki
gaman að gera sama
hlutinn alla daga,
kvölds og morgna.
Hef gaman af því að
blanda ólíkum
hlutum saman. Þetta
hefur verið ótrúlega
skemmtilegur tími við
Þjóðleikhúsið og ég
hef fengið að spreyta
mig á mörgum
ólíkum hlutverkum.
Ágústa Eva Erlendsdóttir.
Einn helsti ókostur Ágústu er að hún er alltaf sein. Það bara bregst ekki að við erum alltaf síðust til að mæta eitthvert, það er henni ómögulegt að koma
á réttum tíma. Svo er hún líka mjög
léleg að reikna. Það er ekki hennar
sterkasta hlið,“ segir Jón Viðar Arn-
þórsson og gjóar brosandi augum til
kærustu sinnar, leik- og söngkon-
unnar Ágústu Evu Erlendsdóttur,
sem kinkar kolli til samþykkis.
„Það er samt afmælisdagurinn.
Þetta er ekki ég sko. Við Gunni
(innskot blm. Nelson) eigum sama
afmælisdag og erum eins. Hann er
eiginlega verri en ég með að mæta
á réttum tíma. En veistu hvað ég gat
gert í gær? Ég gat deilt 30 þúsund í
fimm hluta. Bara í huganum. En já,
ég er með mjög lata heilastarfsemi
þegar kemur að stærðfræði,“ segir
leikkonan og skellihlær.
Það útskýrir tuttugu mínútna
seinkun viðtalsins. Við sitjum í
setustofu í anddyri Mjölnis. Bar-
dagaklúbbsins sem þjóðin hefur
tekið opnum örmum á síðustu miss-
erum og er annað heimili skötuhjú-
Gaf henni blóðnasir
á fyrstu æfingu
Ástarsaga þeirra
Ágústu Evu Erlends-
dóttur og Jóns Við-
ars Arnþórssonar,
formanns Mjölnis,
hófst á setti Borgríkis.
Við fyrstu sýn mætti
halda að leiksviðið og
bardagahringurinn
ættu ekki mikið sam-
eiginlegt en á báðum
stöðum er mikilvægt
að lesa í mótleikarann.
Þau ræða við Frétta-
blaðið um ástina,
leikinn, ókostina og
framtíðarplönin.
anna. Það er rólegt í Mjölni svona
um miðjan daginn, lognið á undan
storminum því seinnipartinn fyll-
ist allt af hreyfingarþyrstu fólki á
öllum aldri sem er tilbúið að púla í
bardagaumhverfinu.
Meitt sig meira á leiksviðinu
Parið á saman soninn Þorleif Óðin
Jónsson, sem er þriggja ára gam-
all. Það var í raun Mjölnir sem kom
Ágústu Evu og Jóni Viðari saman,
já og kvikmyndin Borgríki þar sem
ástin kviknaði á tökustað. Nú endur-
tekur parið leikinn í myndinni Borg-
ríki II – Blóð hraustra manna, sem
frumsýnd verður í október.
Jón Viðar er formaður Mjölnis og
í þjálfarateymi Gunnars Nelson bar-
dagakappa. Ágústu Evu þarf vart
að kynna fyrir landsmönnum. Hún
kom sér á kortið með karakternum
Silvíu Nótt sem fór með leikkon-
una alla leið í Eurovision árið 2006
með eftirminnilegum hætti. Ágústa
hefur nú lagt Silvíu Nótt á hilluna,
en undanfarin ár hefur leiksviðið átt
hug hennar allan.
„Systir mín dró Ágústu á æfingu
hjá mér árið 2008 og hún stóð sig
ágætlega. Hún fór reyndar út með
blóðnasir á báðum. Ég kýldi hana
óvart,“ segir Jón Viðar og þau skelli-
hlæja bæði. „Hún hljóp inn á baðið
og kom út með pappír í nösunum. En
hélt áfram samt.
„Já, alveg rétt. Hann áttar sig
stundum ekki alveg á hvað hann er
sterkur. Annars hef ég meitt mig
meira á leiksviðinu en í bardaga-
íþróttum. Ég hef nefbrotnað, brotið
tönn og allur fjandinn komið fyrir
mig í leiklistinni en ekkert komið
fyrir mig hérna í Mjölni. Ég er
samt þannig að ég prufa allt, svona
hvirfilbylur í hausnum, og frekar
óhrædd að eðlisfari. Læt bara vaða.
Til dæmis gerði ég öll áhættuat-
riðin mín sjálf í Borgríki II,“ segir
Ágústa Eva.
„Nema þú ert lofthrædd,“ bætir
Jón Viðar við. „Já, ég er mjög loft-
hrædd sem kom sér ekki vel þegar
ég gerði eitt atriði í nýju mynd-
inni. Ég vil ekki gefa of mikið upp
um atriðið en mér stóð alls ekki á
sama á einum tímapunkti í þessum
tökum,“ segir Ágústa Eva.
Draumahlutverkið í vændum
Síðasta ár hefur verið annasamt hjá
leikkonunni. Hún talar inn á teikni-
myndir, meðal annars fyrir Elsu
prinsessu í vinsælu teiknimyndinni
Frozen. „Það er mikil eftirspurn
eftir fólki sem getur bæði sung-
ið og leikið, í leikhúsinu og annars
staðar,“ segir Ágústa sem hefur
verið fastráðin við Þjóðleikhúsið og
var í fimm verkum í vetur. Nú eru
ákveðin tímamót hjá Ágústu Evu
sem nýverið sagði samningi sínum
við leikhúsið upp.
„Ég er fiðrildi og finnst ekki
gaman að gera sama hlutinn alla
daga, kvölds og morgna. Hef gaman
af því að blanda ólíkum hlutum
saman. Þetta hefur verið ótrúlega
skemmtilegur tími við Þjóðleikhús-
ið og ég hef fengið að spreyta mig á
mörgum ólíkum hlutverkum. Ég hef
verið að sýna einna mest af leikur-
um og á síðasta ári var ég í hátt í 300
sýningum. Nú get ég tekið að mér
eitt og eitt verkefni og sinnt fjöl-
skyldunni,“ segir Ágústa Eva sem
ætlaði að taka sér alfarið hlé frá
leiksviðinu. Fara meira inn í rekst-
ur Mjölnis, taka yfir verslun sem
þau starfrækja innan klúbbsins og
hugsanlega huga að handritaskrif-
um sem blunda í henni.
Svo fékk Ágústa tilboð sem hún
gat ekki hafnað frá Borgarleikhús-
inu svo hléið frá leiksviðinu verður
að bíða enn um sinn.
„Ég má ekkert gefa upp um hlut-
verkið en ég get sagt að ég hefði lík-
lega hafnað öllu nema þessu. Það má
segja að þetta sé hálfgert drauma-
hlutverk.“
Ómenntað framafólk
Þrátt fyrir að hafa kynnst formlega
í Mjölni fyrir sex árum hafa leið-
ir Ágústu Evu og Jóns Viðar legið
saman fyrir það, án þess að þau
þekktust.
Ágústa Eva hefur tvisvar sinnum
þurft að kalla til lögreglu og í bæði
skiptin kom Jón Viðar, sem þá starf-
aði sem lögreglumaður, á vettvang
og tók af henni skýrslu. Bæði unnu
þau á veitingastaðnum Vegamótum
og stunduðu nám við Menntaskól-
ann í Kópavogi, en hvorugt kláraði
námið. Þau eru ómenntað frama-
fólk, enda hafa þau bæði náð langt
sínum sviðum án þess að vera með
þar til gerða menntun. Sem var ekki
beint planið hjá þeim heldur æxluð-
ust hlutirnir bara þannig. „Ég vissi
hver Ágústa var eftir Silvíu Nótt og
svona. Þegar systir mín sagðist ætla
að koma með hana á æfingu varð
ég smá stressaður. Hræddur um
að ég færi bara að hlæja að henni,“
segir Jón Viðar og glottir. Á þessum
tíma starfaði hann í lögreglunni og
Ágústu Evu langaði að skrifa hand-
rit sem fjallaði um spillingu innan
lögreglunnar.
„Ég hafði mikinn áhuga á lög-
reglunni og fékk að fara og kynna
mér hennar starf, meðal annars í
gegnum Jón. Ég kynnti svo hann
og Óla (innsk. blm. Ólaf Jóhannes-
son leikstjóra) sem þá var að byrja
með Borgríki. Handritinu sem ég
var byrjuð á svipar til söguþráðar
myndarinnar en handritið hvarf
Álfrún
Pálsdóttir
alfrun@frettabladid.is
FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN